Raman spectroscopy (/ˈrɑːmən/; name

Raman spectroscopy (/ˈrɑːmən/; named after Sir C. V. Raman) is a spectroscopic technique used to observe vibrational, rotational, and other low-frequency modes in a system.[1] It relies on inelastic scattering, or Raman scattering, of monochromatic light, usually from a laser in the visible, near infrared, or near ultraviolet range. The laser light interacts with molecular vibrations, phonons or other excitations in the system, resulting in the energy of the laser photons being shifted up or down. The shift in energy gives information about the vibrational modes in the system. Infrared spectroscopy yields similar, but complementary, information.

Typically, a sample is illuminated with a laser beam. Electromagnetic radiation from the illuminated spot is collected with a lens and sent through a monochromator. Elastic scattered radiation at the wavelength corresponding to the laser line due, called elastic Rayleigh scattering, is filtered out while the rest of the collected light is dispersed onto a detector by either a notch filter or a band pass filter.

Spontaneous Raman scattering is typically very weak, and as a result the main difficulty of Raman spectroscopy is separating the weak inelastically scattered light from the intense Rayleigh scattered laser light. Historically, Raman spectrometers used holographic gratings and multiple dispersion stages to achieve a high degree of laser rejection. In the past, photomultipliers were the detectors of choice for dispersive Raman setups, which resulted in long acquisition times. However, modern instrumentation almost universally employs notch or edge filters for laser rejection and spectrographs either axial transmissive (AT), Czerny–Turner (CT) monochromator, or FT (Fourier transform spectroscopy based), and CCD detectors.

There are a number of advanced types of Raman spectroscopy, including surface-enhanced Raman, resonance Raman, tip-enhanced Raman, polarised Raman, stimulated Raman (analogous to stimulated emission), transmission Raman, spatially offset Raman, and hyper Raman.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรามัน (/ ˈrɑːmən / จากรัก C. V. รามัน) เป็นเทคนิคด้านที่ใช้ในการปฏิบัติในการหมุน vibrational และอื่น ๆ โหมดความถี่ต่ำในระบบ[1] มันใช้ inelastic scattering หรือรามันโปรย แสงสีเดียว ปกติจากเลเซอร์ในการมองเห็น อินฟราเรดใกล้ หรือ ใกล้ช่วงรังสีอัลตราไวโอเลต แสงเลเซอร์ที่โต้ตอบกับโมเลกุลสั่นสะเทือน phonons หรือ excitations อื่น ๆ ในระบบ ผลพลังงานของ photons เลเซอร์จะเปลี่ยนขึ้น หรือลง กะในพลังงานให้ข้อมูลเกี่ยวกับโหมด vibrational ในระบบ กอินฟราเรดทำให้คล้ายกัน แต่ เสริม ข้อมูล

ปกติ ตัวอย่างคืออร่าม ด้วยแสงเลเซอร์ รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าจากจุดสว่างจะรวบรวมกับเลนส์ และส่งผ่าน monochromator กับ รังสีกระจายยืดหยุ่นที่ความยาวคลื่นที่ตรงกับบรรทัดเลเซอร์ครบกำหนด ยืดหยุ่นเรียกว่า Rayleigh scattering จะถูกกรองออกขณะรวบรวมแสงเหลือจะกระจายบนเครื่องตรวจจับการรอยตัวกรองหรือตัวกรองผ่านแถบการ

รามันขาด scattering จะอ่อนมาก และเป็นผลในปัญหาหลักของกรามันจะแยกอ่อนแอ inelastically กระจายแสงเข้มข้นราคาย่อมเยากระจายเลเซอร์แสง ประวัติ ตรวจรามันใช้ gratings ผ่านความพยายามที่เป็นและระยะแพร่กระจายหลายเพื่อให้บรรลุระดับสูงของเลเซอร์การปฏิเสธ ในอดีต photomultipliers ถูกจับที่เลือกสำหรับ dispersive รามันตั้งค่า ซึ่งส่งผลให้เวลามานาน อย่างไรก็ตาม ใช้เครื่องมือที่ทันสมัยเกือบจะเกลียดชังมีรอย หรือขอบตัวกรองสำหรับการปฏิเสธเลเซอร์และ spectrographs ทั้งสองแกน transmissive (AT), monochromator Czerny – เทอร์เนอร์ (CT) หรือ FT (ฟูรีเยแปลงกใช้), และตรวจจับ CCD

มีจำนวนชนิดขั้นสูงของกรามัน รวมถึงการปรับปรุงพื้นผิวรามัน การสั่นพ้องรามัน คำแนะนำเพิ่มรามัน polarised รามัน รามันขาวกระตุ้น (คล้ายคลึงกับมลพิษขาวกระตุ้น) ส่งรามัน spatially ตรงข้ามรามัน และรามันไฮเปอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รามานสเปกโทรสโกปี ( / ˈ R ɑːเพลงชาติ n / M ; ชื่อหลังจากท่านซีโวลต์รามันสเปกโทรสโกปี ) เป็นเทคนิคที่ใช้เพื่อสังเกตการหมุนการสั่นความถี่ต่ำ , และโหมดอื่น ๆในระบบ . [ 1 ] มันต้องอาศัยความยืดหยุ่นของการกระเจิงหรือรามันกระจัดกระจายของ monochromatic แสงปกติจากเลเซอร์ในการมองเห็นได้ใกล้ อินฟราเรดหรือใกล้ช่วงอัลตราไวโอเลต แสงเลเซอร์มีปฏิสัมพันธ์กับโมเลกุลการสั่นโฟนอน หรือแบบอื่น ๆในระบบ ส่งผลให้พลังงานจากเลเซอร์โฟตอนถูกเลื่อนขึ้นหรือลง เปลี่ยนพลังงานให้ข้อมูลเกี่ยวกับโหมดการสั่นสะเทือนในระบบ สเปกโทรสโกปีอินฟราเรดให้ผลคล้ายกัน แต่ช่วยเสริมข้อมูล .

โดยปกติ ตัวอย่างการส่องสว่างด้วยแสงเลเซอร์คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจากไฟจุดรวบรวม ด้วยเลนส์ และส่งผ่านโมโนโครเมเตอร์ . ยืดหยุ่นกระจัดกระจายรังสีที่ความยาวคลื่นที่เลเซอร์สายเนื่องจาก เรียกว่ายืดหยุ่น Rayleigh scattering , กรองออกในขณะที่ส่วนที่เหลือของการเก็บแสงที่กระจายตัวบนเครื่อง โดยให้รอยกรองหรือแบนด์พาสฟิลเตอร์

ธรรมชาติรามันกระจัดกระจายโดยทั่วไปจะอ่อนแอมากและเป็นผลให้ปัญหาหลักของรามันสเปกโทรสโกปีแยกอ่อน inelastically กระจายแสงจากเลเซอร์แสงเข้มข้นเรย์ลีกระจัดกระจาย . ในอดีตรามัน gratings holographic าใช้และขั้นตอนการกระจายหลายเพื่อให้บรรลุระดับสูงของ เลเซอร์ ปฏิเสธ ในอดีตโฟโต้มัลติไพเ ร์เป็นเครื่องตรวจจับของทางเลือกสำหรับการกระจายรามัน ซึ่งส่งผลให้เกิดครั้งได้มานาน อย่างไรก็ตาม เครื่องมือทันสมัย เกือบทุกแห่งมีรอยหรือขอบตัวกรองสำหรับการเลเซอร์และ spectrographs ให้แกน transmissive ( ที่ ) , เซอร์นี–เทอร์เนอร์ ( CT ) โมโนโครเมเตอร์ หรือ ฟุต ( ฟูเรียร์ทรานฟอร์มสเปกโทรสโกปีตาม ) และเครื่องตรวจจับ CCD .

มีหลายประเภทของรามันสเปกโทรสโกปีขั้นสูง รวมทั้งพื้นผิวเพิ่ม รามัน เรโซแนนซ์ รามัน , เคล็ดลับเพิ่มขั้วรามัน , รามัน , กระตุ้นรามัน ( คล้ายคลึงกับการกระตุ้นการปล่อยออกมา ) , รามัน , เปลี่ยนชดเชยรามัน และ ไฮเปอร์ รามัน .