Granulation is a jewellery manufact

Granulation is a jewellery manufacturing technique whereby a surface is covered in spherules or granules of precious metal. The technique is thought to have its origins in Sumer about 5,000 years ago. In the first millennium B.C. the technique was used by Etruscans living in present-day Italy. Greek craftsmen also employed the technique, but it was the work coming from Etruria which became famous, in part due to the mysteries surrounding the process. [1]

There are three basic techniques that may be used to attach granules to a metal surface: hard soldering, fusing and colloidal soldering. The metals used in granulation are usually gold and/or silver alloys of high purity - alloys below 18 kt. gold and sterling silver being unsuitable. With each technique the process begins with the making of the granules themselves. The granules are usually made from the same material as the base to which they will be affixed. Very narrow fringes may be cut along the edge of a thin sheet of metal, a further cut producing small squares or rectangles of metal. After being melted into globules, these may be sorted into various sizes by the use of appropriate meshes. Another option is to use thin wire coiled around a mandrel, the coil then being cut into small rings - this creates even-sized granules when melted.

Hard soldering metal items together exploits the capillary action of solder with a lower melting point flowing between the items to be bonded. Soldering is routinely used by bench jewellers and is an ancient technique, but is applied with great difficulty to small metal grains. Extremely small pieces of solder are positioned close to the point of contact between the granule and the metal, and then heated to melting point. The necessity of repeating this process many hundreds of times renders the technique impractical and expensive, complicated by the possibility of dislodging granules already attached. An improvement to this method is filing the solder to powder size and mixing it with the flux. The work area is painted with tragacanth and the granules are bedded on this using a fine brush. Having dried, the work is sprinkled with the flux-solder powder and heated to melting point. Surplus solder will lodge in the gaps between the granules, an effect which cannot be avoided.

Fusing joins metals composed of the same alloy by the use of heat alone. A sheet of metal of thickness near the diameter of the granules ensures an even heat distribution. The granules are positioned using a diluted flux and fine brush, after which the sheet is fired in a reducing oven. At melting temperature the granules and sheet metal fuse, leaving no flux or solder. This technique was used by the Etruscans in the first millennium B.C. Modern techniques achieve fusing by using electric current and the process is known as fusion welding. The electric current passes through each granule, generating sufficient heat to weld the granules to the base. This method may be used on finished items, even those with set stones.

Colloidal or eutectic soldering was used by the Etruscans, and employs a colloidal mixture of tragacanth gum and copper salts. The mixture lowers the melting points of both granules and base, and causes the copper to diffuse into both at the point of contact, creating a strong metallic bond. The colloidal solder is painted onto the surface of the base, and the granules arranged on the wet solder using a fine brush, after which the piece is left to dry. It is then fired in a reducing kiln causing the tragacanth to burn off and release the copper salt. At the eutectic temperature (890 °C) the copper diffuses into the granules and base, joining them together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แกรนูลเป็นเครื่องประดับที่ผลิตโดยครอบคลุมพื้นผิว spherules หรือเม็ดโลหะ เทคนิคเป็นความคิดที่มีกำเนิดในสุประมาณ 5000 ปีที่ผ่านมา ในมิลเลนเนียมแรกบี เทคนิคถูกใช้ โดย Etruscans ที่อยู่ในเหตุการณ์ หลังกรีกโบราณยังจ้างเทคนิค แต่ก็มาจากจักรอิทรูเรียซึ่งกลายเป็นมีชื่อเสียง บางส่วนจากความลึกลับรอบการ ทำงาน [1]มีเทคนิคพื้นฐานสามที่อาจใช้เม็ดกับพื้นผิวโลหะ: บัดกรียาก ยี และ colloidal บัดกรี โลหะที่ใช้ในแกรนูลมักทอง หรือเงินโลหะผสมของความบริสุทธิ์สูง - โลหะด้านล่าง 18 kt. ทองและเงินไม่เหมาะสม ด้วยเทคนิคแต่ละ กระบวนการเริ่มต้น ด้วยการทำเม็ดเอง เม็ดโดยทั่วไปมักจะทำจากวัสดุเดียวกันเป็นฐานที่พวกเขาจะติด แคบมากอยู่อาจถูกตัดตามแนวขอบของแผ่นบาง ๆ ของโลหะ การตัดต่อที่ผลิตขนาดเล็กสี่เหลี่ยมหรือสี่เหลี่ยมของโลหะ หลังจากถูกหลอมเป็น globules เหล่านี้อาจจัดแบ่งเป็นขนาดต่าง ๆ โดยใช้ตาข่ายที่เหมาะสม อีกทางเลือกหนึ่งคือการ ใช้ลวดบางตัวนั้นขดรอบ mandrel ขดลวดมาพัน แล้วถูกตัดเป็นวงแหวนขนาดเล็ก - นี้สร้างเม็ดแม้ขนาดเมื่อหลอมหนักบัดกรีโลหะสินค้าร่วมกันนำแรงยกของประสานกับจุดหลอมเหลวต่ำที่ไหลระหว่างสินค้าจะถูกผูกมัด บัดกรีใช้ม้า jewellers เป็นประจำ และเป็นการเทคนิคโบราณ ได้ใช้อีหลุกขลุกขลักธัญพืชโลหะขนาดเล็ก ชิ้นส่วนขนาดเล็กของประสานตำแหน่งใกล้จุดติดต่อระหว่างเม็ดและโลหะ และอุณหภูมิจุดหลอมเหลวแล้ว การทำซ้ำกระบวนการนี้ร้อยครั้งทำเทคนิคมาก และมีราคาแพง ความซับซ้อน โดยสามารถ dislodging เม็ดแล้วแนบ การปรับปรุงวิธีนี้ยื่นประสานขนาดผง และผสมกับการไหล พื้นที่ทำงานทาสีกับ tragacanth และเม็ดมี(ผู้ใหญ่คน)นี้ใช้แปรงดี มีแห้ง งานโรยผงฟลักซ์ประสาน และอุณหภูมิจุดหลอมเหลว ประสานส่วนเกินจะลอดจ์ในช่องว่างระหว่างเม็ด ลักษณะพิเศษที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงเชิญรวมโลหะประกอบด้วยโลหะผสมเดียวกัน โดยใช้ความร้อนเพียงอย่างเดียวกัน แผ่นโลหะหนาใกล้เส้นผ่าศูนย์กลางของเม็ดเราช่วยให้การกระจายความร้อนได้ เม็ดถูกวางโดยใช้ไหลแตกออกและแปรงที่ดี หลังจากแผ่นเป็นเชื้อเพลิงในเตาลดลง ที่ละลายอุณหภูมิ เม็ดและแผ่นโลหะ ฟิวส์ไม่ไหลออก หรือประสาน เทคนิคนี้ถูกใช้ โดย Etruscans ในมิลเลนเนียมแรกบี เทคโนโลยีสมัยใหม่ได้ด้วย โดยใช้กระแสไฟฟ้า และกระบวนการเรียกว่าการเชื่อมหลอมเหลว กระแสไฟฟ้าผ่านแต่ละเม็ด สร้างความร้อนเพียงพอประสานเม็ดฐาน วิธีการนี้อาจใช้ในสินค้าสำเร็จรูป แม้ผู้ที่ มีหินตั้งColloidal หรือ eutectic บัดกรี Etruscans ถูกใช้ และใช้ส่วนผสม colloidal tragacanth เหงือกและเกลือทองแดง ส่วนผสมช่วยลดจุดหลอมเหลวของเม็ดและฐาน และทองแดงเพื่อกระจายเป็นทั้งณขณะที่มีผู้ติดต่อ การสร้างพันธะโลหะแข็งแรงทำให้ ทาสี colloidal ประสานไปยังพื้นผิวของฐาน และเม็ดจัดเรียงบนเปียกบัดกรีโดยใช้แปรงที่ดี ที่เหลือชิ้นแห้ง แล้วมันเป็นเชื้อเพลิงในเตาเผาลดลงที่เกิด tragacanth เพื่อเขียนปิด และปล่อยเกลือทองแดง ที่อุณหภูมิ eutectic (890 ° C) ทองแดง diffuses เม็ดและฐาน ร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม็ดเป็นเทคนิคการผลิตเครื่องเพชรพลอยโดยพื้นผิวที่จะครอบคลุมใน spherules หรือเม็ดของโลหะมีค่า เทคนิคนี้เป็นความคิดที่มีต้นกำเนิดในสุเมเรียนประมาณ 5,000 ปีที่ผ่านมา ในสหัสวรรษแรกก่อนคริสต์ศักราชเทคนิคที่ใช้โดยอิทรุสที่อาศัยอยู่ในปัจจุบันอิตาลี ช่างฝีมือชาวกรีกยังมีงานทำเทคนิค แต่มันเป็นงานที่มาจากปรโลกซึ่งกลายเป็นที่มีชื่อเสียงในส่วนหนึ่งเนื่องจากความลึกลับที่อยู่รอบกระบวนการ [1] มีสามเทคนิคพื้นฐานที่อาจถูกใช้เพื่อแนบกับพื้นผิวเม็ดโลหะคือบัดกรียากหลอมรวมและบัดกรีคอลลอยด์ โลหะที่ใช้ในการแกรนูลมักจะมีสีทองและ / หรือโลหะผสมเงินบริสุทธิ์สูง - ผสมต่ำกว่า 18 kt ทองและเงินปอนด์สเตอร์ลิงเป็นที่ไม่เหมาะสม ด้วยเทคนิคแต่ละขั้นตอนการเริ่มต้นด้วยการทำแกรนูลของตัวเอง เม็ดมักจะทำจากวัสดุเดียวกับที่เป็นฐานที่พวกเขาจะได้รับการติด ขอบแคบมากอาจจะถูกตัดตามขอบของแผ่นบางของโลหะ, ตัดต่อผลิตสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ หรือรูปสี่เหลี่ยมที่ทำจากโลหะ หลังจากที่ถูกละลายลงไปในข้นเหล่านี้อาจจะแยกเป็นขนาดต่างๆโดยการใช้ตาข่ายที่เหมาะสม อีกตัวเลือกหนึ่งคือการใช้ลวดเส้นเล็กขดรอบแมนเดรเป็นขดลวดแล้วถูกตัดเป็นวงเล็ก ๆ - นี้สร้างเม็ดแม้ขนาดเมื่อละลาย. ฮาร์ดรายการโลหะบัดกรีด้วยกันใช้ประโยชน์จากการกระทำของเส้นเลือดฝอยประสานกับจุดหลอมเหลวต่ำไหลระหว่างรายการที่ ที่จะถูกผูกมัด บัดกรีถูกนำมาใช้เป็นประจำโดยอัญมณีม้านั่งและเป็นเทคนิคโบราณ แต่ถูกนำไปใช้ด้วยความยากลำบากที่จะธัญพืชโลหะขนาดเล็ก ชิ้นเล็กมากในการประสานอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้กับจุดของการติดต่อระหว่างเม็ดและโลหะและความร้อนจากนั้นไปที่จุดหลอมละลาย ความจำเป็นของการทำซ้ำขั้นตอนนี้หลายร้อยครั้งที่วาทกรรมเทคนิคทำไม่ได้และมีราคาแพงซับซ้อนโดยความเป็นไปได้ของเม็ดหลุดที่แนบมาแล้ว การปรับปรุงวิธีการนี้จะยื่นประสานกับขนาดและผงผสมกับฟลักซ์ พื้นที่ทำงานที่ถูกวาดด้วย tragacanth และแกรนูลที่มีเตียงเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยใช้แปรงที่ดี ต้องแห้งทำงานจะโรยด้วยผงฟลักซ์-ประสานและให้ความร้อนไปยังจุดหลอมละลาย ประสานส่วนเกินจะยื่นในช่องว่างระหว่างเม็ดที่ส่งผลกระทบที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้. Fusing ร่วมประกอบด้วยโลหะโลหะผสมเดียวกันโดยการใช้ความร้อนเพียงอย่างเดียว แผ่นโลหะที่มีความหนาใกล้เส้นผ่าศูนย์กลางของเม็ดมั่นใจการกระจายความร้อนแม้กระทั่ง เม็ดอยู่ในตำแหน่งที่ใช้ฟลักซ์ปรับลดและแปรงที่ดีหลังจากที่แผ่นเป็นเชื้อเพลิงในเตาอบลด ที่ละลายอุณหภูมิเม็ดและแผ่นชนวนโลหะออกจากไม่มีฟลักซ์หรือประสาน เทคนิคนี้ถูกใช้โดยอิทรุสในสหัสวรรษแรกก่อนคริสต์ศักราชเทคนิคสมัยใหม่บรรลุหลอมรวมโดยใช้กระแสไฟฟ้าและกระบวนการที่เรียกว่าการเชื่อมฟิวชั่น ผ่านกระแสไฟฟ้าผ่านเม็ดแต่ละสร้างความร้อนเพียงพอที่จะเชื่อมเม็ดที่ฐาน วิธีนี้อาจจะใช้ในรายการเสร็จแล้วแม้ผู้ที่มีนิ่วในชุด. Colloidal หรือบัดกรียูเทคติกโดยใช้อิทรุสและมีพนักงานที่มีส่วนผสมของคอลลอยด์เหงือก tragacanth และเกลือทองแดง ส่วนผสมที่ช่วยลดจุดหลอมเหลวของเม็ดและฐานและทำให้เกิดทองแดงเพื่อกระจายเข้าไปทั้งในจุดของการติดต่อ, การสร้างพันธะโลหะที่แข็งแกร่ง ประสานคอลลอยด์ทาสีลงบนพื้นผิวของฐานและเม็ดจัดบนประสานเปียกใช้แปรงที่ดีหลังจากที่ชิ้นส่วนที่เหลือให้แห้ง มันถูกยิงแล้วในเตาเผาที่ก่อให้เกิดการลด tragacanth ที่จะเผาไหม้ออกและปล่อยเกลือทองแดง ที่อุณหภูมิยูเทคติก (890 ° C) ทองแดงกระจายเข้าไปในเม็ดและฐานร่วมงานกับพวกเขาร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ใช้ในการผลิตอัญมณีซึ่งเป็นเทคนิคพื้นผิวที่ครอบคลุมใน spherules หรือเม็ดของโลหะมีค่า เทคนิคที่เป็นความคิดที่จะมีต้นกำเนิดในฤดูร้อน ประมาณ 5 , 000 ปีมาแล้ว ในสหัสวรรษแรกก่อนคริสต์ศักราช เทคนิคที่ใช้ โดยภาษาอิทรูเรียโบราณที่อาศัยอยู่ในปัจจุบันอิตาลี ช่างฝีมือชาวกรีกที่ใช้เทคนิคแต่เป็นการทำงานที่มาจากปรโลก ซึ่งมีชื่อเสียง ในส่วนหนึ่งเนื่องจากความลึกลับรอบกระบวนการ [ 1 ]

มี 3 เทคนิคพื้นฐานที่อาจถูกใช้เพื่อแนบกับพื้นผิวโลหะเม็ดหนักรวม colloidal บัดกรีและการบัดกรี โลหะที่ใช้ในขนาดปกติ และ / หรือ เงินทองโลหะความบริสุทธิ์สูง - อัลลอยด้านล่าง 18 KT .ทองและสีเงินที่ไม่เหมาะสม กับแต่ละเทคนิคกระบวนการเริ่มต้นด้วยการสร้างเม็ดเอง เม็ดจะมักจะทำจากวัสดุเดียวกันเป็นฐานเพื่อที่พวกเขาจะติดอยู่ . ที่แคบมาก ขอบจะตัดตามขอบของแผ่นบางของโลหะ , ตัดสี่เหลี่ยมหรือสี่เหลี่ยม ผลิตจากโลหะ หลังจากถูกหลอมเป็นเม็ด ,เหล่านี้จะถูกจัดเรียงลงในขนาดต่างๆ โดยการใช้ตาข่ายที่เหมาะสม อีกตัวเลือกหนึ่งคือการใช้บางลวดขดรอบด้ามสำหรับจับ ขดลวดจะถูกตัดลงในแหวน - ขนาดเล็กนี้สร้างแม้ขนาดเม็ดเมื่อละลาย

ยากบัดกรีโลหะรายการด้วยกันใช้ประโยชน์จากแรงยกตัวของประสานกับลดจุดหลอมเหลวไหลระหว่างรายการที่จะถูกผูกมัดบัดกรีที่ถูกใช้โดยอัญมณี ม้านั่ง และเป็นเทคนิคโบราณ แต่ใช้ด้วยความยากลำบากเพื่อเม็ดโลหะขนาดเล็ก แสนชิ้นเล็กของประสาน ตั้งอยู่ใกล้จุดของการติดต่อระหว่างเม็ดและโลหะแล้ว ร้อนถึงจุดหลอมเหลว ความจำเป็น ทำซ้ำกระบวนการนี้หลายร้อยเท่า ทำให้เทคนิคที่สามารถใช้การได้ และราคาแพงซับซ้อนโดยความเป็นไปได้ของเม็ดแล้วหลุดติดมาด้วย การปรับปรุงวิธีการนี้คือการประสานกับขนาดของผงและผสมกับฟลักซ์ พื้นที่ทำงานทาสีกับโหนกคิ้วและเม็ดขนาดนี้ใช้แปรงที่ดี ต้องแห้ง งานจะโรยด้วยผงฟลักซ์บัดกรี และร้อนถึงจุดหลอมเหลวประสานส่วนเกินจะพักในช่องว่างระหว่างเม็ดผลที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

รวมร่วมโลหะประกอบด้วยโลหะผสมเดียวกันโดยการใช้ความร้อนเพียงอย่างเดียว แผ่นโลหะหนาใกล้เส้นผ่าศูนย์กลางของเม็ดช่วยให้มีการกระจายความร้อนได้ เม็ดจะวางการเจือจางของฟลักซ์และปรับแปรงหลังจากที่แผ่นเป็นเชื้อเพลิงในการลดเตาอบที่ละลายและอุณหภูมิเม็ดชนวนแผ่นโลหะ ไม่ไหล หรือประสาน เทคนิคนี้ถูกใช้โดยภาษาอิทรูเรียโบราณในสหัสวรรษแรกก่อนคริสต์ศักราช เทคนิคที่ทันสมัยให้ฟิวส์ โดยใช้กระแสไฟฟ้าและกระบวนการที่เรียกว่าฟิวชั่นเชื่อม กระแสไฟฟ้าผ่านแต่ละเม็ด สร้างความร้อนเพียงพอที่จะเชื่อมเม็ดกับฐานวิธีนี้อาจจะใช้ในรายการเสร็จ แม้มีชุดหิน

คอลลอยด์หรือเทคติคบัดกรีถูกใช้โดยภาษาอิทรูเรียโบราณ และใช้ส่วนผสมของคอลลอยด์กัมทรากาแคนท์ และเกลือทองแดง ส่วนผสมลดจุดหลอมเหลวของทั้งสองเม็ด และฐาน ทำให้ทองแดงกระจายในที่จุดของการติดต่อ , การสร้างแข็งแรงเมทัลบอนด์ประสานคอลลอยด์จะวาดลงบนพื้นผิวของฐาน และแกรนูลเปียกจัดที่บัดกรีโดยใช้แปรงดี หลังจากที่ชิ้นส่วนที่เหลืออยู่ให้แห้ง มันก็ยิงในเตาเผาทำให้ลดโหนกคิ้วเพื่อเผาผลาญและปล่อยทองแดง เกลือ อุณหภูมิที่เทคติค ( 882 ° C ) ทองแดงกระจายเป็นเม็ดและฐานเข้าด้วยกัน