“...W-What just...”Maki endured the

“...W-What just...”

Maki endured the pain and tried to get up, but the shockwave dulled her body and she was unable to move as she pleased. The only thing she could move was her head. She turned her head around and looked in the direction of the enemy behind her.

There she saw several robots; they had ignored the poison and acid clouds and the fire wall, and forcibly chased after them.

I see... They were all disposable... We were too naïve...

If their opponents had been human, Maki and the others probably could have escaped using that method, since pushing through poison and fire was nothing short of suicidal.

However, their opponents this time had robots as well. Robots didn't hesitate to put themselves at harm’s risk. And the commander didn't care for losing some robots. The only thing they were thinking about was eliminating Maki and the others. The robots ignored everything and pushed forward. Maki and the others hadn't predicted this strategy that humans could never pull off.

Will we die here...?

Maki couldn't move any more. As she realized her death was imminent, strength left her body. Despite being face to face with death, Maki didn't feel any fear. She knew what was scary wasn't death, but solitude. Since she was with her friends, she wasn't scared.

Satomi-kun... I'm sorry...

Her only regret was Koutarou. She felt deep regret about leaving Koutarou alone. But there was nothing she could do with her body unable to move.

I wanted to see you, one more time, before I died...

With that thought as her last, Maki's consciousness began drifting away. Her built up tension was all released and she was overcome with a large amount of mental fatigue. And because of the pain, she was unable to stay conscious.

A blue, light... Is that... Satomi-kun...?

Just as she was about to lose consciousness, Maki spotted a blue light. And in the center of that blue light was a boy wearing a blue armor. Seeing that, Maki felt content and lost consciousness. It didn't matter to her whether it was an illusion or the real deal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“... สิ่งที่ W เพียง... "Maki ทนความเจ็บปวด และพยายามที่จะได้ แต่ช็อคเวฟไม่สดใสร่างกายของเธอ และเธอไม่สามารถย้าย ตามเธอยินดี สิ่งเดียวที่เธอสามารถเคลื่อนที่เป็นหัวหน้าของเธอ เธอหันหัวของเธอ และมองไปในทิศทางของศัตรูหลังเธอมีเธอเห็นหุ่นยนต์หลาย พวกเขาได้ละเว้นยาพิษ และกรดเมฆ และไฟผนัง และบังคับให้ไล่หลังพวกเขาเข้าใจแล้ว พวกเขาก็ทิ้งหมด... เราก็เกินไปไร้เดียงสา...ถ้าคู่แข่งได้รับมนุษย์ Maki และคนอื่น ๆ คงไม่ได้หนีใช้วิธี ตั้งแต่ผลักดันผ่านพิษ และไฟเป็นสิ่งที่ฆ่าตัวตายอย่างไรก็ตาม คู่แข่งครั้งนี้มีหุ่นยนต์เป็นอย่างดี หุ่นยนต์ไม่ลังเลที่จะนำตัวเองในความเสี่ยงของอันตราย และผู้บัญชาการไม่ดูแลเสียหุ่นบาง สิ่งเดียวที่พวกเขาได้คิดแก้ไขขจัด Maki และอื่น ๆ หุ่นยนต์ละเว้นทุกอย่าง และผลักดันไปข้างหน้า Maki และคนอื่น ๆ ไม่ได้ทำนายกลยุทธ์นี้ที่มนุษย์ไม่สามารถดึงออกจะเราตายที่นี่...Maki ไม่สามารถย้ายได้อีก ขณะที่เธอตระหนักได้จวนเจียนตายของเธอ ความแข็งแรงทิ้งร่างกายของเธอ แม้จะเผชิญหน้ากับความตาย Maki ไม่รู้สึกกลัวใด ๆ เธอรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่น่ากลัวไม่ตาย แต่ความสันโดษ ตั้งแต่เธอกับเพื่อนของเธอ เธอไม่กลัวซะโตะมิ-kun ... ขอโทษเธอเสียใจเท่านั้นคือ Koutarou เธอรู้สึกเสียใจลึกเกี่ยวกับการออก Koutarou คนเดียว แต่มีอะไรเธอจะทำกับร่างกายของเธอไม่สามารถย้ายอยากเห็นคุณ อีกครั้ง ก่อนที่ฉันจะตาย...ที่คิดว่า เป็นสุดท้ายของเธอ จิตสำนึกของ Maki เริ่มลอยไป ความตึงเครียดของเธอสร้างขึ้นทั้งหมดถูกปล่อย และเธอถูกเอาชนะ ด้วยความเมื่อยล้าเป็นจำนวนมาก และเนื่องจากความเจ็บปวด เธอไม่สามารถอยู่ที่จิตสำนึกแสงสีฟ้า ... คือ... ซะโตะมิ-kun...แค่เป็นเธอ ถูกเกี่ยวกับไสล Maki ด่างแสงสีฟ้า และในศูนย์กลางของแสงสีน้ำเงินที่ เด็กสวมเกราะสีน้ำเงินเป็น เห็นว่า Maki รู้สึกว่าเนื้อหา และการสูญเสียสติ มันไม่สำคัญกับเธอว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือภาพลวงตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

" ... W-อะไรเพียงแค่ ... " Maki ทนความเจ็บปวดและความพยายามที่จะลุกขึ้น แต่ shockwave ทื่อร่างกายของเธอและเธอก็ไม่สามารถที่จะย้ายในขณะที่เธอพอใจ สิ่งเดียวที่เธอจะย้ายไปเป็นหัวหน้าของเธอ เธอหันหัวของเธอไปรอบ ๆ และมองในทิศทางของศัตรูที่อยู่เบื้องหลังของเธอ. มีเธอเห็นหุ่นยนต์หลาย; พวกเขาได้ละเลยพิษและกรดเมฆและผนังไฟและกวาดต้อนไล่หลังจากที่พวกเขา. ฉันเห็น ... พวกเขาทั้งหมดทิ้ง ... เรามีความไร้เดียงสาเกินไป ... ถ้าฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาได้รับมนุษย์ Maki และคนอื่น ๆ อาจจะ จะได้หนีออกมาโดยใช้วิธีการว่าตั้งแต่การผลักดันผ่านพิษและไฟก็ไม่มีอะไรสั้น ๆ ของการฆ่าตัวตาย. แต่ฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาขณะนี้มีหุ่นยนต์เป็นอย่างดี หุ่นยนต์ไม่ลังเลที่จะนำตัวเองที่มีความเสี่ยงอันตราย และผู้บัญชาการทหารไม่ได้สนใจสำหรับการสูญเสียบางส่วนหุ่นยนต์ สิ่งเดียวที่พวกเขากำลังคิดเกี่ยวกับการได้รับการกำจัด Maki และคนอื่น ๆ หุ่นยนต์ละเว้นทุกอย่างและผลักไปข้างหน้า Maki และคนอื่น ๆ ไม่ได้คาดการณ์กลยุทธ์นี้ว่ามนุษย์ไม่สามารถดึงออก. เราจะตายที่นี่ ... ? Maki ไม่สามารถย้ายใด ๆ เพิ่มเติม ขณะที่เธอตระหนักว่าการตายของเธอกำลังใกล้แรงเหลือร่างกายของเธอ แม้จะเป็นใบหน้าที่จะเผชิญกับความตาย Maki ไม่ได้รู้สึกกลัวใด ๆ เธอรู้ว่าสิ่งที่น่ากลัวก็ไม่ตาย แต่ความเหงา ตั้งแต่เธอกับเพื่อนของเธอเธอก็ไม่กลัว. ซาโตมิคุง ... ฉันขอโทษ ... เสียใจเพียงเธอเป็น Koutarou เธอรู้สึกเสียใจลึกเกี่ยวกับการออก Koutarou เพียงอย่างเดียว แต่ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะทำอย่างไรกับร่างกายของเธอไม่สามารถที่จะย้าย. ฉันอยากจะเห็นคุณอีกครั้งหนึ่งก่อนที่ผมจะเสียชีวิต ... ด้วยความคิดว่าเป็นครั้งสุดท้ายของเธอสติ Maki เริ่มลอยออกไป เธอสร้างความตึงเครียดขึ้นได้รับการปล่อยตัวและเธอก็เอาชนะด้วยจำนวนมากของความเหนื่อยล้าจิตใจ และเพราะความเจ็บปวดที่เธอก็ไม่สามารถที่จะอยู่ที่ใส่ใจ. สีฟ้าแสง ... เป็นว่า ... ซาโตมิคุง ... ? เช่นเดียวกับที่เธอกำลังจะสูญเสียสติ Maki เห็นแสงสีฟ้า และอยู่ในใจกลางของแสงสีฟ้าที่เป็นเด็กสวมชุดเกราะสีฟ้า เห็นว่า Maki รู้สึกว่าเนื้อหาและหมดสติไป มันไม่สำคัญกับเธอไม่ว่าจะเป็นภาพลวงตาหรือเรื่องจริง