It all started with a job my uncle

It all started with a job my uncle got me. He was working as a customer on a film called disaster - it was about a hurricane that devastated the town, causing floods and landslides of destroying pretty much everything. There was lots of screaming and yelling and crying, death and disease and some terrible dialogue. Everything was so unrealistic that the film itself a complete disaster.




Anyway, the directory needed a few more extras for a school scene, so my uncle suggested me. My parents didn't mind and as it as was the school holidays I was allowed to do it. For two days I sat at a desk in a classroom. On the second day, one of the boys just couldn't get his lines right, even though he was a professional actor. I’d heard the lines so many times, I knew them by heart. The director was a bit of a bully. He stopped the boy, who had been trying to get his scene right yet again and groaned loudly. Then he looked round the class. Unexpectedly, he pointed to me.


'You, 'He said. 'Come and try.'
'What me.?' said?
'You, you. Come here.'


I look at the other
Boy who obviously felt terrible. He looked like a dog that had been beaten by its owner. i hated the director for being so horrible to that boy. He was a bad actor but he'd seen trying really hard.



So I look for an excuse. 'Erm, I don't know how to act, 'I said.

Unfortunately it had the wrong result. 'Well' this boy can't act either!' said the director cruelly. 'Come here!'



So I did the scene. I knew the lines. Of course. But I could also feel myself becoming the boy in the film, thinking like him, and feeling like him. It was as if I was growing into his skin. When I'd finished my lines, I suddenly became aware of everybody looking at me in silence. Then I felt the director hit me hard in the back. 'Well done, kid, 'he said. 'Good job for somebody who can't act.



Everybody stared clapping. Even the real actor, who the director had embarrassed, gave me a small smile and a thumbs up. I smiled back. A whole new world of future possibilities had opened up.



Two weeks later, a letter dropped through the letter box with my name on it and the logo of a big film studio. I opened it. 'Dear Mr. Lee,' the letter began. 'We are writing to inform you that we would like to consider you for the lead part in our new film. Please phone me to make an appointment for an audition. Yours sincerely, Dvina Estelle (personal assistant).' at the bottom of the letter was a handwritten note from the director. 'Hi kid. You’ve got an awesome future. See you seen, Ken.' it was the start of a great career on the big screen - but I never ever worked with that director again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันทั้งหมดเริ่มต้นกับงานลุงของผมมีฉัน เขาเป็นคนที่ทำงานเป็นของลูกค้าในภาพยนตร์ที่เรียกว่าภัยพิบัติ - มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับพายุเฮอริเคนที่ทำลายเมืองที่ก่อให้เกิดน้ำท่วมและดินถล่มทำลายทุกอย่างสวยมาก มีจำนวนมากกรีดร้องและตะโกนและร้องไห้ความตายและการเกิดโรคและการสนทนาที่น่ากลัว ทุกอย่างสมจริงว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เองภัยพิบัติสมบูรณ์. อย่างไรก็ตามไดเรกทอรีที่จำเป็นไม่กี่ความพิเศษมากขึ้นสำหรับโรงเรียนที่เกิดเหตุเพื่อให้ลุงของผมแนะนำฉัน พ่อแม่ของฉันไม่ได้ใจและในขณะที่มันเป็นเป็นวันหยุดของโรงเรียนที่ผมได้รับอนุญาตให้ทำมัน สองวันฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องเรียน ในวันที่สองของเด็กชายคนหนึ่งไม่สามารถรับสายขวาของเขาแม้ว่าเขาจะเป็นนักแสดงมืออาชีพ ฉันได้ยินสายหลายครั้งผมรู้ว่าพวกเขาด้วยหัวใจ ผู้อำนวยการเป็นบิตของคนพาลได้ เขาหยุดเด็กที่ได้รับการพยายามที่จะได้รับฉากขวาของเขาอีกครั้งและครางเสียงดัง จากนั้นเขาก็มองไปรอบชั้นเรียน โดยไม่คาดคิดเขาชี้ให้ฉัน. 'คุณ' เขากล่าวว่า 'มาลอง.' 'สิ่งที่ฉัน.' กล่าวว่า'คุณคุณ มาที่นี่. ฉันมองไปที่อื่น ๆบอยที่เห็นได้ชัดว่ารู้สึกแย่มาก เขามองเหมือนสุนัขที่ได้รับการตีโดยเจ้าของของมัน ฉันเกลียดผู้อำนวยการสำหรับการให้เด็กที่น่ากลัวในการที่ เขาเป็นนักแสดงที่ไม่ดี แต่เขาไม่เคยเห็นความพยายามที่ยากจริงๆ. ดังนั้นผมจึงมองหาข้อแก้ตัว 'อืมผมไม่ทราบวิธีการที่จะทำหน้าที่' ผมบอกว่า. แต่น่าเสียดายที่มันมีผลที่ไม่ถูกต้อง 'ดี' เด็กคนนี้ไม่สามารถทำหน้าที่อย่างใดอย่างหนึ่ง! กล่าวว่าผู้อำนวยการอย่างโหดร้าย 'มาที่นี่!' ดังนั้นผมจึงไม่เกิดเหตุ ผมรู้ว่าเส้น แน่นอน. แต่ผมก็ยังรู้สึกว่าตัวเองจะกลายเป็นเด็กผู้ชายในหนังเรื่องนี้คิดเหมือนเขาและความรู้สึกเหมือนเขา มันก็เป็นถ้าฉันกำลังเติบโตเข้าสู่ผิวของเขา เมื่อฉันเสร็จเส้นของฉันฉันก็กลายเป็นตระหนักถึงทุกคนมองมาที่ผมอยู่ในความเงียบ จากนั้นผมก็รู้สึกว่าผู้อำนวยการตีอย่างหนักในด้านหลัง 'ทำดีเด็ก "เขากล่าวว่า 'งานที่ดีสำหรับคนที่ไม่สามารถทำหน้าที่. ทุกคนจ้องตบมือ แม้นักแสดงจริงที่ผู้อำนวยการได้อายให้ฉันมีรอยยิ้มขนาดเล็กและนิ้วหัวแม่มือขึ้น ฉันยิ้มกลับมา โลกใหม่ของความเป็นไปในอนาคตได้เปิดขึ้น. สองสัปดาห์ต่อมาจดหมายลดลงผ่านกล่องจดหมายที่มีชื่อของฉันที่มันและโลโก้ของฟิล์มสตูดิโอขนาดใหญ่ ฉันเปิดมัน 'รักนายลี' จดหมายที่จะเริ่มต้น "เรากำลังเขียนแจ้งให้ทราบว่าเราต้องการที่จะพิจารณาคุณสำหรับส่วนที่นำในภาพยนตร์เรื่องใหม่ของเรา กรุณาโทรศัพท์ฉันเพื่อให้ได้รับการแต่งตั้งในการออดิชั่น ขอแสดงความนับถือ Dvina เอสเทล (ผู้ช่วยส่วนตัว). ที่ด้านล่างของตัวอักษรเป็นบันทึกที่เขียนด้วยลายมือจากผู้อำนวยการ 'สวัสดีเด็ก คุณได้มีที่น่ากลัวในอนาคต ดูคุณจะได้เห็นเคน. มันเป็นจุดเริ่มต้นของอาชีพที่ดีบนหน้าจอใหญ่ - แต่ผมไม่เคยทำงานร่วมกับผู้อำนวยการอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันทั้งหมดเริ่มต้นด้วยงานลุงของฉันฉัน . เขากำลังทำงานเป็นลูกค้าบนฟิล์มเรียกว่าภัยพิบัติ - มันเกี่ยวกับพายุที่ทำลายล้างเมือง ทำให้เกิดน้ำท่วมและดินถล่มทำลายทุกอย่างสวยมาก มีหลายเสียงกรีดร้องและตะโกนและร้องไห้ ความตาย และโรคบางอย่างที่น่ากลัวนี้ ทุกอย่างมันไม่สมจริงเพื่อให้ฟิล์มที่ตัวเอง




หายนะอย่างไรก็ตาม ไดเรกทอรีที่จำเป็นไม่กี่ extras สำหรับฉากโรงเรียน ลุงของฉันแนะนำให้ฉัน พ่อแม่ของฉันไม่ได้ จิตใจมันเป็นวันหยุดที่ฉันได้รับอนุญาตให้ทำ สองวันแล้วที่ฉันนั่งที่โต๊ะในห้องเรียน ในวันที่สองหนุ่มคนหนึ่งไม่สามารถได้รับสายเขา ทั้งๆ ที่เขาเป็นนักแสดงมืออาชีพ ผมได้ยินสายหลายครั้ง ผมรู้ว่าพวกเขาด้วยหัวใจเป็นบิตของคนพาล เขาหยุด เด็กที่ได้รับการพยายามที่จะได้รับฉากของเขาใหม่อีกครั้ง และครางเสียงดัง แล้วเขาก็มองรอบๆห้อง โดยไม่คาดคิด เขาชี้มาที่ฉัน


" , ' ' เขากล่าวว่า มาและลอง '
'what ฉัน ? กล่าวว่า ?
คุณ , คุณ มา . . .



ผมดูอื่น ๆเด็กที่เห็นได้ชัดรู้สึกว่าน่ากลัว เขาเหมือนสุนัขที่ถูกตีโดยเจ้าของฉันเกลียดผู้กำกับที่น่ากลัวคนนั้น เขาเป็นนักแสดงที่ไม่ดี แต่เขาก็เห็นพยายามอย่างหนักจริงๆ .



ก็เลยหาข้ออ้าง . . . เอ่อ ฉันไม่รู้ต้องทำตัวอย่างไร ผมบอกว่า

แต่มันมีผลอะไร’ ดีเด็กชายคนนี้ไม่สามารถทำเหมือนกัน ! กล่าวว่าผู้อำนวยการมหาโหด . มาที่นี่ !



ผมทำฉาก ฉันรู้ว่าเส้น แน่นอนแต่ผมก็ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นเด็กในหนัง คิดเหมือนเขา และรู้สึกชอบเขา มันเป็นถ้าฉันได้เติบโตในผิวหนังของเขา เมื่อฉันสายของผมเสร็จ ผมก็ทราบว่า ทุกคนมองฉันอย่างเงียบๆ แล้วผมรู้สึกว่าผู้กำกับตีผมอย่างหนักในด้านหลัง . ดีมาก , เด็ก , ' ' เขากล่าวว่า งานที่ดีสำหรับบางคนที่ไม่สามารถแสดงได้



ทุกคนจ้องมอง ปรบมือแม้แต่นักแสดงที่ผู้กำกับได้อาย ให้ฉันยิ้มเล็กๆและนิ้วหัวแม่มือขึ้น ฉันยิ้มกลับ ในโลกใหม่ของความเป็นไปได้ในอนาคตได้เปิดขึ้น .



สองสัปดาห์ต่อมา มีจดหมายส่งถึงกล่องจดหมายที่มีชื่อของฉันเกี่ยวกับมันและโลโก้ของสตูดิโอภาพยนตร์ใหญ่ ฉันเปิดมันแล้ว . . . เรียน คุณ ลี ' จดหมายเริ่มต้น' เราเขียนเพื่อแจ้งให้ทราบว่าเราต้องการที่จะต้องพิจารณาคุณสำหรับส่วนนำภาพยนตร์ใหม่ของเรา กรุณาโทรมานัดออดิชั่น ด้วยความจริงใจ , ดวิน่า เอสเทล ( ผู้จัดการส่วนตัว ) ' ที่ด้านล่างของจดหมายเป็นโน้ตที่เขียนด้วยลายมือจากผู้กำกับ . สวัสดีเด็กน้อย คุณได้ในอนาคตสุดยอด เห็นคุณเห็น เคน' มันเป็นจุดเริ่มต้นของอาชีพที่ดีบนหน้าจอใหญ่ - แต่ฉันไม่เคยทำงานกับผู้กำกับอีกครั้ง