The Old Man's Last PromiseJourney 4

The Old Man's Last Promise

Journey 45

She did not wait for Kyungsoo to arrive though. As soon as the ambulance reached their house, Chanyeol was rushed to the hospital with a sobbing Jinri at his side.

The trip seemed to take for hours in Jinri's opinion. It was like everything around them slowed down, the distance to the hospital went farther, but Chanyeol's lifeline was rapidly fast. The medics had already tended for emergency actions, but Jinri wasn't comforted from that. She wants Chanyeol to be safely brought on the hospital with the doctors who will save his life.

Her phone rang for a numerous times but Jinri never picked up. She remained a firm grasp on Chanyeol's withered hands and wept, fearing for the worst case scenario she would face sooner or later.

At last, their ambulance came into a stop. Chanyeol was rushed inside, along Jinri and more medics at his side. They entered the double doors of ICU, and one nurse halted Jinri to a stop.

"This is as far as you can go ma'am. We'll take it from here."
"Please! Please save Chanyeol!" Jinri begged on the nurse. The nurse nodded grimly, already used to this kind of situation. At the end of the night, they can only say either of the two answers: 1) "He's safe"; and 2) "We're sorry. We did our best."

And the nurse always hopes it would be the first choice.

The nurse his heels and left Jinri standing alone outside the ICU. Jinri leaned on the wall for support and cried harder, praying that Chanyeol would indeed be safe. She doesn't know what will happen to her if he leaves her again. Chanyeol always do that. He always make her cry.

That stupid, stupid dork.

At last, the double doors opened again. Jinri stood up immediately and received a slight shock when it was Joonmyeon who welcomed her. Of course, Joonmyeon was a doctor. Silly for Jinri to forget about that.

But Joonmyeon doesn't seem to be shocked at all when he saw Jinri waiting for his patient. In fact, he opened his arms and hugged her tightly, leaving those unspoken words in his heart through his heart.

"J-joonmyeon." Jinri cried. "I-is... is he alright?"

Somewhere, Jinri sensed that Joonmyeon already knew about Chanyeol's mystery. It wouldn't be hard for an observant man like him to not pick up the missing pieces and pulled everything together. But she cared less. Right now, she was hoping that this man, whom she used to love, had saved the man she loves now.

"Yes. He is Jinri." Joonmyeon replied, hugging her tighter. God knows how much he longed to hug her again. He missed her just like every other day that passed since they broke up a long long time ago. But he can't be happy now. He was feeling burdened and sad. Sad because Jinri is crying, and sad because Chanyeol is dying.
"But it wouldn't be long." There, he cracked the bad news to her. Jinri seemed to break down all over again after that. She clinged at Joonmyeon's shoulder for support, feeling so weak and helpless all at once. Where do you find strength when your strength is dying?

It was hard for Jinri to answer.

"C-can I see him?" she choked.

Joonmyeon nodded and led her inside the ICU. He left her by the door, closing it behind him.

Jinri remained standing on the closed doorway, staring at the almost lifeless figure of Chanyeol. And as if he sensed her presence, Chanyeol fluttered his eyes open and looked a Jinri, cracking a small, genuine smile.

"Injections feel like hell." he complained.

Jinri took small steps forward towards him. She was shaking from head to toe, her tears couldn't stop from falling as well. She grasped Chanyeol's hand again and choked back a sob, her lips trembling from that action.

Chanyeol sighed, and he winced from the pain in his lungs.

"This hospital is reeking with suffocation. Let's go home Jinri."
"You can't. You have to recover your energy while the doctors treat you. You'll be fine."
"I will not. You of all people, know that." Chanyeol answered sadly.
"Oh sure, you would." Jinri said, feigning a bright smile. "Then I will cook you my super duper best beef stew. I will also bake you cookies and cupcakes - whatever you wished for - after you've regained your energy."

Chanyeol lowered his gaze from Jinri's eyes towards her neck. His eyes fell on their couple necklace, his first gift on her birthday.

"I want to go home."

It would be the last time he would do this. He barely had energy left but he will try to gather as much power as he can. He closed his eyes and breathed in. He thought of that one place when everything around him is a dream with Jinri - their secret haven, the meadow.

He breathed out, and they were now standing in front of the bleeding hearts surrounding them. Chanyeol instantly fell on his knees. The teleportation drained his energy big time.

"Why did you do that?!" Jinri shouted. "You know you're weak, why did you still use your power and bring us here!"
"This meadow is the last place I want to be in if I die." Chanyeol gasped for breath, lying on his back on the soft earth, flattening the flowers.
"How many times do I have to tell you that you are not going to die?!" Jinri yelled. She wiped her tears furiously and glared at Chanyeol. "Why do you always leave me without my permission? Why do you always decide things without my knowledge? Do you think you're the only one who's hurting here? I am too!"
"Jinri... please. Let's not argue." Chanyeol grasped Jinri's hands and squeezed them. He met gazes with Jinri and his eyes softened with pleading. "For me. Please."

It was a tough work for Jinri to do. Her brain commanded her to keep on shouting at Chanyeol, but her heart doesn't want to. She bit her lip and cursed, finally settling down beside Chanyeol.

Chanyeol breathed a sigh of relief. It was obvious that even his efforts of calming Jinri cost a lot of energy too. Jinri softened after seeing him so tired, and slowly, she lied on Chanyeol's arms.

"I hate you for this, you know." Jinri sobbed. "You are so unfair."
"I'm sorry."
"Once, you left me the day after you made me so happy. I never knew by then that it was your farewell gift to me."
"Then, I found out about your secret wish. And from then on I lived in fear for... for this day."
"And now, you dare to leave me again, after letting me wait for nine years, after marrying me. After..."
"I'm sorry Jinri." Chanyeol closed his eyes and leaned his forehead on Jinri's. "I am weak."

They were silent for a while. Chanyeol listened to Jinri's heartbeat instead, counting the number of times it raced, then the number of times it slowed down. He memorized her features. Even with the years that had passed, Jinri still stayed young in his eyes. Her lips were still soft. Her eyes were still warm. Her cheeks were still red. She was still perfect.

"Rest for now, okay? Then we'll go back to the hospital." Jinri said at last, breaking the silence. "I will cook your meal everyday so you don't have to eat hospital food. How about that?"
"Jinri..."
"Then after Joonmyeon fully treated you, we'll leave Seoul and stay in Jeju, so you can always be with nature. Seoul is all about buildings, it was pretty tiring to see, isn't?"
"Jin -"
"I wish we had a baby soon too." Jinri cut in again. "What do you want to name him? Oh, do you want it to be him or her?"
"Stop please -"
"I still have that crib I bought for you when you were a baby. Maybe I'll let our child inherit that -"
"I'm not going back." Chanyeol finally interrupted.

Jinri refused to look at Chanyeol. She stared straight ahead, her lips trembling again. She sighed, and met eyes with her husband, the saddest of the saddest expressions she had.

"Please?" Jinri whispered. The wind whistled softly behind them, swaying the bleeding hearts gently. Chanyeol stopped counting Jinri's heartbeat and gazed at her tears instead. Unfortunately, it's the one thing he can't give to her. His promise of living with her in Earth.

"Remember what Peter Pan told Wendy before she leaves him?" he asked.

Jinri recalled those words. It had made her such an impression when she read that phrase, that she knew it by heart already.

"'Remember a place where dreams come true. There I will always love you.'"
"That's right." Chanyeol smiled. He kissed Jinri's lips one last time, tasting her bitterest tears. "I'll wait for you on that place."

Is that it? Jinri's afraid it was. Chanyeol closed his eyes peacefully, like he wanted to sleep for a long long long time.

"I'm tired. Can I rest now Jinri?"

Jinri leaned in and gave Chanyeol her goodnight kiss. He was asking her the hardest favor to do, but she'll do it anyways, because there's no choice left for her to pick.

"Sleep well, love. W-wait for me... okay?"
"I will. That, I promise you princess."

Jinri watched Chanyeol's tattoo glowed darker, until it glowed no more. He slowly disintegrated into cyan ashes. First were his feet, then his legs, next was his lower half of the body, his hands, until it reached his head. Chanyeol's final smile and tears floated amidst on that cold, lonely evening.... leaving Jinri crying among the saddest, bleeding hearts.

The riddle of man:

He walks on four legs in the morning, like a baby;
Two legs in the afternoon, like a man;
Three legs in the evening, as an old man with a cane.


The End.


As I wrote the last chapters of this fic, I realized that I must have lack romance in real life because I always end my fics in a not-so cliche way. Like, obvious happy endings for instance. Well, I know not everyone would like it, but... writers write to express themselves, right? And I'm thankful to all my readers who stayed with me in the end. Thank you!

XOXO,
TwinTowers

Just in case you're interested, here's my another Chanlli fic [click this]
Title: The Alternatives
Pairings: Chanlli & Kailli
Genre: Angst

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัญญาสุดท้ายของชายชราการเดินทาง 45เธอไม่ได้ไม่ต้องรอสำหรับ Kyungsoo ถึงแม้ว่า ทันทีที่รถพยาบาลจะมาถึงบ้านของพวกเขา Chanyeol ถูกวิ่งไปโรงพยาบาลกับ Jinri sobbing ที่ด้านข้างของเขาการเดินทางดูเหมือนจะ ใช้ชั่วโมงในความคิดของ Jinri มันเป็นเหมือนทุกอย่างรอบ ๆ พวกเขาชะลอ อยู่ห่างไกลจากโรงพยาบาลไป แต่เส้นชีวิตของ Chanyeol ได้อย่างรวดเร็วอย่างรวดเร็ว หน่วยกู้ชีพที่มีอยู่แล้วมีแนวโน้มสำหรับการดำเนินการกรณีฉุกเฉิน แต่ Jinri ไม่ comforted จาก เธอต้องการ Chanyeol สามารถนำมาได้อย่างปลอดภัยในโรงพยาบาลกับแพทย์ที่จะช่วยชีวิตรางโทรศัพท์ของเธอในหลายครั้ง แต่ Jinri ไม่รับ เธอยังคง เข้าใจบริษัทบนมือเหี่ยวของ Chanyeol และ ร้องไห้ โกงสำหรับสถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดเธอจะหน้าไม่ช้าก็เร็วในที่สุด รถพยาบาลของพวกเขามาเป็นการหยุด Chanyeol ที่วิ่งภายใน Jinri และหน่วยกู้ชีพหลายด้านของเขา เข้าประตูห้องฉุกเฉิน และพยาบาลหยุด Jinri ชะงักงัน"นี่คือเท่าที่คุณสามารถไป ma'am เราจะได้จากที่นี่""โปรด กรุณาบันทึก Chanyeol " Jinri ขอร้องในพยาบาล พยาบาลพยักหน้า grimly แล้วใช้กับสถานการณ์แบบนี้ ท้ายของกลางคืน จะบอกได้เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งของคำตอบที่ 2: 1) "เขามีความปลอดภัย" และ 2) "เราต้องขออภัยด้วย เราทำดีที่สุด"และพยาบาลเสมอหวังว่า มันจะเป็นตัวเลือกแรกพยาบาลส้นเท้าของเขาและ Jinri ซ้ายที่ยืนอยู่คนเดียวอยู่ฉุกเฉิน Jinri เองบนผนังสำหรับการสนับสนุน และร้องหนัก อธิษฐานว่า Chanyeol แน่นอนจะปลอดภัย เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอถ้าเขาทิ้งเธออีกครั้ง Chanyeol จะทำเช่นนั้น เขาทำเธอร้องไห้เสมอ ที่โง่ โง่คนเปิ่นในที่สุด ประตูที่เปิดอีก Jinri ขึ้นยืนทันที และได้รับการช็อกเล็กน้อยเมื่อ Joonmyeon ที่ต้อนรับเธอ แน่นอน Joonmyeon เป็นแพทย์ สำหรับ Jinri ลืมว่าโง่แต่ Joonmyeon ไม่ดูเหมือนจะตกใจที่เมื่อเขาเห็น Jinri รอเขา ในความเป็นจริง เขาเปิดแขนของเขา และ hugged เธอแน่น ทิ้งคำเหล่านั้น unspoken ใจผ่านหัวใจ"เจ-joonmyeon" Jinri ร้อง "ฉัน-หมู่เกาะ.. แจ่มเขา? "บาง Jinri เหตุการณ์ที่ Joonmyeon รู้แล้วว่าเกี่ยวกับความลึกลับของ Chanyeol มันจะไม่ยากสำหรับคนช่างเหมือนเขาจะไม่รับชิ้นส่วนขาดหายไป และดึงทุกอย่างเข้าด้วยกัน แต่เธอดูแลน้อย ขวา ตอนนี้เธอถูกหวังว่า ชายคนนี้ ที่หล่อนเคยรัก บันทึกไว้คนที่เธอรักที่ตอนนี้"ใช่ เขาเป็น Jinri" Joonmyeon ตอบกลับ กอดเธอเพราะ พระเจ้ารู้ว่าเขาปรารถนาที่จะกอดเธออีกครั้ง เขาพลาดเธอเหมือนทุกวันที่ตั้งแต่เทอมพวกเขาเป็นเวลายาวนานที่ผ่านมา แต่เขาไม่มีความสุขขณะนี้ เขาไม่รู้สึกเป็นภาระ และเศร้า เศร้า เพราะร้องไห้ Jinri และเศร้าเนื่องจาก Chanyeol จะตาย"แต่มันจะไม่ยาว" มี เขาแตกข่าวร้ายกับเธอ Jinri ดูเหมือนจะ แบ่งทั้งหมดกว่าอีกครั้งหลังจากที่ นาง clinged ที่ไหล่ของ Joonmyeon สำหรับการสนับสนุน ความรู้สึกอ่อนแอ และกำพร้าดังนั้นทุกครั้ง ที่คุณหาความแข็งแรงเมื่อตายความแข็งแรงของคุณ มันยากสำหรับ Jinri ตอบ"C สามารถเห็นเขา" เธอทำJoonmyeon พยักหน้า และนำเธอในการฉุกเฉิน เขาทิ้งเธอ โดยประตู ปิดด้านหลังJinri ยังคงยืนบนประตูปิด จ้องรูปเกือบ lifeless ของ Chanyeol และถ้าเขาเหตุการณ์สถานะของเธอ Chanyeol fluttered เปิดตาของเขา และมอง เป็น Jinri แตกรอยยิ้มเล็ก ๆ ของแท้"ฉีดรู้สึกเหมือนนรก" เขาแนะนำJinri เอานิดไปข้างหน้าไปยังเขา เธอได้สั่นตั้งแต่หัวจรดเท้า น้ำตาของเธอไม่หยุดจากการตกเป็นอย่างดี เธอ grasped มือของ Chanyeol อีกครั้ง และความโกรธเป็น sob ริมฝีปากของเธอตะลึงงันจากการChanyeol ถอนหายใจ และเขา winced จากความเจ็บปวดในปอดของเขา"โรงพยาบาลนี้เป็น reeking กับ suffocation ลองไปบ้าน Jinri""คุณไม่ คุณต้องกู้คืนพลังงานของคุณในขณะที่แพทย์รักษาคุณ คุณจะได้ดี""ฉันจะไม่ ทุกคน คุณรู้ว่า" Chanyeol ตอบเศร้า"โอ้ แน่นอน คุณจะ" Jinri กล่าวว่า feigning ยิ้มสดใส "แล้วฉันจะทำอาหารคุณของฉันเจ๋งสุดเนื้อแกง ฉันยังจะอบคุณคุกกี้และเค้ก - สิ่งที่คุณปรารถนาสำหรับ - หลังจากที่คุณได้จากพลังงานของคุณ "Chanyeol ลดลงสายตาของเขาจากสายตาของ Jinri ต่อคอของเธอ ตาของเขามองไปที่ของสร้อยคอคู่ ของขวัญแรกของเขาในวันเกิดของเธอ"อยากจะกลับบ้าน"มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะทำเช่นนี้ เขาแทบไม่มีพลังงาน แต่จะพยายามรวบรวมอำนาจมากที่สุดเท่าที่เขาสามารถ เขาปิดตา และหายใจใน เขาคิดว่า สถานที่หนึ่งเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างรอบ ๆ เขาฝันกับ Jinri - สวรรค์ความลับ โดว์เขาหายใจออก และพวกเขาตอนนี้ยืนหน้าแดง bleeding รอบพวกเขา Chanyeol ลดลงบนเข่าของเขาทันที การ teleportation ระบายออกครั้งใหญ่พลังงานของเขา"ทำไมคุณทำที่!" Jinri ตะโกน "คุณรู้ว่า คุณกำลังอ่อนแอ ไม่ได้คุณยังคงใช้พลังงานของคุณ และนำเรานี่""โดว์นี้เป็นสุดท้ายที่อยากจะเป็นหากฉันตาย" Chanyeol gasped กระหอบ นอนอยู่บนหลังของเขาบนโลกอ่อน แบนดอกไม้"กี่ครั้งต้องแจ้งคุณว่า คุณจะไม่ไปตาย!" Jinri yelled เธอเช็ดน้ำตาของเธออย่างดุเดือด และ glared ที่ Chanyeol "ทำไมทำคุณจะทิ้งฉันไม่ มีสิทธิ์ของฉัน ทำไมคุณจะตัดสินใจสิ่งโดยไม่รู้ตัวของฉัน คุณคิดว่า คุณผู้ที่มีมากมายที่นี่ ฉันเกินไป"" Jinri...โปรด เราไม่ทะเลาะกัน" Chanyeol grasped มือของ Jinri และคั้นให้ เขาพบ gazes Jinri และตาของเขาก่อกับร้อง "สำหรับฉัน โปรด"มันเป็นงานยากสำหรับ Jinri การทำ สมองเธอสั่งเธอให้ตะโกนในที่ Chanyeol แต่หัวใจของเธอไม่ต้องการ เธอบิต lip ของเธอ และ ซวย ในที่สุด ตะกอนลงข้าง ChanyeolChanyeol หายใจแยกกันของบรรเทาทุกข์ ก็ชัดเจนว่า แม้ความพยายามของเขาของบา Jinri ต้นทุนพลังงานมากเกินไป Jinri ก่อหลังจากเห็นเขาเหนื่อยมาก และช้า เธอโกหกบนแผ่นดินของ Chanyeol"ฉันเกลียดคุณนี้ คุณรู้" Jinri sobbed "คุณเป็นดังนั้นไม่เป็นธรรม""ขอโทษ""ครั้งเดียว คุณซ้ายฉันวันหลังจากที่คุณทำให้ฉันมีความสุข ผมไม่รู้แล้วว่า เป็นของขวัญอำลาของคุณกับฉัน""แล้ว ฉันพบเกี่ยวกับต้องการลับ แล้วจากผมอยู่ในความกลัวกัน... วันนี้""แล้วตอนนี้ คุณกล้าที่จะทิ้งฉันอีกครั้ง หลังจากที่ปล่อยให้ฉันรอ 9 ปี หลังจากการแต่งผม หลังจาก... ""ฉันขอ Jinri" Chanyeol ปิดตา และก็เอนหน้าผากของเขาบนของ Jinri "ฉันอ่อนแอ"พวกเขาเงียบในขณะนั้น Chanyeol ฟังเต้นของ Jinri แทน ตรวจนับจำนวนครั้งก็ raced แล้วจำนวนครั้งที่จะทำงานช้าลง เขาภาพลักษณะการทำงานของเธอ กับปีที่ผ่านมา Jinri ยังดีหนุ่มในสายตาของเขา ริมฝีปากของเธอยังอ่อนได้ ตาของเธอยังคงอบอุ่นได้ แก้มของเธอยังแดงได้ เธอยังคงสมบูรณ์"วางตัวสำหรับตอนนี้ เอาล่ะ แล้ว เราจะกลับไปโรงพยาบาล" Jinri กล่าวในที่สุด ทำลายความเงียบ "ฉันจะข้าวทุกวันอาหารของคุณเพื่อให้คุณไม่ต้องรับประทานอาหารที่โรงพยาบาล วิธีการเกี่ยวกับที่""Jinri...""แล้วหลังจาก Joonmyeon ทั้งหมดถือว่าคุณ เราจะออกจากโซล และอยู่ในเกาะเชจู เพื่อให้คุณเสมอกับธรรมชาติ โซลเป็นทั้งหมดเกี่ยวกับอาคาร ก็สวยเหนื่อยเห็น ไม่ได้? ""จิน-""ฉันต้องการเรามีทารกเร็วเกินไป" Jinri ที่ตัดอีก "คุณต้องการตั้งชื่อเขาหรือไม่ โอ้ คุณต้องให้ เขาหรือเธอหรือ""Stop" กรุณา-"ฉันยังมีเปลที่ฉันซื้อให้คุณเมื่อคุณเป็นเด็ก บางทีฉันจะให้ลูกของเราสืบทอดว่า--""ฉันไม่ไปกลับไป" Chanyeol ขัดจังหวะสุดท้ายJinri ปฏิเสธที่ Chanyeol เธอเริ่มตรงหน้า ริมฝีปากของเธอตะลึงงันอีก เธอถอนหายใจ และพบตากับสามี ของนิพจน์เศร้าเธอก็เศร้า"โปรด" เกมส์ Jinri ลม whistled เบา ๆ เบื้องหลัง ต้นแดง bleeding เบา ๆ Chanyeol หยุดตรวจนับการเต้นของ Jinri และจ้องที่น้ำตาของเธอแทน อับ มันเป็นสิ่งหนึ่งที่เขาไม่ให้เธอ เขาสัญญาว่าชีวิตกับเธอในโลก"จำอะไรปีเตอร์แพนบอกเวนดี้ก่อนเธอทิ้งเขาได้ไหม" เขาถามJinri ยกเลิกคำเหล่านั้น มันได้ทำเธอประทับใจเช่นเมื่อเธออ่านว่า วลี ว่า เธอรู้ว่ามันใจแล้ว"' จำที่ฝันเป็นจริง มีจะเสมอรักคุณ ' ""ถูกต้อง" Chanyeol ยิ้ม เขารั้งริมฝีปากของ Jinri ครั้งหนึ่ง ชิมน้ำตาของเธอ bitterest "ก็รอให้คุณในสถานที่"เรอะ Jinri ของกลัวก็ Chanyeol ปิดตาสงบ เช่นเขาต้องการนอนหลับเป็นเวลานานยาวนาน"ฉันเหนื่อย สามารถฉันเหลือ Jinri ตอนนี้"Jinri เองใน และให้เธอจูบอวย Chanyeol เขาถูกถามเธอโปรดปรานยากที่จะทำ แต่เธอจะทำอย่างไรก็ตาม ไม่มีทางเลือกทิ้งเธอรับ"นอนดี ความรัก W-รอ me. ... ดีหรือไม่""ฉันจะ ว่า ฉันสัญญาว่า คุณเจ้าหญิง"Jinri ดูสักของ Chanyeol glowed เข้ม จนกว่าจะ glowed ไม่ได้ เขาช้าค่ากลับเป็นสีขี้เถ้า ก่อน เท้าของเขา แล้วขา ถัดไป เป็นของเขาครึ่งล่างของร่างกาย มือ จนมาถึงหัวของเขา สุดท้ายรอยยิ้มและน้ำตาของ Chanyeol ลอยท่ามกลางในที่เย็น โดดเดี่ยวตอนเย็น...ออกจาก Jinri ร้องไห้ระหว่างเศร้า เลือดหัวใจปัญหาลับสมองของมนุษย์:เขาเดินสี่ขาในตอนเช้า เช่นทารกสองขาในช่วงบ่าย เช่นชายคนหนึ่งขาที่สามในช่วงเย็น เป็นชายชรากับเท้าตอนจบขณะที่ผมเขียนบทสุดท้ายของ fic นี้ ฉันรู้ว่า ฉันต้องขาดความโรแมนติกในชีวิตจริงเนื่องจากเสมอจบฉัน fics ใน cliché ไม่ให้วิธีการ เช่น ลงท้ายแฮปปี้ชัดเจนสำหรับอินสแตนซ์ ดี ฉันรู้ไม่ทุกคนจะ ชอบมัน แต่...นักเขียนเขียนการ ขวา และฉันขอบคุณผู้อ่านของฉันทั้งหมดที่อยู่กับฉันในสุด ขอบคุณ!เอกซ์โอเอกซ์โอTwinTowersในกรณีที่คุณสนใจ นี่เป็น fic ของฉัน Chanlli อื่น [คลิกที่นี่]ชื่อเรื่อง: ทางเลือกPairings: Chanlli และ Kailliประเภท: Angst

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายชราของสัญญาล่าสุดการเดินทาง 45 เธอไม่ได้รอให้คยองซูที่จะมาถึงว่า ทันทีที่รถพยาบาลมาถึงบ้านของพวกเขาชานยอลก็รีบวิ่งไปที่โรงพยาบาลที่มี Jinri สะอื้นที่ด้านข้างของเขา. เดินทางลำบากที่จะใช้เวลาหลายชั่วโมงในความคิดของ Jinri มันเป็นเหมือนทุกอย่างรอบตัวพวกเขาชะลอตัวลงระยะทางไปโรงพยาบาลไปไกลออกไป แต่เส้นชีวิตของชานยอลได้อย่างรวดเร็วอย่างรวดเร็ว หมอได้มีแนวโน้มอยู่แล้วสำหรับการดำเนินการในกรณีฉุกเฉิน แต่ Jinri ไม่ได้สบายใจจาก เธอต้องการที่ชานยอลจะถูกนำอย่างปลอดภัยในโรงพยาบาลที่มีแพทย์ที่จะช่วยชีวิตของเขา. โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นสำหรับหลายครั้ง แต่ไม่เคย Jinri หยิบขึ้นมา เธอยังคงความเข้าใจอย่างลึกซึ้งในมือเหี่ยวชานยอลและร้องไห้กลัวสถานการณ์กรณีที่เลวร้ายที่สุดที่เธอจะต้องเผชิญไม่ช้าก็เร็ว. ที่ล่าสุดรถพยาบาลของพวกเขาเข้ามาหยุด ชานยอลก็รีบวิ่งภายในพร้อม Jinri และหน่วยอื่น ๆ ที่ด้านข้างของเขา พวกเขาเข้ามาในประตูบานคู่ของห้องไอซียูและพยาบาลหนึ่งหยุด Jinri หยุด. "นี่คือเท่าที่คุณสามารถไปแหม่ม. เราจะเอามันจากที่นี่." "ได้โปรด! โปรดบันทึกชานยอล!" Jinri ขอร้องในการพยาบาล พยาบาลพยักหน้าเคร่งขรึมใช้แล้วชนิดของสถานการณ์นี้ ในตอนท้ายของคืนที่พวกเขาสามารถพูดได้ทั้งสองคำตอบ: 1) "เขาปลอดภัย"; และ 2) "ขออภัย. เราทำดีที่สุดของเรา." และพยาบาลมักจะหวังว่ามันจะเป็นตัวเลือกแรก. พยาบาลส้นเท้าของเขาและซ้ายที่ยืนอยู่คนเดียว Jinri นอกห้องไอซียู Jinri พิงบนผนังที่ให้การสนับสนุนและร้องไห้หนักอธิษฐานว่าชานยอลแน่นอนจะปลอดภัย เธอไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเธอถ้าเขาออกจากเธออีกครั้ง ชานยอลมักจะทำอย่างนั้น เขามักจะทำให้เธอร้องไห้. ที่โง่โง่ดอก. ที่ผ่านมาเปิดประตูบานคู่อีกครั้ง Jinri ลุกขึ้นยืนทันทีและได้รับการช็อตเล็กน้อยเมื่อมันเป็น Joonmyeon ที่ยินดีของเธอ แน่นอน Joonmyeon เป็นหมอ Silly สำหรับ Jinri ที่จะลืมเกี่ยวกับที่. แต่ Joonmyeon ดูเหมือนจะไม่ต้องตกใจที่ทุกคนเมื่อเขาเห็น Jinri รอให้ผู้ป่วยของเขา ในความเป็นจริงเขาเปิดอ้อมแขนของเขาและกอดเธอแน่นออกจากผู้ที่ไม่ได้พูดคำในหัวใจของเขาผ่านหัวใจของเขา. "J-joonmyeon." Jinri ร้องไห้ "ผมเป็น ... เขาไม่เป็นไร?" Somewhere, Jinri รู้สึกว่า Joonmyeon รู้แล้วเกี่ยวกับความลึกลับของชานยอล มันจะไม่เป็นเรื่องยากสำหรับคนช่างสังเกตเหมือนเขาจะไม่ได้รับชิ้นที่หายไปและดึงทุกอย่างร่วมกัน แต่เธอได้รับการดูแลน้อย ตอนนี้เธอก็หวังว่าคนนี้คนที่เธอเคยรักได้บันทึกคนที่เธอรักตอนนี้. "ใช่. เขาเป็น Jinri." Joonmyeon ตอบกอดเธอแน่น พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขาอยากจะกอดเธออีกครั้ง เขาคิดถึงเธอเช่นเดียวกับทุกวันอื่น ๆ ที่ผ่านมาตั้งแต่พวกเขายากจนขึ้นมาเป็นเวลานานนานที่ผ่านมา แต่เขาไม่สามารถมีความสุขในขณะนี้ เขาได้รับความรู้สึกที่เป็นภาระและเศร้า เสียใจเพราะ Jinri ร้องไห้และเสียใจเพราะชานยอลกำลังจะตาย. "แต่มันจะไม่นาน." ที่นั่นเขาแตกข่าวร้ายกับเธอ Jinri ดูเหมือนจะทำลายลงอีกครั้งหลังจากนั้น เธอ clinged ไหล่ Joonmyeon สำหรับการสนับสนุนรู้สึกอ่อนแอและทำอะไรไม่ถูกทั้งหมดในครั้งเดียว ในกรณีที่คุณจะพบความแข็งแรงเมื่อความแข็งแรงของคุณกำลังจะตาย? มันเป็นเรื่องยากสำหรับ Jinri ที่จะตอบ. "C-สามารถฉันเห็นเขา?" เธอสำลัก. Joonmyeon พยักหน้าและนำเธอภายในห้องไอซียู เขาทิ้งเธอโดยประตูปิดอยู่ข้างหลังเขา. Jinri ยังคงยืนอยู่บนประตูปิดจ้องมองร่างไร้ชีวิตเกือบชานยอล และในขณะที่ถ้าเขารู้สึกว่าการปรากฏตัวของเธอเบาโผบินชานยอลตาของเขาเปิดและมอง Jinri ที่แตกเล็ก ๆ รอยยิ้มของแท้. "ฉีดรู้สึกเหมือนตกนรก." เขาบ่น. Jinri เอาขั้นตอนเล็ก ๆ ไปข้างหน้าต่อเขา เธอก็สั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าน้ำตาของเธอไม่สามารถหยุดตกได้เป็นอย่างดี เธอคว้ามือชานยอลอีกครั้งและสำลักกลับร้องไห้ที่ริมฝีปากของเธอสั่นจากการกระทำที่. ชานยอลถอนหายใจและเขาสะดุ้งจากความเจ็บปวดในปอดของเขา. "โรงพยาบาลนี้ตุๆกับหายใจไม่ออก. ขอกลับบ้าน Jinri." "คุณไม่สามารถ . คุณมีการกู้คืนพลังงานของคุณในขณะที่แพทย์ปฏิบัติต่อคุณ. คุณจะปรับ. "" ฉันจะไม่. คุณของทุกคนรู้ว่า. " ชานยอลตอบเศร้า. "โอ้แน่ใจว่าคุณจะ." Jinri กล่าวว่าปลอมรอยยิ้มที่สดใส "แล้วเราจะปรุงอาหารที่คุณสุดของฉันสตูว์เนื้อดีที่สุด duper ฉันยังจะอบคุณคุกกี้และคัพเค้ก -. สิ่งที่คุณอยากให้ -. หลังจากที่คุณได้คืนพลังงานของคุณ" ชานยอลลดลงของเขาจ้องมองจากสายตา Jinri ต่อคอของเธอ ดวงตาของเขาลงบนสร้อยคอคู่ของพวกเขาของขวัญแรกของเขาในวันเกิดของเธอ. "ผมอยากกลับบ้าน." มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะทำเช่นนี้ เขาแทบจะไม่ได้ใช้พลังงานเหลือ แต่เขาจะพยายามที่จะรวบรวมอำนาจมากเท่าที่เขาสามารถ เขาปิดตาของเขาและสูดเขาคิดว่าสถานที่แห่งหนึ่งเมื่อทุกอย่างรอบ ๆ ตัวเขาเป็นความฝันที่มี Jinri -.. สวรรค์ลับของพวกเขา, ทุ่งหญ้าเขาสูดลมหายใจออกและตอนนี้พวกเขากำลังยืนอยู่ด้านหน้าของหัวใจเลือดออกรอบพวกเขา ชานยอลทันทีลงบนหัวเข่าของเขา teleportation ระบายพลังงานครั้งใหญ่ของเขา. "ทำไมคุณไม่ทำอย่างนั้น ?!" Jinri ตะโกน "คุณรู้ว่าคุณอ่อนแอทำไมคุณยังคงใช้พลังงานของคุณและนำเราได้ที่นี่!" "ทุ่งหญ้านี้เป็นสถานที่สุดท้ายที่ฉันต้องการที่จะอยู่ถ้าฉันตาย." ชานยอลอ้าปากค้างสำหรับลมหายใจนอนอยู่บนหลังของเขาในโลกนุ่มเรียบดอกไม้. "กี่ครั้งที่ฉันต้องบอกคุณว่าคุณจะไม่ได้ไปตาย ?!" Jinri ตะโกน เธอเช็ดน้ำตาเธอคึกและจ้องที่ชานยอล "ทำไมคุณมักจะปล่อยให้ฉันไม่ได้รับอนุญาตของฉันได้อย่างไรทำไมคุณตัดสินใจสิ่งที่ไม่มีความรู้ของฉันหรือไม่คุณคิดว่าคุณเป็นคนเดียวที่ทำร้ายที่นี่? ฉันเกินไป!" "... โปรด Jinri. ขอไม่เถียง " ชานยอลจับมือ Jinri และบีบให้พวกเขา เขาได้พบกับ gazes Jinri และดวงตาของเขาปรับตัวลดลงด้วยขอร้อง "สำหรับผม. โปรด." มันเป็นงานที่ยากสำหรับการทำ Jinri สมองของเธอได้รับคำสั่งของเธอที่จะให้กับการตะโกนที่ชานยอล แต่หัวใจของเธอไม่ต้องการที่จะ เธอกัดริมฝีปากของเธอและสาปแช่งในที่สุดก็นั่งลงข้างชานยอล. ชานยอลถอนหายใจด้วยความโล่งอก มันเห็นได้ชัดว่าแม้ความพยายามของเขาในการพักผ่อนอย่างสงบ Jinri เสียค่าใช้จ่ายพลังงานมากเกินไป Jinri ชะลอตัวลงหลังจากที่ได้เห็นเขาเหนื่อยมากและช้าเธอโกหกบนแขนของชานยอล. "ฉันเกลียดคุณนี้คุณรู้ว่า." Jinri สะอื้น "คุณจะไม่เป็นธรรมดังนั้น." "ฉันขอโทษ." "เมื่อคุณทิ้งฉันวันหลังจากที่คุณทำให้ฉันมีความสุขมาก. ฉันไม่เคยรู้แล้วว่ามันเป็นของขวัญอำลาของคุณให้ฉัน." "จากนั้นผมพบ เกี่ยวกับความปรารถนาความลับของคุณ. และจากนั้นฉันอาศัยอยู่ในความกลัว ... วันนี้ "." และตอนนี้คุณกล้าที่จะปล่อยให้ฉันอีกครั้งหลังจากที่ปล่อยให้ฉันรอเก้าปีหลังจากแต่งงานกับฉัน. หลังจากที่ ... " "ฉันขอโทษ Jinri." ชานยอลปิดตาของเขาและโน้มหน้าผากของเขาใน Jinri ของ "ผมอ่อนแอ." พวกเขามีความเงียบในขณะที่ ชานยอลฟังการเต้นของหัวใจ Jinri แทนนับจำนวนครั้งที่มันวิ่งไปแล้วจำนวนครั้งที่ชะลอตัวลง เขาจำคุณสมบัติของเธอ ถึงแม้จะมีปีที่ผ่าน Jinri ยังคงอยู่ที่หนุ่มสาวในสายตาของเขา ริมฝีปากของเธอก็ยังคงอ่อน ดวงตาของเธอก็ยังคงอบอุ่น แก้มของเธอยังคงเป็นสีแดง เธอยังคงเป็นที่สมบูรณ์แบบ. "ส่วนที่เหลือตอนนี้โอเคแล้วเราจะกลับไปที่โรงพยาบาล." Jinri กล่าวว่าที่ผ่านมาทำลายความเงียบ "ผมจะปรุงอาหารในชีวิตประจำวันของคุณเพื่อให้คุณไม่ต้องกินอาหารที่โรงพยาบาล. วิธีการเกี่ยวกับที่?" "Jinri ... " "แล้วหลังจากได้รับการรักษาอย่างเต็มที่ Joonmyeon คุณเราจะออกจากกรุงโซลและอยู่ในเชจูเพื่อให้คุณสามารถ . เสมอกับธรรมชาติโซลเป็นข้อมูลเกี่ยวกับอาคารมันก็เหนื่อยสวยที่จะเห็นไม่ได้ "?" จิน - "" ผมหวังว่าเรามีลูกเร็วเกินไป ". Jinri ตัดอีกครั้ง "สิ่งที่คุณต้องการที่จะตั้งชื่อเขาว่าโอ้คุณอยากให้มันเป็นเขาหรือเธอ?" "หยุดโปรด -" "ฉันยังคงมีเปลที่ฉันซื้อให้คุณเมื่อคุณเป็นเด็กบางทีฉันอาจจะปล่อยให้บุตรหลานของเรา. ได้รับมรดกที่ - "" ฉันจะไม่กลับ. " ชานยอลในที่สุดก็ถูกขัดจังหวะ. Jinri ปฏิเสธที่จะมองไปที่ชานยอล เธอจ้องมองตรงไปข้างหน้าริมฝีปากของเธอสั่นอีกครั้ง เธอถอนหายใจและได้พบกับตากับสามีของเธอที่เศร้าที่สุดของการแสดงออกที่เศร้าที่สุดที่เธอได้มี. "กรุณา" Jinri กระซิบ ลมผิวปากเบา ๆ อยู่เบื้องหลังพวกเขาไหวหัวใจเลือดออกเบา ๆ ชานยอลหยุดการนับการเต้นของหัวใจของ Jinri และจ้องที่น้ำตาของเธอแทน แต่น่าเสียดายที่มันเป็นสิ่งหนึ่งที่เขาไม่สามารถให้กับเธอ สัญญาของพระองค์มีชีวิตอยู่กับเธอในโลก. "จำสิ่งที่ปีเตอร์แพนบอกเวนดี้ก่อนที่เธอจะทิ้งเขา?" เขาถาม. Jinri จำได้ว่าคำพูดเหล่านั้น มันทำให้เธอประทับใจเช่นเมื่อเธออ่านวลีที่ว่าเธอรู้ว่ามันด้วยหัวใจอยู่แล้ว. "จำสถานที่ที่ฝันเป็นจริง. มีผมจะรักคุณเสมอก." "ที่เหมาะสม." ชานยอลยิ้ม เขาจูบริมฝีปากของ Jinri เป็นครั้งสุดท้ายชิมน้ำตาขมขื่นของเธอ "ฉันจะรอให้คุณในสถานที่ที่." คือการที่มันได้หรือไม่ Jinri กลัวของมันเป็น ชานยอลปิดตาของเขาอย่างสงบสุขเหมือนอย่างที่เขาอยากจะนอนหลับสำหรับ. นานนาน"ฉันเหนื่อย. ฉันสามารถส่วนที่เหลือตอนนี้ Jinri?" Jinri โน้มตัวในและให้ชานยอลจูบราตรีสวัสดิ์ของเธอ เขาได้รับการขอให้เธอชอบที่ยากที่สุดที่จะทำ แต่เธอจะทำมันนะเพราะมีไม่มีทางเลือกที่เหลือสำหรับเธอเลือก. "นอนหลับได้ดีความรัก. W-รอสำหรับฉัน ... โอเค?" "ฉันจะ. ที่ ผมสัญญาว่าคุณเจ้าหญิง. "Jinri ดูชานยอลของรอยสักเรืองแสงเข้มจนกว่าจะส่องแสงไม่มาก เขาค่อย ๆ ละลายหายเข้าไปในกองขี้เถ้าสีฟ้า ครั้งแรกที่เท้าของเขาแล้วขาของเขาต่อไปคือครึ่งล่างของเขาของร่างกายที่มือของเขาจนกว่าจะถึงหัวของเขา ชานยอลสุดท้ายรอยยิ้มและน้ำตาลอยอยู่ท่ามกลางในที่เย็นเย็นเหงา .... ออกจาก Jinri ร้องไห้เศร้าในหมู่เลือดหัวใจ. ปริศนาของชายคนนั้น: เขาเดินสี่ขาในตอนเช้าเหมือนเด็ก; สองขาในช่วงบ่าย เช่นเดียวกับมนุษย์. สามขาในช่วงเย็นขณะที่ชายชรากับอ้อย. ปลายที่ฉันเขียนบทสุดท้ายของFIC นี้ผมรู้ว่าผมต้องมีความโรแมนติกขาดในชีวิตจริงเพราะผมมักจะจบ FICS ของฉันใน เป็นวิธีที่ไม่ให้ถ้อยคำที่เบื่อหู ชอบตอนจบที่มีความสุขที่เห็นได้ชัดเช่น ดีฉันรู้ว่าทุกคนไม่ได้ต้องการมัน แต่ ... นักเขียนที่เขียนจะแสดงตัวเองใช่มั้ย? และฉันรู้สึกขอบคุณไปยังผู้อ่านทั้งหมดของฉันที่อยู่กับฉันในท้ายที่สุด ขอขอบคุณ! XOXO, TwinTowers ในกรณีที่คุณกำลังสนใจที่นี่อีก FIC Chanlli ของฉัน [คลิกที่นี้] ชื่อเรื่อง: ทางเลือกจับคู่: Chanlli และ Kailli แนว: เป็นห่วง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายชรา เมื่อสัญญา

การเดินทาง 45

เธอไม่รอ kyungsoo มาถึงแม้ว่า ทันทีที่รถพยาบาลมาถึงบ้านของพวกเขา ชานยอลถูกนำส่งโรงพยาบาลด้วย . jinri ที่ด้านข้างของเขา

การเดินทางดูเหมือนจะใช้เวลาชั่วโมงใน jinri ของความคิดเห็น มันเหมือนทุกอย่างรอบตัวช้าลง ทางโรงพยาบาลก็ไกล แต่ชานยอลก็เส้นชีวิตเป็นอย่างรวดเร็วอย่างรวดเร็วหมอก็มีแนวโน้มการกระทำฉุกเฉิน แต่ jinri ไม่ได้ปลอบใจหรอก เธออยากให้ชานยอลได้อย่างปลอดภัย ทำให้โรงพยาบาลกับหมอที่ช่วยชีวิตของเขา . . . . . .

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเป็น jinri หลายครั้งแต่ไม่เคยรับ เธอยังคงจับ บริษัท ในมือของชานยอลก็เหี่ยวและร้องไห้ กลัวที่เลวร้ายที่สุด เธอต้องเผชิญไม่ช้าก็เร็ว

ในที่สุดรถพยาบาลของพวกเขาเข้ามาหยุด ชานยอลก็วิ่งเข้าไปตาม jinri และ medics เพิ่มเติมที่ด้านข้างของเขา พวกเขาเข้าไปในประตูของห้องไอซียู และพยาบาลหนึ่งหยุด jinri ที่จะหยุด

" นี่เป็นเท่าที่คุณสามารถไปได้ครับ เราจะเอาเขาไปจากที่นี่ "
" ครับ โปรดช่วยชานยอล ! " jinri ขอร้องพยาบาล พยาบาลพยักหน้าแสยะยิ้ม ใช้ได้กับสถานการณ์แบบนี้ ในตอนท้ายของคืนพวกเขาสามารถพูดได้ทั้งสองตอบ : 1 ) " เขาปลอดภัย " ( 2 ) " เราขอโทษ เราทำดีที่สุดแล้ว "

และพยาบาลเสมอหวังจะเป็นทางเลือกแรก

พยาบาลส้นเท้าซ้ายของเขาและ jinri ยืนอยู่คนเดียวนอกห้อง ICU jinri พิงผนังสำหรับการสนับสนุน และร้องไห้หนักขึ้น ภาวนาว่าชานยอลจะแน่นอนปลอดภัย เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ถ้าเขาทิ้งเธออีกแล้วชานยอลทำอย่างนั้นเสมอ เขามักจะทำให้เธอร้องไห้

ที่งี่เง่าปัญญาอ่อน

ในที่สุด ประตูเปิดอีกครั้ง jinri ยืนขึ้นทันที และตกใจเล็กน้อยเมื่อมันถูก joonmyeon ที่ให้การต้อนรับเธอ แน่นอน joonmyeon เป็นหมอ โง่ jinri ลืมเรื่องนั้น

แต่ joonmyeon ดูเหมือนจะไม่ตกใจเลย เมื่อเขาเห็น jinri รอคนไข้ของเขา ในความเป็นจริงเขาเปิดอ้อมแขนและกอดเธอไว้แน่น ปล่อยให้คำเหล่านั้นไม่ได้พูด ในใจของเขาผ่านหัวใจของเขา . . . . .

" j-joonmyeon " jinri ร้องไห้ " เรื่อง . . . . . . . เขาเป็นไงบ้าง ? "

บาง jinri รู้สึกว่า joonmyeon รู้ว่าชานยอลก็ลึกลับ มันคงไม่ยากสำหรับคนช่างสังเกตอย่างเขาไม่รับชิ้นส่วนที่ขาดหายไปและดึงทุกอย่างเข้าด้วยกัน แต่เธอใส่ใจ ตอนนี้เธอหวังว่าผู้ชายที่เธอเคยรัก เคยช่วยชีวิตชายที่เธอรักแล้ว

" ครับ เขาเป็น jinri " joonmyeon ตอบ กอดเธอแน่น พระเจ้ารู้ดีว่าเขาปรารถนาที่จะได้กอดเธออีกครั้ง เขาคิดถึงหล่อน เหมือนทุก ๆวันที่ผ่านมาตั้งแต่พวกเขาเลิกกันมานานมากแล้ว แต่เขาก็มีความสุขแล้ว เขารู้สึกหนักใจและเศร้า เศร้าเพราะ jinri ร้องไห้และเศร้าเพราะชานยอลเป็นตาย .
" แต่มันคงไม่ยาว . " มีเขาแตกข่าวร้ายกับเธอ jinri ดูเหมือนจะหยุดลงอีกครั้งหลังจากที่ เธอ clinged ที่ไหล่ joonmyeon เพื่อสนับสนุนเพื่อให้ความรู้สึกอ่อนแอและหมดหนทางทั้งหมดในครั้งเดียว คุณจะพบความแข็งแกร่งเมื่อความแข็งแรงของคุณกำลังจะตาย

มันก็ยากสำหรับ jinri ตอบ

" ขอเห็นเขา ?

เธอหายใจไม่ออก