At first, when he left Floating Clo

At first, when he left Floating Cloud City with swallowed hatred, he swore to come back with strength enough to crush Xiao Clan within three years, and make the entire Xiao Clan beg his Grandfather and Little Aunt to leave the Reflection Gorge on their knees… And that time, even though he swore it, he clearly knew how difficult it was to achieve it. Thus, he desperately trained and cultivated with all his might, and desperately provoked enemies to enhance himself to the greatest extent.

At that time he wouldn’t have thought that after three years, his strength would become far more than just being able to crush Xiao Clan… The Xiao Clan at this moment, before the level of his current strength, wasn’t even qualified for him to spare a straight glance.

Walking on Floating Cloud City’s ground, Yun Che’s steps were actually somewhat unsteady. Even though his heart was incomparably eager, his steps were actually not that fast. He was thinking, that after meeting Grandpa and Little Aunt, just how should he hug them, and what should he say to them; should he laugh, or should he cry…

There weren’t too few nor too many pedestrians in Floating Cloud City’s streets. Everyone walked hurriedly, and there wasn’t anyone to notice him. Even if they brushed past his shoulders, there wasn’t anyone who would directly discern him as that wastrel and joke who was chased out of Floating Cloud City three years ago.

Yun Che walked through one street after another, as he increasingly neared Xiao Clan. At this time, he stopped his steps, raised his head and looked at the dignified gate before him. Two huge golden words were engraved on the sign above the gate:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรก เมื่อเขาเหลือลอยเมฆเมืองกลืนกินความเกลียดชัง เขาสาบานว่า จะกลับมาพร้อมกับความแข็งแรงพอที่จะบดขยี้กองทัพเซียวภายในสามปี และทำให้ทั้งกองทัพเซียววอนเขาปู่และป้าน้อยออกจากหุบเขาสะท้อนในหัวเข่าของพวกเขา... และเวลานั้น แม้ว่า เขาสาบานว่า มันเขาชัดเจนรู้ว่ายากมันเป็นเพื่อให้บรรลุมัน ดังนั้น เขาฝึกหมด และปลูกกับอาจของเขา และหมดท่ายั่วยุศัตรูเพื่อเพิ่มตัวเองในขอบเขตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเวลานั้น เขาจะไม่มีความคิดว่า หลังจากสามปี ความแข็งแรงของเขาจะกลายเป็นมากกว่าเพียงแค่ความสามารถในการบดขยี้กองทัพเซียว... กองทัพเซียวขณะนี้ ก่อนที่ระดับของความแข็งแรงของเขาปัจจุบัน ไม่มีคุณสมบัติแม้เขาอะไหล่รวดเร็วตรงเดินบนพื้นดินลอยเมฆเมือง ขั้นตอนยุน Che ถูกถ้าค่อนข้างจริง ถึงแม้ว่าหัวใจของเขาเหลือใจกระตือรือร้น ขั้นตอนของเขาถูกจริงไม่ที่รวดเร็ว เขาคิดว่า ว่า หลังจากการประชุมคุณปู่และป้าน้อย เพียงใดเขาควรกอดพวกเขา และเขาควรพูดอะไรกับพวกเขา เขาควรหัวเราะ หรือควรเขาร้องไห้...ไม่มีคนเดินเท้ามากเกินไป หรือน้อยเกินไปในถนนของเมืองลอยเมฆ ทุกคนรีบเดิน และไม่มีใครสังเกตเห็นเขา แม้ว่าพวกเขาขัดเงาผ่านไหล่ของเขา มีไม่ใครโดยตรงจะมองเห็นเขาเป็นที่ wastrel และเรื่องตลกที่ถูกไล่ออกจากเมืองเมฆลอยสามปีที่แล้วยุน Che เดินผ่านถนนหนึ่งหลังจากที่อื่น เป็นเขา neared แคลนเสี่ยวมาก ตอนนี้ เขาหยุดขั้นตอนของเขา ยกศีรษะของเขา และมองที่ประตูเห็นก่อนเขา สองคำทองใหญ่ถูกสลักไว้บนป้ายเหนือประตู:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนแรกเมื่อเขาออกจากตลาดน้ำเมฆเมืองด้วยความเกลียดชังกลืนกินเขาสาบานว่าจะกลับมาพร้อมกับความแข็งแรงพอที่จะบดขยี้เสี่ยวแซ่ภายในสามปีมาแล้วและทำให้ทั้งเสี่ยวแซ่ขอปู่และลิตเติ้ลป้าของเขาที่จะออกจากการสะท้อนกินบนหัวเข่าของพวกเขา ... และเวลาที่แม้เขาจะสาบานว่าเขารู้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะประสบความสำเร็จนั้น ดังนั้นเขาหมดการฝึกอบรมและการเพาะปลูกมีทั้งหมดอาจของเขาและเจ็บใจหมดศัตรูที่จะเสริมสร้างตัวเองให้มากที่สุดเท่า. ในเวลานั้นเขาจะไม่ได้คิดว่าหลังจากสามปีที่ผ่านมาความแข็งแรงของเขาก็จะกลายเป็นมากกว่าเพียงแค่ความสามารถที่จะบดขยี้ เสี่ยวแซ่ ... เสี่ยวแซ่ในขณะนี้ก่อนที่ระดับของความแข็งแรงในปัจจุบันของเขาที่ไม่ได้ผ่านการรับรองได้สำหรับเขาที่จะสำรองไว้ได้อย่างรวดเร็วตรง. เดินบนพื้นดินลอยเมฆของเมืองหยุนขั้นตอนเจ๊เป็นจริงค่อนข้างมั่นคง แม้ว่าหัวใจของเขาเหลือใจกระตือรือร้นขั้นตอนของเขาเป็นจริงไม่ได้อย่างรวดเร็ว เขาคิดว่าหลังจากที่ประชุมปู่และลิตเติ้ลป้าเพียงวิธีการที่เขาควรจะกอดพวกเขาและสิ่งที่เขาควรจะพูดกับพวกเขา; เขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้เขาควรจะ ... มีไม่กี่คนเดินเท้าเกินไปหรือมากเกินไปในถนนลอยเมฆเมือง ทุกคนเดินอย่างรีบเร่งและมีไม่ทุกคนที่จะสังเกตเห็นเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาแปรงที่ผ่านไหล่ของเขามีไม่ทุกคนที่โดยตรงจะมองเห็นว่าเขาเป็นขยะที่และเรื่องตลกที่ถูกไล่ออกจากตลาดน้ำเมฆเมืองสามปีที่ผ่านมา. Yun เจ๊เดินผ่านถนนสายหนึ่งหลังจากที่อื่นมากขึ้นในขณะที่เขาใกล้เสี่ยวแซ่ . ในเวลานี้เขาหยุดขั้นตอนของเขายกศีรษะของเขาและมองไปที่ประตูก่อนที่เขาจะสง่างาม คำสองคำทองใหญ่ถูกจารึกบนป้ายเหนือประตู:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตอนแรก เมื่อเขาออกจากเมืองไป เมฆที่ลอยด้วยโทสะ เขาสาบานว่าจะกลับมามีความแข็งแรงเพียงพอที่จะบดขยี้เสี่ยวเผ่าภายในสามปี และทำให้ตระกูลเสี่ยวทั้งขอร้องของเขาปู่และป้านิดไปสะท้อนกินเข่า . . . . . . . และตอนนั้นถึงแม้ว่าเขาสาบาน เขารู้อยู่แล้วว่ามันยากที่จะบรรลุมัน ดังนั้น เขาจึงฝึกฝนและบ่มเพาะอย่างสุดกำลัง และพยายามยั่วยุศัตรูเพื่อเพิ่มตัวเองในขอบเขตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตอนนั้นเขาคงไม่คิดว่า หลังจากสามปี กำลังจะกลายเป็นห่างไกลมากขึ้นกว่าเพียงแค่สามารถบดขยี้เสี่ยวเผ่า . . . . . . . เสี่ยวเผ่าอยู่ในขณะนี้ ก่อนที่ระดับความแข็งแรงของเขาตอนนี้ ไม่ได้เหมาะสมสำหรับเขาที่จะไว้ชีวิตได้อย่างตรงเดินบนเมฆที่ลอยเมืองดิน ขั้นตอนของยุนเชเป็นจริงค่อนข้างมั่นคง แม้ว่าหัวใจของเขาถูกเหลือใจ กระตือรือร้น ขั้นตอนของเขาจริง ๆ ไม่เร็วขนาดนั้น เขาคิดว่า ถ้าคุณปู่ประชุม ป้านิด แค่ว่าเขาควรจะกอดเขา และสิ่งที่เขาควรพูดกับเขา เขาจะหัวเราะ หรือจะร้องไห้ . . . . . . .มันก็ไม่ได้น้อยเกินไปหรือมากเกินไป คนเดินมาก เมฆที่ลอยในถนนของเมือง . ทุกคนเดินอย่างรีบเร่ง และไม่มีใครสังเกตเห็นเขา แม้ว่าพวกเขาจะเดินเฉียดไหล่ของเขา ไม่มีใครที่จะไม่รู้จักเขาโดยตรงเป็นเวรและตลกที่ถูกไล่ออกจากเมืองเมฆลอยมา 3 ปีแล้วยุนเชเดินผ่านถนนสายหนึ่งหลังจากที่อื่นเขามากขึ้น neared เสี่ยวเผ่า ในเวลานี้ เขาก็หยุดเดิน เขาเงยหน้าขึ้นมองที่ประตูอย่างสมศักดิ์ศรี ก่อนเขา สองคําทองขนาดใหญ่ถูกสลักอยู่บนป้ายเหนือประตู :