Staphylococcus aureus is a gram-pos

Staphylococcus aureus is a gram-positive coccal bacterium that is a member of the Firmicutes, and is frequently found in the respiratory tract and on the skin. It is often positive for catalase and nitrate reduction. Although S. aureus is not always pathogenic, it is a common cause of skin infections such as abscesses, respiratory infections such as sinusitis, and food poisoning. Pathogenic strains often promote infections by producing potent protein toxins, and expressing cell-surface proteins that bind and inactivate antibodies. The emergence of antibiotic-resistant forms of S. aureus such as MRSA is a worldwide problem in clinical medicine.

Staphylococcus was first identified in 1880 in Aberdeen, Scotland, by the surgeon Sir Alexander Ogston in pus from a surgical abscess in a knee joint.[1] This name was later appended to Staphylococcus aureus by Friedrich Julius Rosenbach, who was credited by the official system of nomenclature at the time. An estimated 20% of the human population are long-term carriers of S. aureus[2] which can be found as part of the normal skin flora and in the nostrils.[2][3] S. aureus is the most common species of Staphylococcus to cause Staph infections and is a successful pathogen due to a combination of nasal carriage and bacterial immunoevasive strategies.[2][3] S. aureus can cause a range of illnesses, from minor skin infections, such as pimples,[4] impetigo, boils, cellulitis, folliculitis, carbuncles, scalded skin syndrome, and abscesses, to life-threatening diseases such as pneumonia, meningitis, osteomyelitis, endocarditis, toxic shock syndrome, bacteremia, and sepsis. Its incidence ranges from skin, soft tissue, respiratory, bone, joint, endovascular to wound infections. It is still one of the five most common causes of hospital-acquired infections and is often the cause of postsurgical wound infections. Each year, around 500,000 patients in United States' hospitals contract a staphylococcal infection.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เชื้อ Staphylococcus aureus เป็นแบคทีเรีย coccal แกรมบวกที่เป็นสมาชิกของ Firmicutes และพบบ่อยในระบบทางเดินหายใจและผิวหนัง มันมักจะเป็นในเชิงบวกสำหรับ catalase และการลดไนเตรต แม้ว่าเชื้อ S. aureus ไม่เคยทำให้เกิดโรคก็เป็นสาเหตุของการติดเชื้อที่ผิวหนังเช่นฝีการติดเชื้อทางเดินหายใจเช่นโรคไซนัสอักเสบและโรคอาหารเป็นพิษ สายพันธุ์ที่ทำให้เกิดโรคติดเชื้อมักจะส่งเสริมโดยการผลิตโปรตีนสารพิษที่มีศักยภาพและการแสดงโปรตีนผิวเซลล์ที่ผูกและยับยั้งแอนติบอดี การเกิดขึ้นของรูปแบบที่ทนต่อยาปฏิชีวนะของเชื้อ S. aureus เช่นเชื้อ MRSA เป็นปัญหาที่ทั่วโลกในการแพทย์คลินิก. Staphylococcus ถูกระบุว่าเป็นครั้งแรกในปี 1880 ในอเบอร์ดีนสกอตแลนด์โดยศัลยแพทย์เซอร์อเล็กซานเด Ogston ในหนองจากฝีในการผ่าตัดข้อเข่า [1] ชื่อนี้ถูกผนวกต่อมาเชื้อ Staphylococcus aureus โดยจูเลียส Rosenbach ฟรีดริชที่ได้รับเครดิตโดยระบบอย่างเป็นทางการของการตั้งชื่อในเวลา ประมาณ 20% ของประชากรมนุษย์ที่มีให้บริการในระยะยาวของเชื้อ S. aureus [2] ซึ่งสามารถพบได้เป็นส่วนหนึ่งของพืชและผิวปกติในจมูก. [2] [3] เชื้อ S. aureus เป็นชนิดที่พบมากที่สุด ของเชื้อ Staphylococcus ที่จะทำให้เกิดการติดเชื้อ Staph และเชื้อโรคที่ประสบความสำเร็จเกิดจากการรวมกันของสายการบินจมูกและกลยุทธ์ immunoevasive แบคทีเรีย. [2] [3] เชื้อ S. aureus สามารถทำให้เกิดความหลากหลายของการเจ็บป่วยจากการติดเชื้อที่ผิวหนังเล็กน้อยเช่นสิว [4 ] พุพองฝีเซลลูไล, รูขุมขน, อัญมณี, โรคผิวหนังไฟลวกและฝี, โรคที่คุกคามชีวิตเช่นโรคปอดอักเสบเยื่อหุ้มสมองอักเสบ osteomyelitis เยื่อบุหัวใจอักเสบ, โรคช็อตที่เป็นพิษเชื้อและติดเชื้อ อุบัติการณ์ของมันมีตั้งแต่ผิวเนื้อเยื่ออ่อน, ระบบทางเดินหายใจของกระดูกข้อต่อสอดสายสวนเพื่อการติดเชื้อที่แผล มันยังคงเป็นหนึ่งในห้าสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการติดเชื้อในโรงพยาบาลที่ได้มาและมักจะเป็นสาเหตุของการติดเชื้อที่แผล postsurgical ในแต่ละปีประมาณ 500,000 ป่วยในโรงพยาบาลของสหรัฐหดตัวติดเชื้อ staphylococcal. [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื้อ Staphylococcus aureus เป็นแบคทีเรีย coccal แบคทีเรียแกรมบวกที่เป็นสมาชิกของ Firmicutes และมักพบในทางเดินหายใจและทางผิวหนัง มันมักจะเป็นบวกและสามารถลดไนเตรท . แม้ว่า S . aureus มักไม่ก่อโรค จึงเป็นสาเหตุของการติดเชื้อผิวหนังเช่นฝี , การติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ เช่น ไซนัสอักเสบ และอาหารเป็นพิษสายพันธุ์ที่ก่อโรคมักส่งเสริมการติดเชื้อโดยการผลิตโปรตีนสารพิษร้ายแรง และแสดงพื้นผิวเซลล์โปรตีนที่ทำให้ตาบอดและแอนติบอดี การดื้อยาของเชื้อ S . aureus เช่น MRSA เป็นปัญหาทั่วโลกในการแพทย์คลินิก

Staphylococcus ระบุครั้งแรกใน 1880 ใน อเบอร์ดีน สกอตแลนด์โดยศัลยแพทย์ เซอร์ อเล็กซานเดอร์ ogston ในหนองจากฝีผ่าตัดในข้อเข่า [ 1 ] ชื่อนี้ภายหลังถูกผนวกเข้ากับเชื้อ Staphylococcus aureus โดยฟรีดริชจูเลียส Rosenbach , ผู้ที่เป็นเครดิตโดยระบบการเรียกชื่ออย่างเป็นทางการในเวลา ประมาณ 20% ของประชากรมนุษย์เป็นพาหะระยะยาวของ S . aureus [ 2 ] ซึ่งสามารถพบได้ในส่วนของพืชที่ผิวปกติและในรูจมูก .[ 2 ] [ 3 ] S . aureus เป็นชนิดที่พบมากที่สุดของสาเหตุการติดเชื้อ staph แบคทีเรียและเชื้อโรคที่ประสบความสำเร็จเนื่องจากการรวมกันของรถม้า ช่องจมูก และกลยุทธ์ immunoevasive แบคทีเรีย [ 2 ] [ 3 ] S . aureus สามารถให้ช่วงของการเจ็บป่วยจากการติดเชื้อผิวหนังเล็กน้อย เช่น เป็นสิว เป็นโรคผิวหนัง [ 5 ] , เดือด , โรคผิวหนัง folliculitis carbuncles , ลวกผิวหนัง , โรค , ฝี ,โรคที่อันตรายถึงชีวิต เช่น ปอดบวม เยื่อหุ้มสมองอักเสบ โรคข้อกระดูกอักเสบเยื่อบุหัวใจอักเสบ , อาการช็อค , พิษอาการ และดีขึ้น การเกิดของมันช่วงจากผิวหนัง เนื้อเยื่ออ่อน , ทางเดินหายใจ , กระดูก , ข้อต่อ , การผ่าตัดเส้นเลือดผ่านกล้องแผลติดเชื้อ มันยังคงเป็นหนึ่งในห้าสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของโรงพยาบาลได้รับการติดเชื้อและมักเป็นสาเหตุของการติดเชื้อที่แผลผ่าตัด postsurgical . ในแต่ละปี ประมาณ 500 ,000 ในผู้ป่วยโรงพยาบาลสหรัฐอเมริกาสัญญาการติดเชื้อ staphylococcal [ 5 ]