methanol:acetone extraction samples

methanol:acetone extraction samples, with values ranging from
39 mg/100 g for guava to 283 mg/100 g for mango. These values
are within the broad range reported in the literature for peels of
exotic fruit such as banana passion fruit (Passiflora mollissima)
(246 mg GAE/ 100 g), cocona (Solanum sessiliflorum) (87.4 mg
GAE/100 g), cupuaçu (Theobroma grandiflorum) (252 mg GAE/
100 g) (Contreras-Calderón, Calderón-Jaimes, Guerra-Hernández,
& García-Villanova, 2011) and in whole fruit such as zapote (Calocarpum
zapota) (258 mg GAE/100 g), cherimoya (Annona cherimolia)
(323 mg GAE/100 g), or strawberry (Fragaria ananasa)
(238 mg GAE/100 g), (Vasco, Ruales, & Kamal-Eldin, 2008). These
levels are higher than aqueous extracts of many food by-products,
such as residues from juice production (apple, 46 mg GAE/g; pear,
13 mg GAE/g; and red beet, 92 mg GAE/g); wastes from the canning
industry (artichoke, 43 mg GAE/g; asparagus, 89 mg GAE/g;
and tomato, 12 mg GAE/g); harvest leftovers (broccoli, 30 mg
GAE/g; cucumber, 18 mg GAE/g; endive, 34 mg GAE/g; and chicory,
14 mg GAE/g); and minor crops (golden rod, 112 mg GAE/g and
woad, 63 mg GAE/g) (Peschel et al., 2006).
The concentration and type of phenolic substances in fruit and
fruit co-products depend on several factors; differences in varieties,
ripeness and season; environmental factors, such as soil type
and climate; genetic factors and processing and extraction methods.
The recovery of polyphenols from plant materials is influenced
by the solubility of the phenolic compounds in the solvent used for
the extraction process. Furthermore, solvent polarity plays a key
role in increasing phenolic solubility (Naczk & Shahidi, 2006). From
the results (Fig. 1), it is evident that the recovery of phenolic compounds
was dependent on the solvent used.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมทานอล: อะซิโตนสกัดตัวอย่าง มีค่าตั้งแต่39 มิลลิกรัม/100 กรัมสำหรับฝรั่งการ 283 มิลลิกรัม/100 กรัมสำหรับมะม่วง ค่าเหล่านี้มีรายงานในวรรณคดีสำหรับ peels ของหลากหลายผลไม้แปลกใหม่เช่นกล้วยเสาวรส (Passiflora จีน)(GAE 246 มิลลิกรัม / 100 กรัม), cocona (Solanum sessiliflorum) (87.4 มิลลิกรัมGAE/100 g), cupuaçu (Theobroma grandiflorum) (252 mg GAE /100 กรัม) (Contreras-Calderón, Calderón Jaimes, Guerra Hernández& García Villanova, 2011) และ ในผลไม้ทั้งหมดเช่น zapote (Calocarpumzapota) (258 mg GAE/100 g), cherimoya (Annona cherimolia)(323 mg GAE/100 g), หรือสตรอเบอร์รี่ (Fragaria ananasa)(238 mg GAE/100 g), (ไฟวาสโก Ruales, & Kamal-Eldin, 2008) เหล่านี้ระดับสูงกว่าสารสกัดอควีของสินค้าพลอยได้อาหารมากมายเช่นตกค้างจากการผลิตน้ำผลไม้ (แอปเปิ้ล 46 mg GAE/g ลูกแพร์13 mg GAE/g และผักชนิด หนึ่งสีแดง 92 mg GAE/g); เสียจากในกระป๋องอุตสาหกรรม (อาร์ทิโชก 43 mg GAE/g หน่อไม้ฝรั่ง 89 mg GAE/gและมะเขือ เทศ 12 mg GAE/g); เก็บเกี่ยวเหลือ (บรอกโคลี 30 มิลลิกรัมGAE/g แตงกวา 18 mg GAE/g endive, 34 mg GAE/g และ chicory14 mg GAE/g); และพืชรอง (ทองรอด 112 mg GAE/g และwoad, 63 mg GAE/g) (Peschel และ al., 2006)ความเข้มข้นและชนิดของสารฟีนอในผลไม้ และผลไม้ผลิตภัณฑ์ร่วมขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ ความแตกต่างในสายพันธุ์ripeness และฤดูกาล ปัจจัยสิ่งแวดล้อม เช่นชนิดของดินและภูมิ อากาศ ปัจจัยทางพันธุกรรมและวิธีการประมวลผลและการสกัดมีผลต่อการฟื้นตัวของโพลีฟีนจากวัสดุโรงงานโดยละลายม่อฮ่อมในตัวทำละลายที่ใช้สำหรับกระบวนการสกัด นอกจากนี้ ตัวทำละลายขั้วเล่นคีย์บทบาทในการเพิ่มการละลายฟีนอ (Naczk & Shahidi, 2006) จากผลลัพธ์ (Fig. 1), มันเป็นความชัดที่กู้คืนม่อฮ่อมไม่ขึ้นอยู่กับตัวทำละลายที่ใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมทานอล: ตัวอย่างการสกัดอะซิโตน, มีค่าตั้งแต่
39 มก. / 100 กรัมฝรั่งไป 283 มก. / 100 กรัมสำหรับมะม่วง ค่าเหล่านี้
จะอยู่ในช่วงกว้างรายงานในวรรณคดีสำหรับเปลือกของ
ผลไม้แปลกใหม่เช่นผลไม้กล้วยความรัก (Passiflora mollissima)
(246 มก. GAE / 100 g) cocona (มะเขือ sessiliflorum) (87.4 มิลลิกรัม
GAE / 100 g) Cupuacu ( Theobroma grandiflorum) (252 มก. GAE /
100 กรัม) (Contreras-Calderón, Calderón-Jaimes, Guerra-Hernández,
& García-วิลลาโนวา, 2011) และในผลไม้ทั้งหมดเช่น Zapote (Calocarpum
zapota) (258 มก. GAE / 100 กรัม) , Cherimoya (น้อยหน่า cherimolia)
(323 มก. GAE / 100 กรัม) หรือสตรอเบอร์รี่ (Fragaria ananasa)
(238 มก. GAE / 100 กรัม), (วาสโก, Ruales และกา-Eldin 2008) เหล่านี้
ในระดับที่สูงกว่าสารสกัดด้วยน้ำของอาหารหลายโดยผลิตภัณฑ์
เช่นสารตกค้างจากการผลิตน้ำผลไม้ (แอปเปิ้ล 46 มิลลิกรัม GAE / กรัมลูกแพร์,
13 มิลลิกรัม GAE / กรัมและหัวผักกาดแดง 92 มิลลิกรัม GAE / g); ของเสียจากบรรจุกระป๋อง
อุตสาหกรรม (อาติโช๊ค, 43 มก. GAE / กรัมหน่อไม้ฝรั่ง 89 มิลลิกรัม GAE / กรัม
และมะเขือเทศ 12 มก. GAE / g); เหลือเก็บเกี่ยว (ผักชนิดหนึ่ง, 30 มิลลิกรัม
GAE / กรัมแตงกวา 18 มิลลิกรัม GAE / กรัมพืชชนิดหนึ่ง, 34 มิลลิกรัม GAE / กรัมและสีน้ำเงิน,
14 มิลลิกรัม GAE / g); และพืชเล็กน้อย (แท่งทอง, 112 มิลลิกรัม GAE / กรัมและ
(. Peschel et al, 2006). น้ำหนัก 63 มิลลิกรัม GAE / กรัม)
ความเข้มข้นและชนิดของสารฟีนอลในผลไม้และ
ผลไม้ผลิตภัณฑ์ร่วมขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ; ความแตกต่างในสายพันธุ์
สุกและฤดู; ปัจจัยสิ่งแวดล้อมเช่นชนิดของดิน
และสภาพภูมิอากาศ ปัจจัยทางพันธุกรรมและการประมวลผลและวิธีการสกัด.
การฟื้นตัวของโพลีฟีนจากวัสดุพืชได้รับอิทธิพล
จากการละลายของสารประกอบฟีนอในตัวทำละลายที่ใช้สำหรับ
กระบวนการสกัด นอกจากนี้ขั้วตัวทำละลายเล่นสำคัญ
ที่มีบทบาทในการละลายฟีนอลที่เพิ่มขึ้น (Naczk & Shahidi 2006) จาก
ผลการ (รูปที่ 1). จะเห็นว่าการฟื้นตัวของสารประกอบฟีนอล
ก็ขึ้นอยู่กับตัวทำละลายที่ใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างการสกัดอะซิโตน เมทานอลด้วยค่าตั้งแต่
39 มิลลิกรัม / 100 กรัม ฝรั่งถึง 283 มิลลิกรัม / 100 กรัม มะม่วง ค่าเหล่านี้
ภายในช่วงกว้างรายงานในวรรณคดีสำหรับเปลือกของผลไม้แปลกใหม่
เช่นเสาวรสกล้วย ( เพดานพัด mollissima )
( 246 mg เก / 100 กรัม ) , cocona ( ไม่สามารถจะยอมรับได้ sessiliflorum ) ( 87.4 มก
เก / 100 กรัม ) , cupua 5 u ( Theobroma Grandiflorum ) ( 252 / mg เก
100 กรัม ) ( เลออง Contreras คาลเดอร์คาลเดอร์ó , n-jaimes Guerra เอร์นันเดซ . kgm ndez , , &
garc í a-villanova 2011 ) และในผลไม้ เช่น ซาโปเต้ ( calocarpum
zapota ) ( 258 มก. เก / 100 กรัม ) , Cherimoya ( น้อยหน่า cherimolia )
( 323 mg เก / 100 กรัม ) หรือ สตอเบอร์รี่ ( fragaria ananasa )
( 238 mg เก / 100 กรัม ) , ( วาสโก ruales &คามาลเ ดิน , , , 2008 ) ระดับเหล่านี้จะสูงกว่าสารละลายสกัด
กาก
อาหารมากมายเช่น ของเสียจากการผลิตน้ำผลไม้แอปเปิ้ล , 46 mg เก / g ; ลูกแพร์
13 mg เก / กรัม และบีทรูทสีแดง 92 mg เก / g ) ; ของเสียจากโรงงาน
อุตสาหกรรม ( โช๊ค , 43 mg เก / g ; หน่อไม้ฝรั่ง , 89 mg เก / G ;
12 มิลลิกรัม และมะเขือเทศ เก / g ) ; เหลือผลผลิต ( คะน้า , 30 มก.
เก / g ; แตงกวา 18 mg เก / g ; เต่าลายตีนเป็ด 34 mg เก / กรัม และชิกโครี
14 mg / g , เก ) และพืชรอง ( Golden Rod , 112 มิลลิกรัม / กรัมและเก
คราม63 มิลลิกรัมเก / กรัม ) ( peschel et al . , 2006 ) .
ความเข้มข้นและชนิดของสารฟีนอลในผลไม้และผลิตภัณฑ์ผลไม้ Co
ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ความแตกต่างในสายพันธุ์
สุกและปรุงรส ; ปัจจัยสิ่งแวดล้อมเช่น
ชนิดดินและภูมิอากาศ ได้แก่ ปัจจัยทางพันธุกรรม และกระบวนการและวิธีการสกัด
การกู้คืนของโพลีฟีนอลจากพืชเป็นอิทธิพล
โดยการละลายของสารประกอบฟีนอลิกในตัวทำละลายใช้สำหรับ
กระบวนการสกัด นอกจากนี้ ตัวทำละลายขั้วมีบทบาทในการเพิ่มการละลาย
ฟีโนลิก ( naczk & shahidi , 2006 ) จาก
ผล ( รูปที่ 1 ) จะเห็นได้ว่า การฟื้นตัวของสารประกอบฟีนอล
ขึ้นอยู่กับตัวทำละลายที่ใช้