โครงงานนี้นำเสนอการปรับปรุงคุณภาพของดินซีเมนต์มวลเบาด้วยเส้นใยโพลีโพรพิลีนขนาดเล็กสำหรับใช้ในพื้นที่ดินเหนียวอ่อน โดยการศึกษามุ่งเน้นการเพิ่มประสิทธิภาพด้านกำลังและลดการเสียรูป ซึ่งในโครงงานนี้ได้ทำการทดสอบการกำลังรับแรงอัดแบบไม่ถูกจำกัด (Unconfined Compression Test) และการทดสอบแรงดึงแบบผ่าซีก (Splitting Tensile Test) โดยการใช้ตัวอย่างขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 5 เซนติเมตร และสูง 10 เซนติเมตร และมีการศึกษาอิทธิพลของ ปริมาณเส้นใย (ร้อยละ 0.75, 1.5, และ 3), ความหนาแน่น(0.8 และ 1 กรัม/ลบ.ซม.), ปริมาณปูนซีเมนต์(100 และ 150 กก./ลบ.ม.) และระยะเวลาการบ่ม(7 และ 28 วัน) ตามลำดับ จากการศึกษาพบว่า การเพิ่มปริมาณเส้นใยส่งผลให้ความสามารถในการรับแรงของดินซีเมนต์มวลเบามีค่าเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับตัวอย่างที่ไม่มีการผสมเส้นใยโพลีโพรพิลีน อีกทั้งอิทธิพลของความหนาแน่น ปริมาณซีเมนต์และระยะเวลาการบ่มส่งผลให้ความสามารถในการรับกำลังของดินซีเมนต์มวลเบามีค่าเพิ่มขึ้น และในขณะทดสอบสามารถสังเกตลักษณะการเสียรูปของก้อนตัวอย่างได้โดยจะเกิดการเสียรูป 3 ลักษณะคือแบบเฉือน แบบผ่าฉีก และแบบรอยแตกรูปกรวย อย่างไรก็ตามตัวอย่างที่มีความหนาแน่น 0.8 กรัม/ลบ.ซม. ปริมาณซีเมนต์ 100 กก./ลบ.ม. การเพิ่มปริมาณเส้นใยมีอิทธิพลค่อนข้างน้อยต่อค่ากำลังอาจเป็นผลมาจากปริมาณช่องว่างในตัวอย่างมีมากเกินไป ซึ่งอัตราส่วนที่เหมาะสมคือปริมาณเส้นใย 3 เปอร์เซ็นต์ ความหนาแน่น 1 กรัม/ลบ.ซม. ปริมาณซีเมนต์ 150 กก./ลบ.ม.