ในทศวรรษ 1870 บ้านเรือนที่มีฐานะจะมีโคมแก๊สจุดส่องสว่าง ที่เหลือจะใช้เทียนไข ตะเกียงน้ำมัน หรือไม่ก็เข้านอนตอนพลบค่ำ ไฟฟ้าส่องสว่างมีเพียงไฟอาร์ก ซึ่งได้จากประกายไฟซึ่งกระโดดข้ามซึ่งขั้วคาร์บอนมาจ่อเกือบชิดกัน แท่งคาร์บอนใช้งานได้เพียงไม่กี่ชั่วโมง ก็ต้องเปลี่ยนแท่งใหม่ แสงไฟอาร์กเจิดจ้าบาดตาจนมองด้วยตาเปล่าไม่ได้
เอดิสันไปเยี่ยมชมงานแสดงไฟอาร์กของวิลเลี่ยม วอลเลซเกิดความคิดขึ้นมาว่าต้อง คิดค้น"หลอดไฟเรืองระเรื่อนุ่มสวยสบายตา ปลอดภัยไนการใช้งาน"สิ่งประดิษฐ์อันดับถัดไป ยิ่งกว่านั้นเอดิสันยังวาดฝันไปไกลถึงการตั้งเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเดินสายจ่ายไฟฟ้าไปยังบ้านเรือน เหมือนเช่นเครือข่าย