During the late 1960s, the United S

During the late 1960s, the United States learned that the Soviet Union had embarked upon a massive Intercontinental Ballistic Missile (ICBM) buildup designed to reach parity with the United States. In January 1967, President Lyndon Johnson announced that the Soviet Union had begun to construct a limited Anti-Ballistic Missile (ABM) defense system around Moscow. The development of an ABM system could allow one side to launch a first strike and then prevent the other from retaliating by shooting down incoming missiles.

Johnson therefore called for strategic arms limitations talks (SALT), and in 1967, he and Soviet Premier Alexei Kosygin met at Glassboro State College in New Jersey. Johnson said they must gain “control of the ABM race,” and Secretary of Defense Robert McNamara argued that the more each reacted to the other’s escalation, the more they had chosen “an insane road to follow.” While abolition of nuclear weapons would be impossible, limiting the development of both offensive and defensive strategic systems would stabilize U.S.-Soviet relations.
Johnson’s successor, Richard Nixon, also believed in SALT, and on November 17, 1969, the formal SALT talks began in Helsinki, Finland. Over the next two and a half years, the two sides haggled over whether or not each nation should complete their plans for ABMs; verification of a treaty; and U.S. concern that the Soviets continued to build more Submarine-Launched Ballistic Missiles (SLBMs). Nixon and Soviet General Secretary Leonid Brezhnev signed the ABM Treaty and interim SALT agreement on May 26, 1972, in Moscow.

For the first time during the Cold War, the United States and Soviet Union had agreed to limit the number of nuclear missiles in their arsenals. SALT I is considered the crowning achievement of the Nixon-Kissinger strategy of détente. The ABM Treaty limited strategic missile defenses to 200 interceptors each and allowed each side to construct two missile defense sites, one to protect the national capital, the other to protect one ICBM field. (For financial and strategic reasons, the United States stopped construction of each by the end of the decade.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงปลายทศวรรษ 1960 , สหรัฐอเมริกาเรียนรู้ว่าสหภาพโซเวียตได้เริ่มต้นเมื่อใหญ่ขีปนาวุธขีปนาวุธข้ามทวีป ) คือออกแบบมาเพื่อถึงความเท่าเทียมกันกับประเทศสหรัฐอเมริกา ในเดือนมกราคม 1967 ประธานาธิบดีลินดอนจอห์นสันประกาศว่าสหภาพโซเวียตได้เริ่มสร้างจำกัดต่อต้านขีปนาวุธ ( ABM ) ระบบป้องกันรอบกรุงมอสโกการพัฒนาระบบ ABM สามารถช่วยด้านหนึ่งเปิดปะทะก่อน แล้วป้องกันอื่น ๆจากตอบโต้โดยยิงลงขีปนาวุธที่เข้ามา

จอห์นสันจึงเรียกอาวุธยุทธศาสตร์ข้อเจรจา ( เกลือ ) และในปี ค.ศ. 1967 เขา และสหภาพโซเวียต พรีเมียร์ และโคไซกิ้น เจอ ที่ glassboro รัฐวิทยาลัยในรัฐนิวเจอร์ซีย์ จอห์นสันกล่าวว่าพวกเขาจะต้องได้รับการควบคุมของ ABM แข่ง" รัฐมนตรีกลาโหมโรเบิร์ต เบเดน โพเอลล์ แย้งว่า ยิ่งแต่ละสามารถอื่น ๆเพิ่มมากขึ้น พวกเขาได้เลือก " ถนนบ้าตาม . " ในขณะที่การยกเลิกนิวเคลียร์ คงเป็นไปไม่ได้ จำกัด การพัฒนาทั้งรุกและรับระบบเชิงกลยุทธ์จะทำให้ความสัมพันธ์สหรัฐ - สหภาพโซเวียต
จอห์นสันทายาท ริชาร์ด นิกสัน ยังเชื่อในเกลือและเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2512 , การเจรจาเกลืออย่างเป็นทางการเริ่มขึ้นในเฮลซิงกิ , ฟินแลนด์ อีก 2 ปีครึ่ง และทั้งสองฝ่ายมีปากเสียงหรือไม่แต่ละประเทศควรสมบูรณ์แผนการของพวกเขาสำหรับ ABMs ; การตรวจสอบของสนธิสัญญา และสหรัฐกังวลว่า โซเวียตยังคงสร้างเพิ่มเติมเปิดตัวเรือดำน้ำขีปนาวุธ ( slbms )Leonid Brezhnev ของสหภาพโซเวียตนิกสันและเลขาลงนามข้อตกลงสนธิสัญญา ABM และเกลือชั่วคราวเมื่อ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2515 ในมอสโคว์ .

เป็นครั้งแรกในช่วงสงครามเย็น สหรัฐอเมริกาและสหภาพโซเวียตได้ตกลงที่จะ จำกัด จำนวนของขีปนาวุธนิวเคลียร์ในคลังแสงของพวกเขา เกลือก็ถือว่าสำเร็จของนิกสัน คิสซินเจอร์กลยุทธ์ของพระเยโฮวาห์ .สนธิสัญญา ABM จำกัดขีปนาวุธทางยุทธศาสตร์ป้องกัน 200 interceptors แต่ละคนและอนุญาตให้แต่ละด้านเพื่อสร้างสองเว็บไซต์ป้องกันขีปนาวุธเพื่อปกป้องเมืองหลวงแห่งชาติ , อื่น ๆเพื่อป้องกันขีปนาวุธข้ามทวีปหนึ่งฟิลด์ ( เหตุผลทางการเงินและกลยุทธ์สหรัฐอเมริกาหยุดการก่อสร้างของแต่ละ โดยส่วนท้ายของทศวรรษ )