A third criterion of personal ident

A third criterion of personal identity is that we are our bodies, that is to say, that personal identity is constituted by some brute physical relation between, for example, different bodies or different life-sustaining systems at different times. Although this view is still somewhat unpopular, developments about personal identity theory in the 1990s promise an ideological change, as versions of the so-called somatic criterion, associated with Eric Olson and Paul Snowdon, attract a continuously growing number of adherents.


There are three main sorts of answers to the persistence question in the literature. The most popular are psychological-continuity views, according to which the holding of some psychological relation is necessary or sufficient (or both) for one to persist. You are that future being that in some sense inherits its mental features—beliefs, memories, preferences, the capacity for rational thought, that sort of thing—from you; and you are that past being whose mental features you have inherited in this way. There is dispute over what sort of inheritance this has to be—whether it must be underpinned by some kind of physical continuity, for instance, or whether a “non-branching” requirement is needed. There is also disagreement about what mental features need to be inherited. (We will return to some of these points.) But most philosophers writing on personal identity since the early 20th century have endorsed some version of this view. The memory criterion mentioned earlier is an example. Advocates of psychological-continuity views include Johnston (1987), Garrett (1998), Hudson (2001), Lewis (1976), Nagel (1986: 40), Noonan (2003), Nozick (1981), Parfit (1971; 1984: 207), Perry (1972), Shoemaker (1970; 1984: 90; 1997; 1999), and Unger (1990: ch. 5; 2000).

A second sort of answer is that our persistence consists in some brute physical relation. You are that past or future being that has your body, or that is the same biological organism as you are, or the like. It has nothing to do with psychological facts. Call these brute-physical views. (Don't confuse them with the view that physical evidence has some sort of priority over psychological evidence in finding out who is who. That has to do with the evidence question.) Their advocates include Ayers (1990: 278–292), Carter (1989), Mackie (1999), Olson (1997), van Inwagen (1990), and Williams (1956–7, 1970).

You may think the truth lies somewhere between the two: we need both mental and physical continuity to survive, or perhaps either would suffice without the other. This usually counts as a psychological-continuity view as we have defined it. Here is a test case. Imagine that your brain is transplanted into my head. Two beings result: the person who ends up with your cerebrum and (presumably) most of your mental features, and the empty-headed being left behind, which may be biologically alive but has no mental features. Those who say that you would be the one who gets your brain usually say so because they believe that some relation involving psychology suffices for you to persist. Those who say that you would be the empty-headed vegetable say so because they take your persistence to consist in something entirely non-psychological, as brute-physical views have it.

Both psychological-continuity and brute-physical views agree that there is something that it takes for us to persist—that there are informative, nontrivial necessary and sufficient conditions for a person existing at one time to be a thing existing at another time. A third view, Anticriterialism, denies this. Psychological and physical continuity are evidence for identity, it says, but do not always guarantee it, and may not be required. The clearest advocate of this view is Merricks (1998; see also Lowe 1996: 41ff., 2012; for criticism see Zimmerman 1998, Shoemaker 2012). It is sometimes associated with substance dualism, but the connection is disputable (see Swinburne 1984, Olson 2012). There are anticriterialist views about things other than people as well. Anticriterialism is poorly understood.


None of these objections arise on animalism, the view that we are organisms. This does not imply that all organisms, or even all human organisms, are people: as we saw earlier, human embryos and animals in a persistent vegetative state may not count as people. Being a person may be only a temporary property of you, like being a student. Nor does animalism imply that all people are organisms. It is consistent with the existence of wholly inorganic people: gods or angels or conscious robots. It does not say that being an animal is part of what it is to be a person (a view defended in Wiggins 1980: 171 and Wollheim 1984: ch. 1 and criticized in Snowdon 1996). Animalism leaves the answer to the personhood question entirely open. (It is consistent, for instance, with Locke's definition quoted in section 2.)

Assuming that organisms persist by virtue of some sort of brute-physical continuity, animalism implies a version of the brute-physical view. A few philosophers endorse a brute-physical view without saying that we are animals. They say that we are our bodies (Thomson 1997), or that our identity through time consists in the identity of our bodies (Ayer 1936: 194). This has been called the bodily criterion of personal identity. Its relation to animalism is uncertain.

Most versions of the brute-physical view imply that human people have the same persistence conditions as certain nonpeople, such as dogs. And it implies that our persistence conditions differ from those of immaterial people, if they are possible. It follows that there are no persistence conditions for people as such.

The most common objection to brute-physical views is the repugnance of their implication that you would stay behind if your brain were transplanted (e.g. Unger 2000; for an important related objection see Johnston 2007). In other words, brute-physical views are unattractive in just the way that psychological-continuity views are attractive. Animalists generally concede the force of this, but take it to be outweighed by other considerations. First, animalism avoids the too-many-thinkers problem. Second, it is compatible with our beliefs about who is who in real life. Every actual case in which we take someone to survive or perish is a case where a human organism survives or perishes. Psychological-continuity views, by contrast, conflict with our belief that each of us was once a foetus. When we see an ultrasound picture of a 12-week-old foetus, we ordinarily think we are seeing something that will, if all goes well, be born, learn to speak, and eventually become an adult human person. Yet none of us is in any way psychologically continuous with a 12-week-old foetus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เงื่อนไขที่สามของตัวบุคคลจะเป็นร่างกายของเรา กล่าวคือ ว่า ตัวบุคคลจะทะลัก โดยบาง brute ทางกายภาพความสัมพันธ์ระหว่าง เช่น ร่างกายอื่นหรือระบบประคับประคองชีวิตแตกต่างกันที่เวลาแตกต่างกัน แม้ว่ามุมมองนี้ยังคงค่อนข้างเติบ พัฒนาเกี่ยวกับทฤษฎีเอกลักษณ์ส่วนบุคคลในสัญญาปี 1990 การเปลี่ยนแปลงอุดมการณ์ เป็นรุ่นเรียกว่า somatic เกณฑ์ เกี่ยวข้องกับ Eric โอลสันและ Paul มาร์ ดึงดูดจำนวนยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องมีสามประเภทหลักของคำตอบของคำถามมีอยู่ในวรรณคดี มุมมองทางจิตวิทยาความต่อเนื่อง ตามที่ถือของบางความสัมพันธ์ทางจิตใจคือจำเป็น หรือเพียงพอเป็นนิยมมากที่สุด (หรือทั้งสอง) อย่างใดอย่างหนึ่งต่อไป คุณอยู่ที่ในอนาคตมีความรู้สึกบางอย่างที่สืบทอดลักษณะการทำงานของจิต — ความเชื่อ ความทรงจำ ลักษณะ กำลังการผลิตสำหรับคิดเชือด การเรียงลำดับของสิ่ง — จากคุณ และที่ผ่านมาเป็นลักษณะจิตสืบทอดมาในลักษณะนี้ มีข้อโต้แย้งผ่านเรียงลำดับสิ่งของการสืบทอดนี้ยังต้องคือว่ามันต้องได้รับการค้ำจุนจากบางชนิดของความต่อเนื่องทางกายภาพ เช่น หรือว่า "ไม่ใช่สาขา" ความต้องจำเป็น นอกจากนี้ยังมีกันเกี่ยวกับคุณลักษณะทางจิตใจที่ต้องการสืบทอดมา (เราจะส่งกลับจุดเหล่านี้บางส่วน) แต่นักปรัชญาส่วนใหญ่เขียนบนเอกลักษณ์ส่วนตัวนับตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 ได้รับรองบางรุ่นของมุมมองนี้ เงื่อนไขหน่วยความจำที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง สนับสนุนมุมมองทางจิตวิทยาความต่อเนื่องรวมถึงจอห์นสตัน (1987), การ์ (1998), ฮัดสัน (2001), ลูอิส (1976), Nagel (1986:40), นูนัน (2003), Nozick (1981) Parfit (1971, 1984:207), เพอร์รี (1972) ชูเมกเกอร์ (1970; 1984:90; 1997; 1999), และ Unger (1990: ช. 5; 2000)การเรียงลำดับที่สองของคำตอบได้ที่มีอยู่ของเราประกอบด้วยในบางความสัมพันธ์ทางกายภาพ brute คุณอยู่ที่ในอนาคต หรืออดีตที่มีร่างกายของคุณ หรือที่สิ่งมีชีวิตชีวภาพที่เดียวกับคุณ หรือเช่น จะได้ไม่ มีข้อเท็จจริงทางจิตวิทยา เรียกมุมมองทางกายภาพเดรัจฉานเหล่านี้ (โปรดอย่าสับสนพวกเขามองว่า พยานมีบางจัดเรียงความสำคัญกว่าหลักฐานทางจิตใจในการหาผู้เป็นผู้ ที่ได้ มีคำถามหลักฐาน) สนับสนุนการรวมเอเยอร์ส (1990:278-292), คาร์เตอร์ (1989), รับเชิญ (1999), โอลสัน (1997), แวน Inwagen (1990), และวิลเลียมส์ (1956 – 7, 1970)คุณอาจคิดว่า อยู่จริงอยู่ระหว่าง 2: เราต้องการความต่อเนื่องทางกายภาพ และจิตใจเพื่อความอยู่รอด หรือบางทีใดจะพอไม่ มีอีก นี้มักไว้เป็นมุมมองทางจิตวิทยาความต่อเนื่อง ตามที่เราได้กำหนดไว้ กรณีทดสอบได้ คิดว่า สมองของคุณเป็น transplanted เป็นหัวหน้าของฉัน สิ่งมีชีวิตสองผล: บุคคลสิ้นสุดลงของ cerebrum และ (น่าจะ) ที่สุดของลักษณะการทำงานของจิต empty-headed ถูกทิ้ง ซึ่งอาจจะมีชีวิตอยู่ชิ้น แต่มีคุณลักษณะทางจิตใจไม่ คนที่บอกว่า คุณจะเป็นคนหนึ่งที่ได้รับสมองของคุณมักจะบอกว่า นั้น เพราะเชื่อว่า ความสัมพันธ์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับจิตวิทยา suffices คุณมานะ คนที่บอกว่า คุณจะเป็นผัก empty-headed กล่าวว่า นั้นเนื่องจากจะมีอยู่เพื่อประกอบสิ่งทั้งหมดไม่ใช่จิตใจ มีมุมมองทางกายภาพเดรัจฉานความต่อ เนื่องทางจิตวิทยา และทาง กายภาพเดรัจฉานยอมรับว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่ใช้เราต่อไป — ที่มี nontrivial ข้อมูลความจำเป็น และเพียงพอเงื่อนไขสำหรับผู้ที่อยู่ในแต่ละครั้งจะ เป็นสิ่งที่มีอยู่ในนั้น มุมมองที่สาม Anticriterialism ปฏิเสธนี้ ความต่อเนื่องทางจิตวิทยา และทางกายภาพเป็นหลักฐานสำหรับตัว กล่าวว่า แต่ไม่เสมอรับประกัน และอาจไม่จำเป็น ทนายคมของมุมมองนี้เป็น Merricks (1998 ดู Lowe 1996: 41ff. 2012 วิจารณ์การปี 1998 Zimmerman, 2012 ชูเมกเกอร์) บางครั้งจะสัมพันธ์กับสาร dualism แต่การเชื่อมต่อเป็น disputable (ดู Swinburne 1984, 2012 โอลสัน) มีมุมมอง anticriterialist เกี่ยวกับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่คนเช่น ไม่ดีคือเข้าใจ Anticriterialismไม่มีอุปสรรคเหล่านี้เกิดขึ้นบน animalism มุมมองว่า เราเป็นสิ่งมีชีวิต นี้ได้เป็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด หรือแม้แต่ทั้งหมดชีวิตมนุษย์ คน: เท่าที่เราเห็นก่อนหน้านี้ มนุษย์โคลน และสัตว์ในสภาพผักเรื้อรังอาจไม่นับเป็นคน กำลังคนได้เพียงชั่วคราวคุณสมบัติของคุณ เช่นการเรียน หรือไม่ animalism เป็นสิทธิ์แบบว่า ทุกคนเป็นสิ่งมีชีวิต จึงสอดคล้องกับการดำรงอยู่ของอนินทรีย์ทั้งหมดคน: เทพเจ้า หรือเทวดา หรือหุ่นยนต์สติ มันไม่บอกว่า เป็นสัตว์เป็นส่วนหนึ่งของมันคืออะไรที่เป็นบุคคล (มุมปกป้อง Wiggins 1980:171 และ Wollheim 1984: ช. 1 และวิพากษ์วิจารณ์ในมาร์ 1996) Animalism ใบตอบคำถาม personhood เปิดทั้งหมด (จะสอดคล้องกัน เช่น กับคำจำกัดความของล็อกที่เสนอราคาในส่วนที่ 2)สมมติว่าสิ่งมีชีวิตคงอยู่อาศัยเรียงลำดับของความต่อเนื่องทางกายภาพเดรัจฉานบาง animalism หมายถึงรุ่นของมุมมองทางกายภาพเดรัจฉาน นักปรัชญาบางรับรองดูเดรัจฉานจริง โดยบอกว่า เราเป็นสัตว์ พวกเขาพูดว่า เราเป็นร่างกายของเรา (ทอม 1997), หรือว่า ตัวตนของเราผ่านเวลาประกอบในข้อมูลประจำตัวของร่างกาย (Ayer 1936:194) นี้มีการเรียกเกณฑ์ร่างกายของตัวตนบุคคล ทั้งความสัมพันธ์กับ animalism ไม่แน่นอนMost versions of the brute-physical view imply that human people have the same persistence conditions as certain nonpeople, such as dogs. And it implies that our persistence conditions differ from those of immaterial people, if they are possible. It follows that there are no persistence conditions for people as such.The most common objection to brute-physical views is the repugnance of their implication that you would stay behind if your brain were transplanted (e.g. Unger 2000; for an important related objection see Johnston 2007). In other words, brute-physical views are unattractive in just the way that psychological-continuity views are attractive. Animalists generally concede the force of this, but take it to be outweighed by other considerations. First, animalism avoids the too-many-thinkers problem. Second, it is compatible with our beliefs about who is who in real life. Every actual case in which we take someone to survive or perish is a case where a human organism survives or perishes. Psychological-continuity views, by contrast, conflict with our belief that each of us was once a foetus. When we see an ultrasound picture of a 12-week-old foetus, we ordinarily think we are seeing something that will, if all goes well, be born, learn to speak, and eventually become an adult human person. Yet none of us is in any way psychologically continuous with a 12-week-old foetus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกณฑ์ที่สามของตัวบุคคลคือการที่เรามีร่างกายของเราที่จะพูดว่าตัวตนส่วนบุคคลตั้งขึ้นตามความสัมพันธ์ทางกายภาพบางเดรัจฉานระหว่างตัวอย่างเช่นร่างกายที่แตกต่างกันหรือระบบค้ำจุนชีวิตที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน แม้ว่ามุมมองนี้ก็ยังคงเป็นที่นิยมค่อนข้างพัฒนาเกี่ยวกับทฤษฎีส่วนบุคคลในปี 1990 สัญญาการเปลี่ยนแปลงอุดมการณ์เป็นรุ่นเกณฑ์ร่างกายที่เรียกว่าเกี่ยวข้องกับเอริคโอลสันและพอลสโนว์ดอนดึงดูดจำนวนที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องของสมัครพรรคพวก. มีสาม ประเภทหลักของการตอบคำถามคงอยู่ในวรรณคดีที่ ที่นิยมมากที่สุดมีมุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องตามที่ถือครองหลักทรัพย์ของความสัมพันธ์ทางด้านจิตใจบางอย่างเป็นสิ่งที่จำเป็นหรือเพียงพอ (หรือทั้งสอง) สำหรับหนึ่งยังคงมีอยู่ คุณกำลังในอนาคตที่ถูกว่าในความรู้สึกบางสืบทอดจิตของคุณสมบัติความเชื่อความทรงจำการตั้งค่าความสามารถในการคิดที่มีเหตุผล, เรียงลำดับของสิ่งจากคุณว่า; และคุณจะเห็นว่าที่ผ่านมาเป็นที่มีคุณสมบัติทางจิตที่คุณได้รับการถ่ายทอดในลักษณะนี้ มีความขัดแย้งกับสิ่งที่จัดเรียงของมรดกนี้จะต้องมีไม่ว่าจะต้องได้รับการสนับสนุนโดยชนิดของความต่อเนื่องทางกายภาพบางอย่างเช่นหรือไม่ว่าจะเป็น "ที่ไม่ได้แยก" ความต้องการเป็นสิ่งจำเป็น นอกจากนี้ยังมีความขัดแย้งเกี่ยวกับสิ่งที่มีคุณสมบัติทางจิตจะต้องมีการรับมรดก (เราจะกลับไปบางส่วนของจุดเหล่านี้.) แต่นักปรัชญาส่วนใหญ่เขียนเกี่ยวกับตัวบุคคลตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 มีการรับรองรุ่นของมุมมองนี้บาง เกณฑ์ที่หน่วยความจำที่กล่าวก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง ประชาสัมพันธ์จากมุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องรวมถึงจอห์นสัน (1987), การ์เร็ต (1998), ฮัดสัน (2001), ลูอิส (1976), แจคกี้ (1986: 40) นัน (2003), Nozick (1981) Parfit (1971; 1984: 207), เพอร์รี่ (1972) เท้า (1970; 1984: 90; 1997; 1999) และอังเกอร์ (1990:. ch. 5; 2000) เรียงลำดับที่สองของคำตอบก็คือการคงอยู่ของเราประกอบด้วยในความสัมพันธ์ทางกายภาพบางอย่างดุร้าย คุณอยู่ที่ว่าในอดีตหรือความเป็นอยู่ในอนาคตที่มีร่างกายของคุณหรือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตทางชีวภาพเช่นเดียวกับที่คุณมีหรือชอบ มันมีอะไรจะทำอย่างไรกับข้อเท็จจริงทางจิตวิทยา โทรเหล่านี้มองเห็นวิวเดรัจฉานทางกายภาพ (อย่าสับสนพวกเขามีมุมมองว่าหลักฐานทางกายภาพที่มีการเรียงลำดับของความสำคัญมากกว่าหลักฐานทางจิตวิทยาในการหาใครเป็นใครที่จะทำอย่างไรกับหลักฐานคำถาม..) ผู้สนับสนุนของพวกเขารวมเยอร์ (1990: 278-292), คาร์เตอร์ (1989), แม็กกี้ (1999), โอลสัน (1997), รถตู้ Inwagen (1990) และวิลเลียมส์ (1956-7, 1970). คุณอาจคิดว่าความจริงอยู่ที่ไหนสักแห่งระหว่างสองเราจำเป็นต้องใช้ทั้งความต่อเนื่องทั้งกายและใจเพื่อความอยู่รอด หรือบางทีอาจจะพอเพียงอย่างใดอย่างหนึ่งโดยไม่ต้องอื่น ซึ่งโดยปกติจะนับเป็นมุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องในขณะที่เราได้กำหนดไว้มัน นี่คือกรณีทดสอบคือ ลองนึกภาพว่าสมองของคุณจะถูกปลูกลงในหัวของฉัน ส่งผลให้เกิดสิ่งมีชีวิตที่สอง: คนที่จบลงด้วยมันสมองของคุณและ (น่าจะ) มากที่สุดของคุณสมบัติทางจิตของคุณและถูกเปล่ามุ่งหน้าไปทิ้งไว้ข้างหลังซึ่งอาจจะเป็นทางชีวภาพมีชีวิตอยู่ แต่ไม่มีคุณสมบัติทางจิต ผู้ที่บอกว่าคุณจะเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับสมองของคุณมักจะพูดอย่างนี้ก็เพราะพวกเขาเชื่อว่ามีความสัมพันธ์บางอย่างที่เกี่ยวข้องกับจิตวิทยาพอเพียงสำหรับคุณที่จะยังคงมีอยู่ ผู้ที่บอกว่าคุณจะเป็นผักเปล่ามุ่งหน้าไปพูดอย่างนั้นเพราะพวกเขาใช้ความคงอยู่ของคุณจะประกอบด้วยในบางสิ่งบางอย่างสิ้นเชิงที่ไม่ใช่ทางด้านจิตใจเช่นมุมมองเดรัจฉานทางกายภาพมีมัน. ทั้งความต่อเนื่องทางจิตวิทยาและมุมมองเดรัจฉานทางกายภาพยอมรับว่ามีบางสิ่งบางอย่าง ว่าจะใช้เวลาสำหรับเราที่จะยังคงมีอยู่ที่มีข้อมูลเงื่อนไขที่จำเป็นและเพียงพอขี้ปะติ๋วสำหรับคนที่มีอยู่ครั้งหนึ่งที่จะเป็นสิ่งที่มีอยู่ในเวลาอื่น มุมมองที่สาม Anticriterialism, ปฏิเสธเรื่องนี้ ความต่อเนื่องทางร่างกายและจิตใจเป็นหลักฐานสำหรับตัวตนก็พูด แต่ไม่เคยรับประกันมันและอาจไม่จำเป็นต้อง ผู้สนับสนุนที่ชัดเจนของมุมมองนี้เป็น Merricks (1998; ดูเพิ่มเติมโลว์ 1996:. 41ff 2012; วิจารณ์เห็น Zimmerman ปี 1998 ช่างทำรองเท้า 2012) มันมีความเกี่ยวข้องบางครั้งมีคู่สาร แต่การเชื่อมต่อเป็นปัญหาอยู่ (ดู Swinburne 1984 โอลสัน 2012) มีมุมมองที่ anticriterialist เกี่ยวกับสิ่งอื่น ๆ กว่าคนเช่นกัน Anticriterialism เป็นที่เข้าใจได้ไม่ดี. ไม่มีการคัดค้านเหล่านี้เกิดขึ้นใน animalism มุมมองที่เราเป็นสิ่งมีชีวิต นี้ไม่ได้หมายความว่าทุกสิ่งมีชีวิตหรือแม้กระทั่งทุกชีวิตมนุษย์เป็นคนดังที่เราเห็นก่อนหน้านี้ตัวอ่อนมนุษย์และสัตว์ในรัฐหมั่นอาจจะไม่นับเป็นคน เป็นบุคคลที่อาจจะเป็นเพียงสถานที่ให้บริการชั่วคราวของคุณเหมือนเป็นนักเรียน หรือไม่ animalism หมายความว่าทุกคนเป็นสิ่งมีชีวิต มันมีความสอดคล้องกับการดำรงอยู่ของคนในเครือนินทรีย์นี้: เทพหรือเทวดาหรือหุ่นยนต์ที่ใส่ใจ มันไม่ได้บอกว่าเป็นสัตว์ที่เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่มันคือการเป็นคน (มุมมองในการปกป้องวิกกินส์ 1980: 171 โวลล์และปี 1984: ch. 1 และวิพากษ์วิจารณ์ในสโนว์ดอน 1996) Animalism ใบคำตอบสำหรับคำถาม personhood ทั้งหมดเปิด (มันเป็นที่สอดคล้องกันเช่นที่มีความหมายของล็อคที่ยกมาในส่วนที่ 2) สมมติว่าสิ่งมีชีวิตที่ยังคงมีอยู่โดยอาศัยอำนาจของการจัดเรียงของความต่อเนื่องเดรัจฉานทางกายภาพบาง animalism หมายถึงรุ่นของมุมมองเดรัจฉานทางกายภาพ นักปรัชญาไม่กี่รับรองมุมมองเดรัจฉานทางกายภาพโดยไม่บอกว่าเราเป็นสัตว์ พวกเขาบอกว่าเราเป็นร่างกายของเรา (ทอมสัน 1997) หรือว่าตัวตนของเราผ่านช่วงเวลาที่ประกอบด้วยในตัวตนของร่างกายของเรา (เย่อร์ 1936: 194) นี้ได้รับการเรียกว่าเกณฑ์ร่างกายของตัวบุคคล ความสัมพันธ์กับ animalism คือความไม่แน่นอน. รุ่นส่วนใหญ่ของมุมมองทางกายภาพเดรัจฉานบ่งบอกว่ามนุษย์คนมีสภาพเช่นเดียวกับการติดตา nonpeople บางอย่างเช่นสุนัข และมันแสดงให้เห็นว่าสภาพการคงอยู่ของเราแตกต่างจากที่คนไม่สำคัญหากพวกเขาจะเป็นไปได้ มันตามที่ไม่มีเงื่อนไขการติดตาสำหรับคนที่เป็นเช่นนี้. คัดค้านพบมากที่สุดที่สามารถมองเห็นวิวเดรัจฉานทางกายภาพเป็นความเกลียดชังของความหมายของพวกเขาที่คุณจะอยู่ข้างหลังถ้าสมองของคุณได้รับการปลูกถ่าย (เช่นอังเกอร์ 2000 เพื่อคัดค้านที่เกี่ยวข้องที่สำคัญเห็นจอห์นสตัน 2007) ในคำอื่น ๆ มุมมองเดรัจฉานทางกายภาพไม่สวยในแบบที่ว่ามุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องเป็นที่น่าสนใจ Animalists ทั่วไปยอมรับพลังแห่งนี้ แต่จะเอามันไปถูกนิเวศโดยพิจารณาอื่น ๆ ครั้งแรก animalism หลีกเลี่ยงปัญหาที่เกิดขึ้นมากเกินไปหลายนักคิด ที่สองก็เข้ากันได้กับความเชื่อของเราเกี่ยวกับว่าใครเป็นใครในชีวิตจริง ทุกกรณีที่เกิดขึ้นจริงในการที่เราใช้คนที่จะอยู่รอดหรือพินาศเป็นกรณีที่มีชีวิตของมนุษย์มีชีวิตอยู่หรือพินาศ มุมมองทางจิตวิทยา-ต่อเนื่องโดยคมชัดความขัดแย้งกับความเชื่อของเราว่าเราแต่ละคนที่ครั้งหนึ่งเคยทารกในครรภ์ เมื่อเราเห็นภาพอัลตราซาวนด์ของทารกในครรภ์ 12 สัปดาห์เก่าที่เราคิดว่าปกติเราจะเห็นอะไรบางอย่างที่จะถ้าทุกอย่างไปจะเกิดการเรียนรู้ที่จะพูดและในที่สุดก็กลายเป็นมนุษย์ที่เป็นผู้ใหญ่ แต่ไม่มีเราอยู่ในทางใดทางจิตใจอย่างต่อเนื่องกับทารกในครรภ์ 12 สัปดาห์เก่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกณฑ์ที่สามคือเอกลักษณ์ส่วนตัวที่เราเป็นร่างกายของเรา นั่นก็คือ ที่ตัวบุคคลคือ ตั้งขึ้นโดยคนทางกายภาพความสัมพันธ์ เช่น ร่างกาย หรือชีวิตที่แตกต่างจากระบบที่แตกต่างกันในเวลาที่แตกต่างกัน แม้ว่ามุมมองนี้ยังค่อนข้างไม่เป็นที่นิยม การพัฒนาเรื่องเอกลักษณ์ส่วนตัวทฤษฎียุคสัญญาเปลี่ยนอุดมการณ์เป็นรุ่นของเกณฑ์ทางกาย เรียกว่า เกี่ยวข้องกับเอริคโอลสัน และพอล สโนว์ดอน , ดึงดูด เติบโตอย่างต่อเนื่องจำนวนสมัครพรรคพวก


มีสามประเภทหลักของการถามตอบในวรรณคดี ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือมุมมองที่ต่อเนื่องทางจิตวิทยาตามซึ่งถือของจิตวิทยาความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่จำเป็นหรือเพียงพอ ( หรือทั้งสอง ) ให้คงอยู่ คุณคืออนาคตที่ถูกว่าในความรู้สึกบางอย่างที่สืบทอดคุณสมบัติของจิตใจ ความเชื่อ , ความทรงจำ , การตั้งค่า , ความสามารถในการคิดอย่างมีเหตุผล อะไรทำนองนั้น จากคุณ และคุณเป็นคนที่มีจิตใจที่ผ่านคุณสมบัติได้รับการถ่ายทอดในลักษณะนี้มีข้อพิพาทกว่าสิ่งที่ประเภทของมรดกนี้ได้ถูกว่าจะต้องมีการสนับสนุนโดยบางชนิดของความต่อเนื่องทางกายภาพสำหรับอินสแตนซ์ หรือ ว่า " ไม่ทำ " ความต้องการที่จำเป็น มีข้อขัดแย้งเกี่ยวกับสิ่งที่คุณสมบัติทางจิตต้องสืบทอด ( เราจะกลับบางส่วนของจุดเหล่านี้) แต่ส่วนใหญ่นักปรัชญาเขียนเอกลักษณ์ส่วนบุคคลตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 มีการรับรองบางรุ่นของมุมมองนี้ หน่วยความจำมาตรฐานที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้เป็นตัวอย่าง สนับสนุนมุมมองที่ต่อเนื่องทางจิตวิทยารวมถึงจอห์นสตัน ( 1987 ) , การ์เร็ต ( 1998 ) , ฮัดสัน ( 2001 ) , Lewis ( 1976 ) , นาเกล ( 2529 : 40 ) , นูแนน ( 2003 ) , โนซิก ( 1981 ) , พาร์ฟิต ( 2514 ; 1984 : 207 ) , เพอร์รี่ ( 1972 ) , รองเท้า ( 1970 ;1984 : 90 ; 1997 ; 1999 ) กล่าว ( 2533 : CHAPTER 5 ; 2000 )

เรียงสองตอบว่า เก็บรักษาของเราประกอบด้วยในบางแบบทางกายภาพความสัมพันธ์ คุณเป็นอดีต หรืออนาคตที่ร่างกายของคุณหรือที่เป็นแบบเดียวกันแท้ๆ ชีวิตเหมือนคุณ หรือชอบ มันไม่เกี่ยวกับข้อเท็จจริงทางจิตวิทยา เหล่านี้เรียกเดรัจฉานทางกายภาพ views