Long ago, beneath the shimmering st

Long ago, beneath the shimmering stars of a desert night, a fantastic tale began to unfold.
Jafar, adviser to the Sultan of Agrabah, was searching for a lamp hidden in a place known as the Cave of Wonders. This magical lamp held within it a powerful Genie who could grant three wishes to whoever possessed the lamp.
The only way to find the entrance to the Cave of Wonders was to match two halves of a scarab medallion. The evil Jafar had one half. Now he and his parrot, Iago, waited for a thief named Gazeem to bring the other. Suddenly they heard the muffled sound of galloping hooves. Moments later Gazeem’s horse skidded to a halt.
“Have you brought it?” asked Jafar.
“I have, O Patient One,” answered Gazeem.
Jafar took out his half of the medallion and put the two pieces together. The scarab began to glow. Then it sprang from Jafar’s hand and streaked across the desert like a shooting star!
“Follow the trail!” Jafar shouted as he spurred his horse.
The two men followed the enchanted scarab until it split into two lights in a dune. The dune grew larger and larger. Finally it transformed itself into the face of a huge tiger, with two glowing eyes.
“At last, the Cave of Wonders!” cried Jafar. He turned to Gazeem. “Now remember, bring me the lamp. The rest of the treasure is yours, but the lamp is mine.”
Trembling, Gazeem entered the tiger’s mouth. In an instant its huge jaws clamped shut around him.
“Only one may enter here!” thundered the Voice of the Cave. “Seek thee out the Diamond in the Rough.” With that the cave sank into the sand, leaving only the scarab behind.
“I can’t believe it! We’ll never get that stupid lamp now!” squawked Iago after he had retrieved the scarab.
“Patience, Iago,” said Jafar. He thought for a moment. “The ‘Diamond in the Rough.’ Someone poor and ragged on the outside, but pure and noble on the inside. I must find this one,” he said with an evil smile.
The next morning in Agrabah’s marketplace, a young man named Aladdin and his monkey, Abu, were helping themselves to breakfast. The fruit seller saw them and sent Razoul, the Sultan’s chief guard, after them.
“Stop, thief!” shouted Razoul as they raced away.
The guards chased Aladdin and Abu through the streets, but they managed to escape. As they sat down to eat, Aladdin noticed two hungry children. Like him, they had no money for food. So, although he was starving himself, Aladdin gave his food to the grateful children.
Inside the palace the Sultan was having a difficult morning, too. His beautiful daughter, Princess Jasmine, had insulted yet another prince who had come to propose to her.
“Oh, Jasmine, you’ve got to stop rejecting every prince who comes to call,” said the Sultan. “The law says you must marry a prince by your next birthday.”
“The law is wrong. If I do marry, I want it to be for love,” replied Jasmine.
Later, as Jasmine petted her tiger, she said softly, “I’ve never had any real friends – except you, Rajah. I’ve never even been outside these palace walls. I must get away before it’s too late.”
That night Jasmine changed into ordinary clothes. With a sad good – bye to Rajah, she climbed over the garden wall to freedom.
Jasmine’s eyes grew wide with wonder as she explored the marketplace of Agrabah the next morning. She had never seen so many strange sights before.
Soon Jasmine spotted a hungry child. Without a second thought she plucked an apple from a fruit stand and handed it to him.
“You’d better be able to pay for that!” shouted the fruit seller.
“I’m sorry, sir,” stammered the Princess. “I don’t have any money. But of you let me to the palace, I can get some from the Sultan.”
“Thief!” shouted the fruit seller.
Luckily for Jasmine, Aladdin came by just in time.
“Forgive my poor sister,” he said to the fruit seller. “She’s a little crazy in the head. She thinks the monkey is the Sultan.”
As the fruit seller thought this over, Aladdin and Jasmine disappeared into the crowd.
Aladdin led Jasmine to his rooftop home. “We’re safe here,” he said. “Where do you come from?”
“I ran away from home,” replied Jasmine, “and I’m never going back. My father is forcing me to get married.”
“That’s awful!” Aladdin exclaimed.
Suddenly Jasmine’s eyes met Aladdin’s, and they leaned towards one another to kiss.
Meanwhile, in his secret laboratory high above the palace, Jafar consulted his magic hourglass.
“Oh, Sands of time!” he chanted. “Reveal to me the one who can enter the Cave of Wonders.” The sand parted, and gradually an image began to appear. It was the image of Aladdin!
Jafar turned to Iago and flashed his evil grin. “Let’s have the guards extend him an invitation to the palace, shall we?”
Just as Jasmine and Aladdin were about to kiss, the guards arrived. Aladdin ran to the edge of the roof and held out his hand to Jasmine.
“Do you trust me?” he asked. She nodded.
“Then jump!” he cried. They landed safely in a pile of hay, but before they could get away, Razoul grabbed them.
Angrily Jasmine threw back her hood. “Unhand him, by order of the Princess!” she commanded.
“The Princess?” repeated Aladdin in surprise.
“I cannot release this prisoner,” said Razoul. “The orders for his arrest come from Jafar.”
Jasmine rushed back to the palace. “The guards just took a boy from the marketplace on your orders,” she scolded Jafar. “I want him released at once!”
“I’m sorry, Princess, but he has already been executed,” said Jafar.
“No! How could you?” cried Jasmine. In tears, she ran to her room. “It’s all my fault,” she sobbed to Rajah. “He was so gentle and brave. I didn’t even know his name.”
But Aladdin was not dead. He and Abu were in the palace dungeon. Yet all Aladdin could think about was Jasmine.
“She’s a princess!” he said to himself. “She deserves a prince, not someone like me.”
Just then an old man appeared from the shadows. It was Jafar in disguise. “I can help you get out of here and find treasures enough to impress your princess,” he said, “if you will help me find a worthless old lamp.”
Eager to escape, Aladdin agreed. Soon they were on their way to the Cave of Wonders.
When they got to desert, Jafar fitted the scarab pieces together. At once the Cave of Wonders rose up from the sand.
“Touch nothing but the lamp,” rumbled the Voice of the Cave.
“Quickly, my boy,” urged the old man. “My lamp is in there. Fetch it, and you shall have your reward.”
Aladdin and Abu entered the cave. In the first room they found gold and jewels – and a friendly Magic Carpet. The Carpet led them to another room and to the magic lamp. But just as Aladdin was about to grab the lamp, Abu reached for a giant ruby.
“No, Abu!” shouted Aladdin. But it was too late.
“You have touched the forbidden treasure!” thundered the Voice of the Cave. “Now you will never again see the light of day!”
All at once the cave walls began to crumble and the floor melted into a swirling pool of lava. Aladdin grabbed the lamp, but then he slipped! Before he fell into the fiery liquid, he was saved by the Magic Carpet. They rescued Abu and flew to the entrance of the cave.
Just as they reached the entrance, a boulder knocked the Magic Carpet out from under them. Aladdin fell off, but ha managed to grasp the rim of the cave.
“Help!” he shouted to the old man. But instead of helping, Jafar look the lamp. Angrily, Abu jumped up and bit the old man.
“AGGH!” shrieked Jafar, throwing Abu into the cave. Aladdin could hold on no longer. The cave collapsed, sealing Aladdin and Abu deep inside it.
It was quiet when Aladdin awoke. “We’re trapped!” he said to Abu and the Carpet.
To cheer him up, Abu pulled the lamp from his vest.
“Why, you little thief!” chuckled Aladdin, taking the lamp. “There’s something written on it, but it’s hard to read,” he said as he rubbed the lamp.
The lamp began to glow. Then, in a puff of blue smoke, out popped a magical genie! “Say, you’re a lot smaller than my last master,” the Genie said.
“I’m your master?” replied the Genie. “I’m here for your wish fulfillment. You have three of them, to be exact – but no wishing for more wishes.”
“I don’t know,” said Aladdin slyly. “You probably can’t even get us out of this cave.”
“You don’t know?” said the genie. “Well, watch this!”
Quick as a wink the Genie whisked them all out of the cave.
“Not bad,” said Aladdin, “and I still have three wishes.”
The Genie laughed. “All right. But no more freebies!”
“What would you wish for?” Aladdin asked him.
“That’s easy,” said the Genie. “For my freedom. But my master has to wish for that – so you can guess how often that’s happened.”
Aladdin tried to imagine living inside a lamp. Then he said, “I’ll use my third wish to set you free. But first I wish to be a prince,” he added, as thoughts of Jasmine filled his head.
With a snap of his fingers the Genie changed Aladdin’s ragged clothes into silken robes and Abu into a handsome elephant.
“Now I am worthy of the Pr

Long ago, beneath the shimmering stars of a desert night, a fantastic tale began to unfold.
 Jafar, adviser to the Sultan of Agrabah, was searching for a lamp hidden in a place known as the Cave of Wonders. This magical lamp held within it a powerful Genie who could grant three wishes to whoever possessed the lamp.
 The only way to find the entrance to the Cave of Wonders was to match two halves of a scarab medallion. The evil Jafar had one half. Now he and his parrot, Iago, waited for a thief named Gazeem to bring the other. Suddenly they heard the muffled sound of galloping hooves. Moments later Gazeem’s horse skidded to a halt.
 “Have you brought it?” asked Jafar.
 “I have, O Patient One,” answered Gazeem.
 Jafar took out his half of the medallion and put the two pieces together. The scarab began to glow. Then it sprang from Jafar’s hand and streaked across the desert like a shooting star!
 “Follow the trail!” Jafar shouted as he spurred his horse.
 The two men followed the enchanted scarab until it split into two lights in a dune. The dune grew larger and larger. Finally it transformed itself into the face of a huge tiger, with two glowing eyes.
 “At last, the Cave of Wonders!” cried Jafar. He turned to Gazeem. “Now remember, bring me the lamp. The rest of the treasure is yours, but the lamp is mine.”
 Trembling, Gazeem entered the tiger’s mouth. In an instant its huge jaws clamped shut around him.
 “Only one may enter here!” thundered the Voice of the Cave. “Seek thee out the Diamond in the Rough.” With that the cave sank into the sand, leaving only the scarab behind.
 “I can’t believe it! We’ll never get that stupid lamp now!” squawked Iago after he had retrieved the scarab.
 “Patience, Iago,” said Jafar. He thought for a moment. “The ‘Diamond in the Rough.’ Someone poor and ragged on the outside, but pure and noble on the inside. I must find this one,” he said with an evil smile.
 The next morning in Agrabah’s marketplace, a young man named Aladdin and his monkey, Abu, were helping themselves to breakfast. The fruit seller saw them and sent Razoul, the Sultan’s chief guard, after them.
 “Stop, thief!” shouted Razoul as they raced away.
 The guards chased Aladdin and Abu through the streets, but they managed to escape. As they sat down to eat, Aladdin noticed two hungry children. Like him, they had no money for food. So, although he was starving himself, Aladdin gave his food to the grateful children.
 Inside the palace the Sultan was having a difficult morning, too. His beautiful daughter, Princess Jasmine, had insulted yet another prince who had come to propose to her.
 “Oh, Jasmine, you’ve got to stop rejecting every prince who comes to call,” said the Sultan. “The law says you must marry a prince by your next birthday.”
 “The law is wrong. If I do marry, I want it to be for love,” replied Jasmine.
 Later, as Jasmine petted her tiger, she said softly, “I’ve never had any real friends – except you, Rajah. I’ve never even been outside these palace walls. I must get away before it’s too late.”
 That night Jasmine changed into ordinary clothes. With a sad good – bye to Rajah, she climbed over the garden wall to freedom.
 Jasmine’s eyes grew wide with wonder as she explored the marketplace of Agrabah the next morning. She had never seen so many strange sights before.
 Soon Jasmine spotted a hungry child. Without a second thought she plucked an apple from a fruit stand and handed it to him.
 “You’d better be able to pay for that!” shouted the fruit seller.
 “I’m sorry, sir,” stammered the Princess. “I don’t have any money. But of you let me to the palace, I can get some from the Sultan.”
 “Thief!” shouted the fruit seller.
 Luckily for Jasmine, Aladdin came by just in time.
 “Forgive my poor sister,” he said to the fruit seller. “She’s a little crazy in the head. She thinks the monkey is the Sultan.”
 As the fruit seller thought this over, Aladdin and Jasmine disappeared into the crowd.
 Aladdin led Jasmine to his rooftop home. “We’re safe here,” he said. “Where do you come from?”
 “I ran away from home,” replied Jasmine, “and I’m never going back. My father is forcing me to get married.”
 “That’s awful!” Aladdin exclaimed.
 Suddenly Jasmine’s eyes met Aladdin’s, and they leaned towards one another to kiss.
 Meanwhile, in his secret laboratory high above the palace, Jafar consulted his magic hourglass.
 “Oh, Sands of time!” he chanted. “Reveal to me the one who can enter the Cave of Wonders.” The sand parted, and gradually an image began to appear. It was the image of Aladdin!
 Jafar turned to Iago and flashed his evil grin. “Let’s have the guards extend him an invitation to the palace, shall we?”
 Just as Jasmine and Aladdin were about to kiss, the guards arrived. Aladdin ran to the edge of the roof and held out his hand to Jasmine.
 “Do you trust me?” he asked. She nodded.
 “Then jump!” he cried. They landed safely in a pile of hay, but before they could get away, Razoul grabbed them.
 Angrily Jasmine threw back her hood. “Unhand him, by order of the Princess!” she commanded.
 “The Princess?” repeated Aladdin in surprise.
 “I cannot release this prisoner,” said Razoul. “The orders for his arrest come from Jafar.”
 Jasmine rushed back to the palace. “The guards just took a boy from the marketplace on your orders,” she scolded Jafar. “I want him released at once!”
 “I’m sorry, Princess, but he has already been executed,” said Jafar.
 “No! How could you?” cried Jasmine. In tears, she ran to her room. “It’s all my fault,” she sobbed to Rajah. “He was so gentle and brave. I didn’t even know his name.”
 But Aladdin was not dead. He and Abu were in the palace dungeon. Yet all Aladdin could think about was Jasmine.
 “She’s a princess!” he said to himself. “She deserves a prince, not someone like me.”
 Just then an old man appeared from the shadows. It was Jafar in disguise. “I can help you get out of here and find treasures enough to impress your princess,” he said, “if you will help me find a worthless old lamp.”
 Eager to escape, Aladdin agreed. Soon they were on their way to the Cave of Wonders.
 When they got to desert, Jafar fitted the scarab pieces together. At once the Cave of Wonders rose up from the sand.
 “Touch nothing but the lamp,” rumbled the Voice of the Cave.
 “Quickly, my boy,” urged the old man. “My lamp is in there. Fetch it, and you shall have your reward.”
 Aladdin and Abu entered the cave. In the first room they found gold and jewels – and a friendly Magic Carpet. The Carpet led them to another room and to the magic lamp. But just as Aladdin was about to grab the lamp, Abu reached for a giant ruby.
 “No, Abu!” shouted Aladdin. But it was too late.
 “You have touched the forbidden treasure!” thundered the Voice of the Cave. “Now you will never again see the light of day!”
 All at once the cave walls began to crumble and the floor melted into a swirling pool of lava. Aladdin grabbed the lamp, but then he slipped! Before he fell into the fiery liquid, he was saved by the Magic Carpet. They rescued Abu and flew to the entrance of the cave.
 Just as they reached the entrance, a boulder knocked the Magic Carpet out from under them. Aladdin fell off, but ha managed to grasp the rim of the cave.
 “Help!” he shouted to the old man. But instead of helping, Jafar look the lamp. Angrily, Abu jumped up and bit the old man.
 “AGGH!” shrieked Jafar, throwing Abu into the cave. Aladdin could hold on no longer. The cave collapsed, sealing Aladdin and Abu deep inside it.
 It was quiet when Aladdin awoke. “We’re trapped!” he said to Abu and the Carpet.
 To cheer him up, Abu pulled the lamp from his vest.
 “Why, you little thief!” chuckled Aladdin, taking the lamp. “There’s something written on it, but it’s hard to read,” he said as he rubbed the lamp.
 The lamp began to glow. Then, in a puff of blue smoke, out popped a magical genie! “Say, you’re a lot smaller than my last master,” the Genie said.
 “I’m your master?” replied the Genie. “I’m here for your wish fulfillment. You have three of them, to be exact – but no wishing for more wishes.”
 “I don’t know,” said Aladdin slyly. “You probably can’t even get us out of this cave.”
 “You don’t know?” said the genie. “Well, watch this!”
 Quick as a wink the Genie whisked them all out of the cave.
 “Not bad,” said Aladdin, “and I still have three wishes.”
 The Genie laughed. “All right. But no more freebies!”
 “What would you wish for?” Aladdin asked him.
 “That’s easy,” said the Genie. “For my freedom. But my master has to wish for that – so you can guess how often that’s happened.”
 Aladdin tried to imagine living inside a lamp. Then he said, “I’ll use my third wish to set you free. But first I wish to be a prince,” he added, as thoughts of Jasmine filled his head.
 With a snap of his fingers the Genie changed Aladdin’s ragged clothes into silken robes and Abu into a handsome elephant.
 “Now I am worthy of the Pr

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

นาน ใต้ดาวพรายคืนทะเลทราย เรื่องยอดเยี่ยมเริ่มแฉ จา ปรึกษากับสุลต่าน Agrabah ถูกค้นหาโคมไฟที่ซ่อนอยู่ในที่เรียกว่าถ้ำมหัศจรรย์ โคมไฟมหัศจรรย์นี้จัดขึ้นภายในนั้นภูตมีประสิทธิภาพที่สามารถให้ความปรารถนาสามผู้ใดต้องการโคมไฟ วิธีเดียวที่จะพบทางเข้าถ้ำของสิ่งมหัศจรรย์คือการ จับคู่สองซีกของเมดดาเลี่ยนเป็นแมลงปีกแข็งสี มีจาชั่วหนึ่งครึ่ง ตอนนี้ เขาและนกแก้วของเขา Iago รอขโมยชื่อ Gazeem นำอื่น ๆ ทันใดนั้นพวกเขาได้ยินเสียง muffled galloping hooves เป๋ ช่วงเวลาหลังม้าของ Gazeem skidded สะดุดหยุดชะงัก "มีคุณมา" ถามจา "ฉันมี O ผู้ป่วยหนึ่ง ตอบ Gazeem จาเอาออกของเขาครึ่งเมดดาเลี่ยน และใส่สองชิ้นเข้าด้วยกัน แมลงปีกแข็งสีจะเริ่มเรืองแสง แล้วมัน sprang จากมือของจา และลายข้ามทะเลทรายเช่นดาวยิง "ตามทาง" จาตะโกนเป็นเขากระตุ้นม้าของเขา สองคนตามแมลงปีกแข็งสีหลงจนมันแยกเป็นสองไฟในน นการเติบโตมีขนาดใหญ่ และขนาดใหญ่ สุดท้าย มันเปลี่ยนเองเป็นหน้าของเสือขนาดใหญ่ ด้วยสองตาส่อง "ที่ล่าสุด ถ้ำมหัศจรรย์" ร้องจา เขาก็หันไป Gazeem "ตอนนี้ จำ กุญแจโคมไฟ ส่วนเหลือของสมบัติเป็นของคุณ แต่โคมไฟเป็นของผม" งก ๆ Gazeem ใส่ปากของเสือ ในทันที clamped jaws ของใหญ่ปิดรอบ "เดียวอาจใส่นี่" ทูตเสียงของถ้ำ "การค้นหาทั้งหลายออกเพชรในหยาบ" ที่ ถ้ำจมลงในทราย ทิ้งเฉพาะแมลงปีกแข็งสีอยู่เบื้องหลัง "ฉันไม่เชื่อ เราจะไม่ได้รับไฟที่โง่เดี๋ยวนี้ " squawked Iago หลังจากเขาได้เรียกแมลงปีกแข็งตัวสี "ความอดทน Iago กล่าวว่า จา เขาคิดว่า อึด "'เพชรในวางแผน" คนยากจน และไม่เท่ากันด้านนอก แต่บริสุทธิ์ และสูงส่งภายใน ผมต้องหาคนนี้ เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มชั่วร้าย เช้าวันถัดไปที่ตลาดของ Agrabah หนุ่มชื่อ Aladdin และลิงของเขา อาบู ได้ช่วยตัวเองอาหารเช้า ขายผลไม้นั้น และส่ง Razoul สุลต่านหัวหน้ายาม หลังจากนั้น "ไล่ ขโมย" ตะโกน Razoul เป็นพวก raced ไป ยามคนนั้นได้ไล่ Aladdin และบูผ่านถนน แต่พวกเขาจัดการเพื่อหลบหนี ขณะที่พวกเขานั่งลงเพื่อ กิน Aladdin สังเกตเห็นเด็กสองหิว เช่นเขา พวกเขาไม่มีเงินสำหรับอาหาร ดังนั้น แม้ว่าเขาไม่อดอยากเอง อลาดินให้อาหารเด็กขอบคุณ ภายในวัง สุลต่านมีเช้ายาก เกินไป ลูกสาวของเขา เจ้าหญิงจัสมิน มี insulted อีกเจ้าที่มาเสนอให้เธอ "โอ้ จัสมิน ที่คุณได้หยุดปฏิเสธทุกเจ้าที่มาเรียก, " กล่าวว่า สุลต่าน "กฎหมายกล่าวว่า คุณต้องแต่งงานกับเจ้าตามวันเกิดของคุณต่อไป" "กฎหมายไม่ถูกต้อง ถ้าผมแต่งงาน อยากให้รัก ตอบจัสมิน ภายหลัง ตามมะลิ petted เสือของเธอ เธอพูดเบา ๆ "ฉันจะไม่เคยมีเพื่อนใด ๆ จริง – ยกเว้นคุณ Rajah ผมไม่ได้เคยอยู่นอกกำแพงวังเหล่านี้ ฉันต้องได้ออกไปก่อนที่จะสายเกินไป" จัสมินคืนนั้นเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าธรรมดา มีดีเศร้า – ลาก่อนกับราจาห์ เธอปีนผ่านกำแพงสวนในอิสรภาพ ตาของมะลิขึ้นมากว้างใจเธอสำรวจตลาดของ Agrabah เช้าวันถัดไป เธอไม่เคยเห็นแหล่งแปลกมากก่อน เร็ว ๆ นี้ จัสมินด่างเด็กหิว ไม่ มีความคิดที่สอง เธอควักแอปเปิลจากยืนผลไม้ และมอบให้เขา "คุณควรที่จะเป็นได้ว่า" ตะโกนขายผลไม้ "ผมเสียใจ รัก, " stammered เจ้าหญิง "ฉันไม่มีเงิน แต่ของคุณผมไปในวัง สามารถรับบางส่วนจากสุลต่าน" "ขโมย" ตะโกนขายผลไม้ โชคดีหอมมะลิ Aladdin มาโดยในเวลานั้น "การให้อภัยน้องยากจน เขากล่าวว่า ผู้ขายผลไม้ "เธอจะบ้าเล็กน้อยในหัว เธอคิดว่า ลิงเป็นสุลต่าน" เป็นผู้ขายผลไม้คิดนี้ผ่าน Aladdin และมะลิหายไปในฝูงชน อลาดินนำมะลิไปบนดาดฟ้าของบ้าน "เราจะปลอดภัย เขากล่าวว่า "คุณมาจาก" "ฉันหนีออกจากบ้าน ตอบจัสมิน "และฉันไม่เคยจะกลับมา พ่อจะบังคับให้ฉันแต่ง" "ก็ใหญ่มาก" อลาดินทางหลุดรอด Suddenly Jasmine’s eyes met Aladdin’s, and they leaned towards one another to kiss. Meanwhile, in his secret laboratory high above the palace, Jafar consulted his magic hourglass. “Oh, Sands of time!” he chanted. “Reveal to me the one who can enter the Cave of Wonders.” The sand parted, and gradually an image began to appear. It was the image of Aladdin! Jafar turned to Iago and flashed his evil grin. “Let’s have the guards extend him an invitation to the palace, shall we?” Just as Jasmine and Aladdin were about to kiss, the guards arrived. Aladdin ran to the edge of the roof and held out his hand to Jasmine. “Do you trust me?” he asked. She nodded. “Then jump!” he cried. They landed safely in a pile of hay, but before they could get away, Razoul grabbed them. Angrily Jasmine threw back her hood. “Unhand him, by order of the Princess!” she commanded. “The Princess?” repeated Aladdin in surprise. “I cannot release this prisoner,” said Razoul. “The orders for his arrest come from Jafar.” Jasmine rushed back to the palace. “The guards just took a boy from the marketplace on your orders,” she scolded Jafar. “I want him released at once!” “I’m sorry, Princess, but he has already been executed,” said Jafar. “No! How could you?” cried Jasmine. In tears, she ran to her room. “It’s all my fault,” she sobbed to Rajah. “He was so gentle and brave. I didn’t even know his name.” But Aladdin was not dead. He and Abu were in the palace dungeon. Yet all Aladdin could think about was Jasmine. “She’s a princess!” he said to himself. “She deserves a prince, not someone like me.” Just then an old man appeared from the shadows. It was Jafar in disguise. “I can help you get out of here and find treasures enough to impress your princess,” he said, “if you will help me find a worthless old lamp.” Eager to escape, Aladdin agreed. Soon they were on their way to the Cave of Wonders. When they got to desert, Jafar fitted the scarab pieces together. At once the Cave of Wonders rose up from the sand. “Touch nothing but the lamp,” rumbled the Voice of the Cave. “Quickly, my boy,” urged the old man. “My lamp is in there. Fetch it, and you shall have your reward.” Aladdin and Abu entered the cave. In the first room they found gold and jewels – and a friendly Magic Carpet. The Carpet led them to another room and to the magic lamp. But just as Aladdin was about to grab the lamp, Abu reached for a giant ruby. “No, Abu!” shouted Aladdin. But it was too late. “You have touched the forbidden treasure!” thundered the Voice of the Cave. “Now you will never again see the light of day!” All at once the cave walls began to crumble and the floor melted into a swirling pool of lava. Aladdin grabbed the lamp, but then he slipped! Before he fell into the fiery liquid, he was saved by the Magic Carpet. They rescued Abu and flew to the entrance of the cave. Just as they reached the entrance, a boulder knocked the Magic Carpet out from under them. Aladdin fell off, but ha managed to grasp the rim of the cave. “Help!” he shouted to the old man. But instead of helping, Jafar look the lamp. Angrily, Abu jumped up and bit the old man. “AGGH!” shrieked Jafar, throwing Abu into the cave. Aladdin could hold on no longer. The cave collapsed, sealing Aladdin and Abu deep inside it. It was quiet when Aladdin awoke. “We’re trapped!” he said to Abu and the Carpet. To cheer him up, Abu pulled the lamp from his vest. “Why, you little thief!” chuckled Aladdin, taking the lamp. “There’s something written on it, but it’s hard to read,” he said as he rubbed the lamp. The lamp began to glow. Then, in a puff of blue smoke, out popped a magical genie! “Say, you’re a lot smaller than my last master,” the Genie said. “I’m your master?” replied the Genie. “I’m here for your wish fulfillment. You have three of them, to be exact – but no wishing for more wishes.” “I don’t know,” said Aladdin slyly. “You probably can’t even get us out of this cave.” “You don’t know?” said the genie. “Well, watch this!” Quick as a wink the Genie whisked them all out of the cave. “Not bad,” said Aladdin, “and I still have three wishes.” The Genie laughed. “All right. But no more freebies!” “What would you wish for?” Aladdin asked him. “That’s easy,” said the Genie. “For my freedom. But my master has to wish for that – so you can guess how often that’s happened.” Aladdin tried to imagine living inside a lamp. Then he said, “I’ll use my third wish to set you free. But first I wish to be a prince,” he added, as thoughts of Jasmine filled his head. With a snap of his fingers the Genie changed Aladdin’s ragged clothes into silken robes and Abu into a handsome elephant. “Now I am worthy of the Pr

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

นานมาแล้วภายใต้ดาวส่องแสงของคืนทะเลทรายเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมเริ่มที่จะแฉ.
ฟาร์ที่ปรึกษาสุลต่านแห่ง Agrabah, กำลังมองหาโคมไฟที่ซ่อนอยู่ในสถานที่ที่รู้จักกันเป็นถ้ำมหัศจรรย์ โคมไฟที่มีมนต์ขลังนี้จัดขึ้นภายในที่มีประสิทธิภาพ Genie ที่สามารถมอบให้พรสามกับใครก็ได้ที่มีโคมไฟ.
วิธีเดียวที่จะหาทางเข้าถ้ำของสิ่งมหัศจรรย์ที่จะตรงกับสองส่วนเหรียญแมลงปีกแข็ง ความชั่วร้ายฟาร์มีเพียงครึ่งหนึ่ง ตอนนี้เขาและนกแก้วของเขาเจนนิเฟอร์รอขโมยชื่อ Gazeem ที่จะนำคนอื่น ๆ ทันใดนั้นพวกเขาได้ยินเสียงอู้อี้ของกีบควบ ครู่ต่อมาม้า Gazeem ของไถลต้องหยุดชะงัก.
"คุณมีนำมัน?" ถามฟาร์.
"ผมมีโอผู้ป่วยหนึ่ง" ตอบ Gazeem.
ฟาร์เอาออกครึ่งหนึ่งของเขาเหรียญและใส่ทั้งสองชิ้นด้วยกัน แมลงปีกแข็งเริ่มที่จะเรืองแสง จากนั้นก็จะลุกจากมือของฟาร์และลายข้ามทะเลทรายเหมือนดาวยิง!
"ติดตามเส้นทาง!" ฟาร์ตะโกนในขณะที่เขากระตุ้นม้าของเขา.
ทั้งสองคนตามแมลงปีกแข็งที่สวยงามจนแยกออกเป็นสองไฟในเนินทราย เนินทรายใหญ่ขึ้นและมีขนาดใหญ่ ในที่สุดมันก็เปลี่ยนแปลงตัวเองไปที่ใบหน้าของเสือขนาดใหญ่ที่มีสองตาเรืองแสง.
"ที่ล่าสุดถ้ำมหัศจรรย์!" ร้องไห้ฟาร์ เขาหันไป Gazeem "ตอนนี้จำทำให้ผมหลอดไฟ ส่วนที่เหลือของสมบัติเป็นของคุณ แต่หลอดไฟเป็นของฉัน.
"ตัวสั่นGazeem ป้อนปากเสือ ในทันทีขากรรไกรขนาดใหญ่ยึดปิดรอบ ๆ ตัวเขา.
"เพียงคนเดียวที่อาจจะเข้าที่นี่!" ตะโกนเสียงของถ้ำ "เจ้าจงออกไปหาเพชรในหยาบ." กับที่ถ้ำจมลงไปในทรายเหลือเพียงแมลงปีกแข็งที่อยู่เบื้องหลัง.
"ฉันไม่สามารถเชื่อว่ามัน! เราจะไม่ได้รับที่โคมไฟโง่ในขณะนี้! "เจนนิเฟอร์ squawked
หลังจากที่เขาได้ดึงแมลงปีกแข็ง." ความอดทน, เจนนิเฟอร์ "ฟาร์กล่าวว่า เขาคิดว่าสักครู่ "การ 'เพชรในหยาบ. ใครบางคนที่ยากจนและขาดอยู่ข้างนอก แต่บริสุทธิ์และมีเกียรติในภายใน ฉันจะต้องพบกับคนนี้ "เขากล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย.
เช้าวันรุ่งขึ้นในตลาด Agrabah ของชายหนุ่มที่ชื่ออลิงของเขาและอาบูกำลังช่วยตัวเองให้บริการอาหารเช้า ผู้ขายผลไม้ที่เห็นพวกเขาและส่ง Razoul ยามหัวหน้าสุลต่านหลังจากที่พวกเขา.
"หยุดขโมย!" ตะโกน Razoul ขณะที่พวกเขาวิ่งออกไป.
ยามไล่ Aladdin และอาบูผ่านถนน แต่พวกเขามีการจัดการที่จะหลบหนี ขณะที่พวกเขานั่งลงกินอสังเกตเห็นเด็กสองคนหิว เหมือนเขาพวกเขามีเงินสำหรับอาหารไม่มี ดังนั้นแม้ว่าเขาจะหิวโหยตัวเอง Aladdin ให้อาหารของเขากับเด็กขอบคุณ.
ภายในพระราชวังสุลต่านได้มีเช้าวันที่ยากเกินไป ลูกสาวคนสวยของเขาเจ้าหญิงจัสมินได้ดูถูก แต่เจ้าชายที่มาอีกครั้งเพื่อขอเธอแต่งงาน.
"โอ้จัสมิน, คุณได้มีการหยุดการปฏิเสธเจ้าชายที่มาที่จะเรียกทุก" สุลต่านกล่าวว่า "กฎหมายว่าคุณจะต้องแต่งงานกับเจ้าชายจากวันเกิดของคุณต่อไป."
"กฎหมายเป็นสิ่งที่ผิด ถ้าฉันไม่แต่งงานกับผมต้องการให้เป็นความรัก ".
จัสมินตอบต่อมาเป็นจัสมินpetted เสือของเธอเธอพูดเบา ๆ ว่า" ผมไม่เคยมีเพื่อนที่แท้จริงใด ๆ - ยกเว้นคุณราชา ผมไม่เคยแม้แต่นอกกำแพงพระราชวังเหล่านี้ ฉันจะต้องได้รับออกไปก่อนที่จะสายเกินไป.
"คืนจัสมินที่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นเสื้อผ้าธรรมดา ด้วยความเศร้าที่ดี - ลาก่อนที่ราชาเธอปีนข้ามกำแพงสวนที่จะมีเสรีภาพ.
ตาจัสมินขยายตัวกว้างกับน่าแปลกใจที่เธอสำรวจตลาดของ Agrabah เช้าวันถัดไป เธอไม่เคยเห็นสถานที่ท่องเที่ยวแปลก ๆ จำนวนมากก่อนที่จะ.
เร็ว ๆ นี้จัสมินเห็นเด็กหิว โดยไม่ต้องมีความคิดที่สองที่เธอดึงแอปเปิ้ลผลไม้จากขาตั้งและส่งมอบให้เขา.
"คุณควรที่จะสามารถที่จะจ่ายสำหรับการที่!" ตะโกนขายผลไม้.
"ผมขอโทษครับ" ปริ๊นเซตะกุกตะกัก "ผมไม่ได้มีเงินใด ๆ แต่คุณปล่อยให้ฉันไปพระราชวังฉันจะได้รับจากการสุลต่าน.
"" โจร! "ตะโกนขายผลไม้.
โชคดีสำหรับจัสมิน,
อมาโดยเพียงแค่ในเวลา." ยกโทษให้แก่น้องสาวที่น่าสงสารของฉัน "เขากล่าวว่าผลไม้ ผู้ขาย "เธอเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ บ้าในหัว เธอคิดว่าลิงเป็นสุลต่าน.
"ในฐานะผู้ขายผลไม้คิดมากกว่านี้Aladdin และจัสมินหายไปในฝูงชน.
อจัสมินนำไปที่บ้านของเขาบนชั้นดาดฟ้า "เรารู้สึกปลอดภัยที่นี่" เขากล่าวว่า "คุณมาจากไหน?"
"ผมหนีออกจากบ้าน" ตอบจัสมิน "และฉันไม่เคยที่จะกลับ พ่อของฉันถูกบังคับให้ฉันจะได้แต่งงาน.
"" นั่นน่ากลัว! "Aladdin อุทาน.
ทันใดนั้นตาจัสมินได้พบกับอและพวกเขาโน้มตัวไปสู่อีกคนหนึ่งที่จะจูบ.
ในขณะเดียวกันในห้องปฏิบัติการลับของเขาสูงเหนือพระราชวังฟาร์ปรึกษานาฬิกาทรายมายากลของเขา
"โอ้แซนด์เวลา!" เขาสวดมนต์ "เปิดเผยกับผมเป็นผู้หนึ่งที่สามารถเข้าสู่ถ้ำมหัศจรรย์." ทรายแยกและค่อยๆภาพเริ่มปรากฏให้เห็น มันเป็นภาพของอ!
ฟาร์หันไปเจนนิเฟอร์และประกายรอยยิ้มชั่วร้ายของเขา "Let 's ได้ยามที่เขาขยายคำเชิญไปยังพระราชวังให้เรา?"
เช่นเดียวกับจัสมินและ Aladdin กำลังจะจูบยามมาถึง Aladdin วิ่งไปที่ขอบของหลังคาและถือมือของเขาออกไปจัสมิน.
"คุณเชื่อฉัน?" เขาถาม เธอพยักหน้า.
"จากนั้นกระโดด!" เขาร้อง พวกเขาลงจอดอย่างปลอดภัยในกองหญ้าแห้ง แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้รับไป Razoul คว้าพวกเขา.
โกรธจัสมินโยนกลับเครื่องดูดควันของเธอ "วางมือเขาตามคำสั่งของเจ้าหญิง!" เธอสั่ง.
"ปริ๊นเซ?" ซ้ำ Aladdin ประหลาดใจ.
"ผมไม่สามารถปล่อยนักโทษนี้" Razoul กล่าวว่า "การสั่งซื้อสำหรับการจับกุมของเขามาจากฟาร์."
จัสมินรีบวิ่งกลับไปยังพระราชวัง "ยามเพียงแค่เอาเด็กจากตลาดในการสั่งซื้อของคุณ" เธอดุฟาร์ "ผมต้องการให้เขาได้รับการปล่อยตัวในครั้งเดียว!"
"ฉันขอโทษเจ้าหญิง แต่เขาได้รับการดำเนินการ" ฟาร์กล่าวว่า.
"ไม่! คุณสามารถได้อย่างไร "จัสมินร้องไห้ น้ำตาเธอวิ่งไปที่ห้องของเธอ "มันเป็นความผิดของฉัน" เธอสะอื้นไปราชา "เขาจึงอ่อนโยนและกล้าหาญ ฉันไม่ได้รู้ว่าชื่อของเขา.
"แต่Aladdin ยังไม่ตาย เขาและอาบูอยู่ในดันเจี้ยนพระราชวัง แต่ Aladdin ทุกคนสามารถคิดเกี่ยวกับการเป็นจัสมิน.
"เธอเป็นเจ้าหญิง!" เขากล่าวกับตัวเอง "เธอสมควรได้รับเจ้าชายไม่ได้คนอย่างผม."
ทันใดนั้นชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวออกมาจากเงามืด มันเป็นฟาร์ในการปลอมตัว "ฉันสามารถช่วยให้คุณได้รับจากที่นี่และหาสมบัติที่มากพอที่จะสร้างความประทับใจให้เจ้าหญิงของคุณ" เขากล่าวว่า "ถ้าคุณจะช่วยฉันหาโคมไฟเก่าไร้ค่า."
กระตือรือร้นที่จะหลบหนีอตกลงที่ เร็ว ๆ นี้พวกเขาอยู่บนทางของพวกเขาถ้ำมหัศจรรย์.
เมื่อพวกเขาไปถึงทะเลทรายฟาร์ติดตั้งชิ้นส่วนร่วมกันแมลงปีกแข็ง ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นถ้ำมหัศจรรย์ลุกขึ้นจากทราย.
"ไม่มีอะไร แต่สัมผัสโคมไฟ" ครางเสียงของถ้ำ.
"ได้อย่างรวดเร็วเด็กของฉัน" กระตุ้นให้คนเก่า "โคมไฟของฉันอยู่ในนั้น เรียกมันและคุณจะได้รับรางวัลของคุณ.
"Aladdin และอาบูป้อนถ้ำ ในห้องแรกที่พวกเขาพบทองและอัญมณี - และเป็นมิตรพรมวิเศษ พรมนำพวกเขาไปอีกห้องหนึ่งและกับตะเกียงวิเศษ แต่ในขณะที่อกำลังจะคว้าโคมไฟ, อาเข้าถึงได้สำหรับทับทิมยักษ์.
"ไม่มีอาบู!" Aladdin ตะโกน แต่มันก็สายเกินไป.
"คุณได้สัมผัสสมบัติต้องห้าม!" ตะโกนเสียงของถ้ำ "ตอนนี้คุณจะไม่เคยอีกครั้งเห็นแสงของวัน!"
ทั้งหมดในครั้งเดียวผนังถ้ำเริ่มที่จะสลายและพื้นละลายลงไปในสระว่ายน้ำหมุนลาวา Aladdin คว้าโคมไฟ แต่แล้วเขาก็เล็ดรอด! ก่อนที่เขาจะตกลงไปในของเหลวคะนองเขาถูกบันทึกไว้โดยพรมวิเศษ พวกเขาช่วยอาบูและบินไปยังทางเข้าของถ้ำ.
เช่นเดียวกับที่พวกเขามาถึงทางเข้าที่ก้อนหินเคาะพรมวิเศษออกมาจากใต้พวกเขา อตก แต่ฮ่ามีการจัดการที่จะเข้าใจขอบของถ้ำ.
"ความช่วยเหลือ!" เขาตะโกนให้คนเก่า แต่แทนที่จะช่วยฟาร์ดูโคมไฟ โกรธอาบูกระโดดขึ้นและกัดคนเก่า.
"AGGH!" ร้องฟาร์, อาบูขว้างปาเข้าไปในถ้ำ Aladdin จะยึดมั่นในไม่ ถ้ำทรุดปิดผนึก Aladdin และอาบูลึก ๆ ข้างในมัน.
มันเป็นที่เงียบสงบเมื่อ Aladdin ตื่นขึ้นมา "เรากำลังติดกับดัก!" เขาพูดกับอาบูและพรม.
เพื่อให้เขามีกำลังใจขึ้นอาบูดึงไฟจากเสื้อของเขา.
"ทำไมคุณขโมยน้อย!" หัวเราะ Aladdin การโคมไฟ "มีบางสิ่งบางอย่างที่เขียนเกี่ยวกับมัน แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะอ่าน" เขากล่าวในขณะที่เขาลูบไฟ.
โคมไฟเริ่มเรืองแสง จากนั้นในควันบุหรี่สีฟ้าโผล่ออกมารขลัง! "พูดคุณมากขนาดเล็กกว่าต้นแบบที่ผ่านมาของฉัน" มารกล่าวว่า.
"ผมหลักของคุณ?" ตอบ Genie "ฉันอยู่ที่นี่สำหรับการปฏิบัติตามที่ต้องการของคุณ คุณมีสามของพวกเขาเป็นที่แน่นอน -. แต่ไม่ต้องการความปรารถนามากขึ้น
"" ผมไม่ทราบ "Aladdin เลศนัยกล่าวว่า "คุณอาจจะไม่ได้รับเราออกจากถ้ำนี้."
"คุณไม่ได้รู้หรือไม่" มารกล่าวว่า "ดีดูนี้!"
อย่างรวดเร็วเป็นพริบมารดึงพวกเขาทั้งหมดออกจากถ้ำ.
"ไม่ดี" อกล่าวว่า "และฉันยังคงมีความปรารถนาสาม."
Genie หัวเราะ "สิทธิทั้งหมด แต่ไม่มีของฟรีอื่น ๆ !
"" สิ่งที่คุณจะต้องการหรือไม่? "Aladdin
ถามเขา." นั่นเป็นเรื่องง่าย "มารกล่าวว่า "สำหรับเสรีภาพของฉัน แต่เจ้านายของข้าพเจ้ามีความประสงค์ที่ -. เพื่อให้คุณสามารถคาดเดาว่าบ่อยครั้งที่เกิดขึ้น
"Aladdin พยายามที่จะจินตนาการที่อาศัยอยู่ภายในหลอดไฟ จากนั้นเขาก็กล่าวว่า "ผมจะใช้ความปรารถนาที่สามของฉันที่จะตั้งคุณฟรี แต่ก่อนอื่นผมอยากจะเป็นเจ้า "เขากล่าวเสริมว่าเป็นความคิดของจัสมินที่เต็มไปด้วยหัวของเขา.
กับสแน็ปของนิ้วมือของเขา Genie เปลี่ยนเสื้อผ้ามอมแมมของ Aladdin
เข้าไปในเสื้อคลุมไหมและอาบูเป็นช้างหล่อ." ตอนนี้ผมมีความคุ้มค่าของ Pr

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

นานมาแล้ว ภายใต้ดวงดาวระยิบระยับยามค่ำคืนในทะเลทราย , นิทานมหัศจรรย์เริ่มคลี่
จาฟา ที่ปรึกษาของสุลต่านของอะกราบาห์ ถูกค้นหาโคมไฟที่ซ่อนอยู่ในสถานที่ที่เรียกว่าถ้ำมหัศจรรย์ โคมไฟวิเศษนี้จัดขึ้นภายในที่มีประสิทธิภาพที่สามารถทำให้ความปรารถนาสามมารที่สิง
โคมไฟวิธีเดียวที่จะพบทางเข้าถ้ำมหัศจรรย์ คือ ตรงส่วนของแมลงปีกแข็งสร้อย ความชั่วร้ายจาฟาได้ครึ่งเดียว ตอนนี้เขานกแก้ว อิอาโก้ คอยเป็นขโมย ชื่อ กาซีมาอื่น ๆ ทันใดนั้นพวกเขาได้ยินเสียงอู้อี้ เสียงควบกีบ . ต่อมาเป็นกาซีมม้าไถลไปหยุด .
" เจ้านำมันมา ? " ขอให้จาฟาร์ .
" ฉัน โอ คนไข้คนหนึ่ง" ตอบกาซีม .
จาฟาเอาครึ่งหนึ่งของเหรียญและใส่สองชิ้นเข้าด้วยกัน แมลงปีกแข็งเริ่มเรืองแสง แล้วมันก็กระโดดจากจาฟามือและลายทั่วทะเลทรายเหมือนดาวตก
" ตามมันไป " จาฟาตะโกนขณะที่เขาขึ้นม้าของเขา
ผู้ชายสองคนตามมนต์แข็งจนมันแยกเป็นสองไฟในเนินทราย เนินทรายที่ใหญ่ขึ้นและใหญ่ขึ้นในที่สุดก็แปลงตัวเองเข้าไปในใบหน้าของเสือขนาดใหญ่ สองดวงตาที่เร่าร้อน .
" สุดท้าย ถ้ำมหัศจรรย์ ! " ร้องไห้ จาฟา เขาหันไปกาซีม . " จำไว้นะ เอาโคมไฟ สมบัติอื่นๆ ของเธอ แต่ไฟเป็นของฉัน "
ตัวสั่น กาซีมเข้าปากเสือ ในทันที ปากขนาดใหญ่ของมันหนีบปิดรอบเขา .
" เพียงหนึ่งอาจระบุที่นี่" thundered เสียงจากถ้ำ " จงไปค้นหาเพชรในตม” กับที่ถ้ำจมลงไปในทราย เหลือเพียงแมลงปีกแข็งหลัง .
" ฉันไม่สามารถเชื่อว่ามัน ! เราจะไม่พาไอ้โคมไฟแล้ว " squawked อิอาโก้ หลังจากที่เขาเรียกแมลงปีกแข็ง .
" ความอดทน อิอาโก้ กล่าวว่า จาฟา เขาคิดอยู่ชั่วขณะหนึ่ง " " เพชรในตม บางคนยากจนและสกปรกจากภายนอกแต่ที่บริสุทธิ์และสูงส่ง อยู่ข้างใน ฉันต้องเจอนี่ " เขากล่าวด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย
เช้าวันถัดไปใน อะกราบาห์ เป็นตลาด ชายหนุ่มที่ชื่ออลาดดิน และลิง อาบู ช่วยเหลือตัวเองเพื่ออาหารเช้า ผลไม้ขาย เห็นพวกเขาและส่ง razoul , สุลต่านของหัวหน้ายาม หลังจากพวกเขา
" จับขโมย " ตะโกน razoul ขณะที่พวกเขาวิ่งออกไป
ยามไล่ Aladdin และอาบู ผ่านถนน แต่พวกเขามีการจัดการที่จะหลบหนี พวกเขานั่งลงกิน อลาดดินก็สังเกตเห็นเด็กสองคนหิว ชอบเขา เขาไม่มีเงินซื้ออาหาร ดังนั้น , แม้ว่าเขาอดอาหารเอง อะลาดินให้อาหารของเขาแก่เด็กกตัญญู
ภายในวังสุลต่านมีตอนเช้า ยากเกินไป ลูกสาวคนสวยของเขา เจ้าหญิงจัสมิน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.