A Mother’s Fondness by Marion Rache

A Mother’s Fondness by Marion Rachel Stewart is a short narrative following the two perspectives of a mother and daughter relating to a pivotal event in their relationship. The story exposes each character’s internal stream of consciousness, when the daughter does not arrive home after school. My initial response to the text was to sympathise with the mother. As I read through the mother’s perspective of the story I understood her reasoning behind her actions. Contrastingly my initial response to the daughter’s perspective was apathy, I could not relate to the daughter and felt a surge of anger as I read about her carelessness to contact her mother. I believed that the teenage daughter was acting irresponsibly and responding immaturely.

After an in depth discussion with the tutorial class I noted that I had taken up the dominant reading position with the mother. It was a unanimous decision that the author was positioning readers to sympathize with the mother. In comparison a majority of the class also could relate to the daughter’s position and I realised that my second response was a resisted reading. Resisted readings, which Moon clearly states, “…are readings, which are unacceptable in terms of the dominant cultural beliefs and which challenge prevailing views” (Moon 1992, 129). This discussion emphasized to me the differing relationships children have with their mother’s. It was mentioned by multiple students that they too had behaved similarly to the daughter in the story, which had stirred a regretful emotion to their own mother’s possible angst.

After re-reading the text it became clear why I initially felt sympathy for the mother. Phrases such as, “I began to worry and fidget by half past five” (Mellor et al 1987, 51) resonated with my discursive history in relation to my own upbringing. My parents were quite protective of me as a child and they always reiterated the importance of communicating with them. In addition I could justify with the mother’s angst, as I too have felt protective over my own brother. Thoughts much like the mothers also crossed my mind at times when my brother was missing, which is reiterated in line such as, “I thought of all the places she could go to and became afraid because there were so many” (Mellor et al 1987, 51).

In comparison I could not relate to the daughter’s perspective on the situation. This is mainly due to the fact that I am no longer a teenager and cannot remember how I used to think or feel. Ultimately I categorised the daughter in a stereotype, as moody teenager. The stereotyping of certain groups such as a ‘teenager’ represents images of these groups in narrow ways (Moon 1992, 137). The daughter’s thoughts such as, “she simply didn’t care about me and I couldn’t let her see how much that hurts” (Mellor et al 1987, 52) helped justify my reading.

I would teach this to a senior class, more specifically year elevens as I feel it would be great for teenagers to get an alternative perspective in order to view the inner consciousness of a parent. I believe it is also a fantastic way for students to reflect on their own interpretations and learn how their discursive history, life experiences and cultural background shape they way that they read a text.

To read alternative views on A Mother’s Fondness see Lucy Harkin’s blog linked on my blogroll

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Fondness เป็นแม่ โดยมารีราเชลสจ๊วตเป็นการเล่าเรื่องสั้นตามมุมมองที่สองของแม่และลูกสาวที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์แปรความสัมพันธ์ของพวกเขา เรื่องราวแสดงแต่ละอักขระภายในสตรีมของสติ เมื่อลูกสาวไม่มาบ้านหลังจากโรงเรียน ตอบข้อความของฉันเริ่มต้นการ sympathise กับแม่ได้ เมื่อผมอ่านผ่านมุมมองของแม่เรื่อง ฉันเข้าใจเหตุผลของเธออยู่เบื้องหลังการกระทำของเธอ Contrastingly ตอบสนองมุมมองของลูกสาวของฉันเริ่มต้นคือ apathy ฉันไม่สามารถสัมพันธ์กับลูกสาว และรู้สึกว่ากระแสของความโกรธฉันอ่านเกี่ยวกับความสะเพร่าของเธอจะติดต่อแม่ของเธอ ผมเชื่อว่า ลูกสาววัยรุ่นทำหน้าที่มาลอย ๆ และตอบสนอง immaturelyหลังจากที่ความลึกในการสนทนากับคลาสบทสอนที่ฉันกล่าวว่า ฉันได้ถ่ายขึ้นโดดเด่นอ่านตำแหน่งกับแม่ ก็ตัดสินเป็นเอกฉันท์ว่า ผู้เขียนมีตำแหน่งผู้อ่านเห็น ด้วยกับคุณแม่ เทียบ ชั้นเรียนส่วนใหญ่สามารถเกี่ยวข้องกับตำแหน่งของลูกสาว และผมเองก็ยังคิดว่า ตอบสองของฉันคือ อ่าน resisted Resisted อ่าน ที่มูนอย่างอเมริกา, "... อ่าน.are ซึ่งจะไม่สามารถยอมรับในความเชื่อทางวัฒนธรรมที่โดดเด่น และที่ท้าทายมุมมองปัจจุบัน" (มูน 1992, 129) สนทนานี้เน้นผมเด็กความสัมพันธ์แตกต่างกันได้ของแม่ จะได้กล่าวถึงนักเรียนหลายที่ พวกเขาเกินไปได้ทำงานในทำนองเดียวกันกับลูกสาวในเรื่อง ที่มีกวนอารมณ์เศร้าเสียใจต่อการ angst ได้มารดาของตนเองหลังจากอ่านข้อความ ได้ชัดเจนทำไมผมเริ่มรู้สึกว่าเห็นใจสำหรับแม่ วลีเช่น "เริ่มกังวล และ fidget โดยครึ่งเลยห้า" (Mellor et al 1987, 51) resonated กับดำเนินประวัติการ discursive เกี่ยวกับ upbringing ของตัวเอง พ่อได้ค่อนข้างป้องกันของฉันเป็นเด็ก และพวกเขาได้ย้ำความสำคัญของการสื่อสารกับพวกเขาเสมอ นอกจากนี้ ฉันสามารถปรับกับของแม่ angst เป็นเกินไปมีรู้สึกป้องกันมากกว่าพี่ชายของตัวเอง คิดเหมือนมารดายังข้ามใจครั้งเมื่อพี่ได้หายไป ซึ่งจะย้ำในรายการเช่น "ฉันคิดว่า ในสถานที่เธอสามารถไป และกลายเป็นกลัวเนื่องจากมีมาก" (Mellor et al 1987, 51)ในการเปรียบเทียบ ฉันอาจไม่เกี่ยวข้องกับมุมมองของลูกสาวในสถานการณ์ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าฉันไม่วัยรุ่น และจำไม่ได้ว่า เคยคิด หรือรู้สึก ในที่สุด ฉันจัดสาวในแบบตายตัว เป็นวัยรุ่นอารมณ์ ทัศนคติทั่วไปต่อของบางกลุ่มเช่น 'วัยรุ่น' แสดงถึงภาพของกลุ่มเหล่านี้ในรูปแบบแคบ (มูน 1992, 137) ความคิดของลูกเช่น "เธอก็ไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับฉัน และฉันไม่ให้เธอเห็นว่าที่เจ็บ" (Mellor et al 1987, 52) ช่วยจัดของฉันอ่านผมจะสอนนี้ชั้นอาวุโส มากขึ้นโดยเฉพาะปี elevens รู้สึกว่ามันจะดีสำหรับวัยรุ่นจะมีมุมมองอื่นเพื่อดูภายในจิตสำนึกหลัก ฉันเชื่อว่าเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมสำหรับนักศึกษาไตร่ตรองตีความของตนเอง และเรียนรู้วิธีการประวัติ discursive ประสบการณ์ชีวิต และพื้นหลังทางวัฒนธรรมรูปร่างพวกเขาวิธีที่พวกเขาอ่านข้อความอ่าน มุมมองอื่น Fondness A แม่ดูบล็อก Lucy Harkin ที่เชื่อมโยงใน blogroll ของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรักของแม่โดยแมเรียนราเชลสจ๊วตเป็นเรื่องเล่าสั้น ๆ ดังต่อไปนี้สองมุมมองของแม่และลูกสาวที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สำคัญในความสัมพันธ์ของพวกเขา เรื่องราว exposes กระแสภายในของตัวละครแต่ละสติเมื่อลูกสาวไม่ได้มาถึงบ้านหลังเลิกเรียน การตอบสนองเริ่มต้นของฉันกับข้อความที่จะเห็นอกเห็นใจกับแม่ ขณะที่ผมอ่านผ่านมุมมองของแม่ของเรื่องที่ผมเข้าใจเหตุผลของเธอที่อยู่เบื้องหลังการกระทำของเธอ Contrastingly การตอบสนองครั้งแรกของฉันไปที่มุมมองของลูกสาวเป็นไม่แยแสฉันไม่อาจเกี่ยวข้องกับลูกสาวและรู้สึกว่าคลื่นของความโกรธที่ผมอ่านเกี่ยวกับความประมาทของเธอที่จะติดต่อกับแม่ของเธอ ผมเชื่อว่าลูกสาววัยรุ่นกำลังทำหน้าที่ขาดความรับผิดชอบและการตอบสนองยังไม่บรรลุนิติภาวะ. หลังจากการอภิปรายในเชิงลึกกับการเรียนการสอนที่ผมตั้งข้อสังเกตว่าผมได้นำขึ้นตำแหน่งการอ่านที่โดดเด่นกับแม่ มันเป็นการตัดสินใจที่เป็นเอกฉันท์ว่าผู้เขียนได้รับการวางตำแหน่งของผู้อ่านที่จะเห็นอกเห็นใจกับแม่ ในการเปรียบเทียบส่วนใหญ่ของชั้นยังอาจเกี่ยวข้องกับตำแหน่งของลูกสาวและฉันตระหนักว่าการตอบสนองที่สองของฉันได้รับการต่อต้านการอ่าน อ่านต่อต้านซึ่งดวงจันทร์อย่างชัดเจน "... มีการอ่านซึ่งเป็นที่ยอมรับไม่ได้ในแง่ของความเชื่อทางวัฒนธรรมที่โดดเด่นและที่ท้าทายมุมมองที่เกิดขึ้น" (ดวงจันทร์ในปี 1992, 129) การสนทนานี้ได้เน้นย้ำให้ฉันความสัมพันธ์ที่แตกต่างกันมีเด็กกับแม่ของพวกเขา มันถูกกล่าวถึงโดยนักศึกษาหลาย ๆ ว่าพวกเขาก็มีความประพฤติเช่นเดียวกับลูกสาวในเรื่องซึ่งได้กวนอารมณ์ความรู้สึกเสียใจที่จะทุกข์ไปได้ที่แม่ของตัวเองของพวกเขา. อีกครั้งหลังจากอ่านข้อความที่มันกลายเป็นที่ชัดเจนว่าทำไมผมเริ่มรู้สึกเห็นใจแม่ วลีเช่น "ฉันเริ่มกังวลและอยู่ไม่สุขโดย 05:30" (เมลเลอร์และคณะ 1987, 51) ก้องมีประวัติของฉันประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาของตัวเอง พ่อแม่ของฉันค่อนข้างป้องกันของฉันเป็นเด็กและพวกเขามักจะย้ำความสำคัญของการสื่อสารกับพวกเขา นอกจากนี้ฉันจะแสดงให้เห็นถึงกับทุกข์ของแม่ที่ผมก็มีความรู้สึกในการป้องกันมากกว่าพี่ชายของตัวเอง คิดเหมือนคุณแม่ยังข้ามใจของฉันในช่วงเวลาที่พี่ชายของฉันหายไปซึ่งจะย้ำในสายเช่น "ฉันคิดว่าของทุกสถานที่ที่เธอจะไปและกลายเป็นกลัวเพราะมีจำนวนมากดังนั้น" (เมลเลอร์, et al 1987 51). ในการเปรียบเทียบฉันไม่อาจเกี่ยวข้องกับมุมมองของลูกสาวอยู่กับสถานการณ์ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความจริงที่ว่าฉันไม่วัยรุ่นและไม่สามารถจำได้ว่าผมเคยคิดหรือรู้สึก ในท้ายที่สุดผมแบ่งลูกสาวในตายตัว, เป็นวัยรุ่นอารมณ์ เวสต์ของคนบางกลุ่มเช่น 'วัยรุ่น' แสดงให้เห็นถึงภาพของกลุ่มคนเหล่านี้ในรูปแบบแคบ (ดวงจันทร์ในปี 1992, 137) ความคิดของลูกสาวของเช่น "เธอก็ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับผมและผมไม่สามารถปล่อยให้เธอดูว่ามากที่เจ็บ" (เมลเลอร์และคณะ 1987, 52) ช่วยปรับการอ่านของฉัน. ฉันจะสอนนี้ไปยังระดับอาวุโส มากขึ้นโดยเฉพาะ Elevens ปีผมรู้สึกว่ามันจะดีสำหรับวัยรุ่นที่จะได้รับมุมมองทางเลือกเพื่อที่จะดูจิตสำนึกภายในของผู้ปกครอง ผมเชื่อว่ามันยังเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมสำหรับนักเรียนที่จะสะท้อนให้เห็นถึงการตีความของตัวเองและเรียนรู้วิธีประวัติศาสตร์วาทกรรมของพวกเขาประสบการณ์ชีวิตและรูปร่างภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่พวกเขาวิธีการที่พวกเขาอ่านข้อความ. หากต้องการอ่านมุมมองทางเลือกที่เกี่ยวกับความรักของแม่เห็นบล็อกลูซี่ Harkin ที่เชื่อมโยง ในบล็อกของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่ก็รักด้วย แมเรี่ยน ราเชล สจ๊วตเป็นสั้นเรื่องเล่าต่อไปนี้สองมุมมองของแม่และลูกสาวที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สำคัญในความสัมพันธ์ของพวกเขา ตีแผ่เรื่องราวของแต่ละตัวละครภายในกระแสสำนึกของ เมื่อลูกสาวไม่กลับบ้านหลังเลิกเรียน การตอบสนองของฉันเริ่มต้นข้อความที่จะเห็นอกเห็นใจกับแม่เท่าที่ผมอ่านผ่านมุมมองของเรื่องราวของแม่ ผมเข้าใจเธอให้เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการกระทำของเธอ contrastingly ของฉันเริ่มต้นการตอบสนองมุมมองของลูกสาวก็ไม่แยแส ฉันอาจไม่ได้เกี่ยวข้องกับลูกสาว และก็รู้สึกถึงคลื่นแห่งความโกรธที่ผมอ่านเกี่ยวกับความประมาทเธอติดต่อกับแม่ของเธอ ผมเชื่อว่าลูกสาววัยรุ่นทำตัวลอยๆแล้ว

ตอบอย่างเจ้าเล่ห์หลังจากที่ความลึกในการสนทนากับเรียน ผมสังเกตว่า ผมได้เอาขึ้นการอ่านตำแหน่งเด่นกับคุณแม่ มันคือการตัดสินใจเป็นเอกฉันท์ว่าผู้เขียนคือตำแหน่งผู้อ่านเห็นด้วยกับแม่ ในการเปรียบเทียบในส่วนของชั้นยังอาจเกี่ยวข้องกับตำแหน่งของลูกสาวและฉันตระหนักว่าคำตอบที่สองของฉันคือ resisted อ่าน คือการอ่านซึ่งดวงจันทร์ชัดเจน " . . . การอ่านซึ่งเป็นที่ยอมรับไม่ได้ในแง่ของเด่นทางวัฒนธรรมความเชื่อและแลกเปลี่ยนมุมมองที่ท้าทาย " ( Moon 1992 , 129 ) การสนทนานี้เน้นผมที่มีความสัมพันธ์ของเด็กกับแม่ของพวกเขา มันถูกกล่าวถึงโดยนักเรียนหลายที่เกินไปก็ทำตัวเหมือนลูกสาว ในเรื่องซึ่งได้กวนอารมณ์เสียใจในความทุกข์ที่สุดแม่ของตัวเอง

หลังจากอ่านเรื่องข้อความชัดเจน ทำไมผมเริ่มรู้สึกเห็นใจแม่ วลีเช่น " ฉันเริ่มกังวลและกระวนกระวาย โดยตี 5 ครึ่ง " ( เมลเลอร์ et al , 1987 , 51 ) resonated กับประวัติศาสตร์การเลือกของฉันกับครอบครัวของฉันเองพ่อแม่ฉันปกป้องฉันค่อนข้างเป็นเด็ก และพวกเขาเสมอถึงความสำคัญของการสื่อสารกับพวกเขา นอกจากนี้ฉันสามารถปรับกับแม่แบบที่ผมก็รู้สึกเป็นห่วงพี่ชายของฉันเอง คิดเหมือนแม่ก็อยู่ในใจของฉันตลอดเวลาเมื่อพี่ชายของฉันหายไป ซึ่งจะกล่าวในบรรทัดเช่น" ฉันคิดว่าทั้งหมดที่เธอสามารถไป และเริ่มกลัวเพราะมีหลาย " ( เมลเลอร์ et al , 1987 , 51 )

เทียบได้กับมุมมองของลูกสาวกับสถานการณ์ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความจริงที่ว่าผมไม่ได้เป็นวัยรุ่นและไม่สามารถจำได้ว่า ผมเคยคิดหรือรู้สึก ในที่สุดฉัน แบ่งลูกสาวในพิมพ์เป็นอารมณ์วัยรุ่นโดย stereotyping ของบางกลุ่มเช่น ' วัยรุ่น ' เป็นภาพของกลุ่มเหล่านี้ในวิธีที่แคบ ( ดวงจันทร์ 1992 , 137 ) ลูกสาวความคิดเช่น " เธอก็ไม่สนใจผม และผมไม่ยอมให้เธอเห็นมันเจ็บขนาดไหน " ( เมลเลอร์ et al , 1987 , 52 ) ช่วยปรับการอ่านของฉัน

ผมจะสอนให้ชั้นอาวุโสมากขึ้นโดยเฉพาะสิบเอ็ดปี ตามที่ผมรู้สึกว่ามันคงจะดีสำหรับวัยรุ่นที่จะได้รับมุมมองทางเลือกในการดูจิตภายในของพ่อแม่ ผมเชื่อว่ามันเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมสำหรับนักเรียนที่จะสะท้อนให้เห็นถึงการตีความของตนเอง และเรียนรู้ประวัติศาสตร์วาทกรรมของพวกเขา ประสบการณ์ชีวิตและรูปร่างพื้นหลังทางวัฒนธรรมที่พวกเขาวิธีที่พวกเขาอ่านข้อความ

อ่านมุมมองทางเลือกในของแม่ ชอบเห็นลูซี่ Harkin บล็อกการเชื่อมโยงในบล็อกของฉัน