Fibromyalgia (FM) is a chronic pain

Fibromyalgia (FM) is a chronic pain syndrome that is characterized by diffuse multifocal pain accompanied by fatigue, sleep disturbances, depression, cognitive, and memory issues, and alterations in sensory processing such as touch, audition, and vision (Wolfe et al., 1990; Brederson et al., 2011). FM patients also have significant limitations in functional mobility, namely difficulties in goal-directed movements due to generalized musculoskeletal pain (e.g., restrictions in tasks such as rising from a chair and walking), which in turn increase their risk of disability (Jones et al., 2010, 2012; Björnsdóttir et al., 2013). Functional mobility seems to improve with analgesia as shown in other chronic pain diseases such as low back pain (Taimela and Härkäpää, 1996; Evans et al., 2003). Nevertheless, in FM patients, functional mobility has only been measured in association to improvement due to physical exercise and training, not due to analgesia. Also, gait speed, part of functional mobility, is reduced with age and this should be taken into consideration (Alcock et al., 2013). Pain in FM is complicated and it is still not yet completely understood. These patients seem to suffer from a decreased central nociceptive input inhibition in the descending neural pathway that modulates pain (Petersel et al., 2010), meaning they seem to be more sensitive to pain and sensory inputs. Cognitively, FM patients catastrophize (thinking something is worse than it really is) more about pain than other chronic pain patients and show high levels of depression and anxiety (Hassett et al., 2000; Gracely et al., 2004; Thieme et al., 2004). FM may therefore at least in part be regarded as a central type of pain disorder and it can be hypothesized that FM patients would respond well to music-induced analgesia (Onieva-Zafra et al., 2010) and that their level of catastrophizing on pain may influence the efficacy of music on the FM patient.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fibromyalgia (FM) เป็นกลุ่มอาการปวดเรื้อรังที่เป็นลักษณะปวด multifocal กระจายด้วยความอ่อนเพลีย สิ่งรบกวนการนอนหลับ ซึม เศร้า รับรู้ และปัญหาหน่วยความจำ และการเปลี่ยนแปลงในการประมวลผลทางประสาทสัมผัสเช่นการสัมผัส audition และวิสัยทัศน์ (Wolfe et al., 1990 Brederson et al., 2011) ผู้ป่วย FM ยังมีข้อจำกัดสำคัญในการเคลื่อนไหวทำงาน ความยากลำบากคือในตรงเป้าหมายการเคลื่อนไหวเนื่องจากอาการปวด musculoskeletal เมจแบบทั่วไป (เช่น ข้อจำกัดในงานเพิ่มขึ้นจากเก้าอี้ที่ และเดิน), ซึ่งจะเพิ่มความเสี่ยงของความพิการ (Jones et al., 2010, 2012 Björnsdóttir et al., 2013) เคลื่อนไหวทำงานน่าจะ ปรับปรุงกับ analgesia มากอื่น ๆ โรคปวดเรื้อรังเช่นปวดหลัง (Taimela และ Härkäpää, 1996 อีวานส์และ al., 2003) อย่างไรก็ตาม ในผู้ป่วยที่ FM เคลื่อนไหวทำงานได้เท่านั้นถูกวัดในสมาคมเพื่อพัฒนากายและฝึกอบรม ไม่เนื่องจาก analgesia ยัง เดินเร็ว ส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวทำงาน จะลดลง ด้วยอายุ และนี้ควรนำมาพิจารณา (Alcock et al., 2013) ใน FM มีความซับซ้อน และมันยังไม่เป็น แต่ทั้งหมดที่เข้าใจ ผู้ป่วยเหล่านี้ดูเหมือนจะ ประสบจากการลดลงกลาง nociceptive เข้ายับยั้งในทางเดินประสาทเรียง modulates ความเจ็บปวด (Petersel et al., 2010), ความหมาย พวกเขาดูเหมือนจะมีความไวต่อความเจ็บปวดและอินพุตที่รับความรู้สึก ผู้ป่วย FM catastrophize (คิดบางสิ่งบางอย่างแย่กว่าจริง ๆ) cognitively เพิ่มเติมเกี่ยวกับอาการปวดมากกว่าผู้ป่วยปวดเรื้อรังอื่น ๆ และแสดงระดับสูงซึมเศร้าและวิตกกังวล (Hassett et al., 2000 Gracely et al., 2004 Thieme et al., 2004) FM อาจดังน้อยบางส่วนถือเป็นชนิดส่วนกลางโรคปวดและสามารถจะตั้งสมมติฐานว่าที่ FM ผู้ป่วยจะตอบสนองทำให้เกิดเพลง analgesia (Onieva Zafra et al., 2010) และที่ระดับของ catastrophizing ในความเจ็บปวดอาจมีผลต่อประสิทธิภาพของเพลงในผู้ป่วย FM

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Fibromyalgia (FM) เป็นอาการปวดเรื้อรังที่เป็นลักษณะการกระจายความเจ็บปวด multifocal มาพร้อมกับความเมื่อยล้ารบกวนการนอนหลับ, ซึมเศร้า, องค์ความรู้และปัญหาหน่วยความจำและการเปลี่ยนแปลงในการประมวลผลทางประสาทสัมผัสเช่นสัมผัสออดิชั่นและวิสัยทัศน์ (วูล์ฟ et al., 1990. Brederson et al, 2011) ผู้ป่วยเอฟเอ็มยังมีข้อ จำกัด อย่างมีนัยสำคัญในการเคลื่อนย้ายการทำงานคือความยากลำบากในการเคลื่อนไหวของเป้าหมายกำกับเพราะความเจ็บปวดกล้ามเนื้อทั่วไป (เช่นข้อ จำกัด ในงานต่างๆเช่นการเพิ่มขึ้นจากเก้าอี้และเดิน) ซึ่งจะเพิ่มความเสี่ยงของพวกเขาของความพิการ (โจนส์และอัล . 2010, 2012;. Björnsdóttir et al, 2013) ฟังก์ชั่นการเคลื่อนไหวน่าจะดีขึ้นด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่แสดงในโรคอื่น ๆ ที่มีอาการปวดเรื้อรังเช่นปวดหลัง (Taimela และHärkäpää 1996. อีแวนส์, et al, 2003) แต่ในผู้ป่วยเอฟเอ็ม, การเคลื่อนย้ายการทำงานมีเพียงการวัดในการเชื่อมโยงการพัฒนาอันเนื่องมาจากการออกกำลังกายและการฝึกอบรมไม่ได้เกิดจากความรู้สึกเจ็บปวด นอกจากนี้ยังมีความเร็วในการเดินเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวการทำงานจะลดลงตามอายุและควรจะนำมาพิจารณา (คอค et al., 2013) ความเจ็บปวดในเอฟเอ็มมีความซับซ้อนและมันก็ยังคงยังไม่เข้าใจอย่างสมบูรณ์ ผู้ป่วยเหล่านี้ดูเหมือนจะทุกข์ทรมานจากการยับยั้งการป้อนข้อมูลเจ็บปวดกลางลดลงในทางเดินประสาทที่ลง modulates เจ็บปวด (Petersel et al., 2010) หมายถึงพวกเขาดูเหมือนจะมีความไวต่อความเจ็บปวดและปัจจัยการผลิตทางประสาทสัมผัส cognitively ผู้ป่วย FM catastrophize (คิดเป็นสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นจริงๆ) มากขึ้นเกี่ยวกับความเจ็บปวดกว่าผู้ป่วยที่มีอาการปวดเรื้อรังอื่น ๆ และแสดงระดับสูงของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล (Hassett et al, 2000;.. Gracely et al, 2004; Thieme et al, , 2004) เอฟเอ็มอาจดังนั้นอย่างน้อยในส่วนได้รับการยกย่องเป็นชนิดกลางของความผิดปกติของความเจ็บปวดและก็สามารถที่จะตั้งสมมติฐานว่าผู้ป่วยเอฟเอ็มจะตอบสนองดีต่อความรู้สึกเจ็บปวดเพลงที่เกิดขึ้น (Onieva-Zafra et al., 2010) และให้ระดับของการ catastrophizing ความเจ็บปวด อาจมีผลต่อประสิทธิภาพของเพลงในผู้ป่วยเอฟเอ็ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

fibromyalgia ( FM ) เป็นซินโดรมความเจ็บปวดเรื้อรัง ที่เป็นลักษณะกระจายสำหรับความเจ็บปวดมาพร้อมกับความเหนื่อยล้า การนอนผิดปกติ ซึมเศร้า การรับรู้ และปัญหาหน่วยความจำ และการเปลี่ยนแปลงทางประสาทสัมผัสการประมวลผล เช่น การสัมผัส การออดิชั่น และวิสัยทัศน์ ( วูล์ฟ et al . , 1990 ; brederson et al . , 2011 ) ผู้ป่วยยังมีข้อจำกัดที่สำคัญในการเป็นหน้าที่คือความยากลำบากในการเคลื่อนไหวที่ดำเนินไปสู่เป้าประสงค์ เนื่องจากกล้ามเนื้อปวดทั่วไป ( เช่นข้อ จำกัด ในงาน เช่น ขึ้นจากเก้าอี้และเดิน ) ซึ่งจะเพิ่มความเสี่ยงของตนเองของคนพิการ ( Jones et al . , 2010 , 2012 ; BJ ö rnsd ó ttir et al . , 2013 ) การเคลื่อนไหวการทำงาน ดูเหมือนว่าจะปรับปรุงกับด้วยตามที่แสดงในโรคปวดเรื้อรังอื่นๆ เช่น อาการปวดหลัง ( taimela และ H และ P ääและ RK ,1996 ; อีแวนส์ et al . , 2003 ) อย่างไรก็ตาม ในผู้ป่วยเอฟเอ็ม , การเคลื่อนไหวการทำงานได้ถูกวัดในสมาคมเพื่อปรับปรุงเนื่องจากการออกกำลังกายและการฝึกอบรม ไม่ใช่เพราะเจ็บปวด . นอกจากนี้ การเดินเร็ว ส่วนหนึ่งของการใช้จะลดลงตามอายุและนี้ควรได้รับการพิจารณา ( เอิลค็อก et al . , 2013 ) ความเจ็บปวดใน fm มันซับซ้อน และมันยังเข้าใจอย่างสมบูรณ์ .ผู้ป่วยเหล่านี้ดูเหมือนจะประสบจากความเจ็บปวดลดลงกลางเข้ายับยั้งในที่ modulates ลงทางเดินประสาทความเจ็บปวด ( petersel et al . , 2010 ) ความหมาย พวกเขาดูเหมือนจะมีความไวต่อความเจ็บปวด และปัจจัยการผลิตทางประสาทสัมผัส การประมวลผล ,ผู้ป่วย catastrophize FM ( คิดอะไรแย่กว่าจริงๆ ) เพิ่มเติมเกี่ยวกับความเจ็บปวดมากกว่าผู้ป่วยปวดเรื้อรัง และแสดงระดับของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล ( แฮสซิต et al . , 2000 ; เกรซลี่ et al . , 2004 ; ทิม et al . , 2004 )FM อาจดังนั้นอย่างน้อยในส่วนที่ถือว่าเป็นพิมพ์กลางของโรคปวดและมันสามารถตั้งสมมติฐานว่า ผู้ป่วยจะตอบสนองได้ดีกับเพลงจากวิทยุด้วย ( onieva ซาฟรา et al . , 2010 ) และระดับของ catastrophizing ความเจ็บปวดอาจมีผลต่อประสิทธิภาพของเพลงใน FM คนไข้