าเหตุของโรคกลัวนั้นไม่ทราบแน่ชัด ส่วนหนึ่ง เป็นการถ่ายทอดทางพันธุกรรมพบว่าคนที่มีพี่น้อง เป็นโรคกลัวมักมีโอกาสเป็นโรคกลัวมากกว่าคนที่ ไม่มีประวัติโรคนี้ในครอบครัวถึงสามเท่า (โดยเฉพาะ Hemophobia)
นอกจากนี้ ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อม การอบรมเลี้ยงดู และประสบการณ์ในอดีตก็มีส่วนเสริมให้มีโอกาส เป็นโรคนี้มากขึ้น
เช่น...ผู้ปกครองขู่หรือกรอกหูเด็กว่า “ สุนัขเป็นอันตรายไม่ควรเข้าใกล้ ”
มีความเสี่ยงที่ทำให้ เด็กเป็น "Cynophobia "
ผู้ป่วย ส่วนใหญ่จะไม่สามารถระบุสาเหตุของความกลัวนั้นได้
(เนื่องจากข้อมูลทั้งหมดถูกเก็บกดลงส่วนที่ เป็นจิตใต้สำนึก)
เช่น...จากการทำจิตบำบัดพบว่าผู้ป่วยกลัวลูกชิ้น
เนื่องจากเคยถูกทำร้ายร่างกายในขณะที่กำลัง รับประทานลูกชิ้น
จากการศึกษาหลายชิ้นพบว่า กลไกของโรคกลัว นั้นเชื่อมโยงกับสมองส่วน
อะมิกดาลา (Amygdala)
โดยสมองส่วนนี้รับรู้ประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับความกลัวและควบคุมปฏิกิริยาความกลัวผ่านการหลั่งฮอร์โมน ที่ส่งผลต่อความกลัว และความก้าวร้าว
ทำให้ร่างกาย อยู่ในภาวะตื่นตัวและพร้อมที่จะขยับตัว วิ่งหนี หรือต่อสู้