BCT of Alcohol and Drug Use Disorde

BCT of Alcohol and Drug Use Disorders 703
abuser, more damage to the marital relationship and trust of the nonusing spouse,
and less willingness of the spouse to tolerate involvement with a partner who uses
drugs. The couple’s lifestyle may be more drastically affected by cessation of drug use
than by alcohol misuse, if the drug abuser has either been spending a great deal of
money to obtain drugs, or, alternately, if the user has been earning money dealing
drugs. Discriminative stimuli for drug use may be more distinctive and salient than
for alcohol use, including drug paraphernalia such as cocaine vials, syringes, and the
like. Because certain drugs have a higher reinforcement value than alcohol, high salience
reinforcers for abstinence must be considered.
Clinically, there might be less relevance for the spouse’s role in drug refusal, and
less involvement in general in the system of antecedents and consequences of drug
use. The nonusing spouse may be more angry and fearful, and less committed to the
relationship than a spouse of an alcoholic partner. Marital and cohabitating relationships
of drug abusers may be different than those of alcoholics, in terms of stability,
commitment, and behavioral and verbal interaction. There may be more assortative
mating among drug abusers, thereby complicating the application of ABCT. Additionally,
clinical work must attend to problems in many life areas (legal, financial, etc.).
Researchers will need to study these above-mentioned factors in adapting and testing
ABCT models with drug abusers, and there is thus far little empirical work done
in these areas. Research on BCT for drug abusers is beginning, and recent studies
provide evidence that relationship distress among married or cohabiting drug abusers
is high (Fals-Stewart & Birchler, 1994; Fals-Stewart, Birchler, & O’Farrell, 1996; Fals-
Stewart, O’Farrell, & Birchler, 1995).
Fals-Stewart et al. (1996) recently reported the first study on BCT for drug abusers,
a randomized trial of 12 weekly outpatient behavioral couples treatment sessions versus
no-couples-treatment for 80 male, primarily court-referred drug abusers and their
partners. The 12-week course of couples versus no couples treatment was adjunctive
to an intensive course of approximately 30 group and individual treatment sessions,
for a total of 42 outpatient sessions over 24 weeks of treatment. Couples were followed
up at 3, 6, 9, and 12 months posttreatment. In this well-designed study, Fals-Stewart
et al. found that couples who received Behavioral Couples Therapy (BCT) had better
relationship outcomes during the first 3–6 months of follow-up, though the gains
dissipated thereafter. Husbands who received BCT reported fewer drug use days,
longer periods of abstinence, fewer drug-related arrests and hospitalizations during
the 12-month follow-up period than the husbands in the adjunctive individual therapy
condition.
The Fals-Stewart study is the first to expressly study the effect of cognitive-behavioral
couples treatment for drug abusers in a randomized clinical trial; results indicate that
this approach to the treatment of married or cohabiting drug abusers is promising.
Several factors limit the generalizability of the findings. First, 85% of the sample was
mandated for treatment by the criminal justice system, so efficacy for noncoerced
populations was not addressed. Second, the treatment was intensive (46 treatment
sessions over 24 weeks), which may limit clinical utility of the study, given high rates
of attrition from drug abuse treatment. Third, the couples treatment was not a standalone
treatment model, but served as an adjunct to an intensive course of both individual
and group therapy. Fourth, more than a quarter of the sample used medication
(naltrexone or disulfiram) as an adjunct to behavioral treatment. Fifth, the spouseinvolvement
component did not explicitly integrate spouse-assisted recovery and marital
therapy, as have previous models of behavioral treatment for alcoholism. The Fals-
Stewart et al. (1996) study, however, is methodologically sound and carefully executed,
704 E. E. Epstein and B. S. McCrady
and indicates that partner involvement in treatment of drug abuse problem is a promising
approach to enhance positive treatment outcome.
Fals-Stewart and his colleagues (Fals-Stewart, O’Farrell, Finneran, & Birchler, 1996)
have also reported some within-treatment benefits for BCT with patients on methadone
maintenance, but the differences were not maintained after the primary treatment
was completed.
Future Directions
Applications of ABCT for couples with two abusing partners. The conjoint model can be

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

BCT ของแอลกอฮอล์และยาเสพติดใช้โรค 703abuser ความเสียหายเพิ่มเติมการสมรสความสัมพันธ์และความไว้วางใจของคู่สมรส nonusingน้อยความตั้งใจของคู่สมรสที่จะทนต่อการมีส่วนร่วมกับหุ้นส่วนที่ใช้และยาเสพติด ชีวิตของทั้งคู่อาจจะมากขึ้นอย่างรวดเร็วได้รับผลกระทบ โดยยุติการใช้ยาเสพติดกว่า โดยนำแอลกอฮอล์ ถ้า abuser ยามี ทั้งการใช้จ่ายมากเงินรับยาเสพติด หรือ สลับ ถ้าผู้ใช้ ได้รับจัดการเงินยาเสพติด สิ่งเร้าที่ discriminative สำหรับการใช้ยาอาจจะเด่นกว่า และโดดเด่นมากขึ้นสำหรับแอลกอฮอล์ ใช้ รวมถึงมึนเมายาเสพติดเช่นโคเคน vials เข็มฉีดยา และเช่นการ เนื่องจากยาบางอย่างมีค่ามากกว่าแอลกอฮอล์ salience สูงเสริมต้องพิจารณา reinforcers การละเว้นทางคลินิก อาจมีความเกี่ยวข้องน้อยสำหรับบทบาทของคู่สมรสในการปฏิเสธยาเสพติด และมีส่วนร่วมน้อยโดยทั่วไปในระบบของ antecedents และผลกระทบของยาเสพติดใช้งาน Nonusing คู่สมรสอาจจะโกรธมาก และน่ากลัว และน้อยมุ่งมั่นความสัมพันธ์มากกว่าคู่สมรสของคู่ค้าแอลกอฮอล์ ความสัมพันธ์สมรสและ cohabitatingของยา abusers อาจจะแตกต่างกว่าของ alcoholics ในแง่ของความมั่นคงความมุ่งมั่น และโต้ตอบด้วยวาจา และพฤติกรรม อาจมีเพิ่มเติม assortativeผสมพันธุ์ระหว่างยา abusers, complicating จึงใช้ ABCT นอกจากนี้งานคลินิกต้องฟังปัญหาในหลายพื้นที่ชีวิต (กฎหมาย การเงิน ฯลฯ)นักวิจัยจะต้องศึกษาปัจจัยดังกล่าวเหล่านี้ในการดัดแปลง และทดสอบรุ่น ABCT กับ abusers ยา และฉะนี้ไม่ทำงานผลน้อยในพื้นที่เหล่านี้ วิจัย BCT สำหรับยา abusers จะเริ่มต้น และล่าสุดการศึกษาแสดงหลักฐานความทุกข์ที่ความสัมพันธ์ระหว่างสมรส หรือ cohabiting ยา abusersสูง (สจ๊วต Fals & Birchler, 1994 สจ๊วต Fals, Birchler, & O'Farrell, 1996 Fals-สจ๊วต O'Farrell และ Birchler, 1995)สจ๊วต Fals et al. (1996) รายงานการศึกษาแรกใน BCT ล่าสำหรับยา abusersทดลองแบบ randomized 12 สัปดาห์ผู้ป่วยนอกคู่พฤติกรรมบำบัดครั้งเมื่อเทียบกับไม่มีคู่รักรักษา abusers ยาชาย หลักศาลอ้าง 80 และของพวกเขาพันธมิตร หลักสูตร 12 สัปดาห์ของคู่กับไม่รักษาคู่ถูก adjunctiveเป็นหลักสูตรเร่งรัดประมาณ 30 กลุ่มและการรักษาแต่ละรอบเวลาสำหรับยอดรวมของรอบรักษา 42 กว่า 24 สัปดาห์ของการรักษา ตามคู่สายที่ 3, 6, 9 และ 12 เดือน posttreatment ในการศึกษานี้ห้อง สจ๊วต Falsal. ร้อยเอ็ดพบว่า คู่รักที่ได้รับพฤติกรรมคู่บำบัด (BCT) ได้ดีกว่าผลลัพธ์ของความสัมพันธ์ระหว่าง 3 – 6 เดือนแรกของการติดตามผล แม้ว่ากำไรdissipated หลังจากนั้น สามีที่รับ BCT รายงานวันให้น้อยลงในการใช้ยานานละเว้น การลดจำนวนที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติดจับกุม และ hospitalizations ระหว่างระยะติดตามผล 12 เดือนกว่าสามีในการรักษาแต่ละ adjunctiveเงื่อนไขการการศึกษา Fals สจ๊วตเป็นครั้งแรกเพื่อศึกษาผลของการรับรู้พฤติกรรมอย่างชัดเจนรักษาคู่ยา abusers ในการทดลองทางคลินิก randomized ผลลัพธ์บ่งชี้ว่าวิธีการนี้เพื่อการรักษา abusers ยา cohabiting หรือแต่งงานเป็นสัญญาหลายปัจจัยจำกัด generalizability ของผลการศึกษา ครั้งแรก 85% ของตัวอย่างได้กำหนด โดยระบบยุติธรรมทางอาญา เพื่อประสิทธิภาพในการรักษา noncoercedประชากรไม่ได้รับการจัดการ ที่สอง การรักษาเป็นแบบเร่งรัด (46 รักษารอบเวลากว่า 24 สัปดาห์), ซึ่งอาจจำกัดอรรถประโยชน์ทางคลินิกของการศึกษา ให้ราคาสูงของ attrition จากยาละเมิดสิทธิรักษา ที่สาม รักษาคู่ไม่เป็นแบบสแตนด์อโลนรักษาแบบจำลอง แต่ผู้ทรงเกียรติคุณมีหลักสูตรเร่งรัดของบุคคลทั้งสองและกลุ่มบำบัด สี่ มากกว่าสี่ตัวอย่างการใช้ยา(naltrexone หรือ disulfiram) เป็นเกียรติคุณการรักษาพฤติกรรมการ 5, spouseinvolvementคอมโพเนนต์ได้ไม่ชัดเจนรวมกู้ช่วยคู่สมรส และการสมรสบำบัด มีรุ่นก่อนหน้าของพฤติกรรมบำบัดสำหรับโรคพิษสุราเรื้อรัง Fals-สจ๊วตและ al. (1996) ศึกษา แต่ เป็น methodologically เสียง และดำเนิน การอย่างระมัดระวัง704 E. E. สเตียนและ B. S. McCradyและบ่งชี้ว่า บริษัทมีส่วนร่วมในการบำบัดรักษายาเสพติดปัญหาการละเมิดสิทธิเป็นมีแนวโน้มวิธีเพื่อเพิ่มผลการรักษาบวกFals สจ๊วตและเพื่อนร่วมงานของเขา (Fals สจ๊วต O'Farrell, Finneran, & Birchler, 1996)ได้ยังรายงานผลประโยชน์ภายในรักษาบางสำหรับ BCT กับผู้ป่วยในเมธาบำรุงรักษา แต่ความแตกต่างได้ไม่รักษาหลังการรักษาหลักเสร็จทิศทางในอนาคตโปรแกรมของ ABCT สำหรับคู่รักคู่เหยียดหยามสอง รุ่น conjoint สามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื้อของแอลกอฮอล์และใช้ยาเสพติด abuser 703
โรคความเสียหายมากขึ้นเพื่อสัมพันธภาพและความไว้วางใจของ nonusing คู่สมรส
และน้อยความเต็มใจของคู่สมรสที่จะทนต่อการมีส่วนร่วมกับพันธมิตรที่ใช้
ยา วิถีชีวิตของทั้งคู่อาจได้รับผลกระทบมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด โดยการใช้ยา
กว่าโดยใช้แอลกอฮอล์ ถ้ายาผู้ได้รับการอย่างใดอย่างหนึ่งการใช้จ่ายการจัดการที่ดีของ
เงินที่จะได้รับ ยา หรือ อีกวิธีหนึ่งคือ หากผู้ใช้ได้รับเงินรายได้ติดต่อ
ยา และอาจใช้ยาอาจจะมากขึ้นที่โดดเด่นและสำคัญกว่า
ใช้แอลกอฮอล์ รวมถึงยาเครื่องเคราเช่นโคเคนและ vials ฉีดยา
ชอบ เพราะยาบางอย่างมีมูลค่าที่สูงกว่าการสุรา reinforcers ความเด่น
สูงเลิก
ต้องพิจารณาทางการแพทย์ อาจมีความเกี่ยวข้องน้อยกว่าสำหรับบทบาทของคู่สมรสในการปฏิเสธยาเสพติด และมีส่วนร่วมใน
น้อยทั่วไปในระบบของปัจจัยที่เป็นสาเหตุและผลของยา
ใช้ . การ nonusing คู่สมรสอาจจะโกรธมาก และน่ากลัว และไม่มุ่งมั่นที่จะ
ความสัมพันธ์กว่าคู่สมรสของพันธมิตรที่มีแอลกอฮอล์ สมรสและอยู่กินความสัมพันธ์
ของยาเสพติดที่อาจจะแตกต่างกว่าของ alcoholicsในแง่ของความมั่นคง
ความมุ่งมั่น และพฤติกรรมและการโต้ตอบด้วยวาจา อาจจะมี assortative มากขึ้น
ผสมพันธุ์ระหว่างยาเสพติดจึงนำใบสมัครของ abct . นอกจากนี้
งานคลินิกต้องเข้าร่วมกับปัญหาในชีวิตหลายพื้นที่ ( กฎหมาย การเงิน ฯลฯ ) .
นักวิจัยจะต้องศึกษาปัจจัยดังกล่าวเหล่านี้ ในการพัฒนาและทดสอบ
รุ่น abct กับยาเสพติด ,และมีงานเชิงประจักษ์จึงไกลเสร็จ
ในพื้นที่เหล่านี้ งานวิจัยเกี่ยวกับ BCT สำหรับยาเสพติดเป็นจุดเริ่มต้นและ
การศึกษาล่าสุดให้หลักฐานที่ทุกข์ความสัมพันธ์ระหว่างแต่งงานหรืออยู่กินกับผู้ชายยาเสพติด
สูง ( fals สจ๊วต&เข้าไป , 1994 ; fals สจ๊วต เข้าไป& , ส่วน , 1996 ; fals -
สจ๊วต ส่วน&เข้าไป , 1995 ) .
fals สจ๊วต et al .( 1996 ) เมื่อเร็ว ๆนี้รายงานผลการศึกษาครั้งแรกกับ BCT สำหรับ abusers ยาเสพติด ,
1 ทดลอง 12 สัปดาห์ต่อครั้งเมื่อเทียบกับพฤติกรรมการรักษาคู่
ไม่คู่รักษา 80 เพศชายเป็นหลัก ศาลอ้างอิงยาเสพติดและคู่ค้า

หลักสูตร 12 สัปดาห์ของคู่รักคู่กับไม่มีการผู้ช่วย
เป็นหลักสูตรเข้มข้นประมาณ 30 กลุ่ม และการรักษาแต่ละคน
รวมเป็น 42 ผู้ป่วยนอกครั้งกว่า 24 สัปดาห์ของการรักษา การแสดงถูกตา
ขึ้นที่ 3 , 6 , 9 , และรักษา 12 เดือน ในการศึกษา ออกแบบ นี้ fals สจ๊วต
et al . พบว่า คู่รักที่ได้รับพฤติกรรมพลิกล็อก ( BCT ) น่าจะ
ความสัมพันธ์ของผลในช่วง 3 - 6 เดือน การติดตาม แม้ว่ากำไร
ลดลงหลังจากนั้น สามีที่ได้รับเชื้อรายงานวันใช้ยาน้อยลง
ระยะเวลานานของการเลิกยาเสพติดและการจับกุมน้อย ซึ่งในช่วงระยะเวลากว่า 12 เดือน
ติดตามสามีที่เป็นวิธีบำบัด

สภาพของแต่ละบุคคลการ fals สจ๊วตการศึกษาเป็นครั้งแรกเพื่อไว้ศึกษาผลของการรักษายาเสพติด abusers
คู่การรู้คิดในการศึกษาทางคลินิกการทดลอง พบว่า
วิธีการนี้เพื่อรักษาแต่งงานหรืออยู่กินกับผู้ชายยาเสพติดมีแนวโน้ม .
หลายปัจจัยที่จำกัด 1 ของผล แรก , 85% ของจำนวน
ในการรักษาด้วยระบบความยุติธรรมทางอาญา ดังนั้น ประสิทธิภาพ noncoerced
ประชากร ไม่ได้ส่ง ประการที่สอง การรักษาแบบเข้มข้น ( 46 รักษา
ครั้งกว่า 24 สัปดาห์ ) ซึ่งอาจ จำกัด ประโยชน์ทางคลินิกของการศึกษา , ให้ราคาสูง
ล้างแค้นจากการรักษายาเสพติด . สาม หนุ่ม การรักษาเป็นแบบสแตนด์อโลน
การรักษาแบบแต่ในฐานะที่เป็นใช้เป็นหลักสูตรเข้มข้นของบุคคลทั้งสอง
และการบำบัดกลุ่ม ประการที่สี่ มากกว่าหนึ่งในสี่ของกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ยา
( ทางเลือก หรือไดซัลฟิแรม ) เสริมการรักษาทางพฤติกรรม 5 องค์ประกอบ spouseinvolvement
ไม่ได้อย่างชัดเจนรวมคู่สมรสช่วยฟื้นฟูและการสมรส
บำบัด มีรุ่นก่อนหน้าของการรักษาพฤติกรรมสำหรับโรคพิษสุราเรื้อรัง การ fals -
สจ๊วต et al . ( 2539 ) การศึกษา อย่างไรก็ตาม วิธีการและเสียงให้ดีรัน
704 E . E . Epstein และ B . S . mccrady
และแสดงให้เห็นว่าคู่ค้ามีส่วนร่วมในการรักษาของปัญหายาเสพติดเป็นวิธีการรักษาที่ดีเพื่อเพิ่มสัญญา
.
fals สจ๊วตและเพื่อนร่วมงานของเขา ( fals สจ๊วต ส่วนฟินเนอแรน&เข้าไป , 1996 )
ยังได้รายงานบางอย่างภายในผลประโยชน์สำหรับการรักษาเชื้อผู้ป่วยดูแลโคบาโตะ
แต่ความแตกต่างไม่ได้รักษา หลังการรักษาหลัก


เสร็จ ทิศทางอนาคตของ abct สำหรับการใช้งานคู่กับสองเหยียดหยามคู่ รูปแบบร่วมกันสามารถ