A cold and clear sky hung high beyo

A cold and clear sky hung high beyond the silk screens. A few stars sparsely dotted its vastness, looking exceedingly lonely.

Chen Rong looked away from the bronze mirror and turned her gaze to the night sky. She watched it unblinkingly for a time before leaning back and closing her eyes as she quietly waited for time to pass.

For the past several days, she would sit until dawn each time she awakened from her nightmarish past. It wasn’t because she was reminiscing nor was it because her hatred was too strong. Rather, she simply liked to sit there in quietude to watch the sky and to relish in the wonder of being reborn again.

Slowly, a mist emerged across the landscape. And slowly, a voice or two rang out in the fresh morning air.

This voice began as one or two and eventually turned rowdy when more and more gradually joined in.

Footsteps sounded. The gentle and concerned voice of the middle-aged woman from last night came to her: “Ah Rong, are you awake?”

“I am,” Rong Chen replied, rising from bed.

The woman swiftly ordered: “Go in and help Ah Rong with her morning wash.”

The door made a squeak and in came a maid holding a basin. The older woman went behind Chen Rong to help her comb her hair.

This woman had a round face and a pair of small eyes. Her smiling features showed kindness. She carefully regarded Chen Rong before saying: “The servants have made preparations. We can set out at any time.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท้องฟ้าใส และเย็นแขวนสูงกว่าหน้าจอไหม กี่ดาวเบาบางจุดของความกว้างใหญ่ กำลังเหงาเหลือเกินเฉินรองมองจากกระจกบรอนซ์ และหันสายตาของเธอไปยังท้องฟ้ากลางคืน เธอดูมัน unblinkingly เป็นเวลาก่อนที่จะเอียงกลับไป และปิดดวงตาของเธอเป็นเธออย่างเงียบ ๆ รอเวลาผ่านผ่านมาหลายวัน เธอจะนั่งจนถึงรุ่งเช้าทุกครั้งที่เธอตื่นจากอดีตของเธอให้ภาพสุดตระการ มันไม่ได้เนื่องจากเธอถูก reminiscing ไม่ถูกเพราะความเกลียดชังของเธอแรงเกินไป ค่อนข้าง เธอก็ชอบนั่งในแบบเอเชีย เพื่อชมท้องฟ้า และเพลิดเพลินในความมหัศจรรย์ของการเกิดใหม่อีกครั้งช้า หมอกเกิดในภูมิประเทศ และช้า เสียงหรือสองรังออกอากาศสดทุกวันเสียงนี้เป็นหนึ่งหรือสอง และในที่สุดเปิดคึกคักเมื่อมากขึ้น และมากขึ้นเรื่อย ๆ รวมในนี้รอยเท้าที่ไพเราะ เสียงอ่อนโยน และความกังวลของผู้หญิงสู่จากคืนมาให้เธอ: "ร่อง Ah มีคุณตื่น""ผม Rong Chen ตอบ เพิ่มขึ้นจากเตียงผู้หญิงสั่งซื้ออย่างรวดเร็ว: "ไป และช่วยรอง Ah กับล้างของเธอทุกวัน"ประตูทำความละอาย และในมาแม่บ้านถืออ่าง หญิงเก่าไปหลังเฉินรองจะช่วยให้เธอหวีผมของเธอผู้หญิงคนนี้มีใบหน้ากลมและคู่ตาเล็ก คุณสมบัติของเธอรอยยิ้มแสดงความเมตตา เธอถือเฉินรองก่อนพูดอย่างระมัดระวัง: "ข้าราชการที่ทำการเตรียม เราสามารถตั้งค่าออกตลอดเวลา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท้องฟ้าเย็นและชัดเจนแขวนสูงเกินหน้าจอผ้าไหม ดาวไม่กี่จุดที่เบาบางความกว้างใหญ่ของตนมองเหงาเหลือเกิน. เฉินร่องมองออกไปจากกระจกสีบรอนซ์และหันจ้องมองเธอไปท้องฟ้ายามค่ำคืน เธอเฝ้าดูมัน unblinkingly สำหรับเวลาก่อนที่พิงหลังและปิดตาของเธอขณะที่เธออย่างเงียบ ๆ รอคอยเวลาที่จะผ่าน. เป็นเวลาหลายวันที่ผ่านมาเธอจะนั่งจนถึงเช้าแต่ละครั้งที่เธอตื่นขึ้นมาจากที่ผ่านมาฝันร้ายของเธอ มันไม่ได้เพราะเธอเป็นรำลึกมิได้เป็นเพราะความเกลียดชังของเธอเป็นแรงเกินไป แต่เธอก็ชอบที่จะนั่งอยู่ตรงนั้นในวิเวกจะดูท้องฟ้าและจะเพลิดเพลินกับความมหัศจรรย์ของการถูกเกิดใหม่อีกครั้ง. ช้าหมอกโผล่ออกมาในภูมิประเทศ และช้า, เสียงหรือสองดังออกมาในอากาศตอนเช้าสด. เสียงนี้เริ่มเป็นหนึ่งหรือสองและในที่สุดก็หันนักเลงเมื่อมากขึ้นและค่อยๆเข้าร่วมในการ. ฝีเท้าฟัง เสียงอ่อนโยนและความกังวลของหญิงวัยกลางคนจากเมื่อคืนที่ผ่านมาหาเธอ: "อาร่อง, คุณตื่นขึ้นมา" "ผม" ร่องเฉินตอบว่าเพิ่มขึ้นจากเตียง. ผู้หญิงคนนั้นอย่างรวดเร็วสั่งซื้อ: "ไปในและช่วยให้ อาร่องกับล้างตอนเช้าเธอ. " ประตูทำสารภาพและแม่บ้านมาถือเป็นลุ่มน้ำ หญิงที่มีอายุมากกว่าไปอยู่เบื้องหลังเฉินร่องเพื่อช่วยให้เธอหวีผมของเธอ. ผู้หญิงคนนี้มีใบหน้ากลมและคู่ของตาเล็ก คุณสมบัติยิ้มของเธอได้แสดงความเมตตา เธอได้รับการยกย่องอย่างรอบคอบก่อนที่เฉินรงค์กล่าวว่า "คนรับใช้ได้ทำให้การเตรียมการ เราสามารถกำหนดออกมาในเวลาใด ๆ . "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ท้องฟ้าเย็นและใส แขวนไว้สูงเกินไหมหน้าจอ ดาวไม่กี่บางจุดของความกว้างใหญ่ มองอย่างโดดเดี่ยวเฉินหยงมองห่างจากกระจกและหันมาจ้องมองเธอกับท้องฟ้ายามค่ำคืน เธอมองมันอย่างไม่กระพริบตา เพื่อเวลาก่อนที่จะพิงหลังและปิดตาของเธอขณะที่เธอเงียบๆ รอเวลาที่จะผ่านหลายวันมานี่ เธอจะนั่งกันจนเช้าเธอตื่นจากอดีตที่น่าหวาดเสียวแต่ละครั้งของเธอ มันไม่ใช่เพราะเธอถูกระลึกถึง หรือเป็นเพราะความเกลียดชังที่เธอแรงเกินไป แต่เธอก็ชอบที่จะนั่งในความเยือกเย็นดูท้องฟ้าและลิ้มลองในสงสัย เหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้งอย่างช้าๆ สายหมอกออกมาในแนวนอน และช้าๆ เสียงสองดังออกมาในอากาศตอนเช้าสดชื่นเสียงนี้เริ่มเป็นหนึ่งหรือสองและในที่สุดกลายเป็นเอะอะเมื่อมากขึ้นเรื่อย ๆเข้าร่วมเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น อ่อนโยนและเป็นห่วงเสียงของหญิงวัยกลางคนจากเมื่อคืนมาเธอ : " อาหยง คุณตื่นแล้ว "" ฉัน " หยงเฉินตอบกลับ ลุกขึ้นมาจากเตียงผู้หญิงอย่างรวดเร็ว สั่ง " เข้าไปช่วยอาหยงกับล้างตอนเช้าเธอ”ประตูได้สารภาพ และมาเป็นแม่บ้านถือกะละมัง หญิงแก่ไปหลังเฉินหยงช่วยเธอหวีผมให้เธอผู้หญิงคนนี้มีใบหน้ากลม และคู่ของตาเล็ก คุณลักษณะที่ยิ้มแย้มของเธอแสดงความเมตตา เธอค่อย ๆ ถือว่าเชนร้องก่อนว่า " ข้าราชการต้องเตรียมตัว เราสามารถตั้งค่าออกในเวลาใด ๆ . "