The Thai farmer's ability to adapt

The Thai farmer's ability to adapt to changing market conditions contributed to the country's agricultural success, but even more important was the availability of large areas of virgin land for cultivation. Between 1950 and 1980, agricultural holdings nearly doubled to an estimated 22 million hectares, of which about three-quarters were farmed annually, and much of the rapidly growing population was absorbed in the expansion. By the early 1980s, however, most of the arable land had been occupied, except in the South, and continued growth of the agricultural sector became increasingly dependent on the acceptance of new technologies and the adoption of more intensive cultivation. Observers feared that without these changes growing domestic demand--both from increasing population and from rising expectations--would seriously affect the nation's balance of payments position through the reduction of exportable surpluses of vital major foreign exchange earners, such as rice and sugar.

Agriculture--crops, livestock, forestry, and fisheries-- employed about three-quarters of the labor force, and it was estimated that some four-fifths of the total population was dependent on the sector for its livelihood. During the mid-1980s, agriculture accounted for an average of about 25 percent of GDP, and agricultural commodities accounted annually for over 60 percent of the value of all exports.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสามารถของชาวนาไทยเพื่อปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงตลาดเงื่อนไขส่วนความสำเร็จทางการเกษตรของประเทศ แต่ความพร้อมของพื้นที่ขนาดใหญ่ของที่ดินเพาะปลูกบริสุทธิ์สำคัญยิ่ง ระหว่างปี 1950 และ 1980 โฮลดิ้งเกษตรเกือบสองเท่าที่ประเมิน 22 ล้านไร่ ที่เกี่ยวกับ three-quarters ถูก farmed ปี และประชากรที่เติบโตเร็วมากถูกดูดซึมในการขยายตัว โดยต้นทศวรรษ 1980 อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่ของที่ดินเพาะปลูกได้ครอบ ครอง ยกเว้นในภาคใต้ และยังคงเจริญเติบโตของภาคการเกษตรกลายเป็นมากขึ้นอยู่กับการยอมรับเทคโนโลยีใหม่ ๆ และยอมรับของการเพาะปลูกมากขึ้นเร่งรัดการ ผู้สังเกตการณ์กลัวว่า ไม่ มีการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ เติบโตอุปสงค์ภายในประเทศ - ทั้ง จากการเพิ่มประชากร และความคาด หวังเพิ่มขึ้น - จะอย่างจริงจังส่งผลต่อตำแหน่งชำระเงินของยอดดุลของประเทศลดลง surpluses สามารถส่งออกได้ของ earners แลกหลักสำคัญ เช่นข้าวและน้ำตาล เกษตร - พืช ปศุสัตว์ ป่าไม้ และประมง - จ้างเกี่ยวกับ three-quarters ของกำลังแรงงาน และจะถูกประเมินว่า บาง fifths 4 ของประชากรทั้งหมดขึ้นอยู่กับภาคการดำรงชีวิตของ ในช่วงกลางไฟต์ เกษตรคิดโดยเฉลี่ยประมาณร้อยละ 25 ของ GDP และสินค้าโภคภัณฑ์เกษตรบัญชีปีกว่าร้อยละ 60 ของมูลค่าส่งออกทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสามารถของเกษตรกรไทยที่จะปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงสภาวะตลาดที่มีส่วนต่อความสำเร็จทางการเกษตรของประเทศ แต่ที่สำคัญมากกว่าคือความพร้อมของพื้นที่ขนาดใหญ่ของดินแดนบริสุทธิ์สำหรับการเพาะปลูก ระหว่างปี 1950 และปี 1980 ถือครองทางการเกษตรเกือบสองเท่าไปประมาณ 22 ล้านเฮกตาร์ซึ่งประมาณสามในสี่ได้รับการเพาะปลูกเป็นประจำทุกปีและมากของประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วถูกดูดซึมในการขยายตัว โดยในช่วงต้นปี 1980 แต่ส่วนใหญ่ของพื้นที่เพาะปลูกที่ได้รับการครอบครองยกเว้นในภาคใต้และยังคงเจริญเติบโตของภาคเกษตรก็ขึ้นอยู่กับการยอมรับของเทคโนโลยีใหม่และการยอมรับของการเพาะปลูกเข้มข้นมากขึ้น ผู้สังเกตการณ์โดยไม่ต้องกลัวว่าการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เจริญเติบโตของอุปสงค์ในประเทศ - ทั้งจากการเพิ่มของประชากรและจากการคาดการณ์ที่เพิ่มขึ้น - จะจริงจังส่งผลกระทบต่อความสมดุลของการชำระเงินตำแหน่งของประเทศที่ผ่านการลดส่วนเกินส่งออกของรายได้จากอัตราแลกเปลี่ยนที่สำคัญต่างประเทศที่สำคัญเช่นข้าวและน้ำตาล. เกษตร --crops ปศุสัตว์ป่าไม้และการจ้างงาน fisheries-- ประมาณสามในสี่ของกำลังแรงงานและมันเป็นที่คาดกันว่าบางสี่ในห้าของประชากรทั้งหมดขึ้นอยู่กับภาคการดำรงชีวิตของมัน ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980, การเกษตรคิดเป็นสัดส่วนเฉลี่ยประมาณร้อยละ 25 ของ GDP และสินค้าเกษตรคิดเป็นประจำทุกปีมานานกว่าร้อยละ 60 ของมูลค่าการส่งออกทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวนาไทยสามารถปรับตัวกับสภาวะตลาดที่เปลี่ยนแปลง ทำให้ความสำเร็จทางการเกษตรของประเทศ แต่ที่สำคัญกว่าคือความพร้อมของพื้นที่ขนาดใหญ่ของ Virgin ที่ดินเพื่อการเพาะปลูก ระหว่างปี 1950 และ 1980 ถือครองทางการเกษตรเกือบสองเท่าประมาณ 22 ล้านไร่ ซึ่งเป็นเพียงแค่เกี่ยวกับสามในสี่ปีและมากของประชากรที่เติบโตอย่างรวดเร็วถูกดูดซึมในการขยาย โดยในช่วงต้นทศวรรษที่ 1980 , อย่างไรก็ตาม , ส่วนใหญ่ของที่ดินเพาะปลูกได้ครอบครอง ยกเว้นในภาคใต้ และการเติบโตอย่างต่อเนื่องของภาคเกษตรก็มากขึ้นขึ้นอยู่กับการยอมรับเทคโนโลยีใหม่และการยอมรับของเกษตรกรที่เข้มข้นมากขึ้นผู้สังเกตการณ์กลัวว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เติบโตอุปสงค์ -- ทั้งจากประชากรที่เพิ่มขึ้นและจากการคาดการณ์ที่เพิ่มขึ้น -- อย่างจริงจังจะมีผลต่อสมดุลของอัตราเงินของประเทศผ่านการลดลงของการส่งออกหดตัวรายได้แลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่สําคัญสําคัญ เช่น ข้าว และน้ำตาล

-- พืชเกษตร ปศุสัตว์ ป่าไม้และการประมง -- จ้างประมาณสามในสี่ของแรงงาน และมันคือประมาณว่าสักสี่ห้าของประชากรทั้งหมด ขึ้นอยู่กับภาค ทั้งของ ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 , เกษตรกรรมคิดเป็นเฉลี่ยประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี และสินค้าเกษตรคิดเป็นรายปี กว่าร้อยละ 60 ของมูลค่าการส่งออกทั้งหมด .