Pedagogy science states that such a

Pedagogy science states that such accounts can be met especially well through a holistic constructivist approach (Weinert 2003, Knoll 1993, Reich 2008). One method of which is learning in interdisciplinary projects (Dewey 1913). In constructivism, learning is a process of individually self-organising knowledge. The process of learning is unpredictable, and knowledge constantly altered through new insights, which are gained through individual experiences (Reich 2008, Kolb 1984). As opposed to realism, in which the learner is regarded as an independent observer of objects. In contrast, constructivism integrates the learner within his own observations in a cycle of creation and observation. An interactive relation between the observer and the observed arises (for an easier understanding see figure 1). The educationalist and philosopher John Dewey regarded the interaction between the subject and the world with all its complexity as essential for gaining knowledge. Dewey’s understanding identified learning as a multi-facetted process of structured interaction of humans with their natural and social environment. These interactions produce experiences which modify further interaction. “There is no me without us“ (Dewey 1931:91). Perception and knowledge is only developed in relation to and through interaction with the object and its context. Therefore, learning in the constructivist perspective is a process of constantly adapting to situations, which consist of ever-changing relations between subject, object and context. However, constructivism is neither a method nor a universal model, and it does not provide concrete didactic indications for the teacher to implement.

In contrast to constructivist beliefs, education today is centered around specific disciplines and isolated subjects, which is the result of breaking down a complex real-life phenomena into little parts. Small information parts are thought to be easier to absorb for the student. Concentrating on one aspect of phenomena and distributing knowledge rather isolated from its complexity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครูผู้สอนวิทยาศาสตร์ระบุว่า บัญชีดังกล่าวสามารถตอบสนองดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านวิธีการแบบองค์รวมแบบสร้างสรรค์นิยม (Weinert 2003, Knoll 1993, Reich 2008) วิธีหนึ่งที่จะเรียนรู้ในโครงการอาศัย (Dewey ค.ศ. 1913) เรียนรู้เป็นกระบวนการของแต่ละตนเองซึ่งความรู้ในศิลปะเค้าโครง กระบวนการเรียนรู้ได้จึง และความรู้ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาผ่านความเข้าใจใหม่ ซึ่งได้รับผ่านประสบการณ์แต่ละ (Reich 2008, Kolb 1984) จำกัดความสมจริง ที่ถือผู้เรียนเป็นแหล่งความอิสระของวัตถุ ในทางตรงกันข้าม ศิลปะเค้าโครงรวมผู้เรียนในการสังเกตของเขาเองในวงจรการสร้างและการสังเกต ความสัมพันธ์แบบโต้ตอบระหว่างดิออบเซิร์ฟเวอร์และการสังเกตเกิดขึ้น (สำหรับความเข้าใจง่ายขึ้นดูรูป 1) Educationalist และนักปราชญ์ Dewey จอห์นถือการโต้ตอบระหว่างเรื่องและโลก มีความซับซ้อนของทั้งหมดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการได้รับความรู้ ความเข้าใจของ Dewey ระบุเรียนรู้เป็นกระบวนการหลาย facetted โครงสร้างปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์กับสภาพแวดล้อมธรรมชาติ และสังคมของพวกเขา โต้ตอบเหล่านี้สร้างประสบการณ์ที่ปรับเปลี่ยนเพิ่มเติมโต้ตอบ "ไม่ไม่ฉันไม่ มีเรา" (Dewey 1931:91) รับรู้และความรู้เป็นเฉพาะพัฒนาการ และโต้ตอบกับวัตถุและบริบทของการ ดังนั้น ในมุมมองแบบสร้างสรรค์นิยมเป็นกระบวนการอย่างต่อเนื่องสมดุลกับสถานการณ์ ซึ่งประกอบด้วยการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างชื่อเรื่อง วัตถุ และบริบทการ อย่างไรก็ตาม ศิลปะเค้าโครงจะไม่มีวิธีการหรือรูปแบบสากล และจะไม่สามารถบ่งชี้พลวัตคอนกรีตสำหรับครูในการนำไปตรงข้ามความเชื่อแบบสร้างสรรค์นิยม การศึกษาวันนี้แปลกสาขาวิชาเฉพาะ และแยกต่างหากเรื่อง ซึ่งเป็นผลของการแบ่งลงปรากฏการณ์ชีวิตซับซ้อนเป็นส่วนน้อย ส่วนข้อมูลเล็ก ๆ คิดว่า จะง่ายต่อการดูดซับสำหรับนักเรียน Concentrating บนด้านหนึ่งของปรากฏการณ์และกระจายความรู้ที่ค่อนข้าง โดดเดี่ยวความซับซ้อนของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิทยาศาสตร์ครุศาสตร์ระบุว่าบัญชีดังกล่าวสามารถพบได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านวิธีการแบบองค์รวมคอนสตรัคติ (Weinert 2003 เนิน 1993 รีค 2008) วิธีการหนึ่งที่จะเรียนรู้ในโครงการสหวิทยาการ (ดิวอี้ 1913) ใน constructivism การเรียนรู้เป็นกระบวนการของความรู้เป็นรายบุคคลการจัดการตนเอง กระบวนการของการเรียนรู้ที่คาดเดาไม่ได้และความรู้การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องผ่านข้อมูลเชิงลึกใหม่ที่จะได้รับผ่านประสบการณ์ของแต่ละคน (รีค 2008, คอล์บ 1984) เมื่อเทียบกับความสมจริงซึ่งผู้เรียนได้รับการยกย่องในฐานะผู้สังเกตการณ์อิสระของวัตถุ ในทางตรงกันข้าม constructivism รวมผู้เรียนที่อยู่ในข้อสังเกตของเขาในวงจรของการสร้างและการสังเกต ความสัมพันธ์แบบโต้ตอบระหว่างผู้สังเกตการณ์และสังเกตที่เกิดขึ้น (สำหรับความเข้าใจได้ง่ายขึ้นดูรูปที่ 1) นักศึกษาศาสตร์ปรัชญาและจอห์นดิวอี้ได้รับการยกย่องปฏิสัมพันธ์ระหว่างวัตถุและโลกกับความซับซ้อนของมันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดึงดูดความรู้ ความเข้าใจของดิวอี้ระบุการเรียนรู้เป็นกระบวนการหลาย facetted โครงสร้างของการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์กับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติและสังคมของพวกเขา ปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ผลิตที่ปรับเปลี่ยนประสบการณ์การทำงานร่วมกันต่อไป "ไม่มีฉันโดยไม่มีเรา" (ดิวอี้ 1931: 91) การรับรู้และความรู้ที่ได้รับการพัฒนาเฉพาะในความสัมพันธ์กับและผ่านการมีปฏิสัมพันธ์กับวัตถุและบริบทของ ดังนั้นการเรียนรู้ในมุมมองคอนสตรัคติเป็นกระบวนการอย่างต่อเนื่องปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ซึ่งประกอบด้วยความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาระหว่างเรื่องวัตถุและบริบท อย่างไรก็ตาม constructivism ไม่เป็นวิธีการหรือรูปแบบสากลและจะไม่ให้ตัวชี้วัดที่เป็นรูปธรรมเกี่ยวกับการสอนสำหรับครูที่จะดำเนินการ. ในทางตรงกันข้ามกับความเชื่อคอนสตรัคติการศึกษาวันนี้เป็นศูนย์กลางรอบสาขาวิชาเฉพาะและวิชาที่แยกซึ่งเป็นผลมาจากการทำลายลง ปรากฏการณ์ในชีวิตจริงที่ซับซ้อนออกเป็นส่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ ข้อมูลชิ้นส่วนขนาดเล็กมีความคิดที่จะง่ายต่อการดูดซับสำหรับนักเรียน มุ่งเน้นแง่มุมหนึ่งของปรากฏการณ์และการกระจายความรู้ค่อนข้างโดดเดี่ยวจากความซับซ้อนของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสอนวิทยาศาสตร์ระบุว่า บัญชีดังกล่าวสามารถพบได้ผ่านวิธีการตามแนวคิดแบบองค์รวม ( ไวเนิร์ด 2003 โคก 1993 เยอรมัน 2008 ) วิธีหนึ่งซึ่งคือการเรียนรู้ในโครงการสหวิทยาการ ( ดิวอี้ 1913 ) ในคอนสตรัคติวิซึม การเรียนรู้เป็นกระบวนการของแต่ละตัวจัดการความรู้ กระบวนการของการเรียนรู้ คือ ไม่สามารถคาดเดาได้และความรู้อยู่ตลอดเวลา การเปลี่ยนแปลง ผ่านมุมมองใหม่ซึ่งจะได้รับผ่านประสบการณ์ของแต่ละบุคคล ( เยอรมัน ) , โกล์บ 1984 ) ตรงข้ามกับความสมจริง ซึ่งผู้เรียนถือว่าเป็นผู้สังเกตการณ์อิสระของวัตถุ ในทางตรงกันข้าม , ลัทธิเค้าโครงรวมผู้เรียนภายในการสังเกตของเขาเองในรอบของการสร้าง และการสังเกตความสัมพันธ์แบบโต้ตอบระหว่างผู้สังเกตการณ์และสังเกตเกิดขึ้น ( เพื่อความเข้าใจง่ายขึ้น ดูรูปที่ 1 ) พระอาจารย์และนักปรัชญา จอห์น ดิวอี้ ถือว่าเป็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างวัตถุกับโลกที่มีความซับซ้อนของมันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความรู้สู่ .ดิวอี้ความเข้าใจระบุการเรียนรู้หลาย facetted กระบวนการโครงสร้างของการปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์กับสิ่งแวดล้อมทางธรรมชาติและสังคมของพวกเขา การโต้ตอบเหล่านี้สร้างประสบการณ์การโต้ตอบซึ่งแก้ไขเพิ่มเติม " ไม่มีผม ไม่มีเรา " ( ดิวอี้ 1931:91 ) การรับรู้และความรู้เป็นเพียงการพัฒนาในความสัมพันธ์และผ่านการมีปฏิสัมพันธ์กับวัตถุและบริบท ดังนั้นการเรียนรู้ในมุมมองของตนเอง เป็นกระบวนการปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ตลอดเวลา ซึ่งประกอบด้วยการเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างวิชา วัตถุ และบริบท อย่างไรก็ตาม วิธีการหรือรูปแบบคอนสต ทั้งสากล และมันไม่ได้มีข้อบ่งชี้คำสอนคอนกรีตสำหรับครูที่จะใช้

ในทางตรงกันข้ามกับแนวคิดคอนสตรัคติความเชื่อการศึกษาวันนี้เป็นศูนย์กลางรอบสาขาเฉพาะและแยกวิชา ซึ่งเป็นผลจากการแบ่งเป็นปรากฏการณ์จริงที่ซับซ้อนออกเป็นส่วนเล็ก ๆน้อย ๆ ส่วนรายละเอียดเล็ก ๆ คิดว่า จะ ง่ายต่อการดูดซับสำหรับนักเรียน มุ่งเน้นด้านใดด้านหนึ่งของปรากฏการณ์ และการกระจายความรู้ แยกจากความซับซ้อนของ
แทน