In the end, how do you feel? Do you

In the end, how do you feel? Do you need to drink water?”

A kiss was just a kiss, it was not like she hadn’t been kissed before, why would her reaction be so huge? Moreover, Nangong Liuyun was already wounded so heavily…

Su Luo’s heart was extremely regretful.

As a result, she was even more eagerly attentive around him, staying by his side and pampering him.

Anyway, Nangong Liuyun was a typical case of giving-sunshine-and-he-would-shine type. The more Su Luo hovered around and pressed him, the more he would actually climb all over her.

He still refused to answer her.

When Su Luo was on the left side, his head would slant to the right.

Su Luo then ran to the right side, and his face again inclined to the left.

Indeed a child’s bad disposition, how could it be this awkwardly difficult?

Su Luo could only reduce her anger. She pulled at his sleeves and apologized to him in a low voice: “Okay, okay, I was wrong. I should not have pushed you. Stop being angry, okay?”

Only now did Nangong Liuyun turn around to glare at her and severely remind her: “This king is injured!”

“Yes, yes, yes.” Su Luo acted well-behaved, like a waiter in a shop.

“This king is a sick patient!” Nangong Liuyun complained once more.

“I know, I know.” Su Luo parroted in haste.

From her previous world to this world, killing a person, to her, was as simple as eating a meal, but she really didn’t have a lot of experience dealing with a brat. Forget it, she would just start from Nangong Liuyun, this bastard, alright.

Finished complaining, Nangong Liuyun was still rather unhappy. One could see him covering his chest, fuming and glaring at Su Luo: “Since you know, why do you still not know what to do?”

“How to do it?” Su Luo, with a signboard that said ‘obedient’, suspiciously shot him a glance.

Nangong Liuyun arrogantly and in a spoiled manner, lifted his chin. He cast a meaningful glance at her: “Don’t you know to make it up to me?”

“How to make it up to you? Speak clearly.” Couldn’t he say a complete sentence? If it was not for the fact that he was wounded, she would have already walked away after an explosion.

Seeing Su Luo’s somewhat impatient manner, Nangong Liuyun immediately acted like he had been wronged. That pair of peach blossom-like eyes cast a glance at Su Luo with a faint blaming expression: “Injured someone, and don’t even know to kiss it as compensation…”

This appearance was simply as pitiful as a young wife who had been subjected to bullying.

My dear Highness Prince Jin…You just happen to be His Highness Prince Jin ah. Don’t adopt the expression of a young wife having been bullied alright? Seeing this made her feel as though she was simply guilty of terrible crimes, don’t you think?

Su Luo immediately became irascible, but…coming into contact with that pair of huge eyes that could clearly distinguish between right or wrong, and also that about-to-collapse pale face…

Su Luo. Admitted. She. Lost!

Truly defeated by him!

Su Luo moved closer towards his cheeks, sweeping past a kiss that was like a dragonfly lightly touching the water.

Afterwards, she helplessly asked: “This time it should be all right!”

Who would have thought that this bastard was still dissatisfied and this picky: “It’s not that place.”

“Looking to be spanked right?” Su Luo feigned anger to glare at him.

Su Luo at last fumbled out rules to his behavior. When dealing with a brat, she shouldn’t have given him face, so as to avoid him taking advantage of her weakness.

Nangong Liuyun, this bastard, was equivalent to a brat, so she must give him the same treatment as a brat.

Nangong Liuyun felt aggrieved as he looked at her, accusing her, and with a hand covering his chest, he refused to get up.

It was early morning, she hadn’t eaten any boiled rice for a few days, she was already starving to the point of collapse, and this bastard was still stirring up trouble. Immediately, Su Luo’s face darkened, as she reached out a hand to pull him up: “Stop whining, I know you are alright. Quickly get up so we can continue the journey.”

However, Nangong Liuyun continued to cover his chest, not even taking any notice of Su Luo.

“What else are you unsatisfied with?” Su Luo impatiently and helplessly crouched in front of him: “What’s wrong with your chest? Don’t tell me you really are wounded?”

While speaking, Su Luo reached out with her hand to lift open his embroidered robe.

“Don’t ——”Nangong Liuyun pulled at her hand, stopping her, swaying and shaking as he was about to stand up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In the end, how do you feel? Do you need to drink water?”A kiss was just a kiss, it was not like she hadn’t been kissed before, why would her reaction be so huge? Moreover, Nangong Liuyun was already wounded so heavily…Su Luo’s heart was extremely regretful.As a result, she was even more eagerly attentive around him, staying by his side and pampering him.Anyway, Nangong Liuyun was a typical case of giving-sunshine-and-he-would-shine type. The more Su Luo hovered around and pressed him, the more he would actually climb all over her.He still refused to answer her.When Su Luo was on the left side, his head would slant to the right.Su Luo then ran to the right side, and his face again inclined to the left.Indeed a child’s bad disposition, how could it be this awkwardly difficult?Su Luo could only reduce her anger. She pulled at his sleeves and apologized to him in a low voice: “Okay, okay, I was wrong. I should not have pushed you. Stop being angry, okay?”Only now did Nangong Liuyun turn around to glare at her and severely remind her: “This king is injured!”“Yes, yes, yes.” Su Luo acted well-behaved, like a waiter in a shop.“This king is a sick patient!” Nangong Liuyun complained once more.“I know, I know.” Su Luo parroted in haste.From her previous world to this world, killing a person, to her, was as simple as eating a meal, but she really didn’t have a lot of experience dealing with a brat. Forget it, she would just start from Nangong Liuyun, this bastard, alright.เสร็จแล้วบ่น Nangong Liuyun ก็ค่อนข้างเศร้า หนึ่งเห็นเขาหน้าอกของเขาครอบคลุม ฟูมิ่ง และแกลริงอินเตอร์ที่ Su Luo: "เพราะคุณรู้ว่า ทำไมคุณยังไม่รู้จะทำอย่างไร""วิธีทำ" Su Luo กับป้ายที่กล่าวว่า 'เชื่อ' พิรุธยิงเขาอย่างรวดเร็วNangong Liuyun arrogantly และ ใน ลักษณะบูด ยกคางของเขา เขาทอดสายตามีความหมายเธอ: "คุณไม่ได้ถึงฉัน""วิธีการทำคุณหรือไม่ พูดให้ชัดขึ้น" เขาไม่พูดประโยคสมบูรณ์ ถ้ามันไม่เป็นความจริงที่ว่า เขาได้รับบาดเจ็บ เธอจะได้แล้วเดินออกไปหลังจากการระเบิดเห็น Su Luo ลักษณะค่อนข้างใจร้อน Liuyun Nangong ทำหน้าที่เหมือนเขาได้รับท่านทันที คู่ของพีชบลอสซัมเหมือนตาชำเลืองที่ Su Luo กับนิพจน์ที่ blaming จาง: "คนที่บาดเจ็บ และแม้กระทั่งไม่ทราบว่าจะจูบเป็นการชดเชย..."ลักษณะนี้ก็น่าสงสารเป็นภรรยาสาวที่ได้รับต้องทำการกลั่นแกล้งได้เจ้าชายของฉันรักจิน... คุณเพิ่งจะเกิด พระสมเด็จเจ้าจิน ah ไม่ใช้การแสดงออกของภรรยาหนุ่มมีรังแกไร เห็นนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอมีเพียงความผิดในอาชญากรรมที่น่ากลัว ไม่คุณคิดว่าSu Luo ทันทีกลายเป็น irascible แต่...เข้ามาติดต่อกับคู่ของตาขนาดใหญ่ที่สามารถแยกความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างขวา หรือผิดปกติ และยังเกี่ยวกับการยุบหน้าตาซีด...Su Luo. Admitted. She. Lost!Truly defeated by him!Su Luo moved closer towards his cheeks, sweeping past a kiss that was like a dragonfly lightly touching the water.Afterwards, she helplessly asked: “This time it should be all right!”Who would have thought that this bastard was still dissatisfied and this picky: “It’s not that place.”“Looking to be spanked right?” Su Luo feigned anger to glare at him.Su Luo at last fumbled out rules to his behavior. When dealing with a brat, she shouldn’t have given him face, so as to avoid him taking advantage of her weakness.Nangong Liuyun, this bastard, was equivalent to a brat, so she must give him the same treatment as a brat.Nangong Liuyun felt aggrieved as he looked at her, accusing her, and with a hand covering his chest, he refused to get up.It was early morning, she hadn’t eaten any boiled rice for a few days, she was already starving to the point of collapse, and this bastard was still stirring up trouble. Immediately, Su Luo’s face darkened, as she reached out a hand to pull him up: “Stop whining, I know you are alright. Quickly get up so we can continue the journey.”However, Nangong Liuyun continued to cover his chest, not even taking any notice of Su Luo.“What else are you unsatisfied with?” Su Luo impatiently and helplessly crouched in front of him: “What’s wrong with your chest? Don’t tell me you really are wounded?”While speaking, Su Luo reached out with her hand to lift open his embroidered robe.“Don’t ——”Nangong Liuyun pulled at her hand, stopping her, swaying and shaking as he was about to stand up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในท้ายที่สุดแล้วคุณรู้สึกอย่างไร? คุณจำเป็นต้องดื่มน้ำ? " จูบเป็นเพียงการจูบมันก็ไม่ได้เหมือนที่เธอไม่เคยได้รับก่อนที่จะจูบทำไมปฏิกิริยาของเธอจะมีขนาดใหญ่เพื่อ? นอกจากนี้ Nangong Liuyun ได้รับบาดเจ็บแล้วอย่างหนัก ... หัวใจซู Luo ก็เสียใจมาก. เป็นผลให้เธอก็ยิ่งกระหายใส่ใจรอบ ๆ ตัวเขาอยู่เคียงข้างเขาและให้รางวัลเขา. อย่างไรก็ตาม Nangong Liuyun เป็นกรณีทั่วไปของการให้แสงแดด และอื่นเขา-จะขัดประเภท ยิ่งซู Luo วนเวียนอยู่รอบ ๆ และกดเขาให้มากขึ้นจริง ๆ แล้วเขาจะปีนขึ้นไปทั่วทุกมุมของเธอ. เขายังคงปฏิเสธที่จะตอบเธอ. เมื่อซู Luo อยู่บนด้านซ้ายหัวของเขาจะเอียงไปทางขวา. ซู Luo แล้ววิ่งไปที่ ด้านขวาและใบหน้าของเขาอีกครั้งเพื่อความโน้มเอียงซ้าย. แท้จริงจำหน่ายที่ไม่ดีของเด็กว่ามันจะเป็นแบบนี้ยากที่เชื่องช้า? ซู Luo เท่านั้นที่สามารถลดความโกรธของเธอ เธอดึงที่แขนของเขาและขอโทษเขาในเสียงต่ำ: "โอเคโอเคผมผิด ผมไม่ควรจะผลักดันให้คุณ หยุดการโกรธเอาล่ะ? " เพียง แต่ตอนนี้ Nangong Liuyun ไม่หันไปรอบ ๆ เพื่อจ้องมองมาที่เธออย่างรุนแรงและเตือนเธอ:" กษัตริย์แห่งนี้ได้รับบาดเจ็บ " ". ใช่ใช่ใช่ "ซู Luo ทำหน้าที่มีความประพฤติดีเช่นบริกรในที่ ร้าน. "ราชาแห่งนี้เป็นผู้ป่วยที่ป่วย!" Nangong Liuyun บ่นอีกครั้ง. "ฉันรู้ว่าฉันรู้." ซู Luo parroted ในความเร่งรีบ. จากโลกก่อน ๆ ของเธอไปทั่วโลกนี้ฆ่าคนที่เธอเป็นง่ายๆเป็น การรับประทานอาหาร แต่เธอจริงๆไม่ได้มีจำนวนมากประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเป็นเด็กเหลือขอ ลืมมันเธอเพิ่งจะเริ่มต้นจาก Nangong Liuyun ไอ้นี้ไม่เป็นไร. บ่นสำเร็จรูป Nangong Liuyun ก็ยังค่อนข้างไม่มีความสุข หนึ่งจะได้เห็นเขาครอบคลุมหน้าอกของเขาควันและจ้องมองซู Luo: "เมื่อคุณรู้ว่าทำไมคุณยังไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร" ? "วิธีการทำ" ซู Luo กับป้ายที่กล่าวว่า 'เชื่อฟัง' มีพิรุธยิงเขาอย่างรวดเร็ว. Nangong Liuyun เต๊ะและในลักษณะที่ใจแตกยกคางของเขา เขาหล่ออย่างรวดเร็วมีความหมายที่เธอว่า "คุณไม่ทราบว่าจะทำให้มันขึ้นอยู่กับผมหรือเปล่า" "วิธีที่จะทำให้มันขึ้นอยู่กับคุณ? พูดอย่างชัดเจน. "เขาไม่สามารถพูดเป็นประโยคที่สมบูรณ์? ถ้ามันไม่ได้สำหรับความจริงที่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บเธอจะได้เดินแล้วไปหลังจากการระเบิด. เห็นลักษณะที่ค่อนข้างใจร้อนซู Luo ของ Nangong Liuyun ทันทีทำตัวเหมือนเขาได้รับการอธรรม คู่ของลูกพีชตาดอกเหมือนที่ทิ้งทันทีที่ซู Luo ด้วยสีหน้าโทษลม "ได้รับบาดเจ็บคนและไม่ได้รู้ว่าจะจูบมันเป็นค่าตอบแทน ... " ลักษณะนี้เป็นเพียงเป็นที่น่าสงสารเป็นภรรยาสาวที่ได้รับ ภายใต้การข่มขู่. สมเด็จฉันรักเจ้าชายจิน ... คุณก็จะเกิดขึ้นจะเสด็จเจ้าชายจินอา อย่านำมาใช้ในการแสดงออกของภรรยาสาวที่มีการรังแกเป็นไร? ที่เห็นนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นเพียงความผิดของการก่ออาชญากรรมที่น่ากลัวไม่ได้คุณคิดว่า? ซู Luo ทันทีกลายเป็นโกรธง่าย แต่ ... เข้ามาติดต่อกับคู่ของตาขนาดใหญ่ที่ชัดเจนสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างที่ถูกหรือผิดนั้นและว่า เกี่ยวกับการล่มสลายใบหน้าขาวซีด ... ซู Luo ที่ยอมรับ. เธอ. ! หายไปพ่ายแพ้อย่างแท้จริงโดยเขา! ซู Luo ย้ายใกล้ชิดต่อแก้มของเขากวาดผ่านมาจูบที่เป็นเหมือนแมลงปอสัมผัสเบา ๆ น้ำ. หลังจากนั้นเธอถามอย่างช่วยไม่ได้ "เวลานี้มันควรจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง!" ใครจะมีความคิดว่า ไอ้นี้ก็ยังคงไม่พอใจและจู้จี้จุกจิกนี้: ". มันไม่ได้เป็นสถานที่ที่" ? "มองไปจะได้รับการลงโทษที่ถูกต้อง" ซู Luo แกล้งโกรธที่จะจ้องมองไปที่เขา. ซู Luo ที่สุดท้ายล้วงออกกฎระเบียบเพื่อให้พฤติกรรมของเขา เมื่อจัดการกับเด็กเหลือขอเธอไม่ควรจะได้ให้เขาใบหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงเขาใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของเธอ. Nangong Liuyun ไอ้นี้ก็เท่ากับสารเลวดังนั้นเธอจะต้องให้เขารักษาเช่นเดียวกับเด็กเหลือขอNangong Liuyun รู้สึกว่าได้รับบาดเจ็บขณะที่เขามองมาที่เธอกล่าวหาว่าเธอและด้วยมือที่ครอบคลุมหน้าอกของเขาเขาปฏิเสธที่จะได้รับการขึ้น. มันเป็นตอนเช้าเธอไม่ได้กินข้าวต้มใด ๆ ไม่กี่วันเธอได้แล้วหิว จุดของการล่มสลายและไอ้นี้ก็ยังคงกวนขึ้นปัญหา ทันทีที่ใบหน้าของซู Luo มืดขณะที่เธอเอื้อมมือไปดึงเขาขึ้น A: "หยุดหอนฉันรู้ว่าคุณไม่เป็นไร ได้อย่างรวดเร็วขึ้นเพื่อให้เราสามารถเดินทางต่อไป ". อย่างไรก็ตาม Nangong Liuyun อย่างต่อเนื่องเพื่อให้ครอบคลุมหน้าอกของเขาไม่ได้การแจ้งให้ทราบของซู Luo ใด ๆ . " อะไรที่คุณไม่พอใจกับ "ซู Luo อดทนและทำอะไรไม่ถูกหมอบอยู่ในด้านหน้าของเขา? "มีอะไรผิดปกติกับหน้าอกของคุณหรือไม่ อย่าบอกนะว่าคุณเป็นจริงได้รับบาดเจ็บ "? ในขณะที่พูดซู Luo เอื้อมมือออกด้วยมือของเธอที่จะยกเปิดเสื้อคลุมปักของเขา. " ไม่ - "Nangong Liuyun ดึงมือของเธอหยุดเธอโยกและสั่นในขณะที่เขา เป็นเรื่องที่จะลุกขึ้นยืน