รัฐประศาสนศาสตร์ยังคงเป็นศาสตร์ที่มีตัวตนอันไร้ซึ่งตัวตนที่แท้จริงต่อไป เพราะคำว่า “สหวิชาการ” กับคำว่า “เอกลักษณ์” ยังคงดูห่างไกลกันอยู่ไม่น้อย ตราบใดที่นักคิด นักวิชาการ และปราชญ์ทางด้านการบริหารรัฐกิจยังไม่อาจยอมรับที่จะแสวงหาตัวตนหรืออัตลักษณ์อันชัดเจนร่วมกันได้อย่างลงตัวมากกว่านี้