Over the past 40 years, the thinkin

Over the past 40 years, the thinking about children and medical decision making has evolved. Whereas at one time the decision was made for the child without explanation of the illness or consultation, now there is more likely to be a shared decision-making process in which children have more autonomy as they develop greater cognitive maturity. Preschool children are usually considered too young to make clearly rational decision, so their parents are asked to make decision for them based on the best interests’ standard. When children reach school age, they are usually provided with information about their condition in a manner that they can understand. Although school age children may express a preference and assent to treatment, parents and healthcare providers usually continue to be the primary decision makers since the child is not thought to have the capacity to make an informed decision yet. In contrast to this common belief and practice, a study by Hind et al. found that children as young as 10 years dying from brain tumors could understand the potential treatment options and recognize that their death could be the consequence of their decision. Noted that these children usually based their decision on their relationships with others and the risks that treatment imposed on themselves and others. Once a child enters adolescence, there is less controversy, and the adolescent often has the decision-making capacity of an adult. Recommend that the decision-making capacity of adolescents be examined in the light of their.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กว่า 40 ปีที่ผ่านมา คิดเกี่ยวกับเด็กและการตัดสินใจทางการแพทย์มีพัฒนา ในขณะทีการตัดสินใจทำเด็กไม่มีคำอธิบายของการเจ็บป่วยหรือการให้คำปรึกษา ตอนนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นกระบวนการตัดสินใจร่วมกันที่เด็กมีอิสระจะพัฒนาครบกำหนดรับรู้มากขึ้น เด็ก preschool มักจะพิจารณายังเด็กเกินไปเพื่อตัดสินใจชัดเจนเชือด พ่อจะต้องทำการตัดสินใจตามมาตรฐานของผลประโยชน์ที่สุด เมื่อเด็กนักเรียน พวกเขามักจะมีข้อมูลเกี่ยวกับสภาพของพวกเขาในลักษณะที่สามารถทำความเข้าใจ แม้ว่านักเรียนอาจแสดงความสนใจ และอนุมัติการรักษา ผู้ปกครองและผู้ให้บริการสุขภาพมักจะยังคงเป็นผู้ตัดสินใจหลักเนื่องจากเด็กไม่ได้คิดว่า จะมีความสามารถในการตัดสินใจข้อมูลยังทำให้ ตรงข้ามความเชื่อทั่วไปและแบบฝึกหัดนี้ โดยเดนไฮนด์ et al. การศึกษาพบว่าเด็ก 10 ปีตายจากเนื้องอกสมองเด็กสามารถเข้าใจตัวเลือกการรักษาที่อาจเกิดขึ้น และรับรู้การตายของพวกเขาอาจเป็นผลมาจากการตัดสินใจของพวกเขา ตั้งข้อสังเกตว่า เด็กเหล่านี้มักจะอ้างอิงการตัดสินใจเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับผู้อื่นและความเสี่ยงที่บังคับบำบัดตนเองและผู้อื่น เมื่อเด็กเข้าสู่วัยรุ่น มีถกเถียงน้อยกว่า และวัยรุ่นมักมีความตัดสินใจของผู้ใหญ่ แนะนำที่ตรวจกำลังตัดสินใจของวัยรุ่นใน light ของ ตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ผ่านมา 40 ปีที่ผ่านมาความคิดเกี่ยวกับเด็กและการตัดสินใจทางการแพทย์ที่มีการพัฒนา ขณะที่ครั้งหนึ่งการตัดสินใจที่ถูกสร้างขึ้นมาสำหรับเด็กโดยไม่มีคำอธิบายของการเจ็บป่วยหรือการให้คำปรึกษาตอนนี้มีแนวโน้มที่จะมีการตัดสินใจร่วมกันในการที่เด็กมีอิสระมากขึ้นในขณะที่พวกเขาพัฒนาความรู้ความเข้าใจมากขึ้นครบกําหนด เด็กก่อนวัยเรียนมักจะคิดว่าเด็กเกินไปที่จะทำให้การตัดสินใจที่มีเหตุผลอย่างชัดเจนเพื่อให้ผู้ปกครองของพวกเขาจะถูกถามในการตัดสินใจสำหรับพวกเขาอยู่บนพื้นฐานของมาตรฐานที่ดีที่สุด ' เมื่อเด็กถึงวัยเรียนที่พวกเขามักจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับสภาพของพวกเขาในลักษณะที่พวกเขาสามารถเข้าใจ แม้ว่าเด็กวัยเรียนอาจมีการแสดงความพึงพอใจและยอมรับการรักษาพ่อแม่ผู้ปกครองและผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพมักจะยังคงเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจหลักตั้งแต่เด็กไม่ได้คิดว่าจะมีความสามารถในการตัดสินใจเลย ในทางตรงกันข้ามนี้เชื่อกันและการปฏิบัติหลังการศึกษาโดย et al, พบว่าเด็กเป็นสาวเป็น 10 ปีที่เสียชีวิตจากเนื้องอกในสมองสามารถเข้าใจตัวเลือกการรักษาที่อาจเกิดขึ้นและรับรู้ว่าการตายของพวกเขาอาจจะเป็นผลมาจากการตัดสินใจของพวกเขา ตั้งข้อสังเกตว่าเด็กเหล่านี้มักจะขึ้นอยู่การตัดสินใจของพวกเขาในความสัมพันธ์กับผู้อื่นและความเสี่ยงที่กำหนดไว้ในการรักษาตัวเองและคนอื่น ๆ เมื่อเด็กเข้าสู่วัยรุ่นมีความขัดแย้งน้อยลงและวัยรุ่นมักจะมีความสามารถในการตัดสินใจของผู้ใหญ่ ขอแนะนำให้กำลังการผลิตในการตัดสินใจของวัยรุ่นถูกตรวจสอบในแง่ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตลอด 40 ปี คิดเกี่ยวกับเด็กและทำการตัดสินใจทางการแพทย์มีการพัฒนา แต่ ณ เวลาหนึ่ง การตัดสินใจสำหรับเด็กโดยไม่มีคำอธิบายของการเจ็บป่วยหรือปรึกษาได้ ตอนนี้ก็น่าจะใช้กระบวนการในการตัดสินใจ ซึ่งในเด็กมีอิสระมากขึ้นเช่นที่พวกเขาพัฒนามากกว่าการเป็นผู้ใหญ่เด็กปฐมวัย มักจะถือว่าเด็กเกินกว่าที่จะตัดสินใจได้อย่างชัดเจนมีเหตุผล ดังนั้นพ่อแม่จะถามเพื่อให้เลือกได้ตามความสนใจที่ดีที่สุดของมาตรฐาน เมื่อไปถึงเด็กอายุโรงเรียน พวกเขามักจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับสภาพของพวกเขาในลักษณะที่พวกเขาสามารถเข้าใจ แม้ว่าเด็กวัยเรียนอาจแสดงความชอบ และเห็นด้วยกับการรักษาผู้ปกครองและผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพมักจะยังคงเป็นผู้ตัดสินใจหลักเนื่องจากเด็กไม่คิดว่าจะ มีความสามารถในการตัดสินใจเลย ในทางตรงกันข้ามกับทั่วไปนี้ ความเชื่อและการปฏิบัติการศึกษาโดยหลัง et al .พบว่าเด็กเป็นสาวเป็น 10 ปี ที่เสียชีวิตจากเนื้องอกในสมองจะเข้าใจตัวเลือกการรักษาที่มีศักยภาพ และรับรู้ว่า ความตายอาจเป็นผลจากการตัดสินใจของพวกเขา กล่าวว่า เด็กเหล่านี้มักจะตามการตัดสินใจของพวกเขาในความสัมพันธ์ของพวกเขากับคนอื่น ๆและความเสี่ยงที่การพึ่งพาตนเองและผู้อื่น เมื่อลูกเข้าสู่วัยรุ่นมีการโต้เถียงน้อยลง และวัยรุ่นมักมีความสามารถในการตัดสินใจของผู้ใหญ่ แนะนำว่า ความสามารถในการตัดสินใจของวัยรุ่นที่ถูกตรวจสอบในแง่ของพวกเขา