I say Sufficiency economy the meani

I say Sufficiency economy the meaning is what are appropriate as its own Is made from 200-300 baht revenue into two thousand to three thousand baht People like to take my word Just to say sloppy Sufficiency economy is a Self-Sufficiency, it is not the meaning, not the way I think. I think that is a Self-Sufficiency of Economy such as If he wants to watch tv, they should give him a look, not limit, buy tv show. He would like to see for fun In the village in the distance, I go. He has a tv show, but using the battery. He has no electricity He has lavish TV In comparison, people don't have the money to put a suit and Still wearing necktie Latest , This is too ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันพูดเศรษฐกิจพอเพียงความหมายเหมาะสมเป็นของตนเองคือทำจากรายได้ 200-300 บาท เป็นคนชอบใช้คำของฉันเพียงแค่จะบอกว่า เลอะเทอะเศรษฐกิจพอเพียงคือ การพึ่งตัวเองสองพันถึงสามพันบาท มันไม่ความหมาย วิธีการใช้งานผมคิดว่า ไม่ ผมคิดว่า เป็นที่พึ่งตัวเองเศรษฐกิจเช่นถ้าเขาต้องการดูทีวี พวกเขาควรให้เขาดูไม่จำกัด ซื้อรายการทีวี เขาต้องการดูเพื่อสนุกสนานในหมู่บ้านในระยะทาง ไป เขามีทีวีดู แต่การใช้งานแบตเตอรี่ เขามีไม่ใช้ไฟฟ้าเขามีเปรียบเทียบทีวีในฟุ่มเฟือย คนไม่มีเงินที่จะใส่สูท และยังคง สวมเนคไทล่าสุด นี่คือเกินไป...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมบอกว่าเศรษฐกิจพอเพียงความหมายคือสิ่งที่มีความเหมาะสมเป็นของตัวเองที่ทำจากรายได้ 200-300 บาทเข้า 2,000-3,000 บาทคนชอบที่จะใช้คำของฉันเพียงเพื่อบอกว่าเศรษฐกิจพอเพียงเลอะเทอะเป็นพึ่งตัวเองมันไม่ได้เป็น ความหมายไม่ใช่วิธีที่ผมคิดว่า ผมคิดว่าเป็นตัวเองพอเพียงเศรษฐกิจเช่นถ้าเขาต้องการที่จะดูทีวีพวกเขาควรจะให้เขาดูไม่ จำกัด การซื้อรายการโทรทัศน์ เขาต้องการจะดูเพื่อความสนุกสนานในหมู่บ้านในระยะทางที่ผมไป เขามีรายการทีวี แต่การใช้แบตเตอรี่ เขามีไฟฟ้าเขามีทีวีฟุ่มเฟือยในการเปรียบเทียบไม่มีคนไม่ได้มีเงินที่จะใส่สูทและยังคงสวมเนคไทล่าสุดนี้เป็นเกินไป ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพูดเศรษฐกิจพอเพียง ความหมายเป็นสิ่งที่เหมาะสมเป็นของตัวเองคือทำจากรายได้ 200-300 บาท เป็นสองหมื่นสามพันบาท คนชอบใช้คำของฉันเพียงแค่จะบอกว่าเศรษฐกิจพอเพียงเลอะเทอะเป็นตนเองพอเพียง ไม่ใช่ความหมาย ไม่ใช่แบบที่ฉันคิด ฉันคิดว่าตนเองคือความพอเพียงของเศรษฐกิจ เช่น ถ้าเขาอยากดูทีวีก็ควรให้เขาดู ไม่จํากัด , ซื้อทีวีโชว์ เขาต้องการจะดูเพื่อความสนุกสนานในหมู่บ้านใน ระยะทางที่ไป เขามีโทรทัศน์ แต่ใช้แบตเตอรี่ เขาไม่มีไฟฟ้าเขาฟุ่มเฟือย ทีวีในการเปรียบเทียบ คนไม่มีเงินจะใส่สูทและยังใส่เนคไท ล่าสุดนี่มัน . . . . . . .