Although a large proportion (greate

Although a large proportion (greater than three-quarters) of the hospital practicing pharmacists in Qatar have expressed interest in conducting and learning about conducting health-related research, they admitted to lacking previous experience in planning and conducting research. The majority of the pharmacists surveyed also reported no evidence of recent involvement in research activities. Research is needed in order to advance education, practice and decision-making. Often what is needed is local evidence that illustrates the need for a new service or different method of service delivery (Bond, 2006 and Peterson et al., 2009). In general, several studies from around the globe have demonstrated reluctance among pharmacists for participating in practice and health-related research activities (Ellerby et al., 1993, Liddell, 1996, Rosenbloom et al., 2000, Bond, 2006, Saini et al., 2006, Armour et al., 2007 and Peterson et al., 2009). This could partly be explained by the fact that research is not a mandate for hospital pharmacists or a requirement for preregistration training in Qatar and many countries globally. Furthermore, informal postgraduate training programs such as pharmacy residency and fellowship programs are currently not available in Qatar or other Middle Eastern countries. This raises questions about whether the current pharmacy curricula in the countries where the hospital pharmacists graduated adequately prepare graduates to be competent in research and scholarly activities. We were unable to determine the extent of research training in the pharmacy curricula of the Middle East region from a study that extensively reported about pharmacy education and practice in 13 Middle Eastern countries (Kheir et al., 2009). The American College of Clinical Pharmacy and other scholars have highlighted the need for the involvement of pharmacists in clinical and practice-related research and have proposed core competencies and training requirements for pharmacist–researchers (Bond, 2006, Blouin et al., 2007, Smith et al., 2009 and Poloyac et al., 2011).

A recent study aimed at describing the views and attitudes of pharmacists towards pharmacy practice research in Qatar revealed that the pharmacists had positive attitudes towards research, they generally agreed that it was a professional responsibility to be involved in research and that it is important to establish an evidence-base to support practice (Elkassem et al., 2013). In recent years, the professional scope of pharmacy practice has undergone a major transformation globally and research plays an important role in underpinning evidence-based practice. Among other things, the mission of pharmacy degree programs is to prepare graduates to provide optimal pharmaceutical care, advance health care outcomes, and promote research and scholarly activities (College of Pharmacy, 2014 and Knapp et al., 2011). Therefore, pharmacists in hospitals and other settings should strive to improve the quality of existing cognitive services and to develop new ones through research evidence (Davies et al., 1993, Bond, 2006, Armour et al., 2007, Blouin et al., 2007, Peterson et al., 2009, Smith et al., 2009, Knapp et al., 2011 and Poloyac et al., 2011). They should also contribute to other health services research in collaboration with other health care professionals. In some parts of the world, hospital pharmacists, especially those with clinical training and affiliations, are increasingly becoming more involved in collaborative research as part of their career development (Fagan et al., 2006, Smith et al., 2009 and Knapp et al., 2011). This facilitates keeping up to date with, and contributing to, research and developments within the profession.

Despite the fact that the surveyed hospital pharmacists have reported possession of previous research-related training in the form of seminars or workshops, many of them have reported that they have inadequate (fair to poor) abilities in designing and conducting practice-related research. While the current study was unable to determine the content and depth of the training courses undertaken by the pharmacists, the content and intensive nature of such training programs would determine if the pharmacists have gained sufficient exposure to the core competencies required to be successful in research. The methods to train individuals for skills to conduct pharmacy practice as well as clinical and translational research have been extensively discussed in the literature (Blouin et al., 2007, Dowling et al., 2009, Smith et al., 2009, Knapp et al., 2011 and Poloyac et al., 2011). Therefore, this delineates the needs for informal in-service training programs to strengthen research competencies and capacities of hospital-bound pharmacists. Furthermore, the curricula of undergraduate pharmacy schools have an important influence on hospital pharmacists’ capabilities and attitudes towards practice research. Such curricula should provide opportu

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าสัดส่วนขนาดใหญ่ (มากกว่าใน) ของโรงพยาบาลที่ฝึกเภสัชกรในกาตาร์มีแสดงในดำเนินการ และเรียนรู้ระหว่างการทำวิจัยสุขภาพ พวกเขายอมรับการขาดประสบการณ์ในการวางแผน และการดำเนินงานวิจัย ส่วนใหญ่ของเภสัชกรที่ได้รับการสำรวจยังรายงานไม่มีหลักฐานของการมีส่วนร่วมในงานวิจัยล่าสุด การวิจัยจำเป็นต้องมีการก้าวหน้าการศึกษา การฝึก และการตัดสินใจ มักจำเป็นต้องมีหลักฐานท้องถิ่นที่แสดงถึงความต้องการการบริการใหม่หรือแตกต่างกันวิธีการส่งมอบบริการ (พันธบัตร 2006 และปิเตอร์สัน et al. 2009) ทั่วไป การศึกษาต่าง ๆ จากทั่วโลกได้แสดงให้เห็นไม่เต็มใจในหมู่เภสัชกรร่วมปฏิบัติและงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ (Ellerby et al. 1993, Liddell, Rosenbloom et al. 1996, 2000 พันธบัตร 2006, Saini et al. 2006 เกราะ et al. 2007 และปิเตอร์สัน et al. 2009) นี้บางส่วนสามารถอธิบายได้ ด้วยข้อเท็จจริงที่ว่า งานวิจัยไม่มอบอำนาจสำหรับเภสัชกรโรงพยาบาลหรือต้องการฝึก preregistration ในกาตาร์และหลายประเทศทั่วโลก นอกจากนี้ โปรแกรมการฝึกอบรมบัณฑิตที่เป็นเช่นยาเรซิเดนซี่โปรแกรมทุนไม่มีและปัจจุบันในกาตาร์หรือประเทศตะวันออกกลาง นี้ทำให้เกิดคำถามว่าหลักสูตรเภสัชศาสตร์ปัจจุบันในประเทศที่เภสัชกรโรงพยาบาลสำเร็จศึกษาอย่างเพียงพอเตรียมบัณฑิตให้มีความสามารถในการวิจัยและกิจกรรมวิชาการ เราไม่สามารถกำหนดขอบเขตของการวิจัยการฝึกอบรมในหลักสูตรเภสัชศาสตร์ของภูมิภาคตะวันออกกลางจากการศึกษาที่รายงานเกี่ยวกับการศึกษาเภสัชศาสตร์อย่างกว้างขวางและใน 13 ประเทศตะวันออกกลาง (Kheir et al. 2009) อเมริกันวิทยาลัยทางการแพทย์เภสัชกรรมและนักวิชาการอื่น ๆ ได้เน้นความต้องการของเภสัชกรในการวิจัยทางคลินิก และที่เกี่ยวข้อง กับการปฏิบัติ และมีการนำเสนอความสามารถหลักและอบรมสำหรับเภสัชกร – นักวิจัย (พันธบัตร 2006, Blouin et al. 2007, Smith et al. 2009 และ Poloyac et al. 2011)การศึกษาที่มุ่งอธิบายมุมมองและทัศนคติของเภสัชกรต่อการวิจัยการปฏิบัติเภสัชกรรมในกาตาร์เผยว่า เภสัชกรที่มีงานวิจัยทัศนคติบวก พวกเขาโดยทั่วไปยอมรับว่า มันเป็นความรับผิดชอบอาชีพการมีส่วนร่วมในการวิจัย และให้ ความสำคัญในการสร้างหลักฐาน-ฐานเพื่อสนับสนุนการปฏิบัติ (Elkassem et al. 2013) ในปีล่าสุด ขอบเขตวิชาชีพเภสัชกรรมปฏิบัติได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทั่วโลก และการวิจัยมีบทบาทสำคัญในชื่อปฏิบัติตามหลักฐาน ในหมู่สิ่งอื่น ๆ คณะเภสัชศาสตร์ปริญญาคือการ เตรียมบัณฑิตให้การดูแลยาที่เหมาะสม ดูแลสุขภาพผลล่วงหน้า และส่งเสริมงานวิจัยและกิจกรรมวิชาการ (วิทยาลัยเภสัชกรรม 2014 และ Knapp et al. 2011) ดังนั้น เภสัชกรในโรงพยาบาลและการตั้งค่าอื่น ๆ ควรมุ่งมั่นที่ จะพัฒนาคุณภาพของการบริการองค์ความรู้ที่มีอยู่ และพัฒนาใหม่ผ่านหลักฐานวิจัย (เดวีส์ et al. 1993 พันธบัตร 2006 เกราะ et al. 2007, Blouin et al. 2007 ปิเตอร์สัน et al. 2009, Smith et al. 2009, Knapp et al. 2011 และ Poloyac et al. 2011) นอกจากนี้พวกเขาควรทำการวิจัยอื่น ๆ บริการสุขภาพร่วมกับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพอื่น ๆ ในบางส่วนของโลก เภสัชกรโรงพยาบาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการฝึกอบรมทางคลินิกและบริษัทในเครือ มีมากขึ้นเรื่อย ๆ เพิ่มเติมส่วนในการวิจัยร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาอาชีพ (Fagan et al. 2006, Smith et al. 2009 และ Knapp et al. 2011) ช่วยให้รักษาถึงวัน ด้วย และการสนับสนุน วิจัย และพัฒนาในอาชีพDespite the fact that the surveyed hospital pharmacists have reported possession of previous research-related training in the form of seminars or workshops, many of them have reported that they have inadequate (fair to poor) abilities in designing and conducting practice-related research. While the current study was unable to determine the content and depth of the training courses undertaken by the pharmacists, the content and intensive nature of such training programs would determine if the pharmacists have gained sufficient exposure to the core competencies required to be successful in research. The methods to train individuals for skills to conduct pharmacy practice as well as clinical and translational research have been extensively discussed in the literature (Blouin et al., 2007, Dowling et al., 2009, Smith et al., 2009, Knapp et al., 2011 and Poloyac et al., 2011). Therefore, this delineates the needs for informal in-service training programs to strengthen research competencies and capacities of hospital-bound pharmacists. Furthermore, the curricula of undergraduate pharmacy schools have an important influence on hospital pharmacists’ capabilities and attitudes towards practice research. Such curricula should provide opportu

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าส่วนใหญ่ (มากกว่าสามในสี่) ของโรงพยาบาลการฝึกเภสัชกรในกาตาร์ได้แสดงความสนใจในการดำเนินการและการเรียนรู้เกี่ยวกับการทำวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพที่พวกเขาเข้ารับการรักษาที่ขาดประสบการณ์ในการวางแผนและการดำเนินการวิจัย ส่วนใหญ่ของเภสัชกรที่สำรวจยังมีรายงานหลักฐานของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ผ่านมาไม่มีการวิจัย การวิจัยเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะก้าวไปศึกษาการปฏิบัติและการตัดสินใจ บ่อยครั้งสิ่งที่จำเป็นหลักฐานในท้องถิ่นที่แสดงให้เห็นความจำเป็นในการบริการใหม่หรือวิธีการที่แตกต่างกันของการส่งมอบบริการ (บอนด์ปี 2006 และปีเตอร์สัน et al., 2009) โดยทั่วไปการศึกษาหลายแห่งจากทั่วโลกได้แสดงให้เห็นความไม่เต็มใจในหมู่เภสัชกรมีส่วนร่วมในการปฏิบัติและกิจกรรมการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ (Ellerby et al., 1993 Liddell 1996 Rosenbloom et al., 2000 บอนด์ 2006 Saini et al, ., 2006, เกราะ et al., 2007 และปีเตอร์สัน et al., 2009) ทั้งนี้ส่วนหนึ่งอาจจะอธิบายได้ด้วยความจริงที่ว่าการวิจัยไม่ได้เป็นคำสั่งสำหรับเภสัชกรโรงพยาบาลหรือความต้องการสำหรับการฝึกอบรม preregistration ในกาตาร์และอีกหลายประเทศทั่วโลก นอกจากนี้โปรแกรมการฝึกอบรมระดับปริญญาโททางการเช่นที่อยู่อาศัยร้านขายยาและโปรแกรมการคบหาอยู่ในขณะนี้ไม่สามารถใช้ได้ในกาตาร์หรือประเทศอื่น ๆ ในตะวันออกกลาง นี้ก่อให้เกิดคำถามเกี่ยวกับว่าหลักสูตรร้านขายยาในปัจจุบันในประเทศที่เภสัชกรโรงพยาบาลจบการศึกษาอย่างเพียงพอเตรียมผู้สำเร็จการศึกษาที่จะมีอำนาจในการวิจัยและกิจกรรมทางวิชาการ เราไม่สามารถที่จะกำหนดขอบเขตของการฝึกอบรมหลักสูตรการวิจัยในร้านขายยาของภูมิภาคตะวันออกกลางจากการศึกษาที่กว้างขวางรายงานเกี่ยวกับการศึกษาและการปฏิบัติที่ร้านขายยาใน 13 ประเทศตะวันออกกลาง (Kheir et al., 2009) วิทยาลัยอเมริกันของร้านขายยาคลินิกและนักวิชาการอื่น ๆ ได้เน้นความจำเป็นในการมีส่วนร่วมของเภสัชกรในการวิจัยทางคลินิกและการที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติและได้เสนอความสามารถหลักและความต้องการการฝึกอบรมสำหรับนักวิจัยเภสัชกร (บอนด์ 2006 Blouin et al., 2007 สมิ ธ et al., 2009 และ Poloyac et al., 2011). การศึกษาล่าสุดที่มุ่งเป้าไปที่การอธิบายมุมมองและทัศนคติของเภสัชกรที่มีต่อการวิจัยการปฏิบัติร้านขายยาในกาตาร์เปิดเผยว่าเภสัชกรมีทัศนคติที่ดีต่องานวิจัยที่พวกเขาโดยทั่วไปเห็นว่ามันเป็นมืออาชีพ ความรับผิดชอบในการมีส่วนร่วมในการวิจัยและว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะสร้างฐานหลักฐานเพื่อสนับสนุนการปฏิบัติ (Elkassem et al., 2013) ในปีที่ผ่านขอบเขตของการปฏิบัติมืออาชีพร้านขายยามีระดับการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทั่วโลกและการวิจัยที่มีบทบาทสำคัญในการปฏิบัติตามหลักฐานหนุน เหนือสิ่งอื่นใดภารกิจของหลักสูตรปริญญาร้านขายยาเป็นผู้สำเร็จการศึกษาเพื่อเตรียมความพร้อมที่จะให้การบริบาลทางเภสัชกรรมที่ดีที่สุดความก้าวหน้าของผลการดูแลสุขภาพและส่งเสริมกิจกรรมการวิจัยและวิชาการ (วิทยาลัยเภสัชศาสตร์ปี 2014 และแนป et al., 2011) ดังนั้นเภสัชกรในโรงพยาบาลและการตั้งค่าอื่น ๆ ควรมุ่งมั่นที่จะปรับปรุงคุณภาพของบริการองค์ความรู้ที่มีอยู่และการพัฒนาใหม่ผ่านหลักฐานการวิจัย (เดวีส์ et al., 1993 บอนด์ 2006 เกราะ et al., 2007 Blouin et al., ปี 2007 ปีเตอร์สัน et al., 2009 สมิ ธ et al., 2009, แนป et al., 2011 และ Poloyac et al., 2011) นอกจากนี้ยังควรมีส่วนร่วมในการให้บริการด้านสุขภาพอื่น ๆ การวิจัยร่วมกับผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพอื่น ๆ ในบางส่วนของโลก, เภสัชกรโรงพยาบาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีการฝึกอบรมทางคลินิกและความผูกพันจะเพิ่มขึ้นเป็นส่วนร่วมมากขึ้นในการวิจัยการทำงานร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของการพัฒนาอาชีพของพวกเขา (Fagan et al., 2006 สมิ ธ et al., 2009 และแนปเอตอัล . 2011) นี้อำนวยความสะดวกในการรักษาถึงวันที่มีและเอื้อต่อการวิจัยและพัฒนาที่อยู่ในอาชีพ. แม้จะมีความจริงที่ว่าเภสัชกรโรงพยาบาลที่สำรวจได้มีการรายงานความครอบครองของการฝึกอบรมการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการก่อนหน้านี้ในรูปแบบของการสัมมนาหรือการประชุมเชิงปฏิบัติการมากของพวกเขาได้รายงานว่า พวกเขามีไม่เพียงพอ (ยุติธรรมแก่คนยากจน) ความสามารถในการออกแบบและการดำเนินการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการปฏิบัติ ในขณะที่การศึกษาในปัจจุบันไม่สามารถที่จะตรวจสอบเนื้อหาและความลึกของหลักสูตรการฝึกอบรมที่ดำเนินการโดยเภสัชกรเนื้อหาและธรรมชาติที่เข้มข้นของโปรแกรมการฝึกอบรมดังกล่าวจะตรวจสอบว่ามีเภสัชกรได้รับการเปิดเผยเพียงพอที่จะสามารถหลักที่จำเป็นในการจะประสบความสำเร็จในการวิจัย วิธีการในการฝึกอบรมบุคคลที่มีทักษะในการดำเนินการปฏิบัติที่ร้านขายยาเช่นเดียวกับการวิจัยทางคลินิกและการแปลที่ได้รับการกล่าวถึงอย่างกว้างขวางในวรรณคดี (Blouin et al., 2007 ดาวลิ่ง et al., 2009 สมิ ธ et al., 2009, แนปเอตอัล . ปี 2011 และ Poloyac et al., 2011) ดังนั้นนี้ให้สัตยาบันความต้องการทางการสำหรับโปรแกรมการฝึกอบรมในการให้บริการเพื่อเสริมสร้างขีดความสามารถด้านการวิจัยและขีดความสามารถของเภสัชกรโรงพยาบาลที่ถูกผูกไว้ นอกจากนี้หลักสูตรของโรงเรียนร้านขายยาในระดับปริญญาตรีมีอิทธิพลสำคัญในความสามารถของเภสัชกรโรงพยาบาลและทัศนคติต่อการปฏิบัติงานวิจัย หลักสูตรดังกล่าวควรให้ opportu