Adam read in a slow rate and a mono

Adam read in a slow rate and a monotone tone, where he would not pay attention to punctuation or phrasing; thus defining his reading as word–by-word reading.
Since his word attack skills were weak, he struggled with sounding out words that were not automatic, so his reading sounded choppy. Unlike Gretchen, he struggled with both single and multi-syllabic words, and would either substitute or omit the word if he did not
know it automatically.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อดัมอ่านในอัตราช้าและเสียงทางเดียว ซึ่งเขาจะไม่ใส่เครื่องหมายวรรคตอนหรือใช้วลี ดังนั้น การกำหนดเขาอ่านเป็นการอ่านคำ – โดยคำเนื่องจากทักษะของเขาโจมตีคำมีอ่อน เขาต่อสู้กับอ่านออกเสียงคำได้อัตโนมัติ ให้เขาอ่านแต่เพียงแห่งขาด ๆ ต่างจาก Gretchen เขาต่อสู้กับคำเดี่ยว และหลาย syllabic และจะแทนที่ หรือไม่ใช้คำว่าถ้าเขาไม่ทราบโดยอัตโนมัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อดัมอ่านในอัตราที่ช้าและโทนเสียงเดียวที่เขาจะไม่ให้ความสนใจกับเครื่องหมายวรรคตอนหรือถ้อยคำ; จึงกำหนดอ่านของเขาเป็นคำโดยคำอ่าน.
ตั้งแต่ทักษะการโจมตีคำพูดของเขาอ่อนแอเขาต่อสู้กับเสียงคำที่ไม่ได้อัตโนมัติเพื่อการอ่านของเขาฟังดูขาด ๆ หาย ๆ ซึ่งแตกต่างจากเกร็ตเขาต่อสู้กับทั้งคำเดียวและหลายพยางค์และจะทดแทนอย่างใดอย่างหนึ่งหรือละเว้นคำว่าถ้าเขาไม่ได้
รู้ว่ามันโดยอัตโนมัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อดัมอ่านในอัตราที่ช้าและโทนเสียงที่เขาไม่สนใจ เครื่องหมายวรรคตอน หรือการใช้ถ้อยคำ ดังนั้นการกำหนดอ่านเป็นคำและอ่านคำ .
ตั้งแต่ทักษะโจมตีคำเขาอ่อนแอ เขาต่อสู้กับเสียงพูดที่ไม่อัตโนมัติ ดังนั้นการอ่านของเขาฟังดูก่อน ซึ่งแตกต่างจากเกรทเช่น เขาต่อสู้กับทั้งเดียวและหลายพยางค์คำและจะให้แทนหรือละเว้นคำที่ถ้าเขาไม่ได้

รู้โดยอัตโนมัติ