Furthermore the findings in this st

Furthermore the findings in this study demonstrate that nurses have different opinions about restraining children during NRMP, and whether this can be supportive or not. Arguably there is an ambiguity as to how this is expressed. It is consistent with previous research by Brenner, Parahoo, and Taggart (2007) and Karen (2010). The main difference is the focus on consent and the strength used to restrain. Supportive holding requires consent and no strength is necessary, but during restraint nurses act without consent from the child and a certain amount of strength is used. The limits of this are difficult to define (Karen, 2010; Royal College of Nursing, 2003). We want to emphasize that this reasoning is only applicable if the child is not in a life-threatening condition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ ผลการวิจัยในการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า พยาบาลมีความเห็นแตกต่างเกี่ยวกับและยับยั้งเด็กระหว่าง NRMP และว่าสามารถสนับสนุน หรือไม่ ว่ามีการย่อตามวิธีนี้จะแสดง สอดคล้องกับงานวิจัยก่อนหน้านี้ Brenner, Parahoo และ Taggart (2007) และคาเรน (2010) ได้ ข้อแตกต่างหลักคือ เน้นความยินยอมและความแข็งแรงที่ใช้ตัด ถือสนับสนุนต้องยินยอม และแรงไม่จำเป็น แต่ในระหว่างการยับยั้งชั่งใจ ใช้กระทำการพยาบาลโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเด็กและยอดของความแข็งแรง ขีดจำกัดนี้จะยากที่จะกำหนด (กะเหรี่ยง 2010 รอยัลวิทยาลัยพยาบาล 2003) เราต้องการเน้นที่เหตุผลนี้จะใช้ได้ถ้าเด็กไม่ได้อยู่ในสภาพที่คุกคามชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกจากนี้ผลการวิจัยในการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าพยาบาลมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการควบคุมเด็กในระหว่าง NRMP และไม่ว่านี้จะสนับสนุนหรือไม่ เนื้อหาที่มีความคลุมเครือเป็นวิธีการนี​​้จะแสดง มันสอดคล้องกับการวิจัยก่อนหน้านี้โดยเบรนเนอร์ Parahoo และแทกการ์ (2007) และกะเหรี่ยง (2010) แตกต่างที่สำคัญคือการมุ่งเน้นในการได้รับความยินยอมและความแรงที่ใช้ในการยับยั้ง ถือหุ้นต้องได้รับความยินยอมการสนับสนุนและความแข็งแรงไม่เป็นสิ่งที่จำเป็น แต่ในช่วงพยาบาลยับยั้งชั่งใจทำหน้าที่โดยไม่ต้องได้รับความยินยอมจากเด็กและจำนวนหนึ่งของความแข็งแรงจะใช้ ข้อ จำกัด นี้เป็นเรื่องยากที่จะกำหนด (กะเหรี่ยง 2010; ราชวิทยาลัยพยาบาล, 2003) เราต้องการที่จะเน้นว่าเหตุผลนี้จะใช้ได้เฉพาะในกรณีที่เด็กไม่ได้อยู่ในสภาพที่คุกคามชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า พยาบาลมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันเกี่ยวกับเด็กในช่วง nrmp ยับยั้ง และไม่ว่านี้จะสนับสนุนหรือไม่ arguably มีความคลุมเครือว่าวิธีนี้แสดงออกมา มันสอดคล้องกับงานวิจัยก่อนหน้านี้โดย เบรนเนอร์ parahoo และแท๊ก ( 2007 ) และกะเหรี่ยง ( 2010 )ความแตกต่างหลักคือมุ่งเน้นการยินยอมและความแข็งแรงที่ใช้ยับยั้งไว้ ถือสนับสนุนต้องยินยอมและไม่มีความแข็งแรงที่จำเป็นในการทำ แต่พยาบาลโดยไม่ได้รับความยินยอมจากเด็กและจํานวนของแรงที่ใช้ ขอบเขตของนี้ยากที่จะนิยาม ( กะเหรี่ยง , 2010 ; วิทยาลัยการพยาบาล , 2003 )เราต้องการที่จะเน้นว่าเหตุผลนี้เท่านั้นที่ใช้ได้ ถ้าเด็กไม่ได้อยู่ในเงื่อนไขที่คุกคามชีวิต