Traditionally, protein in the diet

Traditionally, protein in the diet has been considered mainly as
a source of essential amino acids for cellular maintenance, growth
and energy. More recently, dietary proteins have been recognised
additionally for their bioactive properties once hydrolysed by proteases
in the gastrointestinal tract following consumption. Bioactive
peptides are defined as being short amino acid sequences
that possess one or more biologically significant activities when
taken up into the body (Fitzgerald, Murray, & Walsh, 2004;
Lafarga & Hayes, 2014). These peptides usually range from two to
30 amino acids in length (Clare & Swaisgood, 2000; Di Bernardini
et al., 2011). Their small size makes the peptide sequences less

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณี โปรตีนในอาหารได้รับการพิจารณาเป็นหลักเป็นแหล่งของกรดอะมิโนบำรุงเซลลูลาร์ การเจริญเติบโตและพลังงาน เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีการรับรู้อาหารโปรตีนนอกจากนี้สำหรับคุณสมบัติออกฤทธิ์ทางชีวภาพเมื่อถูกย่อย โดยโปรตีเอสในทางเดินอาหารต่อการใช้ ออกฤทธิ์ทางชีวภาพกำหนดไว้เป็น ลำดับสั้น ๆ กรดอะมิโนเปปไทด์ที่มีมากกว่า หนึ่งกิจกรรมสำคัญทางชีวภาพเมื่อนำขึ้นสู่ร่างกาย (ฟิตซ์เจอรัลด์ เมอร์เรย์ และ วอลช์ 2004Lafarga & เฮย์ส 2014) เปปไทด์เหล่านี้มักจะมีตั้งแต่สองถึงกรดอะมิโน 30 ความยาว (Clare & Swaisgood, 2000 Di Bernardiniet al. 2011) ขนาดเล็กทำให้เปปไทด์ลำดับที่น้อยกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามเนื้อผ้าโปรตีนในอาหารที่ได้รับการพิจารณาส่วนใหญ่เป็น
แหล่งของกรดอะมิโนที่จำเป็นสำหรับการบำรุงรักษาเซลล์เจริญเติบโต
และพลังงาน เมื่อเร็ว ๆ นี้อาหารโปรตีนได้รับการยอมรับ
นอกจากนี้สำหรับคุณสมบัติออกฤทธิ์ทางชีวภาพของพวกเขาเมื่อย่อยโดยโปรตีเอส
ในระบบทางเดินอาหารทางเดินบริโภคต่อไป ออกฤทธิ์ทางชีวภาพ
เปปไทด์จะมีการกำหนดเป็นลำดับกรดอะมิโนที่สั้น
ที่มีหนึ่งหรือมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางชีวภาพกิจกรรมเมื่อ
นำขึ้นมาเข้าสู่ร่างกาย (ฟิตซ์เจอรัลด์, เมอร์รีวอลช์ & 2004;
Lafarga และเฮย์ส 2014) เปปไทด์เหล่านี้มักจะมีตั้งแต่สองถึง
30 กรดอะมิโนในความยาว (แคลร์และ Swaisgood, 2000; Di Bernardini
. et al, 2011) ขนาดที่เล็กของพวกเขาทำให้ลำดับเปปไทด์น้อย