Remembering always that Paradise Lo

Remembering always that Paradise Lost is a poem, note the structure of lines 56 through 79 as God looks down at his creation. God starts by seeing all the good things, including his creation of Adam and Eve. Then he pans over to hell and chaos, and finally to Satan himself flying toward Paradise. The paragraph gives equal time to nature as pure and nature as corrupted. Sentences in the middle of these two equal parts deal with love. Therefore, the subdialogue is that love is what divides corrupted nature from pure nature. This circular paragraph structure, with a discussion literally circulating around one theme (in this case love) is a poetic tool employed by Milton throughout the story.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความทรงจำเสมอว่าสวรรค์คือบทกวีทราบโครงสร้างของสาย 56 ผ่าน 79 เป็นพระเจ้ามองลงไปที่การสร้างของเขา พระเจ้าเริ่มต้นด้วยการที่ได้เห็นทุกสิ่งที่ดีรวมถึงการสร้างของเขาของอาดัมและอีฟ แล้วเขากระทะไปยังนรกและความสับสนวุ่นวายและในที่สุดก็ถึงซาตานตัวเองบินไปสวรรค์ วรรคให้เวลาเท่ากันกับธรรมชาติที่บริสุทธิ์และเป็นธรรมชาติเสียหายประโยคที่อยู่ตรงกลางของทั้งสองส่วนเท่า ๆ กันจัดการกับความรัก ดังนั้น subdialogue คือความรักคือสิ่งที่แบ่งลักษณะความเสียหายจากธรรมชาติบริสุทธิ์ โครงสร้างวรรคนี้วงกลมด้วยการอภิปรายอย่างแท้จริงหมุนเวียนรอบรูปแบบหนึ่ง (ในความรักกรณีนี้) เป็นเครื่องมือที่มีบทกวีจ้างโดยมิลตันตลอดทั้งเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จดจำเสมอว่า สวรรค์หายเป็นกลอน หมายเหตุโครงสร้างบรรทัด 56 ผ่าน 79 ตามที่พระเจ้ามองลงไปที่สร้างของเขา พระเริ่ม โดยการดูต่าง ๆ รวมถึงการสร้างพระของอาดัมและเอวา แล้วเขา pans ผ่านนรกและความสับสนวุ่นวาย และสุดท้าย ให้กับซาตาน เองบินไปสวรรค์ ย่อหน้าให้เวลาเท่ากันกับธรรมชาติบริสุทธิ์เป็นธรรมชาติเป็นความเสียหาย ประโยคกลางเหล่านี้สองเท่าส่วนเรื่องความรัก ดังนั้น subdialogue ที่เป็นที่รักเป็นอะไรแบ่งธรรมชาติเสียหายจากธรรมชาติบริสุทธิ์ โครงสร้างนี้ย่อหน้าแบบวงกลม มีการสนทนาที่หมุนเวียนอยู่รอบ ๆ ชุดรูปแบบ (ในกรณีนี้รัก) อย่างแท้จริงเป็นเครื่องมือบทกวีที่ว่ามิลตันตลอดทั้งเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อนึกถึงทุกครั้งที่ Paradise หายไปเป็นบทกวีที่บันทึกไว้ด้วยว่าโครงสร้างของสาย 56 ผ่าน 79 เป็นพระเจ้ามองลงมาที่การสร้างของเขา พระเจ้าจะเริ่มต้นด้วยการรับชมสิ่งที่ดีเยี่ยมทั้งหมดรวมถึงการสร้างสรรค์ของอาดัมและเอวา จากนั้นเขาก็กวาดไปถึงความสับสนวุ่นวายและนรกและสุดท้ายเพื่อซาตานเขาบินไปยัง Paradise วรรคที่จะช่วยให้เวลาเท่ากับธรรมชาติอันบริสุทธิ์และความรู้ทางธรรมชาติที่ได้รับความเสียหายประโยคในส่วนกลางของสองส่วนเท่ากับข้อตกลงเหล่านี้ด้วยความรัก ดังนั้น subdialogue ที่เป็นที่รักเป็นสิ่งแบ่งธรรมชาติได้รับความเสียหายจากธรรมชาติอันบริสุทธิ์ โครงสร้างวรรคทรงกลมแห่งนี้พร้อมด้วยชุดประชุมหมุนเวียนอย่างแท้จริงโดยรอบหนึ่งชุด(ในกรณีนี้ความรัก)คือเครื่องมือของกวีที่ถูกว่าจ้างโดย Milton ตลอดทั่วทั้งพื้นที่ชั้นที่