In respect of stylistic issues, Hoq

In respect of stylistic issues, Hoque very much gives the impression that he wants to have his cake and eat it. His report comprises two principal elements in a clear state of tension. The first is an empirical study, the results treated with proper caution, that purports to lend support to his thesis as applied to a very small part of the hotel sector (some 230 larger hotels averaging 125 employees per unit compared to an industry `standard’ of 80 per cent of establishments employing fewer than 25 people). The second element is what we can only describe as a `nudge, nudge, wink, wink’ tendency encouraging the view that the results of his survey have wider application to the hospitality sector. Thus, we have the very determined statement cited above that casts doubt on ’1980s evidence’ topped off with a rather significant caveat concerning larger hotels . Indeed, this tendency can be counterpointed to the recent findings of the Workplace Employee Relations Survey (WERS) `Britain at work’ which suggests that the hotel and catering sector provided the worst employers in the UK.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนของปัญหาโวหาร Hoque มากทำให้รู้สึกว่าเขาต้องการที่จะมีเค้กและกินมัน รายงานของเขาประกอบด้วยสององค์ประกอบหลักอยู่ในสถานะที่ชัดเจนของความตึงเครียด ประการแรกคือการศึกษาเชิงประจักษ์ผลที่ได้รับการปฏิบัติด้วยความระมัดระวังที่เหมาะสมที่อ้างว่าจะให้ความช่วยเหลือเพื่อวิทยานิพนธ์ของเขานำไปใช้เป็นส่วนหนึ่งที่มีขนาดเล็กมากของภาคการโรงแรม (บางคน 230 โรงแรมขนาดใหญ่เฉลี่ย 125 พนักงานต่อหน่วยเมื่อเทียบกับอุตสาหกรรม `มาตรฐาน ' ร้อยละ 80 ของสถ​​านประกอบการที่จ้างน้อยกว่า 25 คน) องค์ประกอบที่สองคือสิ่งที่เราสามารถอธิบายเป็น `ดุน, ดุน, พริบ, พริบ 'แนวโน้มส่งเสริมให้มุมมองที่ผลการสำรวจของเขามีโปรแกรมกว้างขึ้นเพื่อภาคการบริการ ดังนั้นเราจึงมีความมุ่งมั่นที่คำสั่งดังกล่าวข้างต้นมากที่ปลดเปลื้องความสงสัยในหลักฐาน 1980 'มีวงเงินออกด้วยข้อแม้อย่างมีนัยสำคัญค่อนข้างเกี่ยวกับโรงแรมขนาดใหญ่ อันที่จริงแนวโน้มนี้สามารถ counterpointed ผลการวิจัยล่าสุดของการสำรวจสถานที่ทำงานแรงงานสัมพันธ์ (WERS) `อังกฤษในที่ทำงานซึ่งแสดงให้เห็นว่าภาคการโรงแรมและการจัดเลี้ยงให้นายจ้างที่เลวร้ายที่สุดในสหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนของปัญหา stylistic hoque มากให้ความประทับใจที่เขาต้องการที่จะมีเค้กและกินมัน รายงานของเขาประกอบด้วยสององค์ประกอบหลักในสถานะที่ชัดเจนของความตึงเครียด แรกคือการศึกษาเชิงประจักษ์ ผลปฏิบัติ ด้วยความระมัดระวังที่เหมาะสมที่อ้างว่าเพื่อให้การสนับสนุนวิทยานิพนธ์ของเขาที่ใช้เป็นส่วนที่น้อยมากของภาคโรงแรม ( 230 ขนาดใหญ่โรงแรมเฉลี่ย 125 คนต่อหน่วยเมื่อเทียบกับอุตสาหกรรม ` มาตรฐาน ' 80 ร้อยละของสถานประกอบการจ้างน้อยกว่า 25 คน ) องค์ประกอบที่สองคือสิ่งที่เราสามารถอธิบายเป็น ' ดุน ดุน แวบขยิบตา ' แนวโน้มสนับสนุนมุมมองที่ผลการสำรวจของเขามีโปรแกรมที่กว้างขึ้นเพื่อภาคการบริการ ดังนั้น เราต้องมุ่งมั่นมากข้อความอ้างถึงข้างต้นที่ปลดเปลื้องความสงสัยในไฟต์ ' หลักฐาน ' ราดด้วยค่อนข้างสำคัญ caveat เกี่ยวกับโรงแรมขนาดใหญ่ แน่นอนแนวโน้มนี้สามารถ counterpointed ผลการสำรวจล่าสุดของสถานประกอบการพนักงานสัมพันธ์ ( wers ) ` อังกฤษในที่ทำงาน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าภาคบริการโรงแรมและให้นายจ้างที่แย่ที่สุดใน UK .