Sweat rateParticipants were weighed

Sweat rate
Participants were weighed on a balance beam scale (Detecto, Inc., Webb City, MO) prior to exercise, in dry, lightweight clothing or a hospital gown, before and after urinating to account for urinary water loss, and after exercise. Post-exercise weight was determined after participants towel-dried to remove as much sweat as possible and changed into dry, lightweight clothing or a hospital gown. Fluid intake was monitored throughout each test, ensuring that participants consumed all of the water provided. The calculation used for sweat loss was as follows: Sweat Loss (mL) = ((Initial body weight (g) – Final body weight (g)) + Fluid intake (g) – Urinary water excretion (g). While this approach for measuring sweat rate did not account for respiratory water losses, respiratory water losses would likely have been similar between trials, as it depends on ventilation rate and ambient air humidity, which were similar in both study conditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหงื่ออัตราผู้เรียนมีน้ำหนักในระดับคานสมดุล (Detecto, Inc. เมืองเวบบ์ MO) ก่อนออกกำลังกาย เสื้อผ้าแห้ง มีน้ำหนักเบาหรือเป็นชุดโรงพยาบาล ก่อน และ หลังปัสสาวะการบัญชีสำหรับการสูญเสียน้ำที่ท่อปัสสาวะ และ หลังออกกำลังกาย น้ำหนักหลังออกกำลังกายที่ถูกกำหนดหลังจากร่วมผ้าแห้งเอาเหงื่อมากเป็นไปได้ และเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าแห้ง มีน้ำหนักเบาหรือชุดโรงพยาบาล ปริมาณของเหลวถูกติดตามตลอดแต่ละการทดสอบ มั่นใจว่า ผู้เรียนใช้ทั้งหมดในน้ำ การคำนวณที่ใช้สำหรับการสูญเสียเหงื่อเป็นดังนี้: เหงื่อขาดทุน (mL) = ((เริ่มต้นน้ำหนักตัว (กรัม) – น้ำหนักตัวสุดท้าย (g)) ปริมาณ Fluid (g) -การขับถ่ายน้ำที่ท่อปัสสาวะ (g) + ขณะนี้วิธีวัดอัตราเหงื่อไม่บัญชีสำหรับขาดทุนน้ำหายใจ ขาดน้ำหายใจอาจมีคล้ายคลึงกันระหว่างการทดลอง เป็นขึ้นอยู่กับอัตราการระบายอากาศและความชื้นอากาศแวดล้อม ซึ่งเหมือนกันในทั้งสองการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราเหงื่อ
เข้าร่วมถูกผลกระทบต่อความสมดุลของลำแสงขนาด (Detecto, Inc, เวบบ์ซิตี, MO) ก่อนที่จะออกกำลังกายในที่แห้งเสื้อผ้าที่มีน้ำหนักเบาหรือชุดของโรงพยาบาลก่อนและหลังปัสสาวะบัญชีสำหรับการสูญเสียน้ำปัสสาวะและหลังการออกกำลังกาย น้ำหนักหลังออกกำลังกายที่ถูกกำหนดหลังจากที่ผู้เข้าร่วมผ้าขนหนูแห้งเพื่อเอาเหงื่อมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และเปลี่ยนเป็นแห้งเสื้อผ้าที่มีน้ำหนักเบาหรือชุดของโรงพยาบาล ดื่มน้ำได้รับการตรวจสอบตลอดการทดสอบแต่ละเพื่อให้มั่นใจว่าผู้เข้าร่วมการบริโภคน้ำทั้งหมดที่มีให้ การคำนวณที่ใช้สำหรับการสูญเสียเหงื่อได้ดังนี้. การสูญเสียเหงื่อ (มิลลิลิตร) = ((น้ำหนักตัวเริ่มต้น (ช) - น้ำหนักตัวรอบชิงชนะเลิศ (ช)) + ปริมาณของเหลว (ช) - การขับถ่ายน้ำปัสสาวะ (ช) ในขณะที่วิธีการในการนี้ วัดอัตราเหงื่อไม่ได้บัญชีสำหรับการสูญเสียน้ำทางเดินหายใจ, การสูญเสียน้ำทางเดินหายใจมีแนวโน้มที่จะได้รับระหว่างการทดลองที่คล้ายกันในขณะที่มันขึ้นอยู่กับอัตราการระบายอากาศและความชื้นในอากาศโดยรอบซึ่งมีความคล้ายคลึงกันในสภาพการศึกษาทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหงื่อเท่ากัน
จำนวนน้ำหนักบนคานสมดุลขนาด ( detecto , อิงค์ , เวบบ์เมือง มิสซูรี ) ก่อนที่จะออกกำลังกาย แห้ง เสื้อผ้าที่เบา หรือ ชุดคนไข้ก่อนและหลังปัสสาวะไปยังบัญชีสำหรับการสูญเสียน้ำปัสสาวะ และหลังออกกำลังกาย โพสต์การออกกำลังกายน้ำหนักถูกกำหนดหลังจากเข้าร่วมผ้าเช็ดตัวแห้ง เอาเป็นเหงื่อที่เป็นไปได้และเปลี่ยนเป็นแห้งเสื้อผ้าที่เบา หรือ โรงพยาบาล ชุด ปริมาณของเหลวถูกตรวจสอบตลอดการทดสอบแต่ละเพื่อให้มั่นใจว่าผู้บริโภคทั้งหมดของน้ำให้ การคำนวณที่ใช้สำหรับการสูญเสียเหงื่อ ดังนี้ เหงื่อร่วง ( มิลลิลิตร ) = ( น้ำหนักตัวเริ่มต้น ( กรัม ) น้ำหนักตัวสุดท้าย ) ( กรัม ) ( กรัม ) ( fluid ปัสสาวะ น้ำปัสสาวะ ( G )ในขณะที่วิธีการนี้เพื่อวัดอัตราการสูญเสียเหงื่อไม่บัญชีสำหรับการสูญเสียน้ำน้ำ การหายใจ การหายใจ อาจมีลักษณะคล้ายคลึงกันระหว่างการทดลอง มันขึ้นอยู่กับอัตราการระบายอากาศและความชื้นในอากาศ ซึ่งมีความคล้ายคลึงกันทั้งในการศึกษาเงื่อนไข