Medgyes (1992) defines a native Eng

Medgyes (1992) defines a native English speaker as a person who was born in English speaking countries and can use the English language fluently and accurately with native-like competence as a first language. With regard to the definition of a non-native English speaker, Liu (1999) defines a non-native English speaker as a person who was born in non-English speaking countries and who can use the English language as a second or foreign language with non-native-like proficiency and competence.
Crystal (1995: 455) defines a native speaker simply as "A person who speaks a language as a mother tongue". He / she, therefore, is somebody born into a particular language, using this language as an instrument of communication and as a symbol of social identification at the same time. A non-native speaker however is a person who does not have that language as a mother tongue. This leads to put the non-native speaker in the position of having that language besides his/her own mother tongue and acquiring it for some reason at some point in their lives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Medgyes (1992) กำหนดเจ้าของภาษาเป็นคนที่เกิดในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ และสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างถูกต้อง และ fluently มีความสามารถเหมือนพื้นเมืองเป็นภาษาแรก ตามคำจำกัดความของการพูดภาษาอังกฤษไม่ใช่พื้นเมือง หลิว (1999) กำหนดพูดภาษาอังกฤษไม่ใช่เจ้าเป็นคนที่เกิดในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษไม่ใช่ และผู้ที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สอง หรือต่างประเทศไม่ใช่พื้นเมืองเช่นความชำนาญและความสามารถคริสตัล (1995:455) กำหนดเจ้าก็เป็น "คนที่พูดภาษาเป็นแม่" เขา / เธอ ดังนั้น คือใครสักคนที่เกิดเป็นภาษาเฉพาะ ใช้ภาษานี้ เป็นเครื่องมือสื่อสาร และ เป็นสัญลักษณ์ของสังคมรหัสในเวลาเดียวกัน ลำโพงไม่ใช่เจ้าแต่เป็นคนที่มีภาษาที่เป็นแม่ นี้นำไปสู่วางลำโพงไม่ใช่เจ้าในตำแหน่งของการมีภาษาที่นอกเหนือจากนมเขา/เธอเอง และได้มาด้วยเหตุผลบางอย่างในบางจุดในชีวิตของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Medgyes (1992) กำหนดพูดภาษาอังกฤษเป็นคนที่เกิดในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษและสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วและถูกต้องกับความสามารถพื้นเมืองเหมือนเป็นภาษาแรก ในเรื่องเกี่ยวกับความหมายของการพูดภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาหลิว (1999) กำหนดพูดภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่เจ้าของเป็นคนที่เกิดในประเทศที่พูดภาษาที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษและผู้ที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองหรือต่างประเทศที่มี ความสามารถที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาเหมือนและความสามารถ.
คริสตัล (1995: 455) กำหนดเจ้าของภาษาง่าย ๆ ว่า "คนที่พูดภาษาที่เป็นภาษาแม่" เขา / เธอจึงเป็นใครสักคนที่เกิดมาในภาษาที่ใช้ภาษานี้เป็นเครื่องมือในการสื่อสารและเป็นสัญลักษณ์ของประชาชนสังคมในเวลาเดียวกัน ไม่ใช่เจ้าของ แต่เป็นคนที่ไม่ได้มีภาษาเป็นภาษาแม่ว่า นี้นำไปสู่การวางลำโพงที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาในตำแหน่งของการมีภาษาที่นอกเหนือจาก / ภาษาแม่ของเธอเองของเขาและการซื้อมันด้วยเหตุผลบางอย่างที่จุดในชีวิตของพวกเขาบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

medgyes ( 1992 ) ได้กำหนดเจ้าของภาษาเป็นคนที่เกิดในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษ และสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่วและถูกต้องกับเจ้าของภาษา เช่น ความสามารถ เป็นภาษาแรก เกี่ยวกับความหมายของภาษาอังกฤษที่ไม่ใช่เจ้าของภาษาหลิว ( 1999 ) ได้กำหนดภาษาอังกฤษไม่ใช่เป็นคนที่เกิดในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษและผู้ที่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศที่สองหรือไม่ เช่น ความชำนาญและความสามารถพื้นเมือง .
คริสตัล ( 2538 : 455 ) กําหนดเจ้าของภาษาเพียงว่า " คนที่พูดภาษาที่เป็นแม่ ลิ้น " เขา / เธอ ดังนั้น คนเกิดในภาษาเฉพาะใช้ภาษานี้เป็นเครื่องมือของการสื่อสารและเป็นสัญลักษณ์ของเอกลักษณ์สังคมในเวลาเดียวกัน ลำโพงที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา แต่เป็นคนที่ไม่ได้มีภาษาเป็นภาษาแม่ . นี้นำไปสู่การวางลำโพงที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา ในตำแหน่งที่มีภาษานอกจากภาษาแม่ของเขา / เธอเองและซื้อมันด้วยเหตุผลบางอย่างที่บางจุดในชีวิตของพวกเขา .