The morphology of the digestive tub

The morphology of the digestive tube of sea turtles is adapted to the feeding habits of the species. These adaptations were evident even in the esophagus, which had a mucosa marked by conical papillae and was oriented toward the stomach. The esophageal papillae had already been described for sea turtles by PORTER (1972), WORK (2000), WYNEKEN (2001), PRESSLER et al. (2003), and MAGALHÃES et al. (2010). The orientation pattern of esophageal papillae suggests that they perform the functions of facilitating the intake of food and avoiding regurgitation caused by the changes of pressure during diving (BLEAKNEY 1965). According to WYNEKEN (2001), the esophagus conveys food to the stomach and expels excess water. Microscopic analysis of the esophageal mucosa of C. mydas also revealed adaptations such as a keratinized squamous epithelium, which most likely confer protection against the friction generated by the passage of food. Moreover, the absence of glands corroborates the fact that this organ is only related to the transport
of food to the stomach (MAGALHÃES et al. 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัณฐานวิทยาของท่อทางเดินอาหารของเต่าทะเลจะปรับนิสัยการกินของสายพันธุ์ ดัดแปลงเหล่านี้ได้แม้ในหลอดอาหาร ซึ่งมี mucosa ตาม papillae กรวย และไปยังกระเพาะอาหาร Papillae หลอดอาหารมาแล้วอธิบายสำหรับเต่าทะเล โดยพนักงานยกกระเป๋า (1972), ทำงาน (2000), WYNEKEN (2001), PRESSLER et al. (2003), และชาติลอส et al. (2010) รูปแบบการวางแนวของ papillae หลอดอาหารแนะนำว่า พวกเขาทำหน้าที่อำนวยความสะดวกในการบริโภคอาหาร และหลีกเลี่ยงการสำรอกที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของความดันระหว่างดำน้ำ (BLEAKNEY 1965) ตาม WYNEKEN (2001), หลอดอาหารสื่ออาหารท้อง และพอร์ทน้ำส่วนเกิน การวิเคราะห์ด้วยกล้องจุลทรรศน์ของ mucosa หลอดอาหารของ C. mydas ยังเผยดัดแปลงเช่นมี keratinized squamous epithelium ซึ่งส่วนใหญ่มักมอบให้ป้องกันแรงเสียดทานที่เกิดจากทางเดินอาหาร นอกจากนี้ การขาดงานของต่อม corroborates ความจริงที่ว่า อวัยวะเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งอาหารไปยังกระเพาะอาหาร (ชาติลอส et al. 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะทางสัณฐานวิทยาของท่อทางเดินอาหารของเต่าทะเลจะถูกปรับให้เข้ากับนิสัยการกินอาหารของสายพันธุ์ การปรับตัวเหล่านี้เป็นที่เห็นได้ชัดแม้ในหลอดอาหารซึ่งเป็นเยื่อบุการทำเครื่องหมายโดย papillae กรวยและได้รับการมุ่งเน้นไปยังกระเพาะอาหาร papillae หลอดอาหารได้รับแล้วอธิบายสำหรับเต่าทะเลโดย Porter (1972), ผลงาน (2000), WYNEKEN (2001), เล่อร์, et al (2003) และ Magalhaes et al, (2010) รูปแบบการวางแนวของ papillae หลอดอาหารแสดงให้เห็นว่าพวกเขาทำหน้าที่อำนวยความสะดวกในการรับประทานอาหารและการหลีกเลี่ยงการสำรอกเกิดจากการเปลี่ยนแปลงของความดันในระหว่างการดำน้ำ (BLEAKNEY 1965) ตามที่ WYNEKEN (2001), หลอดอาหารบ่งบอกถึงอาหารให้กับกระเพาะอาหารและขับน้ำส่วนเกิน การวิเคราะห์ด้วยกล้องจุลทรรศน์ของเยื่อบุหลอดอาหารซีนุยังเผยให้เห็นการปรับตัวเช่นเยื่อบุผิว squamous เคราตินซึ่งส่วนใหญ่มีแนวโน้มหารือป้องกันแรงเสียดทานที่เกิดจากทางเดินอาหาร นอกจากนี้กรณีที่ไม่มีต่อมยืนยันความจริงที่ว่าอวัยวะนี้จะเกี่ยวข้องเฉพาะกับการขนส่ง
ของอาหารที่ท้อง (Magalhaes et al. 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัณฐานวิทยาของท่อทางเดินอาหารของเต่าทะเลจะปรับให้เข้ากับอุปนิสัยของเผ่าพันธุ์ ดัดแปลงเหล่านี้ได้ชัดเจนแม้ในหลอดอาหาร ซึ่งมีเยื่อบุที่มีกรวยที่ 2 และมุ่งเน้นไปที่ท้อง ที่ได้ถูกอธิบายไว้ 2 หลอดอาหารเต่าทะเลโดยพอร์เตอร์ ( 1972 ) , งาน ( 2000 ) , wyneken ( 2001 ) , เพรสเลอร์ et al . ( 2003 ) และ magalh à es et al . ( 2010 ) การวางแบบแผนของโรคหลอดที่ 2 แสดงให้เห็นว่าพวกเขาแสดงหน้าที่ส่งเสริมการบริโภคของอาหารและหลีกเลี่ยงการสำรอก เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของความดันขณะดำน้ำ ( bleakney 1965 ) ตาม wyneken ( 2001 ) , หลอดอาหารบ่งบอกถึงอาหารกระเพาะอาหารและ expels น้ำส่วนเกิน การวิเคราะห์ด้วยกล้องจุลทรรศน์ของเยื่อบุหลอดอาหาร ซี. mydas พบดัดแปลง เช่น คีราตินไนซด์ squamous เซลล์ซึ่งส่วนใหญ่หารือป้องกันแรงเสียดทานที่สร้างขึ้นโดยทางอาหาร นอกจากนี้การขาดของต่อมที่เป็นพยานความจริงที่ว่ามันเป็นเพียงที่เกี่ยวข้องกับการขนส่งของอาหารในกระเพาะอาหาร ( magalh à es et al . 2010 )