Gustave Courbet once said that “the

Gustave Courbet once said that “the art of painting can only consist of the representation of objects which are visible and tangible for the artist” (as quoted in Linda Nochlin’s 1971 Realism, New York: Penguin Books, pg. 25) While a seemingly simple view on the nature of artistic representation, Courbet’s statement highlights the increasing disjunction between the established artistic patterns of historicism as championed by the École des Beaux-Arts and the innovators of this new form of art identified by critics of the time as Realism. This movement sought to represent life contemporaneously, including scenes from the gritty streets of Paris, images of the desperation of the poor, the rugged nature of certain landscapes, and the hard-working nature of the peasant. Through major proponents such as Courbet and the writers Champfleury, Max Buchon, and later Émile Zola and Gustave Flaubert, Realism’s doctrines expounded a new approach, a new way of looking at life. In this period, Courbet, whose works disgusted many with their frank interpretation and whose brash and proud personality positioned him against many of the major political and artistic figures of the period, became one of the most significant innovators in this artistic shift towards a more vibrant and honest representation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กุสตาฟ Courbet เคยกล่าวไว้ว่า "ศิลปะของการวาดภาพเท่านั้นที่สามารถประกอบด้วยการเป็นตัวแทนของวัตถุซึ่งเป็นสิ่งที่มองเห็นและจับต้องได้สำหรับศิลปิน" (อ้างในขณะที่ลินดา nochlin 1971 สมจริง, นิวยอร์ก. หนังสือเพนกวิน, หน้า 25) ในขณะที่ดูเหมือนง่ายๆ ดูเกี่ยวกับลักษณะของการแสดงศิลปะ,งบ Courbet ไฮไลท์เพิ่มความร้าวฉานระหว่างรูปแบบศิลปะขึ้นของ historicism ปกป้องตามที่École des Beaux-ศิลปะและนวัตกรรมในรูปแบบใหม่นี้ของศิลปะที่ระบุโดยนักวิจารณ์ของเวลาของจริงมากที่สุด การเคลื่อนไหวนี้พยายามที่จะเป็นตัวแทนของชีวิต contemporaneously เกิดเหตุรวมทั้งจากถนนทรายจาก paris ภาพแห่งความสิ้นหวังของคนยากจน,ธรรมชาติของภูมิประเทศขรุขระบางอย่างและลักษณะการทำงานหนักของชาวนา ผ่านผู้เสนอสำคัญเช่น Courbet และนักเขียน Champfleury, สูงสุด Buchon และต่อมาÉmile Zola และกุสตาฟฟลอว์หลักคำสอนของความสมจริงภายในบ้านวิธีการใหม่, วิธีการใหม่ในการมองชีวิต ในช่วงนี้, Courbetมีผลงานที่น่ารังเกียจมากกับการแปลความหมายตรงไปตรงมาของพวกเขาและมีบุคลิกภาพตำแหน่งกับเขาหลายตัวเลขทางการเมืองและศิลปะที่สำคัญของช่วงเวลาไตร่ตรองให้รอบคอบและภูมิใจกลายเป็นหนึ่งในนวัตกรรมที่สำคัญที่สุดในการเปลี่ยนแปลงนี้มีต่อศิลปะการแสดงที่สดใสมากขึ้นและมีความซื่อสัตย์.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Gustave Courbet เคยกล่าวว่า "ศิลปะการวาดภาพสามารถเฉพาะประกอบตัวอย่างของวัตถุที่มองเห็น และจับต้องได้สำหรับศิลปิน" (ยังมิลินดา Nochlin 1971 ความสมจริง นิวยอร์ก: หนังสือเพนกวิน pg. 25) ในขณะที่มองดูเหมือนง่ายในลักษณะของศิลปะการแสดง งบของ Courbet ไฮไลท์ disjunction เพิ่มขึ้นระหว่างรูปแบบศิลปะสร้างของ historicism เป็น championed โดย École des Beaux-Arts innovators ของฟอร์มนี้ใหม่ของศิลปะวิจารณ์จริงเวลาที่ระบุ ขบวนการนี้พยายามที่จะแสดงถึงชีวิต contemporaneously รวมถึงถึงถนนของปารีส รูปสิ้นหวังของคนจน ลักษณะของภูมิประเทศบางแข็งแรงทนทาน และลักษณะการทำงานหนักของชาวนา ผ่านหลัก proponents Courbet และเขียน Champfleury, Max Buchon และภายหลังมีโซลาเปร และ Gustave Flaubert ของความสมจริงอยู่ expounded วิธีใหม่ แบบใหม่ของการมองชีวิต ในเวลานี้ Courbet ทำงานที่ disgusted มากกับการตีความตรงไปตรงมาและบุคลิกภาพ brash และภูมิใจที่มีตำแหน่งเขาเทียบกับของตัวเลขสำคัญของการเมือง และศิลปะของรอบระยะเวลา เป็นหนึ่ง innovators ครั้งสำคัญที่สุดในนี้กะศิลปะทางการแสดงสูงมาก และซื่อสัตย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- courbet เมื่อบอกว่า"ศิลปะการวาด ภาพ สามารถประกอบด้วยการแสดงของวัตถุซึ่งสามารถมองเห็นได้และสามารถจับต้องได้สำหรับศิลปิน"(ตามที่แสดงในลินดา Nochlin ความสมจริงของปี 1971 , New York :เพนกวินหนังสือ, PG 25 )ในขณะที่ที่ดูเหมือนเรียบง่ายวิวทิวทัศน์ในธรรมชาติของศิลปะการแสดง,คำชี้แจงสิทธิส่วนบุคคลของ courbet disjunction ความโดดเด่นที่เพิ่มมากขึ้นระหว่างรูปแบบแห่งศิลปะที่สร้างขึ้นใน historicism และสนับสนุนโดย des Beaux - Arts the ? cole และผู้สร้างนวัตกรรมของรูปแบบใหม่ทันสมัยแห่งนี้ถูกระบุโดยนักวิจารณ์ของช่วงเวลานั้นเป็นความสมจริง การเคลื่อนไหวนี้แสวงหาการแสดงชีวิตเกิดขึ้นในระยะเวลาเดียวกันรวมถึง ภาพ จากถนนสายเด็ดเดี่ยวของ Paris ภาพ ของความสิ้นหวังของคนจนได้ธรรมชาติที่ใช้งานอย่างสมบุกสมบันของ ทัศนียภาพ และธรรมชาติแบบการทำงานของชาวนาได้. ผ่านทางผู้สนับสนุนสำคัญเช่น courbet และ champfleury นักเขียนที่สูงสุดใน ภายหลัง buchon และโซลาเอมีลและ Gustave โฟลแบรต์จึงต้องทฤษฎีของความสมจริงคำสอน( didactic แนวทางใหม่วิธีใหม่ของชีวิตที่กำลังมองหา ในช่วงเวลานี้ courbetซึ่งทำงานชังจำนวนมากพร้อมด้วยการตีความของ Frank และมีความเป็นส่วนตัวได้และความ ภาคภูมิใจ ในตำแหน่งเขากับจำนวนมากของบุคคลสำคัญทางการเมืองและความงดงามทางศิลปะที่สำคัญของช่วงเวลาที่เป็นคนหนึ่งที่ได้รับการวางแผนอย่างมีนัยสำคัญมากที่สุดในการเปลี่ยนแปลงทางด้านศิลปะแห่งนี้ไปสู่การเป็นตัวแทนมากขึ้นมีชีวิตชีวาและความซื่อสัตย์สุจริตที่.