Hong’er, I heard that when you went

Hong’er, I heard that when you went out for training this time you ended up taking Reverend Shui Yun as your master. Senior Shui Yun might be just a rogue cultivator, but his cultivation base is incredible. Congratulations! Oh, and now that you’re back, don’t be in a hurry to leave again. It won’t be long now before the centennial rising of the East Ascension Sun. Prince Wei will be in charge of the East Ascension Pavilion, and he’s already invited Chosen from quite a few other sects to come enjoy the spectacle. When the time comes, you can meet all of them.”

“Yeah, that’s right! Princess Hong, of all the Chosen in the Fang Clan, there are few whose cultivation bases exceed yours. You’ll definitely be a blazing sun in the East Ascension Pavilion.

In response to what everyone was saying, the young woman smiled slightly and shook her head, although her expression revealed traces of pride.

“Prince Wei and Prince Han both have cultivation bases higher than me,” she said. “And as for you, Prince Tao and Prince Hai, with your cultivation bases, as long as you make the proper preparations, you should be able to use an Immortality Illumination Vine at almost any time.”

“Not necessarily,” said one of her companions. “The clan has Immortality Illumination Vines, but they’re rare. There are only a few available in this generation. Unless you’re one of the top three in the current generation, then the only way to get one is to pay a ton of merit points. It’s really difficult.”

“That’s not the case with you, though, Hong’er. With the help of Reverend Shui Yun, you have a much better chance than all of us.” Sighs could be heard. It was at this exact moment that Meng Hao flew overhead in a beam of light. The people down below looked up, and the three youths with cultivation bases similar to false Immortals all frowned.

Even the young woman Fang Hong was frowning.

In the Fang Clan ancestral mansion, there were only two people who were qualified to fly. One was Fang Wei, and the other… was none other than Meng Hao.

“Sir Chen, I don’t like people flying over my head,” said Fang Hong, her voice calm. In response, the old man who had been following the group looked up, and his previously calm eyes began to glow brightly. He looked up at Meng Hao flying through the air.

“Get down here!” he bellowed. He didn’t attack, he just spoke. His words didn’t echo out very far; they were directed solely at Meng Hao, and appeared to contained natural law that required his orders to be followed. They transformed into something like explosive, muffled thunder that only Meng Hao could hear.

Boom!

Meng Hao suddenly screeched to a halt in midair as an enormous force built up around him. It was as if the air around him had been restricted, and he was suddenly forced downward. Something like a huge hand pushed down, forcing him out of the sky.

His body trembled, and he felt incredible pressure like that of the peak of the Immortal stage, that of a stage 7 Immortal.

“Huh?” thought the old man, frowning. Seeing that he hadn’t instantly suppressed Meng Hao, he gave a cold snort and caused his cultivation base to explode out with power. Massive pressure swelled out, and Meng Hao lost control of his body completely and fell out of the sky.

It wasn’t until he landed on the ground that the pressure faded away. The old man’s face was calm as he lowered his head, almost as if nothing had happened.

Fang Hong and her followers all looked over at Meng Hao.

Immediately, Fang Hong’s followers spoke up.

“So, you’re Fang Hao, the one who caused all the ruckus in the Dao of Alchemy Division?”

“Don’t forget, it doesn’t matter if the Grand Elder gave you the qualifications to fly in the ancestral mansion. If you don’t have enough power, don’t randomly fly over people’s heads.”

“You may go now.”

These people didn’t know much about Meng Hao. After all, the first thing he had done after returning to the clan was spend most of his time in the Dao of Alchemy Division.

All they knew was that his Bloodline Gatebeam was 30,000 meters. This made them feel a bit self-conscious. When it came to the Dao of alchemy however, they viewed it as a lesser type of Dao that wasn’t worthy to share the stage with cultivation.

Having spoken their words, they resumed chatting and laughing, completely ignoring Meng Hao as they brushed past him.

Meng Hao had already been in an abominable mood. He had just been flying along, minding his own business, when suddenly he was forced down to the ground. Considering his personality, how could he possibly accept such a thing? His eyes grew cold, and a smile slowly spread out across his face.

It was a smile, but it was a very cold smile.

“So,” he said indifferently, “you people see me but don’t offer formal greetings! It seems you’ve forgotten all about the clan rules!”

The eight people frowned and stopped in place, slowly turning back to look at Meng Hao.

“

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hong'er ผมได้ยินว่า เมื่อคุณออก ไปสำหรับการฝึกอบรมครั้งนี้ คุณสิ้นสุดขึ้นรับน่านับถือ Shui ยืนเป็นหลักของคุณ ยุน Shui อาวุโสอาจเป็นเพียงเกษตรกรปลอม แต่ฐานการเพาะปลูกของเขาไม่น่าเชื่อ ขอแสดงความยินดี โอ้ และตอนที่คุณกลับ ไม่รีบร้อนที่จะปล่อยให้อีกครั้ง มันจะไม่นานนี้ก่อนขึ้นเซนเทนเนียลเว่ยตะวันออกเสด็จขึ้นสู่สวรรค์อาทิตย์เจ้าชายเป็นคนศาลาสวรรค์ตะวันออก และเขาได้แล้วเชิญเลือกจากนิกายอื่นค่อนข้างน้อยไปชมปรากฏการณ์ เมื่อเวลามา คุณสามารถไปพบพวกเขาทั้งหมด"ใช่ ที่เหมาะสม เจ้าหญิงฮ่องกง ของทั้งหมดเลือกในกองทัพฝาง มีไม่กี่ที่เพาะปลูกที่มีฐานเกินคุณ คุณจะเป็นดวงอาทิตย์ที่เห็นได้ชัดในศาลาสวรรค์ตะวันออกในการตอบสนองสิ่งที่ทุกคนพูด หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย และส่ายหัวของเธอ แม้ว่าการแสดงเปิดเผยร่องรอยของความภาคภูมิใจเธอกล่าวว่า "เจ้าเหว่ยและเจ้าฮั่นทั้งมีเพาะปลูกฐานสูงกว่าฉัน "และคุณ เต่าเจ้าชายและเจ้าชาย Hai กับฐานของคุณปลูก ตราบเท่าที่คุณทำให้การเตรียมการที่เหมาะสม คุณควรจะใช้เถาไฟมีความเป็นอมตะก็""ไม่จำเป็นต้อง กล่าวว่า หนึ่งในคู่หูของเธอ "กองทัพมีความเป็นอมตะไฟเถา แต่พวกเขากำลังหายาก มีเพียงไม่กี่ในรุ่นนี้ ถ้าคุณสามด้านบนในรุ่นปัจจุบันอย่างใดอย่างหนึ่ง แล้ววิธีเดียวที่จะได้รับคือการ จ่ายตันบุญแต้ม มันเป็นเรื่องที่ยากจริงๆ""ที่ไม่ได้ในกรณีของคุณ แม้ว่า Hong'er ด้วยความช่วยเหลือของ Shui Yun น่านับถือ คุณมีโอกาสที่ดีกว่าเรา" Sighs อาจจะได้ยิน ขณะนี้ที่แน่นอนที่เฮาเมงบินจ่ายในลำแสง ได้ ท่านลงด้านล่างมองขึ้น และ frowned เยาวชนสามกับฐานเพาะคล้ายกับเท็จอมตะทั้งหมดแม้หญิงสาวหงถูก frowningในแมนชั่นของบรรพบุรุษตระกูลฟาง มีคนเพียงสองคนที่มีคุณสมบัติในการบิน หนึ่งคือ Wei ฝาง และอื่น ๆ...คือไม่มีอื่น ๆ กว่าเฮาเมง"รักเฉิน ไม่ชอบคนที่บินอยู่เหนือหัวของฉัน กล่าวว่า หง สงบเสียงของเธอ ตอบ คนเก่าที่มีต่อกลุ่มการมองขึ้น และตาของเขาสงบก่อนหน้านี้เริ่มเรืองแสงสดใส เขามองขึ้นที่เฮาเมงบินผ่านอากาศเรียกลงที่นี่ "เขา bellowed เขาไม่ได้โจมตี เขาพูด คำพูดของเขาไม่ได้สะท้อนออกมาไกลมาก พวกเขากำกับเท่าที่เมงเฮา และปรากฏ อยู่ถึงกฎธรรมชาติที่ต้องการสั่งจะต้องปฏิบัติตาม พวกเขากลายเป็นเหมือนฟ้าร้องอู้อี้ ระเบิดที่เฮาเมงเท่านั้นที่สามารถได้ยินเสียงบูมเมงเฮาก็ screeched ต้องหยุดชะงักกลางเวหาเป็นแรงกดมหาศาลที่สร้างขึ้นรอบตัวเขา ว่า อากาศรอบตัวเขาได้จำกัด และเขาก็ถูกบังคับลงได้ บางอย่างเช่นมือใหญ่ที่ผลักดันลง บังคับให้เขาออกจากท้องฟ้าร่างกายของเขา trembled และเขารู้สึกทึ่งความดันที่จุดสูงสุดของอมตะเวที ที่ด่าน 7 อมตะ"ฮะ" คิดว่า คนเก่า frowning เห็นว่าเขาทันทีไม่ยับยั้งเมงเฮา เขาให้ snort เป็นเย็น และเกิดการเพาะปลูกของเขาฐานการกระจายอำนาจ แรงดันขนาดใหญ่ swelled ออก และเมงเฮาสูญเสียร่างกายของเขาสมบูรณ์ และหลุดออกมาจากท้องฟ้ามันไม่ได้จนกว่าเขาที่ดินบนพื้นดินที่ความดันทันจางหาย ใบหน้าของชายชราเป็นความสงบเป็นหัวเขา ลงเขาเกือบเป็นถ้ามีอะไรเกิดขึ้นหงและเธอมองไปที่เฮาเมงทันที ผู้ติดตามของหงพูดขึ้น"ดังนั้น คุณ Hao ฝาง ผู้เกิดสับสนวุ่นวายทั้งหมดดาวขลังหาร""อย่าลืม มันไม่สำคัญว่าถ้าพี่แกรนด์ให้คุณสมบัติการบินในแมนชั่นของบรรพบุรุษคุณ ถ้าคุณไม่มีพลังงานเพียงพอ ไม่สุ่มบินเหนือหัวของคน""คุณอาจไปเดี๋ยวนี้"คนเหล่านี้ไม่ได้รู้มากเกี่ยวกับเฮาเมง หลังจากที่ทุก สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากกองทัพได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของเขาในดาวขลังส่วนทั้งหมดที่พวกเขารู้ได้ว่าเขา Gatebeam ยเลือด 30,000 เมตร นี้ทำให้พวกเขารู้สึกกังวลนิด ๆ เมื่อมันมาถึงดาวของขลังอย่างไรก็ตาม พวกเขาดูมันเป็นชนิดของดาวที่ไม่สมควรจะร่วมเวทีเดียวกับการเพาะปลูกน้อยมีพูดคำของพวกเขา พวกเขากลับมาพูดคุย และ หัวเราะ ละเว้นเมงเฮาอย่างสมบูรณ์ ตามที่พวกเขาขัดเงาอดีตเขาเมงเฮามาแล้วในอารมณ์น่ารังเกียจ เขามีเพียงการบินตาม ดูแลธุรกิจของเขาเอง เมื่อจู่ ๆ ถูกบังคับลงไปพื้น พิจารณาบุคลิกภาพ วิธีสามารถเขาอาจจะยอมรับสิ่งนั้น ตาโตเย็น และรอยยิ้มค่อย ๆ กระจายออกทั่วใบหน้าของเขามันเป็นรอยยิ้ม แต่มันเป็นรอยยิ้มที่เย็นมาก", " เขากล่าว indifferently "คนที่คุณเห็นฉัน แต่ไม่มีการทักทายอย่างเป็นทางการ ดูเหมือนว่าคุณลืมเกี่ยวกับกฎกองทัพ"คนที่แปด frowned และหยุดในสถานที่ ค่อย ๆ หันหลังกลับไปดูที่เมงเฮา“