Throughout ancient and medieval his

Throughout ancient and medieval history, most architectural design and construction was carried out by artisans—such as stone masons and carpenters, rising to the role of master builder. Until modern times there was no clear distinction between architect and engineer. In Europe, the titles architect and engineer were primarily geographical variations that referred to the same person, often used interchangeably.[4][5]

It is suggested that various developments in technology and mathematics allowed the development of the professional 'gentleman' architect, separate from the hands-on craftsman. Paper was not used in Europe for drawing until the 1400s, but became increasingly available after 1500. Pencils were used more often for drawing by 1600. The availability of both allowed pre-construction drawings to be made by professionals.[6] Concurrently, the introduction of linear perspective and innovations such as the use of different projections to describe a three-dimensional building in two dimensions, together with an increased understanding of dimensional accuracy, helped building designers communicate their ideas.[6] However, the development was gradual. Until the 1700s buildings continued to be designed and set-out by craftsmen, with the exception of high status projects.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตลอดประวัติศาสตร์โบราณ และยุคกลาง ออกแบบและก่อสร้างสถาปัตยกรรมสุดถูกดำเนินการ โดยช่างฝีมือ — masons หินและเดอะคาร์เพนเทอส์ ขึ้นกับบทบาทของตัวสร้างหลักการ จนถึงสมัยปัจจุบัน มีความแตกต่างไม่ชัดเจนระหว่างสถาปนิกและวิศวกร ในยุโรป ชื่อสถาปนิกและวิศวกรมีความแตกต่างทางภูมิศาสตร์เป็นหลักที่เรียกว่าคนเดียวกัน มักใช้สลับกัน[4][5]

แนะนำว่า การพัฒนาต่าง ๆ ในเทคโนโลยีและคณิตศาสตร์ได้พัฒนาของสถาปนิกมืออาชีพ 'สุภาพบุรุษ' แยกจากช่างฝีมือดีอีกด้วย กระดาษใช้ในยุโรปสำหรับการวาดจนถึง 1943 ได้กลายเป็นมากขึ้นหลัง 1500 ดินสอที่ใช้บ่อยสำหรับการวาดโดย 1600 ความพร้อมของทั้งสองภาพวาดก่อนการก่อสร้างจะทำ โดยผู้เชี่ยวชาญได้[6] พร้อม แนะนำมุมมองเชิงเส้นและนวัตกรรมเช่นการใช้ของการคาดการณ์ต่าง ๆ เพื่ออธิบายการก่อสร้างแบบสามมิติในสองมิติ พร้อมกับความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นของมิติความแม่นยำ ช่วยสร้างนักออกแบบสื่อสารความคิด[6] อย่างไรก็ตาม การพัฒนาสมดุล จนถึงอาคาร 1700s ต่อการออกแบบ และชุดที่ออกตามหลัง ยกเว้นโครงการที่มีสถานะ[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตลอดประวัติศาสตร์โบราณ และยุคกลาง , การออกแบบสถาปัตยกรรมและการก่อสร้างส่วนใหญ่ ทำโดยช่างฝีมือ เช่น ช่างไม้ ช่างปูน หินปรับบทบาทของการสร้างต้นแบบ จนบางครั้งไม่มีชัดเจนความแตกต่างระหว่างสถาปนิกและวิศวกร ในยุโรปชื่อสถาปนิก และวิศวกรเป็นหลัก รูปแบบทางภูมิศาสตร์ที่อ้างถึงบุคคลเดียวมักจะใช้แทนกันได้ [ 4 ] [ 5 ]

มีข้อเสนอแนะต่าง ๆ การพัฒนาเทคโนโลยี และคณิตศาสตร์ได้รับอนุญาตการพัฒนามืออาชีพ ' สุภาพบุรุษ ' สถาปนิก แยกจากช่างฝีมือมือบน กระดาษไม่ได้ถูกใช้ในยุโรปสำหรับการวาดภาพจนกว่า 1400s แต่กลายเป็นใช้ได้มากขึ้นหลัง 1500 ดินสอที่ใช้บ่อยสำหรับการวาดภาพโดย 1600ความพร้อมของทั้งสองได้รับอนุญาตก่อนเขียนแบบงานก่อสร้าง ต้องทำโดยผู้เชี่ยวชาญ [ 6 ] โดยการแนะนำของทัศนมิติ และนวัตกรรมใหม่ ๆเช่นการใช้ประมาณการต่าง ๆเพื่ออธิบายการสร้างสามมิติสองมิติ พร้อมๆ กับความเข้าใจที่เพิ่มขึ้นของความถูกต้องมิติ ช่วยออกแบบอาคารสื่อสารความคิดของพวกเขา . [ 6 ] อย่างไรก็ตามการพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไป จนกว่า 1700s อาคารอย่างต่อเนื่อง ถูกออกแบบ และตั้งค่าออกโดยช่างฝีมือที่มีข้อยกเว้นของโครงการสถานะสูง [ 6 ]