a postterm pregnancy that was asses

a postterm pregnancy that was assessed weekly with nonstress testing. Small and colleagues (1987) reported that twice-weekly onstress testing in a corrected perinatal mortality rate of 4.3 per 1,000. and associates (1983) that natal mortality in postterm pregnancies was 2.1 per 1,000 using urinary estriol/creatinine ratios, 6.5 per 1,000 using the conaction stress test, and 24 per 1,000 using the nonstress test. Others have reported similar experiences, and outcomes tend to be worse when the interval between tests was as long as 1 week is especially true with the nonstress test (Barrett and associates, 1982), but it also appears to be true when fetal biophysical profile testing is used It now is appreciated that fetal heart rate decelerations ob served during nonstress testing are predictive of increased fetal and neonatal morbidity and mortality in postterm pregnancy (Benedetti and Easterling, 1988). Small and associates (1987), as well as many others, recommend induction in these instances, regardless of whether there are accompanying normal fetal heart accelerations. Divon and co-workers (1988) described similar findings using the biophysical profile described below. It seems likely that these decelerations are the result of diminished am nionic fluid that predisposes to cord compression

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งครรภ์ postterm ที่ถูกประเมินทุกสัปดาห์กับ nonstress ทดสอบ เล็กและเพื่อนร่วมงาน (1987) รายงาน onstress สองสัปดาห์ที่ทดสอบใน 4.3 ต่อ 1000 อัตราการตายปริกำเนิดแก้ไข และสมาคม (1983) ที่เกี่ยวกับการเกิดการตายในตั้งครรภ์ postterm ถูก 2.1 ต่อ 1000 โดยใช้อัตราส่วน estriol creatinine ท่อปัสสาวะ 6.5 ต่อโดยใช้การทดสอบความเครียด conaction และ 24 สำหรับใช้ทดสอบ nonstress 1000 1000 อื่น ๆ มีรายงานประสบการณ์คล้าย และผลที่ได้มักจะแย่ลง เมื่อช่วงทดสอบมีตราบที่สัปดาห์ที่ 1 เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการทดสอบ nonstress (Barrett และสมาคม 1982), แต่มันยังดูเหมือนจะเป็นจริงเมื่อครรภ์ biophysical โปรไฟล์ทดสอบใช้ มันตอนนี้มีความนิยมที่ครรภ์อัตราการเต้นหัวใจ decelerations ob บริการทดสอบ nonstress มีงานเพิ่ม morbidity และทารกในครรภ์ และทารกแรกเกิดและการตายในครรภ์ postterm (Benedetti และ Easterling , 1988) ขนาดเล็ก และสมาคม (1987), เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ แนะนำแม่เหล็กไฟฟ้าในกรณีเหล่านี้ ไม่ว่าว่าจะพร้อมเร่งหัวใจปกติและทารกในครรภ์ Divon และเพื่อนร่วมงาน (1988) อธิบายคล้ายกันผลการวิจัยโดยใช้โพรไฟล์ biophysical ที่อธิบายไว้ด้านล่าง ดูเหมือนมีแนวโน้มว่า decelerations เหล่านี้เป็นผลของน้ำ predisposes เพื่อสายรวม nionic น.ที่ลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตั้งครรภ์ postterm ที่ได้รับการประเมินรายสัปดาห์ที่มีการทดสอบ nonstress ขนาดเล็กและเพื่อนร่วมงาน (1987) รายงานว่าการทดสอบ onstress สัปดาห์ละสองครั้งในอัตราการตายปริกำเนิดแก้ไข 4.3 ต่อ 1,000 และผู้ร่วมงาน (1983) ที่เกี่ยวกับการเกิดการตายในการตั้งครรภ์ postterm 2.1 ต่อ 1,000 โดยใช้ปัสสาวะ estriol / อัตราส่วน creatinine 6.5 ต่อ 1,000 โดยใช้การทดสอบความเครียด conaction และ 24 ต่อ 1000 โดยใช้การทดสอบ nonstress อื่น ๆ มีรายงานว่ามีประสบการณ์ที่คล้ายกันและผลมีแนวโน้มที่จะแย่ลงเมื่อช่วงเวลาระหว่างการทดสอบเป็นเวลานาน 1 สัปดาห์โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการทดสอบ nonstress (บาร์เร็ตต์และเพื่อนร่วมงาน, 1982) แต่ก็ยังดูเหมือนจะเป็นจริงเมื่อทารกในครรภ์ทดสอบรายละเอียดชีวฟิสิกส์ ถูกนำมาใช้ตอนนี้มันเป็นที่นิยมว่าอัตราการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ decelerations อบทำหน้าที่ในระหว่างการทดสอบ nonstress มีการคาดการณ์ที่เพิ่มขึ้นของการเจ็บป่วยของทารกในครรภ์และทารกแรกเกิดและการตายในการตั้งครรภ์ postterm (Benedetti และอีสเตอร์, 1988) ขนาดเล็กและ บริษัท ร่วม (1987) เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ แนะนำการเหนี่ยวนำในกรณีเหล่านี้โดยไม่คำนึงถึงว่ามีที่มาพร้อมกับการเต้นของหัวใจทารกในครรภ์ความเร่งปกติ Divon และเพื่อนร่วมงาน (1988) อธิบายการค้นพบคล้ายกันโดยใช้รายละเอียดชีวฟิสิกส์อธิบายไว้ด้านล่าง มันดูเหมือนว่าการชะลอตัวของเหล่านี้เป็นผลมาจากการลดลงนของเหลว nionic ที่ predisposes การบีบอัดสาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการตั้งครรภ์เกินกำหนดที่ได้รับการประเมินด้วยการทดสอบ nonstress รายสัปดาห์ . เพื่อนร่วมงานและขนาดเล็ก ( 1987 ) รายงานว่าสองสัปดาห์ onstress การทดสอบในการแก้ไขอัตราการตายปริกำเนิดของ 4.3 ต่อ 1000 และสมาคม ( 1983 ) อัตราการตายที่ Natal ในการตั้งครรภ์ยังเป็น 2.1 ต่อ 1000 โดยใช้อัตราส่วน estriol / ครีทางเดินปัสสาวะ , 6.5 ต่อ 1000 ใช้ conaction ทดสอบความเครียดและ 24 / 1000 ใช้ทดสอบ nonstress . คนอื่น ๆที่มีประสบการณ์ที่คล้ายกัน และผลมีแนวโน้มที่จะเลวลงเมื่อช่วงระหว่างการทดสอบได้นาน 1 สัปดาห์ เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการทดสอบ nonstress ( Barrett และ Associates , 1982 )แต่มันก็ปรากฏเป็นจริง เมื่อทารกในครรภ์ปลาหลดโปรไฟล์ทดสอบใช้มันตอนนี้ คือชื่นชมที่อัตราการเต้นของหัวใจ decelerations โอบีเสิร์ฟในระหว่างการทดสอบ nonstress จะพยากรณ์ของทารกในครรภ์เพิ่มขึ้น และเกิดการเจ็บป่วยและการตายในการตั้งครรภ์เกินกำหนด ( เบเนเด็ตตี้ และอิสเตอร์ลิง , 1988 ) บริษัทขนาดเล็กและ ( 1987 ) , เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ , แนะนําเหนี่ยวในกรณีเหล่านี้ไม่ว่ามีมาพร้อมกับหัวใจทารกปกติความเร่ง . divon และเพื่อนร่วมงาน ( 1988 ) ได้อธิบายผลที่คล้ายกันโดยใช้ข้อมูลทางชีวฟิสิกส์ที่อธิบายไว้ด้านล่าง ดูเหมือนว่า decelerations เหล่านี้เป็นผลลดลงเป็น nionic ของเหลวที่ predisposes เพื่ออัดสายไฟ