Sit by the fire, Miss Eyre, he said

Sit by the fire, Miss Eyre, he said. Where have you come from?
From Lowood School, I replied. I was there for eight years.
Eight years! Mr. Rochester said. That is a long time! Who are your parents?
I have no parents, sir, I answered. That are dead.
But where is your home, Miss Eyre? Mr. Rochester asked.
I have no home, sir. I have no family, I said.
Why did you come to Thornfield Hall? Mr. Rochester asked.
I wanted to leave Lowood, sir. I replied. I put an advertisement in a newspaper. Mrs. Fairfax replied to my advertisement.
Yes' I did, Mrs. Fairfax said. Miss Eyre is a good teacher, Mr. Rochester.
Mr.Rochester smiled for the first time.
You are very young , Miss Eyre, he said.
I am eighteen, sir, I replied.
Mr. Rochester smiled again. He did not ask me more questions.
After that evening, I did not see Mr. Rochester for a few days. Then, one night, he sent for me again.
Sit near me, Miss Eyre, he said. Mrs. Fairfax will talk to Adele.
I sat down quietly, but did not speak. The fire was very bright. I saw Mr. Rochester's face clearly. I saw his

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นั่งด้วยไฟมิสแอร์เขากล่าวว่า คุณได้มาจากไหนจากโรงเรียน Lowood ผมตอบ
ผมอยู่ที่นั่นเป็นเวลาแปดปี.
แปดปี! นายโรเชสเตอร์กล่าวว่า นั่นคือเป็นเวลานาน! ใครคือพ่อแม่ของคุณ?
ผมมีพ่อแม่ไม่มีครับผมตอบ ที่มีคนตาย.
แต่ที่เป็นบ้านของคุณมิสแอร์? นายโรเชสเตอร์ถาม.
ฉันมีบ้านไม่มีครับ ฉันมีครอบครัวผมว่า.
ทำไมคุณถึงมา Thornfield ฮอลล์? นายโรเชสเตอร์ถาม.
ผมอยากที่จะออกจาก Lowood ครับ ผมตอบ ฉันใส่โฆษณาในหนังสือพิมพ์ นางแฟร์ตอบโฆษณาของฉัน.
ใช่ 'ฉันไม่นางแฟร์กล่าวว่า นางสาวแอร์เป็นครูที่ดีนายโรเชสเตอร์.
Mr.Rochester ยิ้มเป็นครั้งแรก.
คุณเป็นหนุ่มสาวมากมิสแอร์เขากล่าวว่า.
ผมอายุสิบแปดครับผมตอบ.
นาย โรเชสเตอร์ยิ้มอีกครั้ง เขาไม่ได้ถามคำถามอื่น ๆ อีกมากมาย.
หลังจากเย็นวันนั้นผมไม่ได้เห็นนายโรเชสเตอร์ไม่กี่วัน จากนั้นในคืนหนึ่งเขาส่งสำหรับฉันอีกครั้ง.
นั่งอยู่ใกล้ฉันมิสแอร์เขากล่าวว่า นางแฟร์จะพูดคุยกับอเดล.
ผมนั่งลงอย่างเงียบ ๆ แต่ไม่ได้พูด ไฟก็สว่างมาก ผมเห็นใบหน้าของนายโรเชสเตอร์ได้อย่างชัดเจน ผมเห็นเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นั่งผิงไฟ คุณแอร์ เขากล่าวว่า คุณไปไหนมา ?
จากโรงเรียน lowood ผมตอบ ผมอยู่ที่นั่นสำหรับแปดปี .
8 ปี ! นายโรเชสเตอร์ กล่าว นั่นคือเวลานาน ! พ่อแม่อยู่ไหน
ผมไม่มีพ่อแม่ครับ ผมตอบ ที่ตายแล้ว .
แต่ที่บ้าน คิดถึงแอร์ ? นายโรเชสเตอร์ถาม .
ผมไม่กลับบ้านครับ ผมไม่มีครอบครัว ผมบอกให้
ทำไมคุณมา thornfield ฮอลล์ ? คุณโรเชสเตอร์ถาม .
ผมจะไป lowood ครับ ผมตอบ ฉันลงโฆษณาในหนังสือพิมพ์ คุณนายแฟร์แฟ็กซ์ตอบกลับโฆษณาของฉัน .
ค่ะ ' ฉัน คุณนายแฟร์แฟ็กซ์ กล่าว คุณแอร์ เป็นครูที่ดี คุณโรเชสเตอร์ .
mr.rochester ยิ้มครั้งแรก
คุณหนุ่มมาก คุณแอร์ , เขากล่าวว่า .
ผม 18 ครับ ผมตอบ
คุณโรเชสเตอร์ยิ้มอีกครั้ง เขาไม่ได้ถามอะไรฉันอีก
หลังจากเย็นวันนั้น ฉันไม่เห็นคุณโรเชสเตอร์ ไม่กี่วัน แล้ว คืนวันหนึ่ง เขาส่งมาให้ผมอีก . . . .
นั่งใกล้ผม คุณแอร์ เขากล่าวว่า คุณนายแฟร์แฟ็กซ์จะคุยกับอเดล .
ผมนั่งลงอย่างเงียบๆ แต่ไม่ได้พูด ไฟสว่างมาก ผมเห็นหน้า คุณโรเชสเตอร์ อย่างชัดเจน ผมเห็นเขา