To Sherlock Holmes she is always th

To Sherlock Holmes she is always the woman. I have seldom heard him mention her under any other name. In his eyes she eclipses and predominates the whole of her sex. It was not that he felt any emotion akin to love for Irene Adler. All emotions, and that one particularly, were abhorrent to his cold, precise but admirably balanced mind. He was, I take it, the most perfect reasoning and observing machine that the world has seen, but as a lover he would have placed himself in a false position. He never spoke of the softer passions, save with a gibe and a sneer. They were admirable things for the observer -- excellent for drawing the veil from men's motives and actions. But for the trained teasoner to admit such intrusions into his own delicate and finely adjusted temperament was to introduce a distracting factor which might throw a doubt upon all his mental results. Grit in a sensitive instrument, or a crack in one of his own high-power lenses, would not be more disturbing than a strong emotion in a nature such as his. And yet there was but one woman to him, and that woman was the late Irene Adler, of dubious and questionable memory.

I had seen little of Holmes lately. My marriage had drifted us away from each other. My own complete happiness, and the home-centred interests which rise up around the man who first finds himself master of his own establishment, were sufficient to absorb all my attention, while Holmes, who loathed every form of society with his whole Bohemian soul, remained in our lodgings in Baker Street, buried among his old books, and alternating from week to week between cocaine and ambition, the drowsiness of the drug, and the fierce energy of his own keen nature. He was still, as ever, deeply attracted by the study of crime, and occupied his immense faculties and extraordinary powers of observation in following out those clews, and clearing up those mysteries which had been abandoned as hopeless by the official police. From time to time I heard some vague account of his doings: of his summons to Odessa in the case of the Trepoff murder, of his clearing up of the singular tragedy of the Atkinson brothers at Trincomalee, and finally of the mission which he had accomplished so delicately and successfully for the reigning family of Holland. Beyond these signs of his activity, however, which I merely shared with all the readers of the daily press, I knew little of my former friend and companion.

< 2 >
One night -- it was on the twentieth of March, 1888 -- I was returning from a journey to a patient (for I had now returned to civil practice), when my way led me through Baker Street. As I passed the well-remembered door, which must always be associated in my mind with my wooing, and with the dark incidents of the Study in Scarlet, I was seized with a keen desire to see Holmes again, and to know how he was employing his extraordinary powers. His rooms were brilliantly lit, and, even as I looked up, I saw his tall, spare figure pass twice in a dark silhouette against the blind. He was pacing the room swiftly, eagerly, with his head sunk upon his chest and his hands clasped behind him. To me, who knew his every mood and habit, his attitude and manner told their own story. He was at work again. He had risen out of his drug-created dreams and was hot upon the scent of some new problem. I rang the bell and was shown up to the chamber which had formerly been in part my own.

His manner was not effusive. It seldom was; but he was glad, I think, to see me. With hardly a word spoken, but with a kindly eye, he waved me to an armchair, threw across his case of cigars, and indicated a spirit case and a gasogene in the corner. Then he stood before the fire and looked me over in his singular introspective fashion.

"Wedlock suits you," he remarked. "I think, Watson, that you have put on seven and a half pounds since I saw you."

"Seven!" I answered.

"Indeed, I should have thought a little more. Just a trifle more, I fancy, Watson. And in practice again, I observe. You did not tell me that you intended to go into harness."

"Then, how do you know?"

"I see it, I deduce it. How do I know that you have been getting yourself very wet lately, and that you have a most clumsy and careless servant girl?"

< 3 >
"My dear Holmes," said I, "this is too much. You would certainly have been burned, had you lived a few centuries ago. It is true that I had a country walk on Thursday and came home in a dreadful mess, but as I have changed my clothes I can't imagine how you deduce it. As to Mary Jane, she is incorrigible, and my wife has given her notice, but there, again, I fail to see how you work it out."

He chuckled to himself and rubbed his long, nervous hands together.

"It is simplicity itself," said he; "my eyes tell me that on the inside of your left shoe, just where the firelight strikes it, the leather is scored by six almost parallel cuts. Obviously they have been caused by someone who has very carelessly scraped round the edges of the sole in order to remove crusted mud from it. Hence, you see, my double deduction that you had been out in vile weather, and that you had a particularly malignant boot-slitting specimen of the London slavey. As to your practice, if a gentleman walks into my rooms smelling of iodoform, with a black mark of nitrate of silver upon his right forefinger, and a bulge on the right side of his top-hat to show where he has secreted his stethoscope, I must be dull, indeed, if I do not pronounce him to be an active member of the medical profession.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เชอร์ล็อกโฮลมส์เพื่อ เธอได้เสมอผู้หญิง ฉันไม่ใคร่เคยได้ยินเขาพูดเธอภายใต้ชื่ออื่น ในสายตาของเขา เธอ eclipses และ predominates ทั้งเพศของเธอ ไม่ว่า เขารู้สึกว่าอารมณ์ใด ๆ เอคินรักสำหรับ Irene Adler อารมณ์ทั้งหมด และหนึ่งโดยเฉพาะ ก็ abhorrent ถึงเขาใจเย็น แม่นยำ แต่ห้องสมดุล กำลัง นำมัน เหตุผลที่สมบูรณ์แบบที่สุด และสังเกตเครื่องที่เห็นโลก แต่เป็นคนรัก เขาจะได้ทำเองในตำแหน่งที่ เขาไม่เคยพูดของจรรโลงนุ่ม บันทึกเป็น gibe และ sneer แต่สิ่งที่น่าประทับใจสำหรับนักการ - ดีสำหรับวาดม่านจากผู้ชายไม่สนคำครหาและการดำเนินการ แต่สำหรับ teasoner ฝึกการยอมรับเช่นรุก เข้าของเขาละเอียดอ่อน และประณีต temperament ปรับปรุงคือการ แนะนำตัวรบกวนซึ่งอาจโยนสงสัยตามผลทางจิตใจของเขา ในเครื่องมือสำคัญ หรือรอยแตกของเลนส์ของเขาเองกำลังแรงสูงโงนเงน จะไม่รบกวนมากขึ้นกว่าอารมณ์ที่เข้มแข็งในลักษณะของการ ยัง มีแต่ผู้หญิงคนหนึ่งเขา และผู้หญิงคนนั้นได้ปลาย Irene Adler ความไม่แน่นอน และอาจจำ ฉันได้เห็นน้อยโฮลมส์เมื่อเร็ว ๆ นี้ งานแต่งงานของฉันมีลอยเราจากกัน หลักของตัวเองความสุขสมบูรณ์ และสถานที่ศูนย์กลางบ้านที่ลุกฮือรอบคนแรก หาตัวเอง ของเขาเอง ไม่เพียงพอที่จะดูดซับทั้งหมดของฉันความสนใจ ในขณะที่โฮลมส์ ที่ loathed ทุกรูปแบบของสังคม ด้วยจิตวิญญาณของเขาทั้งหมดโบฮีเมีย ยังคงอยู่ในการเดินทางของเราในถนนสาธร ฝังอยู่ในหนังสือเก่า และสลับจากสัปดาห์สัปดาห์ระหว่างโคเคนและความใฝ่ฝันมียาเสพติด และพลังงานรุนแรงของธรรมชาติความกระตือรือร้นของเขาเอง เขาถูกยัง เช่นเคย ลึกดึงดูด โดยการศึกษาอาชญากรรม และครอบครองคณะอันยิ่งใหญ่และอำนาจพิเศษของสังเกตต่อออกที่ clews และล้างค่าผู้ลึกลับซึ่งมีการแข่งขันเป็นตาตำรวจอย่างเป็นทางการ ของเขา เวลาผมได้ยินบางบัญชีที่คลุมเครือของ doings ของเขา: ของเอสเธอร์ของเขากับโอเดสซาในกรณี Trepoff ฆ่า เขาหักค่าของโศกนาฏกรรมเอกพจน์ของพี่น้องอันดับในทรินโคมาลี และสุดท้าย ของภารกิจ ที่เขาได้สำเร็จจึงประณีต และเรียบร้อยแล้วสำหรับครอบครัวครองราชย์ของฮอลแลนด์ นอกเหนือจากอาการเหล่านี้ของกิจกรรมของเขา อย่างไรก็ตาม ที่ฉันเพียงบอกกับผู้อ่านทั้งหมดของข่าวประจำวัน ฉันรู้ว่าน้อยของเพื่อนเก่าและเพื่อนของฉัน< 2 > คืนหนึ่ง - นั้นอยู่ที่ยี่สิบของเดือนมีนาคม 1888 - ฉันได้พบจากการเดินทางผู้ป่วย (สำหรับผมตอนนี้รับฝึกพลเรือน), เมื่อวิธีของฉันนำฉันผ่านถนนพญาไท ผมผ่านประตูห้องจด ซึ่งต้องเสมอจะเกี่ยวข้องในจิตใจของฉันกับฉัน wooing และ มีปัญหาด้านมืดของการศึกษาในสีแดง ฉันถูกยึดด้วยการดูโฮมส์อีกครั้ง และทราบว่าเขาได้ใช้พลังพิเศษของเขา ห้องของเขานี่สว่าง และ แม้ในขณะที่ฉันมองขึ้น ผมเห็นรูปของเขาสูง อะไหล่ที่ผ่านสองในภาพเงามืดกับคนตาบอด เขาถูก pacing ห้องอย่างรวดเร็ว กระหาย หัวจมตามหน้าอกของเขาและมือของเขา clasped อยู่หลังเขา ให้ฉัน ผู้รู้เขาทุกอารมณ์และนิสัย ทัศนคติและลักษณะของเขาบอกว่า เรื่องของตนเอง เขาได้มาทำงานอีกครั้ง เขาได้เกิดขึ้นจากความฝันของเขาสร้างยา และไม่ร้อนตามกลิ่นของปัญหาใหม่ รังระฆัง และแสดงค่ากับหอการค้าซึ่งมีชื่อเดิมแล้วในส่วนของตัวเอง ท่วงท่าไม่ effusive มันค่อยถูก แต่เขายินดี คิด เห็นฉัน มีแทบคำพูด แต่ มีตาละม่อม waved ฉันกับเก้าอี้ โยนข้ามเขากรณีของซิการ์ และระบุกรณีวิญญาณและ gasogene ในมุม แล้วเขายืนก่อนไฟ และมองฉันผ่านในแฟชั่นของเขา introspective เอกพจน์ "สมรสเหมาะ เขากล่าว "ฉันคิดว่า Watson ที่คุณได้ใส่ในเจ็ดครึ่งปอนด์ตั้งแต่ผมเห็นคุณ" "เจ็ด" ผมตอบ "แน่นอน ฉันควรคิดน้อย เพียงมีทรัยเฟิลเพิ่มเติม ฉันฝัน Watson และในทางปฏิบัติ อีกครั้ง ฉันสังเกต คุณไม่ได้บอกฉันว่า คุณตั้งใจเข้าเทียม" "แล้ว คุณรู้อย่างไร" "เห็นมัน ฉันเดา ฉันรู้ว่า คุณได้รับตัวเองเปียกมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ และคุณมีผู้หญิงข้าราชการป้ำ ๆ และสะเพร่าที่สุด"< 3 > "ฉันรักเชอร์ล็อกโฮมส์ ว่า "อยู่มากเกินไป คุณจะแน่นอนมีการเขียน คุณมีอยู่ไม่กี่ศตวรรษที่ผ่านมา ก็จริงที่ผมประเทศเดินพฤหัสบดีและบ้านในระเบียบ dreadful มา แต่มีการเปลี่ยนแปลงเสื้อผ้าของฉัน ฉันไม่สามารถนึกว่าคุณเดา เป็นแมรี่เจน เธอ incorrigible และภรรยาได้รับแจ้งของเธอ แต่ อีกครั้ง ฉันไม่เห็นว่าคุณทำออกมา" เขาเบา ๆ กับตัวเอง และ rubbed มือยาว ประสาทกัน "มันเป็นความเรียบง่ายเอง กล่าวว่า เขา "ตาบอกว่า ภายในรองเท้าของคุณซ้าย เพียง firelight นัดมัน หนังทำ โดยตัดหกเกือบขนานกัน แน่นอนที่เกิดจากการคนมีถลอกลวก ๆ มากรอบขอบของครอบครัวเพื่อเอาโคลน crusted ออก ดังนั้น คุณเห็น หักคู่ของฉันว่า คุณเคยออกอากาศผสม และคุณมีความร้ายแรงโดยเฉพาะตัดบูตตัวอย่างของ slavey ลอนดอน เป็นการปฏิบัติงาน ถ้าเป็นสุภาพบุรุษที่เดินเข้าไปในของฉันห้องหอมของ iodoform กับเครื่องสีดำของไนเตรตเงินเขานิ้วชี้ขวา และกระพุ้งด้านขวาของเขาหมวกการแสดงที่เขามี secreted stethoscope ของเขา ฉันต้องน่าเบื่อ แน่นอน ถ้าฉันไม่ออกเสียงให้เขาเป็นสมาชิกใช้งานอยู่ของการแพทย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเชอร์ล็อค โฮล์มส์ เธอเป็นผู้หญิง ผมไม่ค่อยจะได้ยินเขาพูดถึงเธอภายใต้ชื่ออื่น ๆใด ๆ ในสายตาของเขาเธอและสุริยุปราคานําทั้งของเพศของเธอ มันไม่ได้ว่าเขารู้สึกอารมณ์คล้ายกับความรักสำหรับไอรีน แอดเลอร์ ทุกอารมณ์ และหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีความชิงชังของเขาได้อย่างแม่นยำ แต่เย็น สมดุลใจ เขาเป็น ฉันใช้มันเหตุผลที่สมบูรณ์แบบที่สุด และสังเกตเครื่องที่โลกได้เห็น แต่ในฐานะคนรัก เขาจะใส่ตัวเองในตำแหน่งที่เป็นเท็จ เขาไม่เคยพูดเรื่องอารมณ์เบา ประหยัดด้วยเยาะเย้ยและคำพูดถากถาง . พวกเขาชื่นชมสิ่งที่ผู้สังเกตการณ์ -- ที่ยอดเยี่ยมสำหรับการวาดร่ม จากแรงจูงใจของมนุษย์และการกระทำแต่สำหรับ teasoner ฝึกยอมรับเช่นการโจมตีในของเขาเองที่ละเอียดอ่อนและอารมณ์ละเอียดปรับได้แนะนำสมาธิปัจจัยที่อาจจะโยนข้อสงสัยเมื่อผลทางจิตของเขา กรวดในตราสารที่ละเอียดอ่อน หรือรอยแตกในหนึ่งของเลนส์สูงของเขาเอง คงไม่ต้องรบกวนมากกว่าอารมณ์ที่แข็งแกร่งในธรรมชาติเช่นเขา และยังมีแต่ผู้หญิงที่เขาและผู้หญิงคนนั้นคือช้าไอรีน แอดเลอร์ , พิรุธน่าสงสัยความทรงจำ

ผมเคยเห็น เล็ก ๆน้อย ๆของโฮล์มส์ เมื่อเร็วๆ นี้ การแต่งงานของฉันลอยเราห่างจากแต่ละอื่น ๆ ความสุขที่สมบูรณ์ของตัวเอง และบ้านที่มีความสนใจที่ขึ้นรอบแรก ต้นแบบของคนที่พบว่าตัวเองตั้งของเขาเอง ก็เพียงพอที่จะดูดซับความสนใจทั้งหมดของผม ในขณะที่ โฮล์มส์ใครเกลียดทุกรูปแบบของสังคม ที่มีชีวิตทั้งหมดของเขายังคงอยู่ในโบฮีเมีย , ที่พักในเบเกอร์สตรีท ที่ฝังอยู่ในหนังสือเก่าของเขา และสลับจากสัปดาห์ระหว่างโคเคนและความทะเยอทะยาน , ง่วงซึมของยา และดุร้าย พลังงานธรรมชาติกระตือรือร้นของเขาเอง เขายังคงเหมือนเดิม ประทับใจกับการศึกษาของอาชญากรรมและครอบครองคณะอันยิ่งใหญ่ของเขา และพิเศษ อำนาจของการสังเกตในต่อไปนี้ออก clews เหล่านั้น และการล้าง ผู้ลึกลับซึ่งได้รับการยกเลิกอย่างสิ้นหวังโดยตำรวจอย่างเป็นทางการ เวลาผมได้ยินบางอย่างที่คลุมเครือ เนื่องจากการกระทำของเขา : เขาเรียก โอเดสซา ใน กรณี trepoff ฆาตกรรมการล้างขึ้นของเอกพจน์โศกนาฏกรรมของคินพี่น้องใน Trincomalee , และสุดท้ายของภารกิจที่เขาได้ประสบความสำเร็จและความสําเร็จ ซึ่งครอบครัวของฮอลแลนด์ นอกจากอาการเหล่านี้ของกิจกรรมของเขา แต่ที่ฉันเพียงแค่ใช้ร่วมกันกับผู้อ่านทั้งหมดของกดทุกวัน ผมรู้น้อยของเพื่อนเก่าของผม และเพื่อน

< >
2คืนหนึ่ง . . . มันอยู่ในช่วงมีนาคม 1888 -- ฉันเพิ่งกลับมาจากการเดินทางเพื่อผู้ป่วย ( สำหรับผมตอนนี้กลับมาซ้อมโยธา ) , เมื่อฉันนำฉันผ่านถนนเบเกอร์ ผมผ่านแล้วได้ประตู ซึ่งต้องเกี่ยวข้องในจิตใจของผมจีบและมีเหตุการณ์ที่มืดของการศึกษาในสีแดง ผมถูกยึดด้วยปรารถนาอยากเห็นโฮล์มส์อีกและรู้ว่าเขาใช้พลังพิเศษของเขา ห้องพักของเขาเรืองรองสว่างและแม้ขณะที่ผมเงยหน้าขึ้นมา ผมเห็นเขาสูง อะไหล่รูปผ่านสองครั้งในเงามืดกับคนตาบอด เขาเดินไปที่ห้องอย่างรวดเร็ว ตั้งหน้าตั้งตา ศีรษะจมอยู่บนหน้าอกของเขาและมือของเขาไว้ข้างหลังเขา ฉันที่รู้ทุกอารมณ์และนิสัยของเขาทัศนคติและลักษณะที่บอกเรื่องราวของพวกเขาเองเขาไปทำงานอีก เขาลุกขึ้นออกจากยาเสพติดของเขาสร้างความฝัน และร้อน เมื่อกลิ่นของปัญหาใหม่ ฉันกดกริ่งและแสดงถึงห้อง ซึ่งเดิมอยู่ในส่วนของฉันเอง

ลักษณะของเขาไม่ได้พรั่งพรู . มันไม่ค่อยถูก แต่เขาก็ดีใจ ฉันคิดว่าต้องเจอฉัน กับแทบจะเป็นคำพูด แต่ด้วยสายตาอ่อนโยน เขาโบกมือให้ฉันกับเก้าอี้ โยนข้ามกรณีของซิการ์พบกรณีวิญญาณและ gasogene ในมุม แล้วพระองค์ประทับยืนหน้ากองไฟ และมองผมในแฟชั่นครุ่นคิดของเขาเอกพจน์ .

" แต่งงานกับเธอ " เขากล่าว . " ฉันคิดว่า , วัตสัน , ที่คุณได้ใส่ในเจ็ดและครึ่งปอนด์ ตั้งแต่ฉันเจอเธอ "

" เจ็ด " ผมตอบ

" แน่นอน ฉันต้องคิดอีกหน่อย แค่เรื่องเล็ก ผมแฟนซี , วัตสัน และในการปฏิบัติอีกครั้งผมสังเกต เธอไม่ได้บอกฉันว่า คุณตั้งใจที่จะเข้าไปควบคุม . "

" แล้วคุณรู้ได้ยังไง ?

" ผมเห็นมัน ผมจับมัน ผมจะรู้ได้อย่างไรว่า คุณได้รับตัวเองเปียกมากเมื่อเร็ว ๆนี้ , และคุณมีที่สุดซุ่มซ่ามและประมาทคนรับใช้ ?

< 3 >
" ที่รักโฮล์มส์ " บอกว่า " นี่มันมากเกินไป แน่นอนคุณจะได้รับการเผา คุณอาศัยอยู่ไม่กี่ศตวรรษแล้วมันเป็นความจริงที่ผมมีประเทศเดินในวันพฤหัสบดีและกลับบ้านในระเบียบที่น่ากลัว แต่เป็นฉันได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของฉันฉันไม่สามารถจินตนาการว่าคุณจับมันได้ เป็น แมรี่ เจน เธอแก้ไขไม่ได้ และภรรยาได้ให้สังเกต เธอ แต่ มี อีก ผมไม่เห็นว่าคุณทำงานออก . "

เขาหัวเราะกับตัวเอง แล้วลูบที่ยาวของเขา มือเกร็งกัน

" มันง่ายเอง " เขาพูด" ตาของฉันบอกฉันว่า ด้านในของเท้าซ้ายของคุณ เพียงแค่ที่แสงไฟจากในห้องนัดมัน หนังเป็นคะแนนโดยหกตัดเกือบขนาน เห็นได้ชัดว่ามันเกิดจากใครบางคนมากลวกขูดรอบขอบของ แต่เพียงผู้เดียวในการเอาโคลนเกรอะกรังจากมัน ดังนั้น คุณเห็นฉัน คู่หักที่คุณได้รับออกในสภาพอากาศที่เลวและคุณได้บูตโดยเฉพาะการตัดตัวอย่างของ slavey ลอนดอน การฝึกของคุณ ถ้าเป็นสุภาพบุรุษ เดินเข้ามาในห้องของผม กลิ่น iodoform กับมาร์คดำของไนเตรตเงินบนนิ้วชี้ขวาของเขา และปุ่มบนด้านขวาของหมวกของเขาเพื่อแสดงที่เขาหลั่งหูฟังของเขา ฉันคงโง่จริงๆถ้าไม่ประกาศว่าเขาได้เป็นสมาชิกของวิชาชีพแพทย์