The LotteryShirley Jackson (1948)Th

The Lottery
Shirley Jackson (1948)

The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many people that the lottery took two days and had to be started on June 2th, but in this village, where there were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke into boisterous play, and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands. Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves, looking over their shoulders at the boys, and the very small children rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather, surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands. Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers, who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool, and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter, came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done. The black box grew shabbier each year: by now it was no longer completely black but splintered badly along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จับสลากJackson อังกฤษ (ค.ศ. 1948)ช่วงเช้าของวันที่ 27 มิถุนายนได้ชัดเจน และ แดด กับความสดของวันในฤดูร้อนเต็ม ดอกไม้กำลังบานไสว และหญ้าก็เขียวมั่งคั่ง ผู้คนในหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมในสแควร์ ระหว่างที่ทำการไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ในบางเมืองที่มีหลายคนที่จับสลากเอาสองวัน และมีการเริ่มต้นบน 2 มิถุนายน แต่ ในหมู่บ้านนี้ มีอยู่เพียงประมาณสามร้อยคน ลอตเตอรี่ทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมง สามารถเริ่มที่สิบนาฬิกาในตอนเช้า และยัง สามารถผ่านใน เวลาให้ชาวบ้านได้บ้านสำหรับอาหารเที่ยงเด็กประกอบแรก แน่นอน โรงเรียนรับเพิ่งผ่านฤดูร้อน และความรู้สึกของเสรีภาพนั่งของ uneasily พวกเขามีแนวโน้มจะมารวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ ในขณะก่อนที่พวกเขาบุกเข้าไปในชีวิตเล่น และพวกเขาพูดคุยก็ยังของห้องเรียนและครู หนังสือและมา Bobby Martin ได้แล้วยัดกระเป๋าของเขาเต็มไป ด้วยหิน และชายอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้ตามตัวอย่าง การเลือกหินที่ราบรื่น และ roundest บ๊อบบี้ และ Harry Jones และปกซิสตินของไมเคิล - ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" - ผู้กองหินดีมุมหนึ่งของสี่เหลี่ยมในที่สุด และรักษากับการบุกของชายอื่น หญิงยืนกัน พูดคุยระหว่างกันเอง มองผ่านไหล่ของเด็ก และเด็กเล็กมากรีดในฝุ่น หรือ clung กับมือของพี่ชายหรือน้องสาวตนเก่าเร็ว ๆ นี้ คนเริ่มการรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเอง พูดปลูกฝน รถแทรกเตอร์ และภาษี พวกเขายืนอยู่ร่วมกัน จากกองหินที่มุม และเรื่องตลกของพวกเขาเงียบสงบ และพวกเขายิ้ม แทนที่หัวเราะ ผู้หญิง ใส่ชุดบ้านจางและเสื้อกันหนาว มาหลังจากที่กลุ่มของพวกเขา พวกเขาประทับใจกัน และแลกเปลี่ยนบิตนินทาเป็นพวกเขาไปร่วมสามี ผู้หญิง พร้อมสามี เริ่มโทรให้ลูกนาน และเด็กมาฝืนใจ ไม่ต้องเรียกสี่ หรือห้าครั้ง มาร์ติ Bobby ducked ใต้แม่สสีมือ และ วิ่ง หัวเราะ กลับไปที่กองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และบ๊อบบี้มาอย่างรวดเร็ว และเอาสถานที่ของเขาระหว่างบิดาและพี่ชายของเขาจับสลากดำเนินการเป็นการรำสแควร์ คลับวัยรุ่น โปรแกรมโล-- โดยนายฤดู ที่มีเวลาและพลังงานที่จะอุทิศเพื่อกิจกรรมพลเมือง เขาเป็นคน หน้ากลม jovial และวิ่งธุรกิจถ่านหิน และคนขอเขาเขาไม่เด็ก และภรรยาของเขาคือ การประชุมเพลิง เมื่อเขามาถึงจัตุรัส ถือกล่องไม้สีดำ มีเสียงฟู่ของการสนทนาในหมู่ชาวบ้าน และเขาโบก และเรียก "น้อยปลายวันนี้ คน" โพสมาสเตอร์ นายสุสาน ตาม แบกสาม - ขาเก้าอี้ เก้าอี้วางในศูนย์ของตาราง และนายฤดูตั้งกล่องดำลงบน ชาวบ้านเก็บระยะทางของพวกเขา ออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและอุจจาระ และเมื่อนายฤดูกล่าวว่า "ของคุณเพื่อนต้องการฉัน" มีลังเลก่อนสองคน นาย Martin และบุตรเก่า Baxter มาข้างหน้าเพื่อเก็บกล่องได้บนเก้าอี้ในขณะที่ฤดูร้อนนายสะเทือนจากเอกสารภายในThe original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done. The black box grew shabbier each year: by now it was no longer completely black but splintered badly along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สลากกินแบ่ง
เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน (1948) ตอนเช้าวันที่ 27 มิถุนายนที่ชัดเจนและมีแดดด้วยความอบอุ่นสดของวันที่เต็มรูปแบบในช่วงฤดูร้อน; ดอกไม้บานไสวถูกและหญ้าเป็นสีเขียวมั่งคั่ง ผู้คนในหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมในตารางระหว่างที่ทำการไปรษณีย์และธนาคารประมาณ 10:00; ในบางเมืองมีผู้คนจำนวนมากที่จับสลากเอาสองวันและจะต้องมีการเริ่มต้นใน 2 มิถุนายน แต่ในหมู่บ้านนี้ที่มีเพียงประมาณสามร้อยคนจับสลากทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมงจึงสามารถเริ่มต้น ที่ 10:00 ในตอนเช้าและยังคงผ่านในเวลาที่จะช่วยให้ชาวบ้านที่จะได้รับบ้านสำหรับอาหารค่ำน. เด็กชุมนุมครั้งแรกของหลักสูตร เมื่อเร็ว ๆ นี้โรงเรียนมากกว่าสำหรับฤดูร้อนและความรู้สึกของเสรีภาพในการนั่งอย่างไม่สบายใจในส่วนของพวกเขา; พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ก่อนที่พวกเขาบุกเข้าไปเล่นอึกทึกและพูดคุยของพวกเขาก็ยังคงเป็นของห้องเรียนและครูของหนังสือและตำหนิ บ๊อบบี้มาร์ตินยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยก้อนหินแล้วและเด็กคนอื่น ๆ ในเร็ว ๆ นี้ตามตัวอย่างของเขาเลือกนุ่มนวลและหิน roundest; บ๊อบบี้และแฮร์รี่โจนส์และริชาร์ด Delacroix-- ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" - ในที่สุดก็ทำให้กองที่ดีของหินในมุมหนึ่งของตารางและรักษามันกับการบุกของเด็กคนอื่น ๆ ที่ สาว ๆ ที่ยืนอยู่กันพูดคุยกันมองผ่านไหล่ของพวกเขาที่ชายและเด็กเล็กมากรีดในฝุ่นหรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือน้องสาว. เร็ว ๆ นี้คนเริ่มที่จะรวบรวมการสำรวจเด็กของตัวเองของพวกเขา การพูดของการปลูกและฝน, รถแทรกเตอร์และภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกันออกไปจากกองหินในมุมและเรื่องตลกของพวกเขาที่เงียบสงบและพวกเขายิ้มหัวเราะมากกว่า ผู้หญิงสวมชุดจางบ้านและเสื้อกันหนาวมาไม่นานหลังจากที่พวกผู้ชายของพวกเขา พวกเขาได้รับการต้อนรับอีกคนหนึ่งและแลกเปลี่ยนบิตนินทาพวกเขาไปเข้าร่วมสามีของตน เร็ว ๆ นี้ผู้หญิงที่ยืนอยู่โดยสามีของพวกเขาเริ่มที่จะเรียกร้องให้เด็กของพวกเขาและลูก ๆ มาอย่างไม่เต็มใจที่จะต้องถูกเรียกว่าสี่หรือห้าครั้ง บ๊อบบี้มาร์ตินหลบอยู่ใต้มือโลภของแม่ของเขาและวิ่งหัวเราะกลับไปที่กองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็วและบ๊อบบี้มาได้อย่างรวดเร็วและเกิดขึ้นระหว่างพ่อและพี่ชายคนโตของเขา. จับสลากได้ดำเนินการ - เช่นเดียวกับตารางการเต้นรำ, สโมสรวัยรุ่นโปรแกรมฮาโลวีน - โดยนายในช่วงฤดูร้อนที่มี เวลาและพลังงานจะอุทิศให้กับกิจกรรมของเทศบาล เขาเป็นรอบที่ต้องเผชิญกับคนร่าเริงและเขาวิ่งธุรกิจถ่านหินและผู้คนก็เสียใจกับเขาเพราะเขาไม่มีลูกและภรรยาของเขาก็ด่าว่า เมื่อเขามาถึงในตารางถือสีดำกล่องไม้มีบ่นของการสนทนาในหมู่ชาวบ้านและเขาโบกมือและเรียก "ลิตเติ้ลปลายวันนี้คน." เจ้าหน้าที่ไปรษณีย์นายเกรฟส์ตามเขาแบกอุจจาระขาสามและอุจจาระถูกขังอยู่ในใจกลางของตารางและนายซัมเมอร์ตั้งกล่องสีดำลงบนมัน ชาวบ้านรักษาระยะห่างของพวกเขาออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและอุจจาระและเมื่อนายซัมเมอร์สกล่าวว่า "บางท่านพรรคพวกต้องการที่จะให้ฉันมือ?" มีความลังเลก่อนที่ชายสองคน นายมาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์ออกมาข้างหน้าจะถือกล่องมั่นคงบนม้านั่งในขณะที่นายซัมเมอร์สขยับขึ้นเอกสารที่อยู่ในนั้น. กระจุกกระจิกต้นฉบับสำหรับการจับสลากที่ได้รับหายไปนานที่ผ่านมาและกล่องสีดำตอนนี้ยืนอยู่บน อุจจาระที่ได้รับนำไปใช้แม้กระทั่งก่อนที่ชายชราวอร์เนอร์เป็นคนที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองที่เกิด นายซัมเมอร์พูดบ่อย ๆ ให้กับชาวบ้านเกี่ยวกับการทำกล่องใหม่ แต่ไม่มีใครชอบที่จะทำให้เสียประเพณีแม้ในขณะที่มากที่สุดเท่าที่เป็นตัวแทนจากกล่องสีดำ มีเรื่องเล่าว่ากล่องในปัจจุบันได้รับการทำกับบางชิ้นส่วนของกล่องที่มีอยู่ก่อนหน้านี้หนึ่งที่ได้รับการสร้างขึ้นเมื่อคนกลุ่มแรกที่ลงไปจะทำให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกปีหลังจากการจับสลากนายซัมเมอร์เริ่มพูดคุยอีกครั้งเกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกปีเรื่องที่ได้รับอนุญาตให้จางหายไปโดยไม่ต้องปิดอะไรถูกทำ กล่องสีดำเพิ่มขึ้นในแต่ละปี shabbier: ตอนนี้มันก็ไม่ได้สีดำสนิท แต่ไม่ดีเดาะพร้อมด้านใดด้านหนึ่งที่จะแสดงสีไม้เดิมและในบางสถานที่จางหายไปหรือย้อมสี