2.3. Spray simulation experiments a

2.3. Spray simulation experiments and exposure
measurements
About 22 rice farmers from the four villages were asked
to assist and spray their rice crop with water in the same
way they usually applied their pesticides (i.e., by waving the
nozzle from side to side in front of them, and with the same
position to the crop and person, etc.), over a 20m
trajectory (covering a total sample spray area of 60m2 in
the rice field). The farmer used his own lever-operated
knapsack sprayer (e.g. SA-17 or Golden Agin) fitted with a
single- (e.g. SA-E) or four-jet nozzle (SA 1/4 LP) applying
water. The experiments took place in and along 17 fields
cultivated with rice. To measure drift deposition, three
series of strips (7525mm2) of water-sensitive papers
(WSP) were placed 7m apart across one of the boundaries
of the rice field being sprayed. One strip in each series was
placed horizontally on a wooden support approximately
80 cm above ground level, 0.5m from the field boundary,
and served as the positive control. The other 4 points were
placed similarly outside the field at distances of 0.5, 1, 1.5
and 2m from the field boundary. Deposition was
determined according to de Snoo and de Wit (1993,
1998), by taking the amount of WSP coverage in the field
as the 100% baseline. The amount of WSP coverage on the
papers outside the field is then expressed as a percentage of
this baseline, giving the amount of drift (which may have
also included direct, i.e., not by air transported, droplets)
to which each of the locations is exposed.
The height of the vegetation surrounding the field ranged
from 20 to more than 3m. The crops or grasses in the field
were mostly between 20 and 60 cm high. During each trial
wind speed, temperature, humidity, time and wind direction
were measured. Spraying was done at wind speeds
ofo1ms1, except in one case where wind speed changed
during spraying and reached a speed of 3ms1.
In the same experiment, the dermal exposure of farmers
applying pesticides was estimated by measuring deposition
on frequently exposed parts of the body by attaching a
WSP strip to one leg (if the sprayer was held in the right
hand, and the lever of the pump in the other, the strip was
attached to the right leg and vice versa), both hands and
both lower arms. The amount of water deposited on the
paper (expressed as the wetted area of the WSP strips)
during the spraying exercise was converted to the amount
of dermal exposure in ml per cm2 of body-part skin. The
exposure results for the single application on the sample
spray area were then extrapolated to the total amount of
dermal exposure during a spraying exercise covering the
whole rice field of the farmer in question. With information
on the type and total amount of active ingredient in a given
pesticide formulation commonly used by the farmer (and
added to the water in his knapsack tank), the total amount
of dermal exposure to the active ingredient in question was
estimated. This was first done in mg per cm2 of body-part
skin per application and then converted to mg per
application for legs, arms and hands, based on the
assumption that the surface area of a leg, arm and hand
is, respectively, 18%, 7% and 2% of a total body surface
area of 1.7m2 (Livingston and Lee, 2001; Matthews, 2006).
These calculations were repeated for the active ingredients
in all the pesticide formulations commonly used by the
farmers included in this study.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3. สเปรย์จำลองทดลองและสัมผัสวัดเกษตรกรข้าว 22 จากสี่หมู่บ้านถูกถามช่วยเหลือ และพ่นพืชข้าวของน้ำเหมือนกันวิธีที่พวกเขามักจะใช้สารกำจัดศัตรูพืชของพวกเขา (นั่นคือ โดยโบกหัวฉีดจากด้านข้าง หน้าพวกเขา และเหมือนกันตำแหน่งที่ต้องการครอบตัด และบุคคล ฯลฯ), กว่า 20 เมตรวิถี (ครอบคลุมพื้นที่สเปรย์อย่างรวมของ m 60 ใน 2ในนาข้าว) ชาวนาใช้เองคานหยอดknapsack กระบอกฉีด (เช่น SA-17 หรือโกลเด้น Agin) ติดตั้งเดียว (เช่น SA-E) หรือใช้หัวฉีดเจ็ท 4 (ห้างหุ้นส่วนจำกัด SA 1/4)น้ำ การทดลองเกิดขึ้นใน และ ตามเขต 17cultivated ข้าว วัดที่สะสมดริฟท์ สามชุดของแถบ (75 25 มม. 2) ของเอกสารลับของน้ำ(WSP) ถูกวาง 7m แรข้ามขอบเขตอย่างใดอย่างหนึ่งของนาข้าวที่ถูกฉีดพ่น ชายหนึ่งในแต่ละชุดถูกวางแนวสนับสนุนไม้ประมาณ80 ซม.เหนือระดับพื้นดิน 0.5 เมตรจากขอบเขตฟิลด์และเป็นตัวควบคุมบวก 4 จุดอื่น ๆ ได้ในทำนองเดียวกันวางนอกเขตข้อมูลในระยะทาง 0.5, 1, 1.5และ 2 เมตรจากขอบเขตข้อมูล สะสมได้กำหนดตาม Snoo เดอและเดอปัญญา (1993ปี 1998), โดยมีจำนวนความครอบคลุม WSP ในฟิลด์เป็นพื้นฐาน 100% จำนวน WSP ครอบคลุมการเอกสารภายนอกฟิลด์แล้วจะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ของพื้นฐานนี้ ให้จำนวนดริฟท์ (ซึ่งอาจมีรวมโดยตรง เช่น ไม่ โดยเครื่องบินขนส่ง หยด)ซึ่งแต่ละตำแหน่งจะถูกเปิดเผยความสูงของพืชที่ล้อมรอบเขตข้อมูลที่อยู่ในช่วงจาก 20 กว่า 3 เมตร พืชหรือหญ้าในฟิลด์ได้ระหว่าง 20 และ 60 ซม.สูงส่วนใหญ่ ในระหว่างการทดลองแต่ละครั้งลมความเร็ว อุณหภูมิ ความชื้น ทิศทางลมและเวลาวัดได้ พ่นเสร็จที่ความเร็วลมofo1ms 1 ยกเว้นในกรณีที่การเปลี่ยนแปลงของความเร็วลมในระหว่างการพ่น และถึงความเร็ว 1 3msในการทดลองเดียวกัน ความเสี่ยงประมาณของเกษตรกรใช้ยาฆ่าแมลงถูกประเมิน โดยการวัดสะสมในส่วนของร่างกายโดยการแนบสัมผัสบ่อยแถบ WSP ไปขาหนึ่ง (ถ้ากระบอกฉีดที่จัดขึ้นทางด้านขวามือ และคันโยกปั๊มในอื่น ๆ มีแถบแนบขาขวา และในทางกลับกัน), มือทั้งสอง และทั้งสองแขน ยอดเงินฝากในน้ำกระดาษ (แสดงเป็นพื้นที่ wetted แถบ WSP)ในระหว่างการออกกำลังกาย spraying ถูกแปลงเป็นยอดของการสัมผัสผิวหนังใน ml ต่อ cm2 ของผิวส่วนของร่างกาย ที่สัมผัสผลลัพธ์สำหรับโปรแกรมประยุกต์ในตัวอย่างเดียวตั้งสเปรย์ได้แล้ว extrapolated รวมจำนวนการออกกำลังกายสัมผัสผิวหนังระหว่างการฉีดพ่นครอบคลุมการนาข้าวทั้งหมดของชาวนาในคำถาม มีรายละเอียดในจำนวนชนิดและผลรวมของส่วนประกอบในการกำหนดกำหนดแมลงที่ใช้กันทั่วไป โดยชาวนา (และเพิ่มน้ำในถังของเขา knapsack), ยอดเงินรวมของผิวหนังสัมผัสกับตัวยาสำคัญในคำถามได้ประมาณการ นี้ก่อนภายในมก.ต่อ cm2 ของส่วนของร่างกายผิวต่อโปรแกรมประยุกต์ และจากนั้น แปลงเป็นมิลลิกรัมต่อสำหรับขา แขน และ มือ ตามอัสสัมชัญที่พื้นที่ผิวของขา แขน และมือมี ตามลำดับ 18%, 7% และ 2% ของพื้นผิวร่างกายทั้งหมดของ 1.7m2 (Livingston และ Lee, 2001 แมธธิวส์ 2006)คำนวณเหล่านี้ถูกทำซ้ำสำหรับวัตถุดิบที่ใช้งานอยู่ในสูตรยาฆ่าแมลงทั้งหมดที่ใช้งานโดยการเกษตรกรที่อยู่ในการศึกษานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 สเปรย์การทดลองการจำลองและการสัมผัส
การวัด
เกี่ยวกับ 22 เกษตรกรผู้ปลูกข้าวจากสี่หมู่บ้านถูกถาม
ให้ความช่วยเหลือและสเปรย์ปลูกข้าวกับน้ำในเดียวกัน
วิธีที่พวกเขามักจะใช้สารกำจัดศัตรูพืชของพวกเขา (เช่นโดยการโบก
หัวฉีดจากทางด้านข้างในด้านหน้าของพวกเขา และแบบเดียวกับ
ตำแหน่งที่จะเพาะปลูกและคนอื่น ๆ ) มากกว่า 20m
วิถี (ครอบคลุมพื้นที่สเปรย์กลุ่มตัวอย่างทั้งหมดของ 60m2 ใน
นาข้าว) เกษตรกรใช้คันโยกดำเนินการของตัวเอง
เป้เครื่องพ่นสารเคมี (เช่น SA-17 หรือ Golden Agin) พอดีกับที่
เดียว (เช่น SA-E) หรือหัวฉีดสี่เจ็ท (SA 1/4 LP) การใช้
น้ำ การทดลองที่เกิดขึ้นใน 17 และตามทุ่งนา
ที่ปลูกข้าว การวัดการสะสมลอยสาม
ชุดของแถบ (75? 25mm2) ของเอกสารที่ไวต่อน้ำ
(WSP) ถูกวางไว้ 7m นอกเหนือข้ามหนึ่งในขอบเขต
ของนาข้าวที่มีการฉีดพ่น หนึ่งในแถบแต่ละชุดได้รับการ
วางแนวนอนบนไม้พยุงประมาณ
80 เซนติเมตรเหนือระดับพื้นดิน 0.5 เมตรจากขอบสนาม
และทำหน้าที่เป็นควบคุมบวก อีก 4 จุดที่ถูก
วางไว้ในทำนองเดียวกันนอกสนามที่ระยะทาง 0.5, 1, 1.5
และ 2 เมตรจากขอบสนาม สะสมถูก
กำหนดตามเด SNOO และปัญญา (1993,
1998) โดยการจำนวนของความคุ้มครอง WSP ในสนาม
เป็นพื้นฐาน 100% จำนวนของความคุ้มครอง WSP ใน
เอกสารนอกสนามจะแสดงแล้วเป็นร้อยละของ
พื้นฐานนี้ทำให้ปริมาณการดริฟท์ (ซึ่งอาจจะ
รวมถึงโดยตรงคือไม่ได้โดยเครื่องบินขนส่งหยด)
ซึ่งแต่ละสถานที่เป็น สัมผัส.
ความสูงของต้นไม้โดยรอบสนามอยู่ในช่วง
ตั้งแต่วันที่ 20 ถึงกว่า 3 เมตร พืชหรือหญ้าในสนาม
ส่วนใหญ่ระหว่าง 20 และ 60 ซม. สูง ระหว่างการพิจารณาคดีแต่ละ
ความเร็วลมอุณหภูมิความชื้นเวลาและทิศทางลมที่
ถูกวัด การฉีดพ่นได้ทำที่ความเร็วลม
ofo1ms 1 ยกเว้นในกรณีที่ความเร็วลมเปลี่ยน
ในระหว่างการฉีดพ่นและถึงความเร็วของ 3ms? 1.
ในการทดลองเดียวกันการสัมผัสทางผิวหนังของเกษตรกร
ใช้สารกำจัดศัตรูพืชเป็นที่คาดกันโดยการวัดการสะสม
ในส่วนที่สัมผัสบ่อย ของร่างกายโดยการแนบ
แถบ WSP ที่ขาข้างหนึ่ง (ถ้าเครื่องพ่นสารเคมีที่จัดขึ้นในทางด้านขวา
มือและคันของปั๊มอื่น ๆ ในแถบที่
ติดอยู่กับขาขวาและในทางกลับกัน) มือทั้งสองและ
ทั้งที่ต่ำกว่า อาวุธ ปริมาณน้ำสะสมบน
กระดาษ (แสดงเป็นพื้นที่เปียกของแถบ WSP)
ในระหว่างการออกกำลังกายการฉีดพ่นถูกดัดแปลงเป็นจำนวนเงิน
ของการสัมผัสทางผิวหนังในมิลลิลิตรต่อ cm2 ของผิวร่างกายส่วน
ผลการเปิดรับสำหรับโปรแกรมเดียวกับตัวอย่าง
ในพื้นที่สเปรย์ได้รับการประเมินแล้วยอดรวมของ
การสัมผัสทางผิวหนังในระหว่างการออกกำลังกายที่ครอบคลุมการฉีดพ่น
นาข้าวทั้งหมดของเกษตรกรในคำถาม ด้วยข้อมูล
เกี่ยวกับชนิดและปริมาณของสารออกฤทธิ์ในที่ได้รับ
การกำหนดสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้กันทั่วไปโดยชาวนา (และ
เพิ่มลงไปในน้ำในถังเป้ของเขา) เป็นจำนวนเงินรวม
ของการสัมผัสทางผิวหนังให้สารออกฤทธิ์ในคำถามที่ถูก
ประเมิน นี่คือครั้งแรกในมิลลิกรัมต่อ cm2 ของร่างกายส่วน
ผิวต่อการประยุกต์ใช้และแปลงแล้วให้มิลลิกรัมต่อ
การประยุกต์ใช้สำหรับขา, แขนและมืออยู่บนพื้นฐานของ
สมมติฐานที่ว่าพื้นที่ผิวของขาแขนและมือ
เป็นตามลำดับ 18% , 7% และ 2% ของพื้นผิวร่างกายรวม
พื้นที่ 1.7m2 (ลิฟวิงสตันและลี, 2001; แมตทิวส์, 2006).
การคำนวณเหล่านี้ซ้ำสำหรับส่วนผสมที่ใช้งาน
ในทุกสูตรสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้กันทั่วไปโดย
เกษตรกรรวมอยู่ในการศึกษาครั้งนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3 การจำลองและการทดลองการฉีดวัด

ประมาณ 22 ชาวนาจากหมู่บ้านสี่ถูกถาม
ให้ความช่วยเหลือและสเปรย์ปลูกข้าวในน้ำเดียวกัน วิธีที่พวกเขามักจะใช้ยาฆ่าแมลง
( )
โดยโบกหัวจากด้านข้างในด้านหน้าของพวกเขาและกับตำแหน่งเดียวกัน
เพื่อปลูก และบุคคล ฯลฯ ) , กว่า 20m
วิถี ( ครอบคลุมทั้งหมดตัวอย่างสเปรย์พื้นที่ 60m2 ใน
นา ) ชาวนาใช้คันโยกของตัวเองดำเนินการ
เครื่องพ่นยาสะพายหลัง ( เช่น sa-17 หรือทองใหม่ ) พอดีกับ
เดียว - ( เช่น sa-e ) หรือสี่เจ็ทหัวฉีด ( ใน 1 / 4 ( LP ) ใช้
น้ำ การทดลองที่เอาสถานที่ในและตาม 17 สาขา
ปลูกด้วยข้าว วัดลอยสะสม , 3
ชุดแถบ ( 75  25mm2 ) ของน้ำที่มีเอกสาร
( WSP ) อยู่ห่างกันข้ามมากกว่าหนึ่งของเขตแดน
ของนาข้าวถูกฉีดพ่น หนึ่งในแถบแต่ละชุดถูกวางในแนวนอนบนสนับสนุน

ไม้ประมาณ 80 ซม. จากพื้นดิน 0.5 จากเขตเขตแดน
และเสิร์ฟเป็นตัวควบคุมบวก 4 อื่น ๆจุด
วางไว้เหมือนกับนอกสนามที่ระยะ 0.5 ,1 , 1.5 และ 2
จากเขตพรมแดน สะสมคือ
พิจารณาตาม snoo เดอเดอและปัญญา ( 1993 ,
, 1998 ) โดยการใช้ปริมาณ WSP ครอบคลุมในเขต
เป็น 100% ระดับ ปริมาณ WSP ครอบคลุมบน
เอกสารนอกสนามแล้วจะแสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ของ
0 นี้ให้ปริมาณของลอย ( ซึ่งอาจมี
รวมโดยตรง เช่น ไม่ โดยเครื่องบินขนส่งหยด )
ซึ่งแต่ละสถานที่จะสัมผัส .
ความสูงของพืช บริเวณรอบๆ สนาม 2
20 กว่า 3M . พืชหรือหญ้าในทุ่งนา
ส่วนใหญ่ระหว่าง 20 และ 60 เซนติเมตรสูง ในแต่ละการทดลอง
ความเร็วลม อุณหภูมิ ความชื้น และทิศทางลม
เป็นวัด การกระทำที่ความเร็วลม
ofo1ms  1 ยกเว้นในกรณีหนึ่งที่ความเร็วลมเปลี่ยน
ในการพ่น และถึงเร็ว 3ms  1 .
ในการทดลองเดียวกัน การใช้สารเคมีกำจัดศัตรูพืชของเกษตรกร ซึ่งถูกประเมินโดยการวัด

ในการเคลือบบ่อยสัมผัสส่วนต่างๆ ของร่างกาย โดยแนบ
WSP แถบขาหนึ่ง ( ถ้าเครื่องอยู่ในมือขวา
และก้านของ ปั๊มในอื่น ๆ แถบยัง
แนบกับขาขวาและในทางกลับกัน ) ทั้งมือและ
ทั้งลดแขน ปริมาณของน้ำที่ฝากไว้บน
กระดาษ ( แสดงเป็นพื้นที่เปียกของ WSP แถบ )
ในระหว่างการพ่นการออกกำลังกายที่ถูกแปลงเป็นจำนวนเงินของการบำรุง
มิลลิลิตร / cm2 ของส่วนของร่างกายที่ผิวหนัง
แสงผลโปรแกรมเดียวในตัวอย่าง
สเปรย์พื้นที่แล้วคาดการปริมาณการเปิดรับในระหว่างการออกกำลังกายเนื้อ

ฉีดครอบคลุมนาข้าวของชาวนา ในคำถาม ข้อมูล
กับชนิดและปริมาณของส่วนผสมที่ใช้งานในการได้รับสารกำจัดศัตรูพืชที่ใช้กันทั่วไป
โดยชาวนา (
เพิ่มน้ำในถังเป้ ) , ยอดเงินรวม
ของเนื้อสัมผัสกับสารออกฤทธิ์ในคำถามคือ
โดยประมาณ นี่เป็นครั้งแรกที่ทำในส่วนของร่างกาย
มิลลิกรัมต่อตร. ซม.ผิวต่อโปรแกรมและแปลงแล้วมิลลิกรัมต่อ
โปรแกรมสำหรับขา แขน และมือ ตาม
สันนิษฐานว่าพื้นที่ผิวของขา แขน และมือ
, ตามลำดับ , 18% , 7% และ 2 เปอร์เซ็นต์ ของพื้นที่ผิวร่างกายทั้งหมดของ 1.7m2
( ลิฟวิงสตันและลี , 2001 ; แมทธิว 2006 ) .
การคำนวณเหล่านี้ซ้ำสำหรับส่วนผสมในยาฆ่าแมลง

สูตรที่ใช้กันทั่วไปโดยเกษตรกรรวมอยู่ในการศึกษา