「Norman, go back first」「………Understo

「Norman, go back first」

「………Understood」

Norman responded to Harold’s command after hesitating for a breath. Looking at Harold’s expression, which seemed as though he was brooding over something, he hesitated because he was thinking whether it would be fine to leave this boy alone.
However, that expression returned back to a calm one in a very small amount of time. In that case, now isn’t the time to unnecessarily interject – thinking that, Norman decided to withdraw.

And then, he immediately realized that it was a mistake.

While he was reluctantly heading back to the mansion, the wind carried Harold’s voice to Norman’s ears.
When the voice, which was broken due to it being mixed among the sound of rustling of the tree leaves, reached his ears, Norman reflexively stopped walking.

「Ha, unsightly face………no value in living……….」

The boy’s voice, which could be heard faintly, contained self-derision

「No way……..forgiven……..」

As though repenting for one’s sins

「Life……..useless…… At least, if…….death………,right?」

And yet, it contained a sharpness which could cut through one’s body.

The monologue of a 10 year old boy. With a cleverness unbecoming of a child, he saved the parent and child, and he, who had accomplished a praise-worthy thing, was suffering.
All alone, so that no one could find out.

「It’s over–『Flame Column』」

(Gou)

A thunderous roar, together with a hot wind blew through the forest. The pillar of fire, which was growing higher and higher, as though it was the manifestation of the feelings inside Harold’s heart, was fiercely blazing.
As though burning down the pain contained in that small body.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「Norman, first」 กลับไป「……… Understood」นอร์แมนตอบสนองคำสั่งของแฮโรลด์หลังอย่าลังเลใจหายใจ แสดงออกของแฮโรลด์ ซึ่งดูเหมือนว่าเขาถูกกกไข่บาง เขาลังเล เพราะเขาคิดว่า มันน่าจะดีกว่าการปล่อยให้เด็กคนนี้คนเดียวอย่างไรก็ตาม นิพจน์ที่ส่งกลับกลับไปสงบในจำนวนเวลาเล็กมาก ในกรณีที่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจำ interject – คิดว่า นอร์แมนตัดสินใจถอนแล้ว เขาทันทีตระหนักว่า มันเป็นความผิดพลาดในขณะที่เขาถูกฝืนใจเดินทางกลับไปยังคฤหาสน์ ลมดำเนินของแฮโรลด์เสียงที่หูของนอร์แมนเมื่อเสียง ซึ่งถูกตัดขาดเนื่องจากการผสมผสานระหว่างเสียงของยามที่ใบไม้ หูของเขา นอร์แมน reflexively หยุดเดิน「Ha น่าเกลียดหน้าไม่มีค่าในชีวิต...ถูก...เสียงของเด็กผู้ชาย ซึ่งอาจจะได้ยินรวย ๆ อยู่ derision ตนเองวิธี 「No...รับการอภัย...ถูกว่าความผิดบาปของเรา「Life...ไร้ประโยชน์... ที่ น้อยที่สุด ถ้า...ตาย..., ขวา? ถูกและยัง มันประกอบด้วยความคมชัดซึ่งสามารถตัดผ่านร่างกายพรุ่งนี้ของเด็กผู้ชายอายุ 10 ปี มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมของเด็กฉลาด เขาบันทึกหลักและรอง และเขา ผู้มีประสบความสำเร็จเป็นสิ่ง praise-worthy แก้ไขความทุกข์คนเดียว เพื่อให้ไม่มีใครสามารถค้นหาของ 「It มากกว่า – 『Flame Column』」(โก)มีเสียงคำรามสนั่น ร่วมกับลมร้อนพัดผ่านป่า เสาไฟ ซึ่งเติบโตขึ้นสูงขึ้น และสูงกว่า ว่ามันเป็นการประกาศของความรู้สึกภายในหัวใจของแฮโรลด์ แก้ไขอย่างเห็นได้ชัดว่าความเจ็บปวดการเผาอยู่ในร่างกายที่เล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「นอร์แมนกลับไปครั้งแรก」

「 ......... เข้าใจ」

นอร์แมนตอบสนองต่อคำสั่งของแฮโรลด์หลังจากลังเลใจสำหรับลมหายใจ มองไปที่การแสดงออกของแฮโรลด์ซึ่งดูราวกับว่าเขาได้รับการครุ่นคิดมากกว่าสิ่งที่เขาลังเลเพราะเขาคิดว่ามันน่าจะดีกว่าที่จะปล่อยให้เด็กคนนี้คนเดียว
แต่การแสดงออกที่กลับกลับมาเป็นความสงบในปริมาณที่น้อยมากของเวลา ในกรณีที่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ไม่จำเป็นใส่เข้า - คิดว่านอร์แมนตัดสินใจถอนตัว

แล้วเขารู้ทันทีว่ามันเป็นความผิดพลาด

ขณะที่เขากำลังไม่เต็มใจมุ่งหน้ากลับไปที่คฤหาสน์ลมดำเนินการเสียงของแฮโรลด์ที่หูของนอร์แมน
เมื่อเสียงซึ่งเสียเพราะมันถูกนำมาผสมในหมู่เสียงพึมพำของใบต้นไม้ถึงหูของเขานอร์แมนโดยอัตโนมัติหยุดเดิน

「ฮาใบหน้าน่าเกลียด ......... คุ้มค่าในการดำรงชีวิตไม่มี ......... . '

เสียงของเด็กซึ่งอาจจะได้ยินเสียงแผ่วเบาที่มีอยู่ในตัวเองดูถูก

「ไม่มีทาง ...... ..forgiven ...... .. 」

ประหนึ่งว่ากลับใจสำหรับความผิดของคน ๆ หนึ่ง

「ชีวิต ...... ..useless ...... อย่างน้อยถ้า ...... .death ......... ใช่มั้ย? 」

และยังมีความคมชัดที่สามารถตัดผ่านร่างกายของคน

พูดคนเดียวของเด็กอายุ 10 ปี ไม่เหมาะสมกับความฉลาดของเด็กเขาบันทึกไว้แม่และเด็กและเขาที่ประสบความสำเร็จเป็นสิ่งที่สรรเสริญสมควรได้รับความทุกข์ทรมาน
ทั้งหมดเพียงอย่างเดียวเพื่อให้ไม่มีใครสามารถหา

「มันเกินคอลัมน์「เปลวไฟ」」

(Gou)

แผดเสียงดังสนั่นพร้อมกับลมร้อนพัดผ่านป่า เสาไฟซึ่งมีการเติบโตที่สูงขึ้นและสูงขึ้น ราวกับว่ามันคือการแสดงออกของความรู้สึกภายในหัวใจของแฮโรลด์ถูกอย่างรุนแรงที่เห็นได้ชัด
ราวกับว่าการเผาไหม้มีอาการปวดที่มีอยู่ในร่างกายที่มีขนาดเล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

「นอร์แมน กลับไปก่อน」เข้าใจ」「 .นอร์แมน ตอบสนองคำสั่งของแฮโรลด์หลังจากลังเลกับลมหายใจ ดูจากสีหน้าของแฮโรลด์ ซึ่งดูเหมือนเขากำลังครุ่นคิดอะไรซักอย่าง เขาลังเล เพราะเขาคิดว่ามันคงจะดีที่จะทิ้งเด็กไว้คนเดียวอย่างไรก็ตาม การแสดงออกกลับมาสงบ หนึ่งในจำนวนน้อยมากของเวลา ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะแทรกและคิดว่า นอร์แมน ตัดสินใจที่จะถอนตัวแล้ว เขาก็ตระหนักว่ามันเป็นความผิดพลาดในขณะที่เขาไม่เต็มใจมุ่งหน้ากลับไปยังคฤหาสน์ สายลมพัด เสียงของแฮโรลด์หูนอร์แมน .เมื่อเสียงที่เสียเนื่องจากการผสมระหว่างเสียงกรอบแกรบของต้นไม้ใบไม้ ถึงหู นอร์แมน reflexively หยุดเดิน「ฮาหน้าน่าดู . . . ไม่มีคุณค่าในชีวิต」 .เสียงของเด็ก ซึ่งอาจจะได้ยินอย่างแผ่วเบา มีเยาะเย้ยด้วยตนเอง. . . . . . . . . . 」「ไม่มีทางให้อภัยแม้ว่าชดใช้ของบาป「ชีวิต . . . . . . . . . . . อย่างน้อยก็ไร้ประโยชน์ ถ้า . . . . . . . ตาย . . . ใช่ไหม 」แต่ก็มีความคมชัด ซึ่งอาจตัดผ่านร่างกายการพูดคนเดียวของเด็กชายอายุ 10 ปี ไม่เหมาะสมกับความฉลาดของเด็ก เขาช่วยชีวิตแม่และเด็ก และคนที่ประสบความสำเร็จเป็นสิ่งที่น่าสรรเสริญ คือความทุกข์คนเดียว ดังนั้นที่ไม่มีใครอาจรู้「มันเหนือเปลวไฟ–『』」คอลัมน์( โก )เสียงคำรามดังสนั่นพร้อมกับลมร้อนเป่าผ่านป่า เสาไฟ ซึ่งมีการเติบโตสูงขึ้น และสูงขึ้น ราวกับว่ามันเป็นการแสดงออกของความรู้สึกภายในหัวใจของแฮโรลด์เป็นอย่างเห็นได้ชัด .เหมือนเขียนลงความเจ็บปวดที่อยู่ในร่างกายเล็กๆนั่น