Within the gorge, a large number of

Within the gorge, a large number of amethyst beasts were surrounding the shores of the lake, and the juvenile amethyst beast was standing atop the head of the amethyst behemoth, staring at the lake.

One amethyst beast after another left the waters of the lake and returned to the shore, all of them hanging their heads.

“All of you are idiots. You can’t even find a few people who fled in there.” The juvenile beast was furious.

Not a single amethyst beast dared to make a sound.

The juvenile beast considered things. “We’ve wasted a great deal of time by the lake already. The Fog Wave day is about to come to an end. We can’t keep wasting time like this.” The juvenile amethyst beast immediately let out a loud shout. “Kiddos, let’s go. We’re leaving this place. Let’s keep killing humans.”

“Roaaaaar!” Instantly, countless amethyst beasts let out excited roars.

They wanted to kill as well. After all, countless years would pass before a Fog Wave, and only on such days were they permitted to come out. Their time on this day was very valuable. If they wasted it all here, they would feel that it hadn’t been worth it.

Roaring, the countless amethyst beasts followed the juvenile amethyst beast away.

“Hmph. Hmph. I’ve memorized those people. I hope you are still alive when the next Fog Wave comes. At that time, I’ll definitely take good care of you.” The clear eyes of the juvenile amethyst beast had a hint of craftiness flash through them.

While continuing on their path of carnage, the many amethyst beasts spread throughout the area. Many humans were caught and killed. Many Deities had been brought in by the Fog Wave, numbering over a hundred million, but they were slaughtered to the point where less than one in ten survived. The survivors, even including those who had originally already been present within the Amethyst Mountains, numbered less than ten million.

After the Blood Sun went down and the Violet Moon rose, the day of the Fog Wave ended.

But of course, because the Amethyst Mountains were perpetually shrouded by that white fog, nobody could see the Blood Sun or the Violet Moon.

However, the Amethyst Mountains operated as if by clockwork. The number of amethysts being blasted out by those 108 Demonic Amethyst Lairs dropped down, returning to their normal state. The forces of the eighteen great clans outside the Amethyst Mountains came to a halt, while feeling excited for the number of amethysts they had procured.

Within the Amethyst Mountains, those amethyst beasts immediately headed back, quickly disappearing within the amethyst mountains. There had been so many amethyst beasts, but now, there were very few Deities remaining.

Linley’s group, due to being within that cave, wasn’t certain of the passage of time. They waited for well over ten hours. Not until the next day did they emerge from the lake.

By the shores of the lake in the gorge, Linley’s group of six sat there, resting.

Jarrod’s face was covered in excitement. Gratefully, he said, “The day of the Fog Wave has finally ended. After this day, we’ll be able to live for yet another hundred million years in peace. I didn’t expect that I, Jarrod, would be able to survive two Fog Wave days in a row.”

“To be able to survive, even losing a divine clone is worth it.” Garlan felt very happy as well.

Linley looked at Jarrod and Garlan. He could tell that the joy they felt sprang from the bottom of their heart. He couldn’t help but feel puzzled, and he asked, “Jarrod, within these Amethyst Mountains, our visibility is limited to one or two hundred meters. It’s always covered by white fog, and we can’t go out. Don’t you care about this at all?”

Linley’s words caused a feeling of agreement in the hearts of Bebe and Olivier.

In the Amethyst Mountains, aside from the day of the Fog Wave, there was virtually no danger at all. But to forever be bound by that powerful restrictive force and not even be able to fly, while at the same time only being able to see to a distance of a hundred meters? To be limited to this situation for a long time would indeed be very boring and painful!

Jarrod and Garlan exchanged a glance. Both of them began to laugh.

Jarrod looked at Linley. “Linley. It isn’t that we don’t want to go out. It’s that there is no way out of this damnable place. Since we can’t go out, what else can we do? We’ll just quietly enjoy life. At least I still have Garlan.”

Garlan’s face turned slightly red. From the gaze she shot at Jarrod, the deep love she bore could faintly be seen. After all, after having been with each other for almost an eternity, they were no longer able to be separated from each other.

“I refuse to believe we can’t leave.” Bebe harrumphed. “Let’s head straight out. If we can’t fly, then we’ll walk to the ends of the Amethyst Mountains. Keep walking! I refuse to believe we can’t walk out. If we walk to the ends, I’ll burrow into the ground and leave by the ground!”

The ground outside the area of the Amethyst Mountains wouldn’t possibly be so hard.

“You won’t be able to make it out!” Garlan urged. “The gravity of the Amethyst Mountains isn’t just ‘up’ or ‘down’. It is as though the entire Amethyst Mountains is exerting gravity in every direction. No matter whether you are on the ground, underground, or in the air, you’ll still be affected by the gravity of the Amethyst Mountains!”

“What?!” Linley was shocked.

He himself had read the descriptions of the profound mysteries of the Laws in that book. With regards to the ‘Gravitational Space’, he knew that it was equivalent to creating a ‘Gravitational Space’ in a certain area. But Linley had never heard of causing an entire area to have a gravitational pull in every direction.

The Amethyst Mountains were like a giant magnet.

No matter whether one was under, to the side of, or above the mountains, one would still suffer the gravitational pull.

“Also, aside from gravity, there’s that strange wind region. There’s no way at all you can leave that region.” Jarrod said, then laughed. “Delia, Linley, thank you so much. Garlan and I will leave now.”

After Jarrod and his wife left, Linley, Delia, Bebe, and Olivier didn’t give up. Although they had heard what Jarrod had said, until they had witnessed it for themselves, they wouldn’t give up. Immediately, the four of them began to head out through a straight line.

The gorge which Linley was in was tens of thousands of kilometers away from the borders of the Amethyst Mountains.

The gravitational power of the Amethyst Mountains was simply too great, and Linley’s group didn’t travel that quickly either. It took them half a month before they reached the edges of the Amethyst Mountains. However, as Linley’s group tried to continue travelling forward, a terrifyingly strong gravitational force immediately affected their entire body, instantly pulling them back into the Amethyst Mountains.

It was very bizarre!

Standing on the stones at the border of the Amethyst Mountains, Linley’s group felt fine. But as soon as they took a single step towards the front, they would suddenly sense that gravitational force tug them back to the Amethyst Mountains.

Linley had never heard of such a bizarre gravitational pull.

Within a Gravitational Space, the power of the gravity would pull downwards. But this gravity actually centered around the Amethyst Mountains and pulled in every direction.

They couldn’t even take a single step outside the Amethyst Mountains. How would they leave?

Linley’s group racked their brains, spending an entire month at the borders, but with nothing to show for it. In the end, helpless, they had chosen to give up. The four chose a mountain hollow that was only a few hundred kilometers away from the border and began to live there.

Within the mountain hollow, Linley’s wind, earth, and fire clones were all training, while Linley’s original body accompanied Delia.

Linley was casually seated on the ground, his back resting against the stone wall. Delia was resting against Linley’s side as well. Delia raised her head to look at Linley. Delia, in her heart, understood that Linley had always desired a life full of excitement. If they truly had to spend eternity here within the Amethyst Mountains…this was simply unimaginable.

Delia still remembered that month they had spent at the borders of the Amethyst Mountains, constantly testing.

Actually, simple tests could have been completed in a month.

However, because Linley and Olivier didn’t want to give up, they had frantically come up with one idea after another to test things out. They all wanted to leave here and return to the Infernal Realm. However, after persisting for a month, Linley had finally given up. Delia understood that in his heart, however, Linley still couldn’t accept it.

“Linley, do you truly want to leave?” Delia said softly. “Perhaps you can use a drop of that blue water drop?”

Linley turned to look at Delia, shaking his head slightly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภายในโดด แอเมทิสต์สัตว์จำนวนมากได้โดยรอบของทะเลสาบ และสัตว์อเมธีสต์เยาวชนยืนบนยอดหัวแต่แอเมทิสต์ จ้องทะเลสาบสัตว์อเมธีสต์หนึ่งหลังจากที่อื่นทิ้งน้ำของทะเลสาบ และชายฝั่ง พวกเขาแขวนศีรษะของพวกเขาทั้งหมดกลับ"คุณมีปัญญา คุณไม่ได้พบบางคนที่หนีไปมี" สัตว์อารมณ์โกรธไม่เดียวแอเมทิสต์สัตว์กว่าเสียงสัตว์เยาวชนถือว่าเป็นสิ่ง "เราได้สูญเสียมากเวลา โดยทะเลสาบแล้ว วันคลื่นหมอกกำลังจะ ยุติ เราไม่ให้เสียเวลาเช่นนี้" เด็กแอเมทิสต์สัตว์ร้ายทันทีให้ออก shout ดังนั้น "Kiddos ลองไป เรากำลังออกจากสถานที่แห่งนี้ ลองให้ฆ่ามนุษย์""Roaaaaar" ทันที แอเมทิสต์สัตว์มากมายที่ให้ออกตื่นเต้น roarsพวกเขาต้องการฆ่าด้วย หลังจากที่ทุก ปีนับไม่ถ้วนจะผ่านก่อนคลื่นหมอก และในวันดังกล่าวเท่านั้น จะอนุญาตให้ออกมา เวลาของพวกเขาในวันนี้มีค่ามาก ถ้าจะเสียก็หมด พวกเขาจะรู้สึกว่า มันไม่ได้ถูกคุ้มคำราม สัตว์อเมธีสต์นับไม่ถ้วนตามอารมณ์แอเมทิสต์สัตว์ร้ายออกไป"Hmph. Hmph ผมได้ภาพคน หวังว่า คุณจะยังมีชีวิตอยู่ต่อไปคลื่นหมอกมา ในขณะนั้น ฉันแน่นอนจะเอาใจคุณ" สายตาที่ชัดเจนของสัตว์อเมธีสต์เยาวชนมีคำแนะนำของ craftiness แฟลชผ่านพวกเขาในขณะที่ต่อไปบนเส้นทางของการฆาตกรรม สัตว์แอเมทิสต์มากกระจายไปทั่วบริเวณ มนุษย์จำนวนมากถูกจับ และฆ่า เทวดาจำนวนมากได้ถูกนำเข้ามาคลื่นหมอก เลขมากกว่าร้อยล้าน แต่พวกเขาถูกฆ่าไปที่น้อยกว่าหนึ่งในสิบที่รอดชีวิต ผู้รอดชีวิต ยังรวมถึงผู้ที่มาครั้งแรกแล้วอยู่ภายในภูเขาเมทิสต์ มีตัวเลขน้อยกว่าสิบล้านหลัง จากที่เลือดอาบแดดไปลงดวงจันทร์ม่วงกุหลาบ คลื่นหมอกวันสิ้นสุดแต่แน่นอน เพราะภูเขาอเมธีสต์มีหนี้สินป่าไม้ โดยหมอกที่ขาว ไม่มีใครได้เห็นเลือดดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ม่วงอย่างไรก็ตาม ภูเขาเมทิสต์จู๊ว่า clockwork จำนวนพลอยสีม่วงที่ถูกทำลายออก โดยที่ Lairs เมทิสต์อายุ 108 หล่นลง กลับสู่สถานะปกติ กองกำลังของสมัครพรรคพวกดีสิบแปดนอกภูเขาเมทิสต์มาสะดุดหยุดชะงัก ในขณะที่รู้สึกตื่นเต้นสำหรับหมายเลขของพลอยสีม่วงที่มีการค้นหาภายในภูเขาเมทิสต์ สัตว์เหล่านั้นแอเมทิสต์ทันทีหัวกลับ รวดเร็วจังหวัดภายในเทือกเขาแอเมทิสต์ เคยมีสัตว์จำนวนมากแอเมทิสต์ แต่ตอนนี้ มีเทวดาน้อยมากที่เหลือกลุ่มของ Linley เนื่องจากอยู่ภายในถ้ำนั้น ไม่แน่นอนของกาลเวลา พวกเขารอดีกว่าสิบชั่วโมง ไม่จนวันถัดไป ไม่ได้จะเกิดขึ้นจากทะเลสาบโดยชายฝั่งของทะเลสาบในท้าทาย กลุ่มของ Linley หกนั่ง พักใบหน้าของ Jarrod ถูกครอบคลุมอยู่ในความตื่นเต้น ควระ เขากล่าว "คลื่นหมอกวันสุดท้ายจบ หลังจากวันนี้ เราจะสามารถอยู่อีกร้อยล้านปีในความสงบ ไม่ต้องว่า ฉัน Jarrod จะสามารถอยู่รอดคลื่นหมอก 2 วันในแถวนั้น""เพื่อให้สามารถอยู่รอด แม้สูญเสียพระเจ้าโคลนได้คุ้ม" Garlan รู้สึกมีความสุขมากเช่นกันดู Linley Jarrod และ Garlan เขาสามารถบอกได้ว่า ความสุขที่พวกเขารู้สึกว่า sprang จากด้านล่างของหัวใจของพวกเขา เขาไม่สามารถช่วยแต่รู้สึกพิศวง และเขา ถาม "Jarrod ภายในภูเขาเหล่านี้เมทิสต์ มองเห็นเราได้จำกัดหนึ่ง หรือสองร้อยเมตร เสมอมีการปกคลุม ด้วยหมอกสีขาว และเราไม่สามารถออกไป ไม่แต่งนี้เลย"คำของ Linley เกิดจากความรู้สึกของข้อตกลงในหัวใจของแจ็คกี้และ Olivierในเมทิสต์ นอกเหนือจากวันคลื่นหมอก มีแทบไม่มีอันตรายเลย แต่ไปตลอดติดแรงจำกัดที่มีประสิทธิภาพ และยังไม่สามารถบิน ในขณะที่ในเวลาเดียวเท่านั้น สามารถมองเห็นในระยะทาง 100 เมตร จะจำกัดสถานการณ์นี้ระยะยาว เวลาแน่นอนจะเจ็บปวด และน่าเบื่อมากJarrod และ Garlan แลกเปลี่ยนการ พวกเขาทั้งสองก็เริ่มหัวเราะดู Jarrod ที่ Linley "Linley มันไม่ใช่ว่า เราไม่ต้องการออกไป ว่า จะไม่มีทางออกจากสถานนี้ damnable ได้ เนื่องจากเราไม่สามารถออกไป อื่นเราทำอะไร เพียงเงียบ ๆ เราจะสนุกกับชีวิต น้อย ยังแล้ว Garlan"ของ Garlan หน้าเปิดสีแดงเล็กน้อย จากสายตาที่เธอยิงที่ Jarrod รักลึกที่เธอแบกสามารถรวย ๆ เห็นได้ หลังจากที่ทุก หลังมีรับกันเกือบชั่วนิรันดร์ พวกเขาไม่สามารถแยกออกจากกัน"ฉันไม่เชื่อว่า เราไม่สามารถปล่อย" แจ็คกี้ harrumphed "ลองหัวตรง ถ้าเราไม่สามารถบินได้ แล้วเราจะเดินไปจนสุดปลายภูเขาอเมธีสต์ อย่าหยุดอยู่กับที่! ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อว่า เราเดินไม่ออก ถ้าเราเดินไปจนสุดปลาย ฉันจะมุดดิน และทิ้งตามพื้นดิน"พื้นนอกพื้นที่ของภูเขาเขี้ยวหนุมานจะไม่อาจได้ยากดังนั้น"คุณจะไม่สามารถทำมัน" Garlan เรียกร้องให้ "แรงโน้มถ่วงของภูเขาเมทิสต์ไม่เพียง 'ขึ้น' หรือ 'ลง' นั้น มันเป็นเหมือนภูเขาเมทิสต์ทั้งมีพยายามความโน้มถ่วงในทุกทิศทาง ไม่ว่าคุณอยู่บนพื้นดิน ใต้ดิน หรือ ใน อากาศ คุณจะยังคงได้รับผลกระทบ โดยแรงโน้มถ่วงของภูเขาเมทิสต์""อะไร!" Linley ถูกตกใจเขาเองได้อ่านคำอธิบายของลึกลับลึกซึ้งกฎหมายในสมุดบัญชีนั้น เกี่ยวกับ 'ความโน้มถ่วงพื้นที่' เขารู้ก็เท่ากับสร้าง 'พื้นที่ความโน้มถ่วง' ในบางพื้นที่ แต่ Linley มีไม่เคยได้ยินทำให้พื้นที่ทั้งหมดให้ดึงความโน้มถ่วงในทุกทิศทางภูเขาเมทิสต์เช่นแม่เหล็กขนาดยักษ์ได้ไม่ว่าคนใต้ ด้านของ หรือ บน ภูเขา หนึ่งยังจะทรมานดึงความโน้มถ่วง“Also, aside from gravity, there’s that strange wind region. There’s no way at all you can leave that region.” Jarrod said, then laughed. “Delia, Linley, thank you so much. Garlan and I will leave now.”After Jarrod and his wife left, Linley, Delia, Bebe, and Olivier didn’t give up. Although they had heard what Jarrod had said, until they had witnessed it for themselves, they wouldn’t give up. Immediately, the four of them began to head out through a straight line.The gorge which Linley was in was tens of thousands of kilometers away from the borders of the Amethyst Mountains.The gravitational power of the Amethyst Mountains was simply too great, and Linley’s group didn’t travel that quickly either. It took them half a month before they reached the edges of the Amethyst Mountains. However, as Linley’s group tried to continue travelling forward, a terrifyingly strong gravitational force immediately affected their entire body, instantly pulling them back into the Amethyst Mountains.It was very bizarre!Standing on the stones at the border of the Amethyst Mountains, Linley’s group felt fine. But as soon as they took a single step towards the front, they would suddenly sense that gravitational force tug them back to the Amethyst Mountains.Linley had never heard of such a bizarre gravitational pull.Within a Gravitational Space, the power of the gravity would pull downwards. But this gravity actually centered around the Amethyst Mountains and pulled in every direction.They couldn’t even take a single step outside the Amethyst Mountains. How would they leave?Linley’s group racked their brains, spending an entire month at the borders, but with nothing to show for it. In the end, helpless, they had chosen to give up. The four chose a mountain hollow that was only a few hundred kilometers away from the border and began to live there.Within the mountain hollow, Linley’s wind, earth, and fire clones were all training, while Linley’s original body accompanied Delia.Linley was casually seated on the ground, his back resting against the stone wall. Delia was resting against Linley’s side as well. Delia raised her head to look at Linley. Delia, in her heart, understood that Linley had always desired a life full of excitement. If they truly had to spend eternity here within the Amethyst Mountains…this was simply unimaginable.Delia still remembered that month they had spent at the borders of the Amethyst Mountains, constantly testing.Actually, simple tests could have been completed in a month.However, because Linley and Olivier didn’t want to give up, they had frantically come up with one idea after another to test things out. They all wanted to leave here and return to the Infernal Realm. However, after persisting for a month, Linley had finally given up. Delia understood that in his heart, however, Linley still couldn’t accept it.“Linley, do you truly want to leave?” Delia said softly. “Perhaps you can use a drop of that blue water drop?”Linley turned to look at Delia, shaking his head slightly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภายในช่องเขา ตัวเลขขนาดใหญ่ของสัตว์พลอยสีม่วงเป็นรอบชายฝั่งของทะเลสาบสัตว์ อเมทิสต์ และยืนอยู่บนหัวของพลอยสีม่วง behemoth , จ้องทะเลสาบ

หนึ่งหลังจากที่อื่นซ้ายอเมทิสต์ สัตว์น้ำในทะเลสาบ และกลับมาที่ฝั่ง พวกเขาทั้งหมดแขวนหัวของพวกเขา

" ทุกคนเป็นคนโง่ คุณไม่สามารถหาคนหนีจากที่นั่น" สัตว์ที่เด็กและเยาวชนโกรธ

ไม่ใช่สัตว์ Amethyst เดียวกล้าส่งเสียง

และสัตว์ถือว่าเป็นสิ่ง " เราเสียเวลามาก โดยทะเลสาบแล้ว หมอกคลื่นวันจะมาถึงจุดจบ เราไม่ควรเสียเวลาแบบนี้ " สัตว์อเมทิสและทันทีให้ตะโกนดังๆ " เด็กๆ ไปกันเถอะ เรากำลังจะไปจากที่นี่ให้ฆ่าคน "

" roaaaaar ! " ทันที สัตว์ Amethyst นับไม่ถ้วนให้ตื่นเต้น . .

พวกมันอยากฆ่าเช่นกัน หลังจากทั้งหมด หลายปีที่จะผ่านไปก่อนที่หมอกคลื่นเท่านั้น และในวันนั้นพวกเขาจะได้รับอนุญาตให้มา เวลาของพวกเขาในวันนี้ มีค่ามาก ถ้าพวกเขาสูญเสียมันทั้งหมดที่นี่ พวกเขาจะรู้สึกว่ามันไม่ได้คุ้ม

roaringสัตว์อสูรแถวนี้เด็กและเยาวชนพลอยสีม่วงนับไม่ถ้วนตามไป

" . . . อืม ผมจำคนเหล่านั้น ฉันหวังว่าคุณจะยังคงมีชีวิตอยู่เมื่อคลื่นหมอกหน้ามา ในตอนนั้น ผมจะดูแลคุณอย่างดี " ดวงตาใสของสัตว์ อเมทิสต์ เยาวชนมีคำใบ้ของการหลอกลวงแฟลชผ่านพวกเขา .

อย่างต่อเนื่องในขณะที่บนเส้นทางของพวกเขาสังหารสัตว์ Amethyst หลายที่กระจายอยู่ทั่วบริเวณ มนุษย์หลายคนถูกจับและถูกฆ่าตาย หลายเทพได้นำโดยหมอกคลื่นจำนวนร้อยกว่าล้าน แต่พวกเขาถูกฆ่าถึงจุดที่น้อยกว่าหนึ่งในสิบที่รอดชีวิต ผู้รอดชีวิตยังรวมถึงผู้ที่เคยได้รับของขวัญภายในแอเมทิสต์ ภูเขา นับไม่ถึง 10 ล้าน

หลังจากเลือดพระอาทิตย์ตกและพระจันทร์สีม่วง , กุหลาบวันหมอกคลื่นจบ

แต่แน่นอนเพราะอเมทิสต์ ภูเขาปกคลุมด้วยหมอกสีขาวนั้นตลอดไป ไม่มีใครสามารถเห็นเลือด ดวงอาทิตย์ หรือดวงจันทร์ม่วง

แต่อเมทิสต์ภูเขาดำเนินการเช่นถ้าโดยเครื่องจักร จำนวน amethysts ถูกระเบิดออก โดยเหล่าปีศาจอเมทิสต์ 108 ถ้ำลดลงลงกลับไปยังรัฐปกติของพวกเขา พลังของสิบแปดดีสมัครพรรคพวกนอกแอเมทิสต์ ภูเขาก็ต้องหยุดชะงักเมื่อรู้สึกตื่นเต้นกับจำนวน amethysts พวกเขาจัดหา

ภายในพลอยสีม่วงพลอยสีม่วงสัตว์ภูเขาเหล่านั้นกลับหายไปทันทีอย่างรวดเร็ว ภายใน อเมทิสต์ ภูเขา มีสัตว์ อเมทิสต์ มาก แต่ตอนนี้