In vivo application of these two rh

In vivo application of these two rhizospheric bacteria by spraying
on the foliar parts showed encouraging observations. Spraying
of fully grown cultures of VBC7 and VBK1 twice on jackfruit foliage,
one before appearance on inflorescence and the other immediate
after, could reduce the incidence of rot formation in fruits by four
times and six times by the strains respectively in comparison to
their uninoculated controls (Table 2). In planta challenge studies
by applying pathogenic spores before spraying of VBC7 or VBK1
was not possible due to ethical reason but if had done would definitely
have give better impression about the direct control of the
pathogen. Not only the strains VBC7 and VBK1 grew well on the
fruit surfaces but also they worked efficiently to kill invading
pathogens. Functioning of rhizobacteria in phyllosphere or vice
versa has also been reported by Bashan and Holguin (1998).
Although in planta challenge study was not conducted but
in vivo experiments were performed challenging postharvest
immature fruits with R. stolonifer spores (104 spores/ml) followed
by application of all five biocontrol organisms (107–108 CFU/ml).
Such application of biocontrol agents particularly the food grade
lactic acid bacterial strains give effective result in preventing the
rot formations (Table 2). The results reveal that in completely
uninoculated control set, rot formation naturally occurs in 28%
fruits in 10 days and 60% in 15 days whereas pathogen application
to the fruits induce rot formation in 60% samples within five days
and almost 100% damage in 10–15 days. On the contrary biocontrol
agents when applied prior to challenge with pathogenic spores
almost complete prevention of rot formation in the fruits were
noticed up to 10 days and only 4–27% rot after 15 days incubation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบคทีเรียเหล่านี้ rhizospheric ที่สองโดยการพ่นใช้ในสัตว์ทดลองในส่วน foliar พบสังเกตนิมิต พ่นวัฒนธรรมปลูกเต็มของ VBC7 และ VBK1 สองครั้งบนใบขนุนหนึ่งก่อนปรากฏ inflorescence และอื่น ๆ ได้ทันทีหลังจาก สามารถลดอุบัติการณ์ของผู้แต่ง rot ในผลไม้สี่ครั้งและ 6 ครั้งตามสายพันธุ์ตามลำดับในเปรียบเทียบกับการ uninoculated การควบคุม (ตารางที่ 2) ในการศึกษาความท้าทายลเวียมานอร์โดยใช้เพาะเฟิร์น pathogenic ก่อนพ่น VBC7 หรือ VBK1ไม่ได้เนื่องจากเหตุผลด้านจริยธรรมแต่ถ้าทำถูกต้องแน่นอนให้ดีว่าการควบคุมโดยตรงได้การศึกษา ไม่เฉพาะในสายพันธุ์ VBC7 และ VBK1 เพิ่มขึ้นทั้งในการพื้นผิวของผลไม้ แต่ยังจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพเพื่อฆ่าบุกรุกโรค ทำงานของ rhizobacteria ใน phyllosphere หรือรองในทางกลับยังมีการรายงาน โดย Bashan และ Holguin (1998)แม้ว่าในความท้าทายลเวียมานอร์ การไม่วิจัย แต่ดำเนินการทดลองในสัตว์ทดลองท้าทายหลังผลไม้ immature กับ R. stolonifer เพาะเฟิร์น (104 เพาะเฟิร์น/มล.) ตามโดยการประยุกต์ทั้งหมด 5 ชีวิต biocontrol (107-108 CFU/ml)โปรแกรมประยุกต์เช่นตัวแทน biocontrol อย่างยิ่งเกรดอาหารสายพันธุ์แบคทีเรียกรดแลกติกให้ผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันการเน่าก่อตัว (ตารางที่ 2) ผลลัพธ์แสดงได้อย่างสมบูรณ์ชุดควบคุม uninoculated, rot กำเนิดตามธรรมชาติเกิดขึ้น 28%ผลไม้ในวันที่ 10 และ 60% ใน 15 วันในขณะที่โปรแกรมประยุกต์การศึกษาto the fruits induce rot formation in 60% samples within five daysand almost 100% damage in 10–15 days. On the contrary biocontrolagents when applied prior to challenge with pathogenic sporesalmost complete prevention of rot formation in the fruits werenoticed up to 10 days and only 4–27% rot after 15 days incubation

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการใช้ร่างกายของทั้งสอง rhizospheric แบคทีเรียโดยการฉีดพ่นทางใบให้เล็ก
ในส่วนต่างๆ พ่น
ของวัฒนธรรมของ vbc7 โตเต็มที่ และ vbk1 สองครั้งในขนุนใบ
หนึ่งก่อนปรากฏบนช่ออื่น ๆทันที
หลังจากสามารถลดอุบัติการณ์ของโรคเกิดในผลไม้ 4
6 ครั้ง โดยครั้งและสายพันธุ์ ตามลำดับในการเปรียบเทียบ

การควบคุมการของตน ( ตารางที่ 2 ) ในการศึกษาความท้าทาย planta
โดยใช้สปอร์ เชื้อโรค ก่อนที่จะพ่น vbc7 หรือ vbk1
ไม่ได้เนื่องจากเหตุผลทางจริยธรรม แต่ถ้าทำคงต้องให้ความประทับใจที่ดี

เกี่ยวกับการควบคุมโดยตรงของเชื้อโรค ไม่เพียง แต่และสายพันธุ์ vbc7 vbk1 เติบโตได้ดีบนพื้นผิว แต่ยัง
ผลไม้ที่พวกเขาทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อฆ่าเชื้อโรคบุกรุก
.การทำงานของไรโซแบคทีเรียในผิวใบ หรือในทางกลับกันรอง
ยังได้รับรายงานจากบาชานและ Holguin ( 1998 ) .
ถึงแม้ว่าในความท้าทาย planta ศึกษาได้จัดทำขึ้น แต่ในสัตว์ทดลองที่ท้าทาย

ผลดิบหลังการเก็บเกี่ยว กับ อาร์ stolonifer สปอร์ ( 104 สปอร์ / มิลลิลิตร ) ตาม
โดยการประยุกต์ใช้ไบโอคอนโทรลสิ่งมีชีวิต ( 107 ) ทั้งห้า 108 CFU / ml ) .
โปรแกรมดังกล่าวของตัวแทนไบโอคอนโทรลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกรด
อาหารแบคทีเรียกรดแลคติกให้มีประสิทธิภาพ ในการป้องกันการก่อตัวของ
เน่า ( ตารางที่ 2 ) ผลการวิจัย พบว่า ในการสร้างชุดควบคุมอย่างสมบูรณ์
เน่าตามธรรมชาติเกิดขึ้นในผลไม้ 28 %
10 วันและ 60 % ใน 15 วันและเชื้อโรคโปรแกรม
ผลให้เกิดการเน่าในตัวอย่าง 60 %
5 วันและเกือบ 100 % ความเสียหายใน 10 - 15 วัน ในทางตรงกันข้าม เมื่อใช้สารไบโอคอนโทรล
ก่อนที่จะท้าทายกับปอร์เชื้อโรค
ป้องกันเกือบสมบูรณ์เกิดเน่าในผลไม้
สังเกตเห็นได้ถึง 10 วัน และมีเพียง 4 – 27 % เน่าหลังจาก 15 วันบ่ม