4.1 ExtraterritorialityIn 1855, Tha

4.1 Extraterritoriality

In 1855, Thailand signed the Bowring Treaty with Great Britain. One of the most important points was that this treaty marked the beginning of the system of extraterritoriality in Thailand. The treaty provided a condition for the Thai government in Article II that:

Any disputes arising between Siamese and British subjects shall be heard and determined by the [British] Consul in conjunction with the proper Siamese officers; and criminal offences will be punished, in the case of English offenders by their own laws, and in the case of Siamese offenders by their own laws, through the Siamese authorities. But the Consul shall not interfere in any matters referring solely to the Siamese, neither will the Siamese authorities interfere in questions which only the concern the subjects of Her Britannic Majesty(9).
It was natural that other western countries should demand similar privileges. Thus, after the Bowring Treaty was signed, other western countries(10) also made 13 other treaties. Each of these treaties imposed extraterritoriality upon Thailand similar to that outlined in the Bowring Treaty. For example, the Portuguese treaty of 1859 provided that:

Any question which may arise between Portuguese and Siamese subjects must be laid before the Portuguese Consul, who, in concert and agreement with the Siamese authorities, will endeavor to settle it amicably; and in case of not being able to do so, civil questions will be decided by the Consul or the Siamese authority, according to the nationality of the delinquent or accused person, and in conformity with the respective laws. The Consul will never interfere in questions which solely concern Siamese subjects, nor the Siamese authorities in questions solely relating to Portuguese subjects, except in the case of crimes in which the delinquents will be taken into custody by the local authority and handed over to the Portuguese Consul to be punished according to the Portuguese laws, or sent to Macao to be tried there.
The Italian treaty of 1868 provided that:

Any dispute or controversy between Italian and Siamese subjects, shall be settled by the Diplomatic Representative or jointly by the Consul and the functionaries of Siam. Criminal cases shall be adjudged by the Legation or the Consulates, if the delinquent be an Italian and by the local authorities if he be a Siamese subject. But neither the Legation nor the Consulates shall interfere in the matters affecting Siamese subjects only, nor shall the local authorities interfere in questions relating purely to Italian subjects(11).
Besides applying to Siam, these treaties also covered countries that were western colonies at the time as well.

The Bowring Treaty, however, had a provision stipulating that “on all articles of import the duties shall be 3%”, in order to prevent the reduction of British trade through increased Thai duties. It was further stipulated that “the tax or duty to be paid on each article of Siamese produce previous to or upon exportation” should be that specified in a lengthy and minute schedule of export and in-country duties attached as an appendix to the treaty(12). Both of these provisions were explained and amplified in an explanatory agreement signed the following year(13).

After the following modernization and reform of the legal system of Thailand, the passage of extraterritoriality in Thailand was increasingly successful until Thailand regained complete judicial sovereignty from each European country with the amicable help of Dr. Francis Bowes Sayre, an American consultant hired by the government of King Rama VI in 1923-1925. King Rama VI was renowned for his skill in diplomatic and political negotiations(14).

As a historical record, it should be noted here that H.M. Princess Suvadana, a princess consort of King Rama VI, praised Dr. Francis Bowes Sayre when he went to Thailand for paying a visit to H.R.H. Princess Bejaratana, the only child of King Rama VI, in Thailand in 1962 that: “Chao Khun(15), you are the great friend of my husband and our country. We are glad to welcome you(16).”

4.2 The Obsolescence of the Old Thai Judicial System

There are some who consistently blame western selfishness in the demand for total extraterritorial rights as the sole reason for legal reformation in Thailand. Thai students are often taught that Thailand was forced to change her old laws and traditions only because of the cruelty of the west. But when we consider reform from another perspective, apart from the concept of extraterritoriality, it is possible to realize that another reason of using western legal principles to guide modern Thai law was due to special characteristics of the western legal systems. Since western legal systems had developed over time, they were proven and tested by the principles of modern society through systematic reasoning and logic(17).

About non-western legal systems, a western scholar recently noted that:

To the degree that non-western cultures were mired in what Max Gluckman was fond of calling “the kingdom of custom”, they obviously lacked a corpus juris, a modern sense of right-bearing selfhood, and most seriously of all, anything approaching “civilized” judicial procedures. It was appropriate, therefore, that in the name of universal “progress”, they be subordinated to a superior European legal order(18).
European countries always stated that the only reason for demanding the extraterritorial provisions was that Thai laws, particularly criminal law and criminal procedure, were obsolete and barbaric. Indeed, it is hard to judge whether the Thai judicial system at that time was truly barbaric since western views and eastern views were quite different. We may not say that old Thai laws were all wrong and null because the mother of Thai laws – Dharmasatra, a natural jurisprudence of the East, was still valid eternally; whereas, most technical laws or some specific provisions of laws were not suitable to a society stepping into the modern age anymore.

Principle of the old Thai law and the western law were quite different from each other in many aspects, namely(19):

(1) The modern law believes that persons are “equal before the law”, and enjoy equal protection under the law. Also, people are “subjects of the law”. Yet, Thailand at that time had the slavery system and people were labeled in different classes. Although slaves in Thailand were not treated like property as they were in western countries, and could enjoy some rights, Thai slaves were still their owners’ property in other manners, and their human dignity was not guaranteed.

(2) The modern law very much guarantees that property rights and the sanctity of a person’s dwelling are protected. There are clear rules about obligations, contracts, rights of ownership upon property, etc., in the modern law, while old Thai law had only some basic rules about property such as loan and deposit. In short, old Thai law did not govern the all-inclusive area of human relations.

(3) Modern criminal justice has a principle that government officials can arrest and punish a person where there is a law clearly indicating that an action is unlawful. The doctrine where there is no guilt if there is no law, Nulla Poena, Sine Lege, was not known in Thailand at that time. Further, as a modern idea, the arrest as well as the punishment of an accused must follow considerations of fundamental human rights. Interrogation through torture and punishment were totally unacceptable in the western view.

These modern principles had gradually developed in western countries over a long period. Arising under the fear or torture as existed in the Middle Ages, modern principles of criminal law and criminal procedure that respected human dignity were heavily emphasized. Even so, before the 20th century Thailand still interrogated suspects and proved the guilt of the accused by methods of torture dating back to ancient civilization.

Comparing old criminal law and criminal procedure in Thailand to modern principles of criminal law and procedure in the west, there are four dominant differences as follows:

(i) Substantive criminal law

Some consequences of criminal offences under old Thai laws go against modern law. Sometimes, members of the criminal’s family or neighbors were punished along with the criminal himself. For instance, neighbors of the place that was robbed were guilty if they themselves could not arrest robbers. Since this offence prevented neighbors from providing refuge to criminals from officials, it was appropriate for the community’s peace and security. However, under a modern view of law, the responsibility for a criminal offence must be particular to the one who committed the crime, not an innocent person. Also, the application of punishment throughout the family line prevented revenge from the executed criminal’s relatives, and frightened others who were thinking about committing a rebellion. However, it conflicted with the principle that a criminal offence must be particular to the criminal. Old Thai criminal law still made a criminal offence for a person who merely behaved suspiciously, called Nilumparajon. The offence of Nilumparajon is totally contrary to the modern principle of presumption of innocence that requires unambiguous facts and evidence before punishing an accused. As a western principle, in dubio pro reo, in case of doubt, the court shall decide in favor of the accused.

(ii) Criminal Procedure

Old Thai laws used the method of bodily infliction and torture, called Jareet Nakornbarn, to prove guilt. An accused might be nailed through his nails, or have the temple of his head compressed for confession. To prove guilt, an accused might be forced to walk through fire, or to submerge himself in water. These methods were based on the principle that an accused was already a criminal. This way of proof brought an accused excessive suffering as Prince Rabi noted:

At that t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.1 สิทธิสภาพนอกอาณาเขตโทรทัศน์(เคเบิล) ไทยได้ลงนามสนธิสัญญาเบาว์ริงกับสหราชอาณาจักร จุดสำคัญที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งได้ว่า สนธิสัญญานี้ถูกทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของระบบของสิทธิสภาพนอกอาณาเขตในประเทศไทย สนธิสัญญาที่มีเงื่อนไขให้รัฐบาลไทยในสองบทความที่:ข้อพิพาทใด ๆ เกิดขึ้นระหว่างสยาม และอังกฤษเรื่องจะได้ยิน และตามกงสุล [อังกฤษ] ร่วมกับเจ้าหน้าที่สยามเหมาะสม และการกระทำความผิดทางอาญาจะถูกลง โทษ ในกรณี ของอังกฤษผู้กระทำผิดตามกฎหมายของตนเอง และในกรณี ของสยามผู้กระทำผิดตามกฎหมายของตนเอง ผ่านเจ้าหน้าที่สยาม แต่กงสุลจะไม่ยุ่งเรื่องการอ้างอิงเพียงสยาม ไม่จะเจ้าหน้าที่สยามแทรกแซงคำถามซึ่งจะกังวลเรื่องของเธอ Majesty(9) Britannicมันเป็นธรรมชาติที่ประเทศตะวันตกอื่น ๆ ควรต้องคล้ายสิทธิ์ ดังนั้น หลังจากสนธิสัญญาเบาว์ริง countries(10) ตะวันตกลงนาม อื่น ๆ ยังทำสนธิสัญญาอื่น ๆ 13 แต่ละเหล่านี้สนธิสัญญากำหนดสิทธิสภาพนอกอาณาเขตตามระบุไว้ในสนธิสัญญาเบาว์ริงประเทศไทย ตัวอย่าง สนธิปี 1859 โปรตุเกสมาที่:คำถามใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นระหว่างโปรตุเกส และสยามเรื่องต้องวางก่อนโปรตุเกสกงสุล ที่ คอนเสิร์ตและข้อตกลงกับเจ้าหน้าที่สยาม จะพยายามชำระ amicably และในกรณีที่ไม่สามารถทำเช่นนั้น ถามพลเมืองจะถูกตัดสิน โดยการกงสุลหรือหน่วยงานสยาม ตามสัญชาติ ของพ่อ หรือผู้บุคคล และ แก้กฎหมายเกี่ยวข้อง กงสุลจะไม่แทรกแซงคำถามที่เกี่ยวข้องเรื่องสยาม หรือเจ้าหน้าที่ของสยามในคำถามที่ผู้เกี่ยวข้องกับเรื่องโปรตุเกส ยกเว้นในกรณีของการก่ออาชญากรรมที่ delinquents จะนำมาขัง โดยหน่วยงานท้องถิ่น และมอบให้โปรตุเกสกงสุลจะถูกลงโทษตามกฎหมายโปรตุเกส หรือไปมาเก๊าจะพยายามมีแต่เพียงผู้เดียวสนธิ 1868 อิตาลีโดยมีเงื่อนไขว่า:มีข้อโต้แย้งหรือถกเถียงระหว่างอิตาลี และสยามเรื่อง จะมีชำระ โดยทูตพนักงาน หรือร่วมกงสุลและ functionaries ของสยาม คดีอาญาจะเป็น adjudged โดย Legation สถานกงสุล ถ้าผิดนัดชำระหนี้เป็นภาษาอิตาลี และ โดยหน่วยงานท้องถิ่นถ้าเขาเรื่องสยาม แต่ไม่ Legation หรือสถานกงสุลจะแทรกแซงเรื่องที่ส่งผลกระทบต่อเรื่องสยามเท่านั้น หรือจะหน่วยงานท้องถิ่นแทรกแซงคำถามที่เกี่ยวข้องกับอิตาลี subjects(11) เพียงอย่างเดียวนอกจากใช้กับสยาม สนธิสัญญาเหล่านี้ครอบคลุมประเทศที่มีอาณานิคมตะวันตกในเวลารวมทั้งยังThe Bowring Treaty, however, had a provision stipulating that “on all articles of import the duties shall be 3%”, in order to prevent the reduction of British trade through increased Thai duties. It was further stipulated that “the tax or duty to be paid on each article of Siamese produce previous to or upon exportation” should be that specified in a lengthy and minute schedule of export and in-country duties attached as an appendix to the treaty(12). Both of these provisions were explained and amplified in an explanatory agreement signed the following year(13).After the following modernization and reform of the legal system of Thailand, the passage of extraterritoriality in Thailand was increasingly successful until Thailand regained complete judicial sovereignty from each European country with the amicable help of Dr. Francis Bowes Sayre, an American consultant hired by the government of King Rama VI in 1923-1925. King Rama VI was renowned for his skill in diplomatic and political negotiations(14).As a historical record, it should be noted here that H.M. Princess Suvadana, a princess consort of King Rama VI, praised Dr. Francis Bowes Sayre when he went to Thailand for paying a visit to H.R.H. Princess Bejaratana, the only child of King Rama VI, in Thailand in 1962 that: “Chao Khun(15), you are the great friend of my husband and our country. We are glad to welcome you(16).”4.2 The Obsolescence of the Old Thai Judicial SystemThere are some who consistently blame western selfishness in the demand for total extraterritorial rights as the sole reason for legal reformation in Thailand. Thai students are often taught that Thailand was forced to change her old laws and traditions only because of the cruelty of the west. But when we consider reform from another perspective, apart from the concept of extraterritoriality, it is possible to realize that another reason of using western legal principles to guide modern Thai law was due to special characteristics of the western legal systems. Since western legal systems had developed over time, they were proven and tested by the principles of modern society through systematic reasoning and logic(17).About non-western legal systems, a western scholar recently noted that:To the degree that non-western cultures were mired in what Max Gluckman was fond of calling “the kingdom of custom”, they obviously lacked a corpus juris, a modern sense of right-bearing selfhood, and most seriously of all, anything approaching “civilized” judicial procedures. It was appropriate, therefore, that in the name of universal “progress”, they be subordinated to a superior European legal order(18).ประเทศในยุโรปมักจะระบุว่า เหตุผลเพียงเรียกร้องบทบัญญัติ extraterritorial ว่า กฎหมายไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งกฎหมายอาญาและกระบวนการทางอาญา ป่าเถื่อน และล้าสมัย แน่นอน มันจะยากที่จะตัดสินว่า ระบบยุติธรรมไทยที่เวลามีเถื่อนอย่างแท้จริงเนื่องจากมุมมองของตะวันตก และตะวันออกมุมมองแตกต่าง เราไม่อาจพูดว่า กฎหมายไทยเก่าได้ไม่ถูกต้องทั้งหมด และเป็น null เนื่องจากแม่ของกฎหมายไทย – Dharmasatra ฟิกฮธรรมชาติของภาคตะวันออก ถูกยัง eternally ในขณะที่ กฎหมายทางเทคนิคมากที่สุดหรือบางบทบัญญัติเฉพาะกฎหมายไม่เหมาะสมกับสังคมก้าวยุคใหม่อีกต่อไปหลักการของกฎหมายไทยเดิมและกฎหมายตะวันตกค่อนข้างแตกต่างกันในหลายด้าน namely(19):(1) กฎหมายสมัยใหม่เชื่อว่า เป็น "เท่าเทียมกันภายใต้กฎหมาย" และป้องกันเท่ากับกฎหมาย ยัง คนที่เป็น "เรื่องของกฎหมาย" ยัง ประเทศไทยในเวลานั้นมีระบบทาส และคนมีชื่อในประเภทต่าง ๆ แม้ไม่ได้รักษาทาสในประเทศไทยเช่นคุณสมบัติพวกเขาอยู่ในประเทศตะวันตก และสามารถเพลิดเพลินกับสิทธิบาง ทาสไทยยังถูกเจ้าแห่งมารยาทอื่น ๆ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของพวกเขาไม่รับประกัน(2) The modern law very much guarantees that property rights and the sanctity of a person’s dwelling are protected. There are clear rules about obligations, contracts, rights of ownership upon property, etc., in the modern law, while old Thai law had only some basic rules about property such as loan and deposit. In short, old Thai law did not govern the all-inclusive area of human relations.(3) Modern criminal justice has a principle that government officials can arrest and punish a person where there is a law clearly indicating that an action is unlawful. The doctrine where there is no guilt if there is no law, Nulla Poena, Sine Lege, was not known in Thailand at that time. Further, as a modern idea, the arrest as well as the punishment of an accused must follow considerations of fundamental human rights. Interrogation through torture and punishment were totally unacceptable in the western view.These modern principles had gradually developed in western countries over a long period. Arising under the fear or torture as existed in the Middle Ages, modern principles of criminal law and criminal procedure that respected human dignity were heavily emphasized. Even so, before the 20th century Thailand still interrogated suspects and proved the guilt of the accused by methods of torture dating back to ancient civilization.Comparing old criminal law and criminal procedure in Thailand to modern principles of criminal law and procedure in the west, there are four dominant differences as follows:(i) Substantive criminal lawSome consequences of criminal offences under old Thai laws go against modern law. Sometimes, members of the criminal’s family or neighbors were punished along with the criminal himself. For instance, neighbors of the place that was robbed were guilty if they themselves could not arrest robbers. Since this offence prevented neighbors from providing refuge to criminals from officials, it was appropriate for the community’s peace and security. However, under a modern view of law, the responsibility for a criminal offence must be particular to the one who committed the crime, not an innocent person. Also, the application of punishment throughout the family line prevented revenge from the executed criminal’s relatives, and frightened others who were thinking about committing a rebellion. However, it conflicted with the principle that a criminal offence must be particular to the criminal. Old Thai criminal law still made a criminal offence for a person who merely behaved suspiciously, called Nilumparajon. The offence of Nilumparajon is totally contrary to the modern principle of presumption of innocence that requires unambiguous facts and evidence before punishing an accused. As a western principle, in dubio pro reo, in case of doubt, the court shall decide in favor of the accused.(ii) Criminal ProcedureOld Thai laws used the method of bodily infliction and torture, called Jareet Nakornbarn, to prove guilt. An accused might be nailed through his nails, or have the temple of his head compressed for confession. To prove guilt, an accused might be forced to walk through fire, or to submerge himself in water. These methods were based on the principle that an accused was already a criminal. This way of proof brought an accused excessive suffering as Prince Rabi noted:At that t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.1 สิทธินอกอาณาเขตใน1855 ประเทศไทยได้ลงนามในสนธิสัญญาเบาว์ริงกับสหราชอาณาจักร หนึ่งในจุดที่สำคัญที่สุดคือการที่สนธิสัญญานี้เป็นจุดเริ่มต้นของระบบสิทธินอกอาณาเขตในประเทศไทย สนธิสัญญาให้เป็นเงื่อนไขที่ให้กับรัฐบาลไทยในบทความที่สองว่าข้อพิพาทใด ๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างไทยและอาสาสมัครชาวอังกฤษจะได้ยินและกำหนดโดย [อังกฤษ] กงสุลร่วมกับเจ้าหน้าที่ไทยที่เหมาะสม และความผิดทางอาญาจะต้องถูกลงโทษในกรณีของผู้กระทำผิดภาษาอังกฤษตามกฎหมายของตัวเองและในกรณีของผู้กระทำผิดตามกฎหมายไทยของตัวเองผ่านเจ้าหน้าที่สยาม แต่กงสุลจะต้องไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องใด ๆ ที่หมายเพียงเพื่อสยามทั้งเจ้าหน้าที่สยามจะแทรกแซงในคำถามเท่านั้นที่กังวลเรื่องของสมเด็จอังกฤษนี้ (9). มันเป็นธรรมชาติที่ประเทศตะวันตกอื่น ๆ ควรจะเรียกร้องสิทธิประโยชน์ที่คล้ายกัน ดังนั้นหลังจากที่สนธิสัญญาบาวริ่งได้รับการลงนามในประเทศตะวันตกอื่น ๆ (10) 13 ยังทำสนธิสัญญาอื่น ๆ แต่ละสนธิสัญญากำหนดสิทธินอกอาณาเขตประเทศไทยเมื่อคล้ายกับที่ระบุไว้ในสนธิสัญญาบาวริ่ง ยกตัวอย่างเช่นสนธิสัญญาโปรตุเกส 1859 โดยมีเงื่อนไขว่า: คำถามที่อาจเกิดขึ้นระหว่างวิชาโปรตุเกสและสยามใด ๆ ที่จะต้องวางก่อนกงสุลโปรตุเกสที่ในคอนเสิร์ตและข้อตกลงกับหน่วยงานสยามจะพยายามที่จะชำระได้กันเอง; และในกรณีที่จะไม่สามารถที่จะทำเช่นนั้นคำถามพลเรือนจะถูกตัดสินโดยกงสุลหรือผู้มีอำนาจในสยามตามสัญชาติของผู้กระทำผิดหรือผู้ถูกกล่าวหาและให้เป็นไปตามกฎหมายที่เกี่ยวข้อง กงสุลจะไม่เข้าไปยุ่งในคำถามที่ แต่เพียงผู้เดียวกังวลเรื่องสยามหรือเจ้าหน้าที่ของสยามในคำถาม แต่เพียงผู้เดียวที่เกี่ยวข้องกับวิชาภาษาโปรตุเกสยกเว้นในกรณีที่มีการก่ออาชญากรรมที่กระทำผิดจะถูกนำตัวเข้าห้องขังโดยผู้มีอำนาจในท้องถิ่นและส่งมอบให้โปรตุเกส . กงสุลที่จะได้รับการลงโทษตามกฎหมายโปรตุเกสหรือส่งไปยังมาเก๊าจะพยายามมีสนธิสัญญาอิตาลี1868 โดยมีเงื่อนไขว่า: ใด ๆ ข้อพิพาทหรือความขัดแย้งระหว่างวิชาอิตาลีและสยามจะได้รับการตัดสินโดยผู้แทนทางการทูตหรือร่วมกันโดยกงสุลและ functionaries สยาม คดีอาญาจะถูกตัดสินโดยสถานทูตหรือสถานกงสุลในกรณีที่ผู้กระทำผิดจะเป็นอิตาลีและโดยหน่วยงานท้องถิ่นถ้าเขาเป็นเรื่องสยาม แต่ทั้งสถานทูตหรือสถานกงสุลจะเข้าไปยุ่งในเรื่องที่มีผลต่อวิชาสยามเท่านั้นหรือเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจะแทรกแซงในคำถามที่เกี่ยวข้องอย่างหมดจดเพื่อวิชาอิตาลี (11). นอกเหนือจากการใช้สยามสนธิสัญญาเหล่านี้ยังครอบคลุมประเทศที่เป็นอาณานิคมของตะวันตกที่ เวลาเช่นกัน. สนธิสัญญาบาวริ่ง แต่มีบทบัญญัติกำหนดว่า "ในบทความทั้งหมดนำเข้าปฏิบัติหน้าที่ให้เป็น 3%" เพื่อป้องกันการลดลงของการค้าของอังกฤษผ่านการปฏิบัติหน้าที่ของไทยที่เพิ่มขึ้น มันถูกกำหนดไว้ต่อไปอีกว่า "ภาษีหรือหน้าที่ที่จะต้องจ่ายที่บทความของสยามแต่ละผลิตก่อนหน้านี้หรือเมื่อมีการส่งออก" ควรที่ระบุไว้ในตารางเวลาที่มีความยาวและนาทีของหน้าที่การส่งออกและในประเทศที่แนบมาเป็นภาคผนวกสนธิสัญญา ( 12) ทั้งสองของบทบัญญัติเหล่านี้ได้รับการอธิบายและขยายในข้อตกลงที่อธิบายได้ลงนามในปีต่อไป (13). หลังจากที่ทันสมัยต่อไปและการปฏิรูประบบกฎหมายของประเทศไทยทางเดินของสิทธินอกอาณาเขตในประเทศไทยที่ประสบความสำเร็จมากขึ้นเรื่อย ๆ จนประเทศไทยคืนอำนาจอธิปไตยของฝ่ายตุลาการที่สมบูรณ์จากแต่ละ ประเทศยุโรปด้วยความช่วยเหลือมิตรของดรฟรานซิส Bowes Sayre ที่ปรึกษาชาวอเมริกันได้รับการว่าจ้างโดยรัฐบาลของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าใน 1923-1925 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าเป็นที่รู้จักสำหรับความสามารถของเขาในการเจรจาทางการทูตและการเมือง (14). ในฐานะที่เป็นบันทึกทางประวัติศาสตร์ก็ควรจะตั้งข้อสังเกตว่าที่นี่ปริ๊นเซ HM Suvadana เป็นมเหสีเจ้าหญิงของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้ายกย่องดร. ฟรานซิส Bowes Sayre เมื่อเขาไป ประเทศไทยสำหรับการจ่ายเงินไปเยือนสมเด็จ Bejaratana เป็นลูกชายคนเดียวของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าในประเทศไทยในปี 1962 ว่า "เจ้าคุณ (15), คุณเป็นเพื่อนที่ดีของสามีและประเทศของเราของฉัน เรามีความยินดีที่จะต้อนรับคุณ (16). "4.2 ล้าสมัยของระบบตุลาการไทยเก่ามีบางคนที่เห็นแก่ตัวอย่างต่อเนื่องตำหนิตะวันตกในความต้องการสำหรับสิทธินอกเขตรวมเป็นเหตุผลเดียวสำหรับการปฏิรูปกฎหมายในประเทศไทยที่มี นักเรียนไทยได้รับการสอนว่าประเทศไทยมักจะถูกบังคับให้เปลี่ยนกฎหมายเก่าของเธอและประเพณีเพียงเพราะความโหดร้ายของตะวันตก แต่เมื่อเราพิจารณาการปฏิรูปจากมุมมองอื่นนอกเหนือจากแนวคิดของสิทธินอกอาณาเขตที่มันเป็นไปได้ที่จะรู้ว่าเหตุผลของผู้อื่นโดยใช้หลักการทางกฎหมายตะวันตกเพื่อเป็นแนวทางในกฎหมายไทยที่ทันสมัยเป็นเพราะลักษณะพิเศษของระบบกฎหมายตะวันตก . เนื่องจากระบบกฎหมายตะวันตกมีการพัฒนาในช่วงเวลาที่พวกเขาได้รับการพิสูจน์และทดสอบโดยหลักการของสังคมสมัยใหม่ผ่านเหตุผลเป็นระบบและตรรกะ (17) เกี่ยวกับระบบกฎหมายที่ไม่ใช่ตะวันตกเป็นนักวิชาการตะวันตกเมื่อเร็ว ๆ นี้ตั้งข้อสังเกตว่า: เพื่อการศึกษาระดับปริญญาที่ไม่ใช่ตะวันตก วัฒนธรรมที่ได้รับการติดหล่มอยู่ในสิ่งที่แม็กซ์ Gluckman ชอบเรียก "อาณาจักรของที่กำหนดเอง" เห็นได้ชัดว่าพวกเขาขาดกฎหมายคลังเป็นความรู้สึกที่ทันสมัยของ selfhood ขวาแบริ่งและส่วนใหญ่อย่างจริงจังของทุกสิ่งที่ใกล้เข้ามา "อารยะ" ขั้นตอนการพิจารณาคดี มันเป็นที่เหมาะสมดังนั้นที่ในชื่อของสากล "ความคืบหน้า" ที่พวกเขาจะด้อยสิทธิที่จะมีคำสั่งตามกฎหมายที่เหนือกว่ายุโรป (18). ประเทศในยุโรปมักจะระบุว่าเหตุผลเดียวที่เรียกร้องบทบัญญัตินอกเขตอำนาจคือการที่กฎหมายไทยกฎหมายความผิดทางอาญาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง และวิธีพิจารณาความอาญาเป็นล้าสมัยและป่าเถื่อน อันที่จริงมันเป็นเรื่องยากที่จะตัดสินว่าระบบตุลาการไทยในเวลานั้นเป็นป่าเถื่อนอย่างแท้จริงตั้งแต่มุมมองตะวันตกและตะวันออกมีมุมมองที่แตกต่างกันมาก เราอาจจะไม่ได้บอกว่ากฎหมายไทยเก่าทุกคนผิดและ null เพราะแม่ของกฎหมายไทย - Dharmasatra เป็นหลักกฎหมายธรรมชาติของภาคอีสานที่ถูกต้องยังคงนิรันดร์; ในขณะที่กฎหมายมากที่สุดทางเทคนิคหรือบทบัญญัติที่เฉพาะเจาะจงของกฎหมายไม่เหมาะสมกับสังคมที่ก้าวเข้าสู่ยุคใหม่อีกต่อไป. หลักการของกฎหมายไทยเก่าและกฎหมายตะวันตกค่อนข้างแตกต่างกันในหลาย ๆ ด้าน ได้แก่ (19): ( 1) กฎหมายที่ทันสมัยเชื่อว่าบุคคลที่มี "เสมอกันในกฎหมาย" และได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายเท่าเทียมกัน นอกจากนี้ผู้คนมี "เรื่องของกฎหมาย" แต่ประเทศไทยในเวลานั้นมีระบบทาสและคนที่ถูกระบุในชั้นเรียนที่แตกต่างกัน แม้ว่าทาสในประเทศไทยที่ไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นสถานที่ที่พวกเขาอยู่ในประเทศตะวันตกและสามารถได้รับสิทธิบางทาสไทยยังคงเป็นทรัพย์สินของเจ้าของของพวกเขาในลักษณะอื่น ๆ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของพวกเขาก็ไม่ได้รับประกัน. (2) กฎหมายที่ทันสมัยมาก รับประกันว่าสิทธิในทรัพย์สินและความศักดิ์สิทธิ์ของที่อยู่อาศัยของคนที่ได้รับการคุ้มครอง มีกฎระเบียบที่ชัดเจนเกี่ยวกับภาระผูกพันเป็นสัญญาสิทธิในการเป็นเจ้าของทรัพย์สิน ฯลฯ ในกฎหมายที่ทันสมัยในขณะที่กฎหมายไทยเก่ามีเพียงบางกฎพื้นฐานเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์เช่นเงินกู้และเงินฝาก ในระยะสั้นกฎหมายไทยเก่าไม่ได้ควบคุมพื้นที่ที่รวมทุกอย่างของความสัมพันธ์ของมนุษย์. (3) โมเดิร์นความยุติธรรมทางอาญามีหลักการที่เจ้าหน้าที่ของรัฐสามารถจับกุมและลงโทษคนที่มีกฎหมายอย่างชัดเจนแสดงให้เห็นว่าเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย หลักคำสอนที่มีความผิดหากมีกฎหมายไม่มี Nulla Poena, ไซน์ Lege ได้รับไม่เป็นที่รู้จักในประเทศไทยในช่วงเวลานั้น นอกจากนี้เป็นความคิดที่ทันสมัยการจับกุมเช่นเดียวกับการลงโทษผู้ถูกกล่าวหาต้องเป็นไปตามการพิจารณาของสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน สอบสวนการทรมานและการลงโทษเป็นที่ยอมรับไม่ได้โดยสิ้นเชิงในมุมมองตะวันตก. หลักการที่ทันสมัยเหล่านี้มีการพัฒนาเรื่อย ๆ ในประเทศตะวันตกในระยะเวลานาน ที่เกิดขึ้นภายใต้ความกลัวหรือความทรมานเป็นอยู่ในยุคกลางที่ทันสมัยหลักการของกฎหมายทางอาญาและวิธีพิจารณาความอาญาที่เคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่ถูกเน้นหนัก ดังนั้นแม้ก่อนศตวรรษที่ 20 ประเทศไทยยังคงสอบปากคำผู้ต้องสงสัยและพิสูจน์ความผิดของผู้ถูกกล่าวหาโดยวิธีการของการเดททรมานกลับไปอารยธรรมโบราณ. เปรียบเทียบกฎหมายอาญาเก่าและวิธีพิจารณาความอาญาในประเทศไทยเป็นไปตามหลักการที่ทันสมัยของกฎหมายอาญาและวิธีการในทิศตะวันตกมี ความแตกต่างที่โดดเด่นสี่ดังนี้(i) กฎหมายอาญาสาระผลกระทบบางส่วนของความผิดทางอาญาตามกฎหมายไทยเก่าไปผิดกฎหมายที่ทันสมัย บางครั้งสมาชิกในครอบครัวความผิดทางอาญาหรือเพื่อนบ้านถูกลงโทษพร้อมกับความผิดทางอาญาของตัวเอง ยกตัวอย่างเช่นเพื่อนบ้านของสถานที่ที่ถูกปล้นมีความผิดตัวเองว่าพวกเขาไม่สามารถจับกุมโจร เนื่องจากการกระทำผิดกฎหมายนี้ป้องกันไม่ให้เพื่อนบ้านจากการให้ที่หลบภัยอาชญากรจากเจ้าหน้าที่ก็มีความเหมาะสมเพื่อความสงบสุขของชุมชนและการรักษาความปลอดภัย อย่างไรก็ตามภายใต้มุมมองที่ทันสมัยของกฎหมายความรับผิดชอบต่อความผิดทางอาญาจะต้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนที่ก่ออาชญากรรมที่ไม่ได้คนบริสุทธิ์ นอกจากนี้โปรแกรมของการลงโทษตลอดสายครอบครัวป้องกันไม่ให้เกิดการแก้แค้นจากญาติดำเนินการความผิดทางอาญาและกลัวคนอื่น ๆ ที่มีความคิดเกี่ยวกับการกระทำการก่อการร้าย แต่ก็ขัดแย้งกับหลักการที่ว่าความผิดทางอาญาจะต้องเป็นไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งความผิดทางอาญา เก่ากฎหมายอาญาของไทยยังคงทำผิดทางอาญาสำหรับคนที่เพียงทำตัวมีพิรุธเรียก Nilumparajon การกระทำผิดกฎหมายของ Nilumparajon มีทั้งหมดขัดต่อหลักการที่ทันสมัยของข้อสันนิษฐานของความไร้เดียงสาที่ต้องมีข้อเท็จจริงที่ชัดเจนและหลักฐานก่อนที่จะลงโทษผู้ถูกกล่าวหา ในฐานะที่เป็นหลักการตะวันตกใน REO โปร dubio ในกรณีที่มีข้อสงสัยศาลจะต้องตัดสินใจในความโปรดปรานของผู้ถูกกล่าวหา. (ii) วิธีพิจารณาความอาญากฎหมายเก่าของไทยที่ใช้วิธีการสร้างความเสียหายทางร่างกายและการทรมานที่เรียกว่าJareet Nakornbarn เพื่อพิสูจน์ความผิด ถูกกล่าวหาว่าอาจจะมีการตอกผ่านเล็บของเขาหรือมีวัดศีรษะของเขาอัดสารภาพ เพื่อพิสูจน์ความผิดที่ถูกกล่าวหาอาจถูกบังคับให้เดินผ่านไฟหรือที่จะจมลงใต้น้ำตัวเองอยู่ในน้ำ วิธีการเหล่านี้อยู่บนพื้นฐานของหลักการที่ว่าผู้ถูกกล่าวหาได้แล้วความผิดทางอาญา วิธีการพิสูจน์นี้นำความทุกข์ทรมานมากเกินไปที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นเจ้าชาย Rabi สังเกต: ในทีว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.1 ถนนลาดยาง

ใน 1855 , ไทยเซ็นสนธิสัญญาเบาว์ริงกับอังกฤษ หนึ่งในจุดที่สำคัญที่สุด คือ สนธิสัญญาฉบับนี้เป็นจุดเริ่มต้นของระบบสิทธิสภาพนอกอาณาเขตในประเทศไทย สนธิสัญญามีเงื่อนไขสำหรับรัฐบาลไทยในบทความที่ 2 :

ข้อพิพาทใด ๆที่เกิดขึ้นระหว่างสยามและวิชาอังกฤษจะได้ยินและกำหนดโดย [ กงสุลอังกฤษ ] ร่วมกับข้าราชการสยามที่เหมาะสม และความผิดทางอาญาจะถูกลงโทษในคดีของผู้ต้องขังภาษาอังกฤษโดยกฎหมายของตนเอง และในกรณีของผู้กระทำผิดกฎหมายสยามของตนเองผ่านทางการสยาม .แต่กงสุลจะไม่ยุ่งเกี่ยวในเรื่องใด ๆหมายถึง แต่เพียงผู้เดียวเพื่อชาวสยาม และเจ้าหน้าที่จะรบกวนถามสยามซึ่งมีเพียงเกี่ยวกับวิชาของฝ่าบาทบริแทนนิก ( 9 ) .
มันคือธรรมชาติที่ประเทศตะวันตกอื่น ๆ ควรเรียกร้องสิทธิ์ที่คล้ายคลึงกัน ดังนั้นหลังจากสนธิสัญญาบาวริ่ง ได้ลงนาม ในประเทศตะวันตกอื่น ๆ ( 10 ) ได้ 13 สนธิสัญญาอื่น ๆแต่ละเหล่านี้กำหนดสนธิสัญญาสิทธิสภาพนอกอาณาเขตเหนือประเทศไทยคล้ายกับที่ระบุไว้ในสนธิสัญญาบาวริ่ง . ตัวอย่างเช่นโปรตุเกสสนธิสัญญา 1859 โดย :

ถามใด ๆที่อาจเกิดขึ้นระหว่างโปรตุเกสและสยามวิชาที่ต้องวางก่อนกงสุลโปรตุเกส ที่คอนเสิร์ต และข้อตกลงกับทางการสยาม , จะพยายามที่จะจัดการกันเอง ;และในกรณีที่ไม่สามารถทำเช่นนั้น คำถาม พลเรือนจะถูกตัดสินโดยกงสุล หรือ สยามอำนาจ ตามสัญชาติของเด็ก หรือ ผู้ต้องหา และสอดคล้องกับกฎหมายที่เกี่ยวข้อง กงสุลจะไม่ก้าวก่าย แต่คำถามที่เกี่ยวกับวิชาที่สยาม หรือ สยามเจ้าหน้าที่ในคำถามแต่เพียงผู้เดียวเกี่ยวกับคนโปรตุเกสยกเว้นในกรณีของอาชญากรรมที่กระทำผิดจะถูกคุมตัวโดยหน่วยงานท้องถิ่น และส่งมอบให้ กงสุลโปรตุเกสถูกลงโทษตามภาษาโปรตุเกส กฎหมาย หรือส่งไปยังมาเก๊าเพื่อพยายาม มี
สนธิสัญญาอิตาลีของ 1868 โดย :

ข้อพิพาทหรือความขัดแย้งระหว่างคนอิตาเลียนและสยาม ,จะถูกจัดการโดยตัวแทนทางการทูตหรือกงสุล และร่วมกัน functionaries สยาม คดีอาญาจะ adjudged โดยสถานทูตหรือสถานกงสุล หากผู้กระทำผิดเป็นอิตาเลียน โดยเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น ถ้าเขาเป็นคนไทยเรื่อง แต่ไม่มีสถานทูตหรือสถานกงสุลจะเข้าไปยุ่งในเรื่องที่มีผลต่อกลุ่มสยามเท่านั้นหรือจะให้เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้รบกวนถามเกี่ยวกับหมดจด ) อิตาลี ( 11 ) .
นอกจากสมัครสยาม สนธิสัญญาเหล่านี้ยังครอบคลุมถึงประเทศที่เป็นอาณานิคมตะวันตกในเวลาเช่นกัน

สนธิสัญญาบาวริ่ง อย่างไรก็ตาม มีการระบุว่า " ในบทความทั้งหมดของนำเข้าหน้าที่จะ 3% " ,เพื่อป้องกันการลดลงของการค้าผ่านอังกฤษหน้าที่ไทยเพิ่มขึ้น มันยังระบุว่า " หน้าที่ภาษีที่ต้องจ่ายในแต่ละบทความสยามผลิตก่อนหน้าหรือเมื่อการส่งออก " ควรจะระบุไว้ในความยาวและนาทีตารางการส่งออกและในประเทศหน้าที่แนบเป็นภาคผนวกสนธิสัญญา ( 12 )