If you could have any job in the wo

If you could have any job in the world, what would it be? This is a common question throughout childhood in any culture. Children have been asked this question for generations, but it seems their answers are changing. A recent study has highlighted a dramatic and rather worrying shift in children’s ambitions.
Twenty-five years ago the most common aspiration of American children was to be a teacher, followed by working in banking and finance, and then medicine. Today’s younger generation most commonly say they want to be a sports star, a pop star, or an actor. While many would argue that there is nothing wrong with having such ambitions, others feel that this trend will ultimately lead to dissatisfaction as more and more people are unable to reach their goals
According to the survey, children desire these jobs largely because of the excessive wealth associated with them. However, according to experts, such ambitions are likely to place a strain on the individual. Julian Rotter, an American psychologist, proposed an aspiration theory, in which people assess how likely they are to achieve a goal before they make the effort to achieve it. If people link happiness to wealth and status, they are more likely to work hard to achieve them. However, the satisfaction is short-lived because once the goal has been met, the person no longer has a sense of satisfaction. This then creates a pressure for the person to keep pushing to achieve more targets, which places the individual under greater stress.
Unfortunately, fame and fortune do not always have a positive impact on an individual’s life. Many careers in the spotlight are short lived. For example, many athletes’ physical peak only lasts a few years and singers can have a very limited career. The field that was once the sole focus of their lives becomes something they have little or no involvement in As a result, they have a feeling of worthlessness and a complete lack of control. It can also be difficult for them to a normal everyday life because they have been so far removed from it for so long.
So despite the drawbacks of being rich and famous, there is greater ambition than ever among young people to attain that status. In many ways this has been brought about by cultural changes. Globally, more and more TV shows feature talent competitions where winners can achieve wealth and fame in just a few weeks or months. This quick route to fame and fortune creates a celebrity culture. People unrealistically believe that a celebrity lifestyle is easily attainable and leads to great satisfaction. It is perhaps not surprising that this is especially attractive in societies where youth unemployment rates are between twenty-five and fifty percent.
It is no longer enough to have simple aspirations. People are not satisfied just making a living-they want to be rich. In the past, people had more modest, sensible aims such as earning a steady income, not being unemployed, and enjoying their work. Job satisfaction was important. Parents and teachers, rather than TV, had a greater impact on children’s ambitions. Unfortunately not everyone realizes that it takes talent, skill, and hard work to be good at a sport or at singing. As a result, many people won’t fulfill their childhood dreams, and this could have a negative effect on their happiness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าคุณไม่มีงานใด ๆ ในโลก อะไรมันจะได้หรือไม่ นี้เป็นคำถามทั่วไปตลอดวัยเด็กในวัฒนธรรมใด ๆ เด็กมีการถามคำถามนี้สำหรับรุ่น แต่ดูเหมือนว่าคำตอบของตนจะเปลี่ยนแปลง การศึกษาล่าสุดได้เน้นกะละคร และค่อนข้างกังวลในความทะเยอทะยานของเด็กยี่สิบห้าปีที่ผ่านมาที่สุดความใฝ่ฝันของเด็กอเมริกันที่จะ เป็นครู ตาม ด้วยการทำงานในธนาคาร และการเงิน และยา วันนี้วัยรุ่นมักพูดพวกเขาต้องการให้ ดาวกีฬา สตาร์ป๊อป หรือนัก ในขณะที่หลายจะโต้แย้งว่า ไม่มีอะไรผิดปกติกับมีความทะเยอทะยานดังกล่าว ผู้อื่นรู้สึกว่า แนวโน้มนี้จะนำสุดไปสู่ความไม่พอใจ คนมากขึ้นจะไม่สามารถบรรลุเป้าหมายของพวกเขาตามแบบสำรวจ เด็กต้องงานเหล่านี้ส่วนใหญ่เนื่องจากเกี่ยวข้องความมั่งคั่งมากเกินไป อย่างไรก็ตาม ตามผู้เชี่ยวชาญ ความทะเยอทะยานดังกล่าวมักจะทำต้องใช้แต่ละคน Julian Rotter จิตวิทยาการอเมริกัน เสนอทฤษฎีมีความใฝ่ฝัน ในคนที่ประเมินว่ามีแนวโน้ม ที่จะบรรลุเป้าหมายก่อนที่พวกเขาทำการพยายามที่จะบรรลุมัน ถ้าคนเชื่อมโยงความสุขมั่งคั่งร่ำรวยและสถานะ พวกเขาจะยิ่งทำงานหนักเพื่อพวกเขา อย่างไรก็ตาม ความพึงพอใจเป็นช่วงสั้น ๆ เพราะเมื่อได้เป็นไปตามเป้าหมาย ผู้ไม่มีความรู้สึกพึงพอใจ นี้จะเป็นแรงกดดันที่บุคคลเพื่อให้การผลักดันเพื่อให้บรรลุเป้าหมายมากขึ้น ซึ่งสถานแต่ละคนภายใต้ความเครียดมากขึ้นอับ ชื่อเสียงและโชคมักจะได้ผลกระทบของแต่ละชีวิต อาชีพมากมายที่เด่น ๆ คือสั้น lived ตัวอย่าง สูงสุดทางกายภาพของนักกีฬาในเวลากี่ปีเท่านั้น และนักร้องได้ทำงานที่จำกัดมาก ฟิลด์ที่ถูกเมื่อโฟกัสแต่เพียงผู้เดียวของชีวิตกลายเป็นสิ่งที่พวกเขามีน้อย หรือไม่มีส่วนร่วมในผล พวกเขามีความรู้สึกของ worthlessness และขาดการควบคุมสมบูรณ์ มันยังได้ยากกับชีวิตประจำวันเป็นปกติเนื่องจากพวกเขาจนหายไปจากการนานดังนั้น แม้ มีข้อเสียที่รวย และมีชื่อเสียง มีมากกว่าความใฝ่ฝันมากกว่าในหมู่คนหนุ่มสาวเคยบรรลุสถานะนั้น ใน นี้ได้รับมาเกี่ยวกับวัฒนธรรมเปลี่ยนแปลง ทั่วโลก มากทีวีคุณลักษณะความสามารถแข่งขันที่ชนะเลิศสามารถประสบความสำเร็จมั่งคั่งและชื่อเสียงเพียงไม่กี่สัปดาห์หรือเดือน เส้นทางนี้ด่วนเพื่อชื่อเสียงและโชคสร้างวัฒนธรรมดารา คน unrealistically เชื่อว่า ชีวิตดาราคือผลิตได้ง่าย และนำไปสู่ความพึงพอใจมาก บางทีอาจจะน่าแปลกใจว่า นี้คือน่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมที่อัตราการว่างงานของเยาวชนระหว่างยี่สิบห้าสิบเปอร์เซ็นต์ไม่เพียงพอที่จะมีความปรารถนาอย่างนั้น คนไม่พอเพียงทำมาหากิน-พวกเขาต้องการที่จะรวย ในอดีต คนมีจุดมุ่งหมายที่เหมาะสม เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นเช่นกำไรรายได้มั่นคง ไม่เป็นคนตกงาน และเพลิดเพลินทำงาน ความพึงพอใจในงานเป็นสิ่งสำคัญ ผู้ปกครอง และครู มากกว่า TV มีผลกระทบในความทะเยอทะยานของเด็ก แต่ไม่ทุกคนตระหนักว่า ใช้ความสามารถ ทักษะ และการทำงานให้ดีกีฬา หรือร้องเพลง ดัง หลายคนจะตอบสนองความฝันวัยเด็กของพวกเขา และนี้อาจมีผลกระทบในความสุขของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าคุณสามารถมีงานใด ๆในโลกนี้ จะเป็นอย่างไร ? นี้เป็นคำถามทั่วไปตลอดวัยเด็กในวัฒนธรรม เด็กได้รับการถามคำถามนี้มาหลายชั่วอายุคน แต่ดูเหมือนคำตอบของพวกเขาจะเปลี่ยนไป การศึกษาล่าสุดได้เน้นอย่างมาก และค่อนข้างกังวลกะในความใฝ่ฝันของเด็ก
ยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา ปณิธานที่พบบ่อยที่สุดของเด็กอเมริกันยังเป็นครู ตาม โดยทำงานในธนาคารและการเงิน และการแพทย์ วันนี้รุ่นน้องส่วนใหญ่กล่าวว่าพวกเขาต้องการที่จะเป็นดาวกีฬา , นักร้อง หรือนักแสดง ในขณะที่หลายคนจะเถียงว่า ไม่มีอะไรผิดปกติกับมีความทะเยอทะยานดังกล่าวคนอื่น ๆรู้สึกว่าแนวโน้มนี้ในที่สุดจะนำไปสู่ความไม่พอใจ ในฐานะที่เป็นคนมากขึ้นและจะไม่สามารถไปถึงเป้าหมายของพวกเขา
ตามการสำรวจเด็กประสงค์งานเหล่านี้ส่วนใหญ่เนื่องจากการความมั่งคั่งที่เกี่ยวข้องกับพวกเขา แต่ตามที่ผู้เชี่ยวชาญความทะเยอทะยานดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะวางความเครียดในแต่ละบุคคล จูเลียน ใบบอน เป็นนักจิตวิทยาชาวอเมริกันมีการเสนอทฤษฎีที่คนประเมินว่ามีโอกาสที่พวกเขาจะบรรลุเป้าหมายก่อนที่พวกเขาจะทำให้ความพยายามเพื่อให้บรรลุมัน ถ้าคนเชื่อมโยงความสุข ความมั่งคั่ง และสถานภาพที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะทำงานอย่างหนักเพื่อให้บรรลุพวกเขา อย่างไรก็ตาม ความสั้น เพราะเมื่อเป้าหมายได้ คนที่ไม่มีความรู้สึกของความพึงพอใจนี้สร้างความกดดันสำหรับบุคคลที่ผลักดันให้บรรลุเป้าหมายมากขึ้น ซึ่งสถานที่แต่ละภายใต้ความเครียดมากขึ้น .
แต่ชื่อเสียงและโชคลาภไม่เสมอในเชิงบวกในชีวิตของแต่ละบุคคล อาชีพต่างๆในปอตไลท์เป็นเวลาสั้นๆ ตัวอย่างเช่น นักกีฬาหลายทางกายภาพสูงสุดเพียงระยะเวลาไม่กี่ปี และนักร้อง ได้อาชีพที่ จำกัด มากสนามที่เคยมุ่งเน้น แต่เพียงผู้เดียวของชีวิตของพวกเขาจะกลายเป็นสิ่งที่พวกเขามีเพียงเล็กน้อย หรือไม่มีความเกี่ยวข้องเป็นผลให้พวกเขามีความรู้สึกของความไร้ค่า และขาดการควบคุม มันยังเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะเป็นปกติชีวิตประจำวันเพราะพวกเขาได้รับเพื่อให้ห่างไกลจากมันมานาน
ดังนั้น แม้ข้อด้อยของคนรวยและมีชื่อเสียงมีความทะเยอทะยานมากกว่าเดิมในหมู่คนหนุ่มสาวที่จะบรรลุสถานะที่ . ในหลายวิธีนี้ได้นำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรม ทั่วโลก เพิ่มเติม และเพิ่มเติมความสามารถในการแข่งขันรายการคุณลักษณะที่ผู้ชนะสามารถบรรลุความมั่งคั่งและชื่อเสียงในเพียงไม่กี่สัปดาห์หรือเป็นเดือน ด่วนเส้นทางเพื่อชื่อเสียงและโชคลาภสร้างดารากระทรวงวัฒนธรรมคน unrealistically เชื่อว่าดาราวิถีชีวิตได้ง่ายและนำไปสู่ความพึงพอใจมาก มันอาจจะไม่น่าแปลกใจที่ว่านี้เป็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมที่อัตราการว่างงานของเยาวชนระหว่างยี่สิบห้าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ .
มันไม่เพียงพอที่จะมีแรงบันดาลใจง่ายๆ คนไม่พอใจแค่การใช้ชีวิตที่พวกเขาต้องการที่จะรวย ในอดีตคนเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น สติสัมปชัญญะ มีจุดมุ่งหมาย เช่น รายได้รายได้มั่นคง ไม่ตกงาน และเพลิดเพลินกับงานของพวกเขา ความพึงพอใจในการปฏิบัติงานที่สำคัญ ผู้ปกครองและครูมากกว่าทีวีมีมากขึ้นส่งผลกระทบต่อความใฝ่ฝันของเด็ก ๆ แต่ทุกคนไม่ตระหนักว่ามันต้องใช้ความสามารถ ทักษะ และขยันทำงานเก่ง กีฬา หรือ ที่ร้องเพลง ผลหลายคนจะไม่เติมเต็มความฝันในวัยเด็กของพวกเขา และนี้อาจมีผลกระทบต่อความสุขของพวกเขา