In an instant, Zhu Yao’s heart bega

In an instant, Zhu Yao’s heart began to ache. Just how young was he? He had such a small stature, and even this egg of hers, was much bulkier than him. If this was the modern era, he should be at the age where he was a pearl in the hands of his parents, and he could act recklessly without having the slightest of thoughts. She recalled what she was doing at his age. She was busy being mischievous, breaking her house’s roof[1], and even when eating, her parents would have to carry her and coax her. Yet, he had already tasted despair to the extent where he couldn’t find a single reason to live.

Zhu Yao began to think about what she should do. At the very least, she couldn’t watch this child die in front of her eyes. The light in the depths of his eyes were already becoming dimmer, and even the arms hugging her were beginning to slowly slacken. She believed that in just a few more days, he would never be able to open his eyes again.

What could she do? In a place as dark as this, she couldn’t even clearly see a few meters in, let alone leave this place. It’s so dark, it would be good if there’s some light.

As though it was to respond to her, she suddenly felt the egg shell heating up. The bit of coldness that was left from the infiltration of miasma earlier, instantly disappeared without a trace, and, the egg shell still continued to heat up. Scattered rays of light, suddenly spread out from within her body, and instantly, her entire egg-body brightened up, just like a… light bulb!

“Egg?” The child was stunned as well. Under Zhu Yao’s radiance, the surroundings began to light up, as though it was inserting a strand of life into this lifeless and lonely place. His initial hollow eyes, began to reveal a glint of light as well, and they were no longer as lifeless as before. As expected, light could give people hope.

Very good, this was the first step. It’s fine if he harbored hope. Zhu Yao instantly heaved a sigh of relief, and the sense of violation she had in the depths of her heart when she turned into a light bulb disappeared as well. After this, it was to leave this damnable place. Zhu Yao then began to roll, escaping from the child’s embrace.

“Where are you going?” The child became anxious, as he began to quickly run towards her in a fluster. In an instant, he hugged onto the egg again, as though he was afraid that she would throw him aside, as his eyes were filled with fear and anxiety.

He was unable to hear her, hence, Zhu Yao could only console him by nudging a little in his embrace, before rolling out a few steps once again, and then, she stopped. She then repeated this process!

“You want me to follow after you?” The child finally understood her intentions.

Zhu Yao circled around him, and then, chose a direction to continue rolling towards. This time, without her waiting for him, the child followed after her by himself.

There were entrances to every road. No matter what this place was, she had to try finding an exit.

However, an hour later, Zhu Yao despaired. No matter where she went, it would still be the same piece of darkness in front of her, as though the place was boundless and endless. There basically did not seem to be anywhere that resembled an exit. And, there wasn’t even the slightest bit of engravings that looked like a formation, nor was there any energy ripples of arts being cast. Just what in the world was this damnable place?

“Egg…” The child caught up to her. Seeing that she wasn’t moving anymore, he sat down, and continued to hug her.

No wonder the child was in such despair, and did not have the slightest of hope to struggle. Even if there was a map for this place, it was basically impossible to leave.

Ting!

Suddenly, she heard a familiar sound.

Within the darkness in front of her eyes, a string of white words, bolded, enlarged and written in arial font, suddenly appeared.

“Ren Woxing[2] of the Three Realms” Navigation System is glad to serve you! Please enter your destination.

Zhu Yao: …

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในทันที Zhu ยาวหัวใจเริ่มปวด หนุ่มไหนเขา เขาดังกล่าวมีรูปร่างเล็ก และแม้นี้ไข่ของเธอ ถูกมากมากกว่าเขา ถ้าเป็นยุคปัจจุบัน เขาควรจะอายุที่เขาเพิร์ลในมือของพ่อ และเขาสามารถทำหน้าที่โดยประมาทเลินเล่อไม่น้อยของความคิด เธอเรียกสิ่งที่เธอทำที่อายุของเขา เธอไม่ว่างกำลังซุกซน ทำลายหลังคาบ้านของเธอ [1], และแม้ว่ารับประทานอาหาร พ่อแม่ของเธอจะต้องพกพาเธอ และ coax เธอ ยัง เขาแล้วได้ลิ้มรสความสิ้นหวังในขอบเขตที่เขาไม่สามารถหาเหตุผลเดียวอาศัยอยู่ซื่อยาวเริ่มคิดว่า เธอควรทำ อย่างน้อย เธอไม่ดูเด็กคนนี้ตายตาของเธอ แสงในระดับความลึกของดวงตาของเขาแล้วเป็นหรี่ และแม้กระทั่งแขนที่กอดเธอก็เริ่มคลายช้า เธอเชื่อว่าในอีกเพียงไม่กี่วัน ไม่เคยจะเปิดตาของเขาอีกครั้งเธอสามารถทำอะไร ในสถานนี้ เธอไม่ชัดเจนแม้จะดูกี่เมตร ประสาออกจากสถานที่แห่งนี้ จัง มันจะดีถ้ามีแสงบางอย่างว่ามันเป็นการตอบสนองของเธอ เธอก็รู้สึกเปลือกไข่ความร้อนขึ้น บิตของความหนาวเย็นที่เหลือจากการแทรกซึมของของกลิ่นไอก่อนหน้านี้ หายไป โดยไม่มีการติดตาม และ เปลือกไข่ยังคง ยังคงร้อนขึ้นทันที รังสีกระจายแสง ก็กระจายออกจากภายในร่างกายของเธอ และทันที ไข่ร่างกายของเธอทั้งหมดสว่างขึ้น เหมือนก... หลอดไฟ"ไข่ เด็กอึ้งเช่นกัน ภายใต้ซื่อยาวใส สภาพแวดล้อมเริ่มจะสว่างขึ้น ว่ามันถูกแทรกสาระของชีวิตในสถานนี้ตาย และโดดเดี่ยว กลวงตาเริ่มต้น เริ่มเผยประกายแสงเป็นอย่างดี และพวกเขาไม่ได้ตายเป็นก่อน ตามที่คาดไว้ แสงสามารถให้ท่านหวังดีมาก นี้เป็นขั้นตอนแรก ไม่เป็นไรถ้าเขา harbored ความหวัง ยาว Zhu heaved ถอนหายใจของบรรเทาได้ทันที และความรู้สึกของเธอในส่วนลึกของหัวใจของเธอเมื่อเธอกลายเป็นหลอดไฟการละเมิดหายไปเช่นกัน หลังจากนี้ มันเป็นการออกจากสถานนี้ damnable ซื่อยาวแล้วเริ่มม้วน หนีออกจากอ้อมกอดของเด็ก"ไป" เด็กเป็นกังวล เขาเริ่มทำงานต่อเธออย่างรวดเร็วในการ fluster ในทันที เขาทุกกอดลงบนไข่อีก ราวกับว่าเขากลัวว่า เธอจะทิ้งเขาไว้ เป็นดวงตาของเขาเต็มไป ด้วยความกลัวและความวิตกกังวลไม่ได้ยินเสียงเธอ ดังนั้น Zhu ยาวเท่าอาจปลอบเขา โดยมันพริ้วอยู่เล็กน้อยในอ้อมกอดของเขา ก่อนที่จะขั้นตอนอีกครั้ง แล้ว เธอหยุด เธอทำซ้ำกระบวนการนี้"คุณต้องฉันตามหลังคุณ" เด็กเข้าใจความตั้งใจของเธอในที่สุดซื่อยาววงกลมรอบเขา แล้ว เลือกทิศทางการกลิ้งไป เวลานี้ ไม่ มีเธอรอให้เขา เด็กตามหลังเธอเองมีทางเข้าถึงทุกเส้นทาง ไม่ว่าสถานที่แห่งนี้ เธอต้องลองค้นหาประตูทางออกอย่างไรก็ตาม ชั่วโมงต่อมา Zhu ยาวหมดหวัง ไม่ว่าที่เธอไป มันจะยังคงเป็นชิ้นเดียวกันความมืดตรงหน้า ว่าสิ้นสุด และไร้ขีดจำกัด มีโดยทั่วไปไม่เป็นทุก ที่คล้ายกับประตูทางออก และ มีไม่ได้แม้แต่นิดของการแกะสลักที่ดูเหมือนก่อ และไม่มีระลอกใดพลังงานของศิลปะที่ถูกโยนขึ้น เพียงในโลกไหน damnable"ไข่... เด็กติดอยู่กับเธอ เห็นว่าเธอไม่ได้ย้ายอีกต่อไป เขานั่งลง และยังคงกกกอดเธอพบเด็กในความสิ้นหวังดังกล่าว และไม่มีความหวังในการต่อสู้น้อย แม้ว่ามีแผนที่สำหรับสถานที่แห่งนี้ มันเป็นพื้นไม่ให้ออกจากติ่งทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงคุ้นเคยภายในความมืดหน้าตาของเธอ สตริงของคำขาว เป็นตัวหนา ขยาย และเขียนในอักษร arial ก็ปรากฏระบบนำทาง "เร็นจิวไจ้โกวเซลฟ์ [2] ของอาณาจักรสาม" คือยินดีให้บริการคุณ โปรดระบุปลายทางของคุณซื่อยาว: ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทันทีหัวใจจู้ยาวเริ่มที่จะปวด เพียงแค่ว่าเขาเป็นหนุ่ม? เขาได้เช่นความสูงขนาดเล็กและแม้กระทั่งไข่ของเธอนี้เป็น bulkier กว่าเขา ถ้านี่เป็นยุคสมัยที่เขาควรจะอยู่ในวัยที่เขาเป็นมุกในมือของพ่อแม่ของเขาและเขาจะมุทะลุโดยไม่ต้องมีน้อยที่สุดของความคิด เธอจำได้ว่าสิ่งที่เธอทำในอายุของเขา เธอเป็นคนที่ยุ่งเป็นซุกซนทำลายหลังคาบ้านของเธอ [1], และแม้กระทั่งเมื่อรับประทานอาหารที่พ่อแม่ของเธอจะต้องมีการดำเนินการของเธอและชักชวนเธอ แต่เขาได้ลิ้มรสความสิ้นหวังในขอบเขตที่เขาไม่สามารถหาเหตุผลเดียวที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว.

จู้ยาวเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอควรจะทำอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเธอไม่สามารถดูเด็กคนนี้ตายในสายตาของเธอ แสงในระดับความลึกของดวงตาของเขาได้แล้วกลายเป็นหรี่และแม้กระทั่งแขนกอดเธอได้เริ่มช้าลดละ เธอเชื่อว่าในอีกไม่กี่วันเขาจะไม่สามารถที่จะเปิดตาของเขาอีกครั้ง.

สิ่งที่เธอจะทำอย่างไร ในสถานที่ที่มืดเหมือนนี้เธอไม่สามารถแม้แต่จะเห็นได้อย่างชัดเจนไม่กี่เมตรให้อยู่คนเดียวออกจากสถานที่แห่งนี้ มันมืดเช่นนั้นก็จะดีถ้ามีแสงบางส่วน.

ราวกับว่ามันคือการตอบสนองต่อเธอเธอก็รู้สึกเปลือกไข่ร้อนขึ้น บิตของความหนาวเย็นที่เหลือจากการแทรกซึมของพิษก่อนหน้านี้หายไปได้ทันทีโดยไม่ต้องติดตามและเปลือกไข่ยังคงยังคงความร้อนขึ้น มีฝนฟ้าคะนองกระจายรังสีของแสงก็กระจายออกมาจากภายในร่างกายของเธอและทันทีทั้งไข่ร่างกายของเธอสดใสขึ้นเช่นเดียวกับหลอดไฟ ... !

"ไข่?" เด็กตะลึงเช่นกัน ภายใต้ความกระจ่างใสจู้ยาวของสภาพแวดล้อมที่จะเริ่มต้นที่จะสว่างขึ้นราวกับว่ามันถูกแทรกสาระของชีวิตเข้าไปในสถานที่ที่ไม่มีชีวิตชีวาและโดดเดี่ยวนี้ ดวงตากลวงแรกของเขาเริ่มที่จะเผยให้เห็นแววของแสงได้เป็นอย่างดีและพวกเขาก็ไม่เป็นไม่มีชีวิตชีวาเหมือนก่อน คาดว่าจะเป็นแสงที่สามารถให้คนหวัง.

ดีมากนี้เป็นขั้นตอนแรก ก็ปรับถ้าเขาเก็บงำความหวัง จู้ยาวทันที heaved ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและความรู้สึกของเธอมีการละเมิดในส่วนลึกของหัวใจของเธอเมื่อเธอกลายเป็นหลอดไฟหายไปเช่นกัน หลังจากนี้มันก็จะออกจากนี้สถานที่ที่น่าเกลียดน่ากลัว จู้ยาวจากนั้นก็เริ่มที่จะม้วนหนีออกจากอ้อมกอดของเด็ก.

"คุณจะไปไหน?" เด็กกลายเป็นกังวลในขณะที่เขาเริ่มที่จะทำงานได้อย่างรวดเร็วต่อเธอในความตะขิดตะขวงใจ ในทันทีที่เขากอดบนไข่อีกครั้งราวกับว่าเขากลัวว่าเธอจะทิ้งเขาไปข้างในขณะที่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความวิตกกังวล.

เขาไม่สามารถที่จะได้ยินเสียงของเธอจึงจู้ยาวเท่านั้นที่สามารถปลอบใจเขาโดยดุน เล็ก ๆ น้อย ๆ ในอ้อมกอดของเขาก่อนที่จะกลิ้งออกไม่กี่ขั้นตอนอีกครั้งและจากนั้นเธอหยุด จากนั้นเธอก็ทำซ้ำขั้นตอนนี้!

"คุณต้องการให้ฉันไปทำตามหลังจากที่คุณ?" เด็กเข้าใจในที่สุดความตั้งใจของเธอ.

จู้ยาววงกลมรอบ ๆ ตัวเขาและจากนั้นเลือกทิศทางที่จะดำเนินการต่อไปกลิ้งไปสู่ เวลานี้ไม่มีเธอรอให้เขาเด็กตามหลังเธอด้วยตัวเอง.

มีทางเข้าได้ทุกถนน ไม่ว่าสถานที่แห่งนี้คือเธอต้องพยายามหาทางออก.

แต่ชั่วโมงต่อมาจู้ยาวหมดหวัง เรื่องที่เธอไปไม่มีก็จะยังคงเป็นชิ้นเดียวกันของความมืดในด้านหน้าของเธอราวกับว่าเป็นสถานที่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดและไม่มีที่สิ้นสุด มีพื้นไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นที่ใดก็ได้ที่คล้ายกับการออก และยังไม่ได้แม้แต่นิดสลักที่ดูเหมือนการก่อตัวที่ไม่ได้มีคลื่นพลังงานใด ๆ ของศิลปะการถูกทิ้ง เพียงแค่สิ่งในโลกนี้เป็นสถานที่ที่น่าเกลียดน่ากลัว?

"ไข่ ... " เด็กจมอยู่กับเธอ เห็นว่าเธอไม่ได้ย้ายอีกต่อไปเขานั่งลงและยังคงกอดเธอ.

ไม่น่าแปลกใจที่เด็กอยู่ในความสิ้นหวังดังกล่าวและไม่ได้มีความหวังน้อยที่สุดของการต่อสู้ แม้ว่าจะมีแผนที่ของสถานที่นี้ก็คือโดยทั่วไปเป็นไปไม่ได้ที่จะออกจาก.

ติ่ง!

ทันใดนั้นเธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคย.

ภายในความมืดในสายตาของเธอสตริงของคำสีขาวตัวหนา, ขยายและเขียนในแบบอักษร Arial ก็ปรากฏตัวขึ้น.

"Ren Woxing [2] ของสามอาณาจักร" ระบบนำทางมีความยินดีที่จะให้บริการคุณ! กรุณากรอกปลายทางของคุณ.

จู้ยาว: ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จู่ๆ หัวใจของ Zhu ยาวเริ่มปวด เขาแค่อายุเท่าไหร่ เขามีความสูงขนาดเล็กและแม้แต่ไข่ของเธอ ถูกมาก เทอะทะกว่าเขา นี่ถ้าเป็นสมัยพุทธกาล เขาน่าจะอายุที่เป็นมุกในมือของพ่อแม่ของเขา และเขาจะทำอย่างไม่ระมัดระวังโดยไม่มีแม้แต่ความคิด เธอเล่าว่าเธอทำอะไรที่อายุของเขา เธอกำลังถูกก่อกวน ทำลายหลังคาบ้านเธอ [ 1 ] และเมื่อรับประทาน พ่อแม่ต้องอุ้มเธอและปลอบเธอ แต่เขาได้ลิ้มรสสิ้นหวังในขอบเขตที่เขาไม่สามารถหาเหตุผลเดียวที่จะอยู่ได้Zhu ยาวเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอควรจะทำ อย่างน้อย เธอก็ไม่ได้ดูเด็กคนนี้ตายต่อหน้าเธอ แสงในส่วนลึกของดวงตาของเขาก็กลายเป็นหรี่และแม้แต่แขนกอดเธอเริ่มค่อยๆคลาย . เธอเชื่อว่าในเพียงไม่กี่วัน เขาจะไม่สามารถที่จะลืมตาได้อีกครั้งเธอจะทำอะไรได้ ในที่มืดนี้ เธอไม่สามารถแม้แต่จะเห็นชัดเจนไม่กี่เมตร มาคนเดียวไปจากสถานที่นี้ มันมืดมาก มันคงจะดี หากมีแสงเหมือนมันตอบสนองกับเธอ เธอรู้สึกเปลือกไข่ร้อนขึ้น บิตของความเย็นชาที่ถูกทิ้งจากการแทรกซึมของกลิ่นไอก่อนหน้านี้ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย และเปลือกไข่ก็ยังคงความร้อนขึ้น กระจายแสงก็กระจายออกมาจากภายในร่างกายของเธอทันที ร่างกายของเธอไข่ทั้งหมดสว่างขึ้น เหมือนกับ . . . หลอดไฟ !" ไข่ ? " เด็กก็ตะลึงเช่นกัน ภายใต้ Zhu ยาวเรเดียน สิ่งแวดล้อมก็เริ่มสว่างขึ้น ราวกับว่ามันแทรกสาระของชีวิตในสถานที่ไม่มีชีวิตชีวาและโดดเดี่ยวนี้ ดวงตาของเขาเริ่มต้นกลวงเริ่มเผยแววของแสงได้เป็นอย่างดี และพวกเขาไม่ได้เป็นตายเช่นเดิม อย่างที่คาดไว้ แสงไม่สามารถให้คนความหวังดีมาก , นี้เป็นขั้นตอนแรก มันไม่เป็นไรถ้าเค้ายอมรับความหวัง Zhu ยาวทันที heaved ถอนหายใจโล่งอก และความรู้สึกของการละเมิดที่เธอมีในส่วนลึกของหัวใจเธอ เมื่อเธอกลายเป็นหลอดไฟ ก็หายไปด้วย หลังจากนี้ ก็จะไปที่เกิดขึ้นนี้ Zhu ยาวแล้วเริ่มม้วนหนีจากอ้อมกอดของเด็ก" เธอจะไปไหน ? " เด็กเป็นกังวล เมื่อเขาเริ่มที่จะรีบวิ่งไปเธอสับสน ในทันที เขาอดลงบนไข่อีก ราวกับว่าเขากำลังกลัวว่าเธอจะทิ้งเขาไว้ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวลเขาไม่สามารถได้ยินดังนั้น Zhu ยาวได้แต่ปลอบใจเขา โดยเขยิบตัวน้อยในอ้อมกอดของเขา ก่อนที่จะกลิ้งออกไม่กี่ขั้นตอนอีกครั้ง แล้วเธอก็หยุด เธอแล้วทำซ้ำขั้นตอนนี้" คุณต้องการให้ผมตามคุณ " เด็กก็เข้าใจเจตนาของเธอZhu ยาววนรอบเขา และจากนั้น เลือกทิศทางที่จะยังคงกลิ้งต่อ คราวนี้เธอไม่รอเขา เด็กตามเธอเองมีทางเข้าออกทุกเส้นทาง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นที่นี่ เธอต้องพยายามหาทางออกแต่ชั่วโมงต่อมา Zhu ยาวรู้สึกสิ้นหวัง ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน มันก็ยังคงเป็นชิ้นเดียวกันของความมืดในด้านหน้าของเธอ ราวกับว่าที่นี่คือไม่มีที่สิ้นสุดและไม่มีที่สิ้นสุด มันก็ไม่ได้ดูเหมือนจะทุกที่ที่เหมือนทางออก และไม่มีแม้แต่นิดเดียวสลักที่ดูเหมือนการ หรือมีพลังงานระลอกคลื่นของศิลปะถูกโยน อะไรในโลกคือที่เกิดขึ้นนี้" ไข่ . . . . . . . " เด็กจะจับเธอ เห็นว่าเธอไม่ย้ายอีกแล้ว เขานั่งลง และยังคงกอดเธอไม่สงสัยเลยว่าทำไมเด็กถึงความสิ้นหวัง และไม่ได้มีความหวังที่จะต่อสู้ ถึงแม้ว่าจะมีแผนที่สำหรับสถานที่นี้ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไปสู้ๆ !ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยภายในความมืดมิดตรงหน้าเธอ สายคำขาว , ตัวหนา , ขยายและเขียนในแบบอักษร Arial ก็ปรากฏตัวขึ้น" เรน woxing [ 2 ] ของทั้งสามอาณาจักร " ระบบนำทาง มีความยินดีที่จะให้บริการคุณ ! โปรดระบุปลายทางของคุณZhu ยาว : . . . . . . .