The English word faith is thought t

The English word faith is thought to date from 1200–50, from the Middle English feith, via Anglo-French fed, Old French feid, feit from Latin fidem, accusative of fidēs (trust), akin to fīdere (to trust).[2]

The word faith is sometimes used as a synonym for hope.

Faith is usually considered a rather stable state of being, but should not be mixed up with Fidelity (as might be implied e.g. from the word Faithfulness).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาความเชื่อเป็นความคิดถึงจาก 1200 – 50 จาก feith ในภาษาอังกฤษกลาง ผ่าน Anglo-French เลี้ยง feid ในภาษาฝรั่งเศสโบราณ feit จากละติน fidem, accusative ของ fidēs (เชื่อถือ), เหมือนกับ fīdere (การเชื่อถือ) [2]บางครั้งความเชื่อคำใช้เป็นคำเหมือนสำหรับความหวังความเชื่อมักจะถือว่าเป็นรัฐค่อนข้างมีเสถียรภาพ แต่ควรไม่สามารถผสมขึ้น ด้วยความจงรักภักดี (อาจเป็นนัยเช่นจากคำความซื่อสัตย์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเชื่อของคำภาษาอังกฤษที่เป็นความคิดที่วัน 1200-50 จากภาษาอังกฤษยุคกลาง Feith ผ่านทางแองโกลฝรั่งเศสเลี้ยง feid ฝรั่งเศสเก่า Feit จาก fidem ละตินกล่าวหาของ Fides (ความไว้วางใจ) คล้ายกับfīdere (ให้ความไว้วางใจ). [ 2] ความเชื่อคำที่บางครั้งใช้เป็นคำพ้องสำหรับความหวัง. ศรัทธามักจะถือว่าเป็นรัฐที่มีเสถียรภาพค่อนข้างถูก แต่ไม่ควรผสมกับความจงรักภักดี (เท่าที่จะทำได้โดยนัยเช่นจากคำว่าซื่อสัตย์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชื่อคำภาษาอังกฤษว่าวันที่ 1 – 50 จากเฟธภาษาอังกฤษยุคกลางผ่านทางแองโกลฝรั่งเศสที่ได้รับเก่า , ฝรั่งเศส feid ไฟต์จาก fidem , ละติน , FID ēหาของ ( เชื่อใจ ) คล้ายกับ F īเดเระ ( เชื่อใจ ) [ 2 ]

คำว่า ศรัทธา บางครั้งใช้เป็น เป็นไวพจน์ของความหวัง

ศรัทธามักจะถือว่าเป็นสภาพที่ค่อนข้างคงที่ของถูก แต่ไม่ควรผสมกับความจงรักภักดี ( อาจจะ ) เช่นจากคำว่า ความซื่อสัตย์ )