Skepticism has long been recognized

Skepticism has long been recognized as occupying a central role in science. Wivagg (1988) calls skepticism "the essence of science." Winstanley (2000) argued that skepticism is essential in both science and in intelligent policy-making in the public interest. Carl Sagan, in a 1995 article in the Skeptical Inquirer also made the case for the need for skepticism in both science and policy-making. He called for ". . . the most uncompromising skepticism, because the vast majority of ideas are simply wrong, and the only way you can distinguish the right from the wrong, the wheat from the chaff, is by critical experiment and analysis" (p. 30).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สงสัยได้รับการยอมรับเป็นมีบทบาทเป็นศูนย์กลางวิทยาศาสตร์ Wivagg (1988) เรียกสงสัย "สาระสำคัญของวิทยาศาสตร์" Winstanley (2000) โต้เถียงว่า สงสัยเป็นสิ่งจำเป็นทั้งวิทยาศาสตร์ และ policy-making ฉลาดในประโยชน์สาธารณะ Carl อื่น ๆ ในบท 1995 ใน Inquirer สงสัยยังได้กรณีต้องสงสัยในวิทยาศาสตร์และ policy-making เขาเรียก "... สงสัยสุดแน่วแน่ เป็นเพราะความคิดส่วนใหญ่ก็ ไม่ถูกต้อง และวิธีเดียวที่คุณสามารถแยกขวาจากไม่ถูกต้อง ข้าวสาลีจากแกลบ สำคัญการทดลองและการวิเคราะห์" (p. 30)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สงสัยได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้มีบทบาทสำคัญในด้านวิทยาศาสตร์ Wivagg (1988) เรียกความสงสัย "สาระสำคัญของวิทยาศาสตร์." Winstanley (2000) แย้งว่าความสงสัยเป็นสิ่งจำเป็นทั้งในด้านวิทยาศาสตร์และในการกำหนดนโยบายที่ชาญฉลาดในความสนใจของประชาชน คาร์ลเซแกนใน 1995 บทความในสงสัยสอบถามยังทำกรณีที่จำเป็นที่จะต้องสงสัยทั้งในด้านวิทยาศาสตร์และการกำหนดนโยบาย เขาเรียกว่า "... สงสัยแน่วแน่มากที่สุดเพราะส่วนใหญ่ของความคิดเป็นเพียงผิดและวิธีเดียวที่คุณสามารถเห็นความแตกต่างทางด้านขวาจากที่ไม่ถูกต้อง, ข้าวสาลีจากแกลบเป็นสำคัญโดยการทดลองและการวิเคราะห์" (พี . 30)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สงสัยมานานแล้วว่า ครอบครองบทบาทศูนย์กลางในวิทยาศาสตร์ wivagg ( 1988 ) เรียกความสงสัย " แก่นแท้ของวิทยาศาสตร์ เรื่อง ( 2000 ) แย้งว่า ความสงสัยเป็นสิ่งจำเป็นทั้งในวิทยาศาสตร์และฉลาด ประสบการณ์ในความสนใจของประชาชน คาร์ลเซแกนใน 1995 บทความในผู้ถามสงสัยได้กรณีต้องการความสงสัยทั้งวิทยาศาสตร์และนโยบายการ .เขาเรียก " . . . . . . . ความสงสัยที่แน่วแน่ที่สุด เพราะส่วนใหญ่ของความคิดก็ผิด และวิธีเดียวที่คุณสามารถแยกแยะถูกผิด ข้าวสาลีจากแกลบ โดยการทดลองและวิเคราะห์วิจารณ์ " ( 30 หน้า )