DJ Trop Med Parasitol. 2013;36:75-8

D
J Trop Med Parasitol. 2013;36:75-87. r e v i ew
* Correspondence:
Natthanej Luplertlop,
Email:
Dermatophytosis: from bench to bedside
Natthanej Luplertlop1* and Supattra Suwanmanee2
1Department of Microbiology and Immunology, Faculty of Tropical Medicine, Mahidol University, Bangkok
10400, Thailand
2Department of Tropical Pathology, Faculty of Tropical Medicine, Mahidol University, Bangkok 10400,
Thailand
Abstract
ermatophytosis (Tinea infections or Ringworm), considered as a superficial mycosis, is one
of the most common cause of cutaneous fungal infections particularly in tropical countries.
This disease mainly affects the skin, hair and nails. The classification of dermatophytosis is based
on their normal habitats (as geophilics, zoophilics and anthropophilics) and site of infection, for
instance scalp infection (tinea capitis), the bearded area (tinea barbae), the trunk (tinea corporis),
the groin (tinea cruris), the nails (tinea unguium) and the feet (tinea pedis). Tinea infection varies in
clinical presentations from mild inflammations to generalized eczematous skin rash. Dermatophytes
consist of 3 main genera including Trichophyton, Epidermophyton and Microsporum. The organisms are
transmitted by either direct contact with infected host or indirect contact with infected exfoliated
skin, personal wares and contaminated appliances. Fungal diagnostic tools for dermatophytosis
include Wood’s lamp, direct microscopic examination with potassium hydroxide (KOH) and fungal
culture which is considered as the most accurate means of diagnosis. Treatment of dermatophytes
relies on their clinical presentations. In case of uncomplicated lesions, they can be adequately
treated with topical antifungal agents. Contrary to the chronic or widespread infections, the most
effective measure to cure these conditions is systemic antifungal therapy. This review presents an
updated brief summary and basic knowledge of dermatophytosis which may be beneficial to clinical
applications, new treatment developments and further scientific research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Dเจ Trop Med Parasitol 2013; 36:75-87 r e v ผม ew* ติดต่อ:Natthanej Luplertlopอีเมล: กลาก: จากสู่ข้างเตียงNatthanej Luplertlop1 * และ Supattra Suwanmanee21Department จุลชีววิทยาและภูมิคุ้มกันวิทยา คณะเวชศาสตร์เขตร้อน มหาวิทยาลัยมหิดล กรุงเทพมหานคร10400 ประเทศไทย2Department พยาธิวิทยาเขตร้อน คณะเวชศาสตร์เขตร้อน มหาวิทยาลัยมหิดล กรุงเทพมหานคร 10400ไทยบทคัดย่อermatophytosis (ติดเชื้อ Tinea หรือสมุนไพร), ถือว่าเป็น mycosis ที่ผิวเผิน เป็นหนึ่งสาเหตุใหญ่ของการติดเชื้อราที่ผิวหนังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเขตร้อนโรคนี้ส่วนใหญ่มีผลต่อผิวหนัง ผม และเล็บ ตามการจัดประเภทของกลากในการอยู่อาศัยปกติ (เช่น geophilics, zoophilics และ anthropophilics) และเว็บไซต์ของการติดเชื้อ การตัวอย่างหนังศีรษะติดเชื้อ (tinea capitis), เบียร์ดดราพื้นที่ (tinea barbae), ลำตัว (tinea corporis),groin (tinea cruris), เล็บ (tinea unguium) และเท้า (tinea pedis) ติดเชื้อ tinea แตกต่างในนำเสนอคลินิกจาก inflammations อ่อนกับผื่นผิวหนัง eczematous เมจแบบทั่วไป Dermatophytesประกอบด้วย 3 สกุลหลัก Trichophyton, Epidermophyton และ Microsporum สิ่งมีชีวิตที่มีส่งโดย การติดต่อโดยตรงกับโฮสต์ที่ติดเชื้อ หรือการติดเชื้อติดต่อทางอ้อมกับ exfoliatedผิวหนัง ส่วนบุคคลตำง ๆ และเครื่องใช้ที่ปนเปื้อน เครื่องมือวินิจฉัยเชื้อราสำหรับกลากรวมของไม้โคมไฟ โดยตรงตรวจสอบด้วยกล้องจุลทรรศน์กับโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์ (เกาะ) และเชื้อราวัฒนธรรมซึ่งถือว่าถูกต้องเป็นที่สุดหมายถึงการวินิจฉัย รักษา dermatophytesอาศัยงานนำเสนอของทางคลินิก ในกรณีที่ไม่ซับซ้อนได้ พวกเขาสามารถเพียงพอถือว่า มีตัวต้านเชื้อราเฉพาะแทน ขัดต่อการติดเชื้อเรื้อรัง หรือแพร่หลาย มากที่สุดบำบัดอาการระบบวัดผลการรักษาเงื่อนไขเหล่านี้ได้ บทความนี้นำเสนอการปรับปรุงโดยย่อสรุป และพื้นฐานความรู้ของกลากซึ่งอาจเป็นประโยชน์ต่อการวิจัยทางคลินิกโปรแกรมประยุกต์ ใหม่รักษาพัฒนา และวิจัยทางวิทยาศาสตร์ต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

D
J Trop Med parasitol . 2013 ; 36:75-87 . R e V ผมแหวะ
* ติดต่อ :

luplertlop natthanej , Email : < natthanej . หลุบ @ มหาวิทยาลัยมหิดล ภาควิชา >
กลาก : จากม้านั่งข้างเตียง
natthanej luplertlop1 * และสุพัตรา suwanmanee2
แห่งภาควิชาจุลชีววิทยาและวิทยาภูมิคุ้มกัน คณะเวชศาสตร์เขตร้อน มหาวิทยาลัยมหิดล
10400
ภาควิชาพยาธิวิทยาเขตร้อนคณะเวชศาสตร์เขตร้อนมหาวิทยาลัยมหิดล


ermatophytosis นามธรรม , ประเทศไทย ( เชื้อเกลื้อน หรือกลาก ) , ถือเป็นการติดเชื้อราผิวเผิน เป็นหนึ่งในสาเหตุที่พบบ่อยที่สุด
ที่เกิดการติดเชื้อรา โดยเฉพาะในประเทศเขตร้อน
โรคนี้ส่วนใหญ่มีผลต่อผิว , ผมและเล็บ ประเภทของกลากขึ้น
ในถิ่นปกติของพวกเขา ( เช่น geophilics ,และ zoophilics anthropophilics ) และเว็บไซต์ของการติดเชื้อ เช่นการติดเชื้อที่หนังศีรษะให้
( เกลื้อน capitis ) พื้นที่เครา ( เกลื้อน barbae ) ลำต้น ( เกลื้อน corporis )
ขาหนีบ ( สังคัง ) เล็บ ( เกลื้อน unguium ) และเท้า ( เกลื้อน pedis ) การติดเชื้อเกลื้อนที่แตกต่างกันในการนำเสนอจากอ่อนเพื่อ inflammations
คลินิกทั่วไป ลักษณะผื่นผิวหนังผื่น dermatophytes
ประกอบด้วย 3 หลักสกุล Trichophyton อีพิเดอร์มอฟีทอนรวมทั้ง , และ . สิ่งมีชีวิตมี
ส่งโดยให้ติดต่อกับโฮสต์ หรือติดต่อทางอ้อมกับติดขัด
ผิวติดเชื้อ ของใช้ส่วนบุคคล และเครื่องใช้ที่ปนเปื้อน เครื่องมือวินิจฉัยสำหรับกลากเชื้อรา
รวมถึงโคมไฟไม้โดยตรงกล้องจุลทรรศน์ด้วยโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์ ( KOH ) และเชื้อรา
วัฒนธรรม ซึ่งถือว่าเป็นวิธีที่ถูกต้องที่สุดของการวินิจฉัย การรักษาของคลินิก dermatophytes
อาศัยการนำเสนอ ในกรณีของแผลที่ไม่ซับซ้อน , พวกเขาสามารถเพียงพอ
ถือว่าทาเชื้อราแทน ต่อการติดเชื้อเรื้อรังหรือที่แพร่หลายที่สุด
มีประสิทธิภาพวัดรักษาเงื่อนไขเหล่านี้คือระบบการฆ่า รีวิวนี้นำเสนอ
สรุปการปรับปรุงโดยย่อ และความรู้พื้นฐานของกลากซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์ในการประยุกต์ทางคลินิก
, การพัฒนาการรักษาใหม่และการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ต่อไป